Η νουβέλα της Κάντυ
- Έναρξη μίζας akaliakoukou
- Ημερομηνία έναρξης
fay71
RetroN00b
- Joined
- 31 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 35
- Αντιδράσεις
- 19
Το δεύτερο μέρος του πρώτου κεφαλαίου:
Όταν η Κάντυ ανέβηκε τρέχοντας στην κορυφή του λόφου της Πόνυ, σωριάστηκε πάνω στο πυκνό γρασίδι. Η μυρωδιά της φρέσκιας χλόης γαργαλούσε τη μύτη της. Γύρισε να κοιτάξει τον ουρανό, που απλωνόταν από πάνω της. Το γαλάζιο του χρώμα ήταν τόσο λαμπερό, ώστε σχεδόν πονούσαν τα μάτια της. Ένα άσπρο σύννεφο που περνούσε πήρε ξαφνικά το σχήμα της άμαξας με την οποία είχε φύγει η Άννυ.
Η άμαξα όλο και μίκραινε, ώσπου εξαφανίστηκε εντελώς.
Άραγε η Άννυ είχε σταματήσει επιτέλους να κλαίει; Η εικόνα της, έτσι όπως καθόταν με τα μάτια χαμηλωμένα, στριμωγμένη ανάμεσα στο ευγενικό ζεύγος Μπράιτον, ήταν ακόμη νωπή στη μνήμη της. Η Κάντυ φοβόταν ότι εκείνη η ζωντανή εικόνα θα χανόταν αν ανοιγόκλεινε τα μάτια της, κι έτσι κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια να τα κρατήσει διάπλατα ανοιχτά.
- Στ’ αλήθεια έφυγες, Άννυ, μουρμούρισε η Κάντυ.
Εκείνη τη στιγμή, όλα τα συναισθήματα που πάλευε να τα κρατήσει μέσα της, άρχισαν να ξεχειλίζουν και να φέρνουν δάκρυα στα μάτια της.
Η πόλη όπου θα πήγαινε να ζήσει η Άννυ, το Σικάγο, ήταν ένα μέρος που η Κάντυ δεν το είχε ξανακούσει και της φαινόταν σαν μια μακρινή χώρα.
«Σύντομα, όταν θ’ ανθίσουν τα λουλούδια στο λόφο της Πόνυ, δεν θα μπορούμε να τα μαζέψουμε μαζί. Ούτε θα μπορούμε να παίζουμε κυνηγητό..., να κολυμπάμε στο ποτάμι και να ψαρεύουμε...»
Οι αναμνήσεις από την εποχή που είχε ζήσει με την Άννυ άρχισαν να ξανάρχονται η μια μετά την άλλη.
Ήταν εκείνη η μέρα που είχαν αποφασίσει να ονομάσουν εκείνο το λόφο «λόφο της Πόνυ», ενώ έφτιαχναν μαζί στεφάνια από λουλούδια.
Και η μέρα που έπαιζαν με τις μαργαρίτες, για ν’ ανακαλύψουν αν θα έρχονταν ποτέ οι γονείς τους για να τις πάρουν ή όχι, λέγοντας «θα έρθουν» ή «δεν θα έρθουν», καθώς μαδούσαν κάθε πέταλο.
Η Κάντυ ένιωθε πως η Άννυ, που την είχαν εγκαταλείψει την ίδια μέρα μ’ εκείνη, ήταν σαν αληθινή αδελφή της. Η Άννυ, που ήταν πάντα μαζί με την Κάντυ, ό,τι κι αν έκανε. Η Άννυ, το ντροπαλό κοριτσάκι, που έκλαιγε με το παραμικρό.
- Άννυ, αν σε πειράξουν, δεν θα μπορώ πια να σε προστατέψω.
Ξαφνιασμένη από τα ίδια της τα λόγια, σκούπισε τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια της.
Δεν υπήρχε πια λόγος να προστατεύει την Άννυ από κανέναν. Τώρα είχε δυο θαυμάσιους γονείς…
«Νομίζω πως εγώ είμαι αυτή που έχασε κάποιον σημαντικό άνθρωπο, κάποιον που μπορούσε να ζητάει συγγνώμη για λογαριασμό μου...»
Αυτό ήταν αλήθεια. Η Άννυ πάντοτε κάλυπτε την Κάντυ όταν έκανε κάτι κακό.
- Μη μαλώσετε την Κάντυ. Θα τη συγχωρέσετε, σας παρακαλώ;
Κάθε φορά που η Κάντυ δεχόταν επίπληξη από τις δασκάλες, γιατί είχε κάνει κάποια σκανδαλιά ή γιατί φερόταν σαν αγοροκόριτσο, η Άννυ έβαζε τα κλάματα και τις παρακαλούσε να παραβλέψουν τα λάθη της Κάντυ. Το γεγονός ότι συχνά η Κάντυ γλύτωνε το μάλωμα ή την τιμωρία, οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην Άννυ.
Όλο αυτό τον καιρό, η Κάντυ ήταν στ’ αλήθεια εκείνη που δεχόταν προστασία.
- Φοβάμαι τόσο πολύ όταν σκέφτομαι τι θα μου συμβεί τώρα...
Σηκώθηκε όρθια κι έτριψε τα μάτια της με την παλάμη της. Αλλά τα δάκρυα δε σταματούσαν. Προσπάθησε να κρατήσει την αναπνοή της, αλλά εκείνα εξακολουθούσαν να τρέχουν.
«Θα ήθελα να μπορούσα να σταματήσω να κλαίω... Μάλλον είναι επειδή τα κρατούσα όλα μέσα μου τόσο καιρό... Αν γυρίσω έτσι στο σπίτι, οι δασκάλες θ’ ανησυχήσουν για μένα... Αχ, το ξέχασα! Πρέπει να πάω να καθαρίσω το κοτέτσι... Εντάξει, καλύτερα να προσπαθήσω να κλάψω όσο πιο πολύ μπορώ, ώσπου να μου τελειώσουν τα δάκρυα».
Η Κάντυ ετοιμάστηκε, σφίγγοντας το στομάχι της.
- Ουά! Ουά!
Προσπάθησε να κλάψει με όλη της τη δύναμη.
- Ουά! Ααα!
Ακούγοντας τις ίδιες τις φωνές της ν’ αντηχούν στη γύρω περιοχή, τα δάκρυά της σιγά-σιγά στέγνωσαν και κατάλαβε πόσο αστεία ακουγόταν.
«Το κλάμα μου ακούγεται σα να φωνάζει κανένας πεινασμένος λύκος!»
Άρχισε να γελάει χωρίς να το θέλει.
- Έτσι μπράβο! Είσαι πολύ πιο χαριτωμένη όταν χαμογελάς, μικρούλα.
Η Κάντυ έμεινε κατάπληκτη, όταν άκουσε ξαφνικά μια τρυφερή φωνή από πάνω της και σήκωσε τα μάτια της για να δει ποιος μιλούσε. Με φόντο το γαλάζιο ουρανό, είδε ένα νεαρό αγόρι, παράξενα ντυμένο, που κοιτούσε χαμογελώντας την Κάντυ. Γύρω από τους ώμους του ήταν τυλιγμένο κάτι που έμοιαζε με μια εικόνα που είχε δει σε μια εγκυκλοπαίδεια. Η Κάντυ ανοιγόκλεισε τα μάτια της με δυσπιστία.
Εκείνο το αγόρι έμοιαζε σχεδόν σα να είχε κατέβει από τον ουρανό...
- Είσαι... εξωγήινος;
Εκείνος χαμογέλασε.
- Μικρούλα, λες στ’ αλήθεια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ακόμη κι αν είμαι ντυμένος έτσι, είμαι κι εγώ άνθρωπος.
- Χμμ... Μα τότε γιατί φοράς φούστα, παρ’ όλο που είσαι αγόρι;
- Δεν είναι φούστα. Λέγεται «κιλτ» και είναι μέρος της παραδοσιακής ενδυμασίας της Σκωτίας.
- Ένα «κιτ» από τη «Σκωτία»;
Η Κάντυ δεν είχε ξανακούσει εκείνες τις λέξεις. Το αγόρι χαμογέλασε πάλι.
- Είναι «κιλτ» από τη Σκωτία. Κι αυτό εδώ λέγεται «γκάιντα». Είναι μουσικό όργανο. Να πώς το παίζουν.
Το αγόρι είχε τα μάτια του καρφωμένα πάνω στην Κάντυ, που τον κοιτούσε μ’ ένα ανέκφραστο βλέμμα, κι έφερε το μουσικό όργανο στο στόμα του.
Ξαφνικά, βγήκε ένας παράξενος ήχος απ’ αυτό.
- Μοιάζει σα να περπατάνε σαλιγκάρια!
Γεμάτη έκπληξη, η Κάντυ πήδησε πάνω. Το αγόρι φύσηξε για τελευταία φορά τη γκάιντα, τελειώνοντας έτσι το «τραγούδι του σαλιγκαριού».
- Έχεις πραγματικά πολύ γούστο, μικρούλα!
Το πλατύ χαμόγελό του έμοιαζε ν’ ακτινοβολεί από φως. Ακόμη και τα ξανθά μαλλιά πάνω στο μέτωπό του έλαμπαν. Τα γεμάτα καλοσύνη μάτια του ήταν τόσο γαλάζια όσο κι ο ουρανός, και η Κάντυ ένιωσε πως, παρ’ όλο που μόλις είχαν συναντηθεί, μπορούσε να μιλήσει σ’ εκείνο το αγόρι για ο,τιδήποτε.
- Από πού είσαι; Εμένα με λένε Κάντυ. Βλέπεις εκείνη την εκκλησία εκεί πέρα; Λέγεται «το σπίτι της Πόνυ» και παρ’ όλο που είναι τόσο μικρή, είναι εκκλησία και ορφανοτροφείο. Εκεί μαθαίνουμε ένα σωρό πράγματα στα παιδιά του χωριού. Εκεί είναι η παχουλή μις Πόνυ και η αδύνατη μις Λέην, και...
Η Κάντυ, που ήταν απορροφημένη να εξηγεί, δείχνοντας τους πρόποδες του λόφου, γύρισε κι έβγαλε ένα επιφώνημα έκπληξης.
Δεν ήταν κανείς εκεί.
Κανένα ίχνος από το αγόρι.
- Εξαφανίστηκε...
Η Κάντυ, που τα είχε χαμένα, κοίταξε γύρω της. Σίγουρα δεν υπήρχε κανείς εκεί.
Είχε εμφανιστεί ξαφνικά, και το ίδιο ξαφνικά είχε χαθεί...
«Μήπως ήταν όνειρο;»
Όχι, δεν μπορεί να ήταν όνειρο.
«Είσαι πολύ πιο χαριτωμένη όταν χαμογελάς, μικρούλα».
Η ανάμνηση της φωνής του αγοριού ήταν ακόμη ζωντανή μέσα στο μυαλό της.
- Έμοιαζε σχεδόν με πρίγκιπα..., μουρμούρισε η Κάντυ.
Αλλά τότε πρόσεξε κάτι που έλαμπε στο έδαφος, κοντά στα πόδια της.
Ανάμεσα στη χλόη, ήταν ένα ασημένιο έμβλημα σαν μενταγιόν, που είχε το σχήμα αετού με τα φτερά ανοιγμένα και πάνω του μια καμπάνα.
- Αυτό πρέπει να είναι του πρίγκιπα...
Μάζεψε το μενταγιόν και χαμογέλασε. Ήταν φτιαγμένο με μεγάλη δεξιοτεχνία. Αυτό το ακριβό μενταγιόν ήταν αναμφίβολα κάτι πολύτιμο για το αγόρι.
- Πρέπει να του το επιστρέψω. Ίσως μπορέσω να τον δω αύριο...
Αυτή η καινούρια ελπίδα έφερε μαζί της και την αίσθηση από το ζεστό φως του ήλιου, που έλαμπε πάνω της, κι από ένα απαλό αεράκι που φυσούσε.
Ήταν τόσο ευγενικό αγόρι, ο πρίγκιπας του λόφου...
«Αν μπορέσω να τον δω αύριο, έχω τόσα πράγματα που θέλω να του πω».
Ωστόσο...
Την επόμενη μέρα, και για πολλές ακόμη μέρες, η Κάντυ ανέβηκε στο λόφο γεμάτη ανυπομονησία, αλλά μετά από εκείνη τη μέρα δεν είδε ποτέ ξανά το μυστηριώδες αγόρι, τον «πρίγκιπα του λόφου».
Εκείνη τη μέρα που έφυγε η Άννυ. Τη μέρα που συνάντησε τον πρίγκιπα του λόφου...
Έμεινε μόνο το ασημένιο μενταγιόν, σαν ένα κομμάτι από μια ανάμνηση.
Εδώ τελειώνει το πρώτο κεφάλαιο της νουβέλας. Ας ελπίσουμε ότι θα μεταφραστούν κι άλλα αργότερα. Ξαναθυμίζω τον ιστότοπο όπου μπορεί να ψηφίσει όποιος θέλει να μεταφραστούν κι άλλα κεφάλαια της νουβέλας της Κάντυ.
http://selftaughtjapanese.com/2016/1...d-i-translate/
Όταν η Κάντυ ανέβηκε τρέχοντας στην κορυφή του λόφου της Πόνυ, σωριάστηκε πάνω στο πυκνό γρασίδι. Η μυρωδιά της φρέσκιας χλόης γαργαλούσε τη μύτη της. Γύρισε να κοιτάξει τον ουρανό, που απλωνόταν από πάνω της. Το γαλάζιο του χρώμα ήταν τόσο λαμπερό, ώστε σχεδόν πονούσαν τα μάτια της. Ένα άσπρο σύννεφο που περνούσε πήρε ξαφνικά το σχήμα της άμαξας με την οποία είχε φύγει η Άννυ.
Η άμαξα όλο και μίκραινε, ώσπου εξαφανίστηκε εντελώς.
Άραγε η Άννυ είχε σταματήσει επιτέλους να κλαίει; Η εικόνα της, έτσι όπως καθόταν με τα μάτια χαμηλωμένα, στριμωγμένη ανάμεσα στο ευγενικό ζεύγος Μπράιτον, ήταν ακόμη νωπή στη μνήμη της. Η Κάντυ φοβόταν ότι εκείνη η ζωντανή εικόνα θα χανόταν αν ανοιγόκλεινε τα μάτια της, κι έτσι κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια να τα κρατήσει διάπλατα ανοιχτά.
- Στ’ αλήθεια έφυγες, Άννυ, μουρμούρισε η Κάντυ.
Εκείνη τη στιγμή, όλα τα συναισθήματα που πάλευε να τα κρατήσει μέσα της, άρχισαν να ξεχειλίζουν και να φέρνουν δάκρυα στα μάτια της.
Η πόλη όπου θα πήγαινε να ζήσει η Άννυ, το Σικάγο, ήταν ένα μέρος που η Κάντυ δεν το είχε ξανακούσει και της φαινόταν σαν μια μακρινή χώρα.
«Σύντομα, όταν θ’ ανθίσουν τα λουλούδια στο λόφο της Πόνυ, δεν θα μπορούμε να τα μαζέψουμε μαζί. Ούτε θα μπορούμε να παίζουμε κυνηγητό..., να κολυμπάμε στο ποτάμι και να ψαρεύουμε...»
Οι αναμνήσεις από την εποχή που είχε ζήσει με την Άννυ άρχισαν να ξανάρχονται η μια μετά την άλλη.
Ήταν εκείνη η μέρα που είχαν αποφασίσει να ονομάσουν εκείνο το λόφο «λόφο της Πόνυ», ενώ έφτιαχναν μαζί στεφάνια από λουλούδια.
Και η μέρα που έπαιζαν με τις μαργαρίτες, για ν’ ανακαλύψουν αν θα έρχονταν ποτέ οι γονείς τους για να τις πάρουν ή όχι, λέγοντας «θα έρθουν» ή «δεν θα έρθουν», καθώς μαδούσαν κάθε πέταλο.
Η Κάντυ ένιωθε πως η Άννυ, που την είχαν εγκαταλείψει την ίδια μέρα μ’ εκείνη, ήταν σαν αληθινή αδελφή της. Η Άννυ, που ήταν πάντα μαζί με την Κάντυ, ό,τι κι αν έκανε. Η Άννυ, το ντροπαλό κοριτσάκι, που έκλαιγε με το παραμικρό.
- Άννυ, αν σε πειράξουν, δεν θα μπορώ πια να σε προστατέψω.
Ξαφνιασμένη από τα ίδια της τα λόγια, σκούπισε τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια της.
Δεν υπήρχε πια λόγος να προστατεύει την Άννυ από κανέναν. Τώρα είχε δυο θαυμάσιους γονείς…
«Νομίζω πως εγώ είμαι αυτή που έχασε κάποιον σημαντικό άνθρωπο, κάποιον που μπορούσε να ζητάει συγγνώμη για λογαριασμό μου...»
Αυτό ήταν αλήθεια. Η Άννυ πάντοτε κάλυπτε την Κάντυ όταν έκανε κάτι κακό.
- Μη μαλώσετε την Κάντυ. Θα τη συγχωρέσετε, σας παρακαλώ;
Κάθε φορά που η Κάντυ δεχόταν επίπληξη από τις δασκάλες, γιατί είχε κάνει κάποια σκανδαλιά ή γιατί φερόταν σαν αγοροκόριτσο, η Άννυ έβαζε τα κλάματα και τις παρακαλούσε να παραβλέψουν τα λάθη της Κάντυ. Το γεγονός ότι συχνά η Κάντυ γλύτωνε το μάλωμα ή την τιμωρία, οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην Άννυ.
Όλο αυτό τον καιρό, η Κάντυ ήταν στ’ αλήθεια εκείνη που δεχόταν προστασία.
- Φοβάμαι τόσο πολύ όταν σκέφτομαι τι θα μου συμβεί τώρα...
Σηκώθηκε όρθια κι έτριψε τα μάτια της με την παλάμη της. Αλλά τα δάκρυα δε σταματούσαν. Προσπάθησε να κρατήσει την αναπνοή της, αλλά εκείνα εξακολουθούσαν να τρέχουν.
«Θα ήθελα να μπορούσα να σταματήσω να κλαίω... Μάλλον είναι επειδή τα κρατούσα όλα μέσα μου τόσο καιρό... Αν γυρίσω έτσι στο σπίτι, οι δασκάλες θ’ ανησυχήσουν για μένα... Αχ, το ξέχασα! Πρέπει να πάω να καθαρίσω το κοτέτσι... Εντάξει, καλύτερα να προσπαθήσω να κλάψω όσο πιο πολύ μπορώ, ώσπου να μου τελειώσουν τα δάκρυα».
Η Κάντυ ετοιμάστηκε, σφίγγοντας το στομάχι της.
- Ουά! Ουά!
Προσπάθησε να κλάψει με όλη της τη δύναμη.
- Ουά! Ααα!
Ακούγοντας τις ίδιες τις φωνές της ν’ αντηχούν στη γύρω περιοχή, τα δάκρυά της σιγά-σιγά στέγνωσαν και κατάλαβε πόσο αστεία ακουγόταν.
«Το κλάμα μου ακούγεται σα να φωνάζει κανένας πεινασμένος λύκος!»
Άρχισε να γελάει χωρίς να το θέλει.
- Έτσι μπράβο! Είσαι πολύ πιο χαριτωμένη όταν χαμογελάς, μικρούλα.
Η Κάντυ έμεινε κατάπληκτη, όταν άκουσε ξαφνικά μια τρυφερή φωνή από πάνω της και σήκωσε τα μάτια της για να δει ποιος μιλούσε. Με φόντο το γαλάζιο ουρανό, είδε ένα νεαρό αγόρι, παράξενα ντυμένο, που κοιτούσε χαμογελώντας την Κάντυ. Γύρω από τους ώμους του ήταν τυλιγμένο κάτι που έμοιαζε με μια εικόνα που είχε δει σε μια εγκυκλοπαίδεια. Η Κάντυ ανοιγόκλεισε τα μάτια της με δυσπιστία.
Εκείνο το αγόρι έμοιαζε σχεδόν σα να είχε κατέβει από τον ουρανό...
- Είσαι... εξωγήινος;
Εκείνος χαμογέλασε.
- Μικρούλα, λες στ’ αλήθεια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ακόμη κι αν είμαι ντυμένος έτσι, είμαι κι εγώ άνθρωπος.
- Χμμ... Μα τότε γιατί φοράς φούστα, παρ’ όλο που είσαι αγόρι;
- Δεν είναι φούστα. Λέγεται «κιλτ» και είναι μέρος της παραδοσιακής ενδυμασίας της Σκωτίας.
- Ένα «κιτ» από τη «Σκωτία»;
Η Κάντυ δεν είχε ξανακούσει εκείνες τις λέξεις. Το αγόρι χαμογέλασε πάλι.
- Είναι «κιλτ» από τη Σκωτία. Κι αυτό εδώ λέγεται «γκάιντα». Είναι μουσικό όργανο. Να πώς το παίζουν.
Το αγόρι είχε τα μάτια του καρφωμένα πάνω στην Κάντυ, που τον κοιτούσε μ’ ένα ανέκφραστο βλέμμα, κι έφερε το μουσικό όργανο στο στόμα του.
Ξαφνικά, βγήκε ένας παράξενος ήχος απ’ αυτό.
- Μοιάζει σα να περπατάνε σαλιγκάρια!
Γεμάτη έκπληξη, η Κάντυ πήδησε πάνω. Το αγόρι φύσηξε για τελευταία φορά τη γκάιντα, τελειώνοντας έτσι το «τραγούδι του σαλιγκαριού».
- Έχεις πραγματικά πολύ γούστο, μικρούλα!
Το πλατύ χαμόγελό του έμοιαζε ν’ ακτινοβολεί από φως. Ακόμη και τα ξανθά μαλλιά πάνω στο μέτωπό του έλαμπαν. Τα γεμάτα καλοσύνη μάτια του ήταν τόσο γαλάζια όσο κι ο ουρανός, και η Κάντυ ένιωσε πως, παρ’ όλο που μόλις είχαν συναντηθεί, μπορούσε να μιλήσει σ’ εκείνο το αγόρι για ο,τιδήποτε.
- Από πού είσαι; Εμένα με λένε Κάντυ. Βλέπεις εκείνη την εκκλησία εκεί πέρα; Λέγεται «το σπίτι της Πόνυ» και παρ’ όλο που είναι τόσο μικρή, είναι εκκλησία και ορφανοτροφείο. Εκεί μαθαίνουμε ένα σωρό πράγματα στα παιδιά του χωριού. Εκεί είναι η παχουλή μις Πόνυ και η αδύνατη μις Λέην, και...
Η Κάντυ, που ήταν απορροφημένη να εξηγεί, δείχνοντας τους πρόποδες του λόφου, γύρισε κι έβγαλε ένα επιφώνημα έκπληξης.
Δεν ήταν κανείς εκεί.
Κανένα ίχνος από το αγόρι.
- Εξαφανίστηκε...
Η Κάντυ, που τα είχε χαμένα, κοίταξε γύρω της. Σίγουρα δεν υπήρχε κανείς εκεί.
Είχε εμφανιστεί ξαφνικά, και το ίδιο ξαφνικά είχε χαθεί...
«Μήπως ήταν όνειρο;»
Όχι, δεν μπορεί να ήταν όνειρο.
«Είσαι πολύ πιο χαριτωμένη όταν χαμογελάς, μικρούλα».
Η ανάμνηση της φωνής του αγοριού ήταν ακόμη ζωντανή μέσα στο μυαλό της.
- Έμοιαζε σχεδόν με πρίγκιπα..., μουρμούρισε η Κάντυ.
Αλλά τότε πρόσεξε κάτι που έλαμπε στο έδαφος, κοντά στα πόδια της.
Ανάμεσα στη χλόη, ήταν ένα ασημένιο έμβλημα σαν μενταγιόν, που είχε το σχήμα αετού με τα φτερά ανοιγμένα και πάνω του μια καμπάνα.
- Αυτό πρέπει να είναι του πρίγκιπα...
Μάζεψε το μενταγιόν και χαμογέλασε. Ήταν φτιαγμένο με μεγάλη δεξιοτεχνία. Αυτό το ακριβό μενταγιόν ήταν αναμφίβολα κάτι πολύτιμο για το αγόρι.
- Πρέπει να του το επιστρέψω. Ίσως μπορέσω να τον δω αύριο...
Αυτή η καινούρια ελπίδα έφερε μαζί της και την αίσθηση από το ζεστό φως του ήλιου, που έλαμπε πάνω της, κι από ένα απαλό αεράκι που φυσούσε.
Ήταν τόσο ευγενικό αγόρι, ο πρίγκιπας του λόφου...
«Αν μπορέσω να τον δω αύριο, έχω τόσα πράγματα που θέλω να του πω».
Ωστόσο...
Την επόμενη μέρα, και για πολλές ακόμη μέρες, η Κάντυ ανέβηκε στο λόφο γεμάτη ανυπομονησία, αλλά μετά από εκείνη τη μέρα δεν είδε ποτέ ξανά το μυστηριώδες αγόρι, τον «πρίγκιπα του λόφου».
Εκείνη τη μέρα που έφυγε η Άννυ. Τη μέρα που συνάντησε τον πρίγκιπα του λόφου...
Έμεινε μόνο το ασημένιο μενταγιόν, σαν ένα κομμάτι από μια ανάμνηση.
Εδώ τελειώνει το πρώτο κεφάλαιο της νουβέλας. Ας ελπίσουμε ότι θα μεταφραστούν κι άλλα αργότερα. Ξαναθυμίζω τον ιστότοπο όπου μπορεί να ψηφίσει όποιος θέλει να μεταφραστούν κι άλλα κεφάλαια της νουβέλας της Κάντυ.
http://selftaughtjapanese.com/2016/1...d-i-translate/
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
αριαδνη
candy fan
- Joined
- 29 Μάρ 2010
- Μηνύματα
- 16.297
- Αντιδράσεις
- 19.393
https://www.retromaniax.gr/vb/forum/...89%CE%B5%CF%82
για κοιτα εδω φαιη, διαβαζω προσεκτικά τις μεταφρασεις σου και βυθιζομαι στον κοσμο της καντυ, η αννυ με καστανα μαλλια την ειχα για μελαχροινη τελειως ομως
για κοιτα εδω φαιη, διαβαζω προσεκτικά τις μεταφρασεις σου και βυθιζομαι στον κοσμο της καντυ, η αννυ με καστανα μαλλια την ειχα για μελαχροινη τελειως ομως
fay71
RetroN00b
- Joined
- 31 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 35
- Αντιδράσεις
- 19
Η νουβέλα της Κάντυ (Candy Candy Final Story) αποτελείται από δύο βιβλία.
Το πρώτο βιβλίο είναι χωρισμένο στα εξής:
Πρόλογος (Σελ. 1-12)
Ενότητα πρώτη (Σελ. 13-228)
Ενότητα δεύτερη (Σελ. 229-349)
Το δεύτερο βιβλίο είναι χωρισμένο στα παρακάτω:
Ενότητα δεύτερη (Σελ. 3-146)
Ενότητα τρίτη (Σελ. 147-283)
Επίλογος (Σελ. 285-332)
Δηλαδή όλη η ιστορία αποτελείται από πρόλογο, τρεις ενότητες και επίλογο. Η δεύτερη ενότητα, όπως φαίνεται, αρχίζει στο πρώτο βιβλίο και τελειώνει στο δεύτερο. Δεν υπάρχει ακόμη επίσημη μετάφραση στα αγγλικά, και η μόνη επίσημη μετάφραση είναι η Ιταλική, καθώς επίσης και η Ισπανική που έγινε πρόσφατα.
Αριάδνη, μερικά πράγματα στη νουβέλα μπορεί να είναι λίγο διαφορετικά από το μάνγκα που ξέρουμε, όπως π.χ. ότι η Άννυ είχε καστανά μαλλιά. Επίσης και η λεπτομέρεια όπου ο πρίγκιπας εμφανίζεται και μιλάει στην Κάντυ, όχι την ώρα που κλαίει, αλλά όταν έχει αρχίσει να γελάει κι η ίδια με τον εαυτό της, γιατί το κλάμα της φαινόταν αστείο και στην ίδια. Στο μάνγκα το αγόρι μιλάει στην Κάντυ ενώ εκείνη κλαίει, ενώ στη νουβέλα, όπως είδες, της μιλάει βλέποντάς τη να γελάει και τότε της λέει την περίφημη φράση "είσαι πιο χαριτωμένη όταν χαμογελάς". Ωστόσο, η ιστορία είναι ουσιαστικά η ίδια, δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές, και πιθανόν και η υπόλοιπη νουβέλα να έχει περίπου την ίδια υπόθεση με το μάνγκα. Το ανιμέ ας το ξεχάσουμε, προφανώς έχει μεγάλη διαφορά κι έχει αλλάξει πολλά πράγματα. Η αυθεντική ιστορία είναι το μάνγκα και κάποια σημεία που στη νουβέλα παραλείπονται το μάνγκα έρχεται και τα συμπληρώνει.
Το πρώτο βιβλίο είναι χωρισμένο στα εξής:
Πρόλογος (Σελ. 1-12)
Ενότητα πρώτη (Σελ. 13-228)
Ενότητα δεύτερη (Σελ. 229-349)
Το δεύτερο βιβλίο είναι χωρισμένο στα παρακάτω:
Ενότητα δεύτερη (Σελ. 3-146)
Ενότητα τρίτη (Σελ. 147-283)
Επίλογος (Σελ. 285-332)
Δηλαδή όλη η ιστορία αποτελείται από πρόλογο, τρεις ενότητες και επίλογο. Η δεύτερη ενότητα, όπως φαίνεται, αρχίζει στο πρώτο βιβλίο και τελειώνει στο δεύτερο. Δεν υπάρχει ακόμη επίσημη μετάφραση στα αγγλικά, και η μόνη επίσημη μετάφραση είναι η Ιταλική, καθώς επίσης και η Ισπανική που έγινε πρόσφατα.
Αριάδνη, μερικά πράγματα στη νουβέλα μπορεί να είναι λίγο διαφορετικά από το μάνγκα που ξέρουμε, όπως π.χ. ότι η Άννυ είχε καστανά μαλλιά. Επίσης και η λεπτομέρεια όπου ο πρίγκιπας εμφανίζεται και μιλάει στην Κάντυ, όχι την ώρα που κλαίει, αλλά όταν έχει αρχίσει να γελάει κι η ίδια με τον εαυτό της, γιατί το κλάμα της φαινόταν αστείο και στην ίδια. Στο μάνγκα το αγόρι μιλάει στην Κάντυ ενώ εκείνη κλαίει, ενώ στη νουβέλα, όπως είδες, της μιλάει βλέποντάς τη να γελάει και τότε της λέει την περίφημη φράση "είσαι πιο χαριτωμένη όταν χαμογελάς". Ωστόσο, η ιστορία είναι ουσιαστικά η ίδια, δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές, και πιθανόν και η υπόλοιπη νουβέλα να έχει περίπου την ίδια υπόθεση με το μάνγκα. Το ανιμέ ας το ξεχάσουμε, προφανώς έχει μεγάλη διαφορά κι έχει αλλάξει πολλά πράγματα. Η αυθεντική ιστορία είναι το μάνγκα και κάποια σημεία που στη νουβέλα παραλείπονται το μάνγκα έρχεται και τα συμπληρώνει.
αριαδνη
candy fan
- Joined
- 29 Μάρ 2010
- Μηνύματα
- 16.297
- Αντιδράσεις
- 19.393
Ναι πολλα ειναι ιδια, οπως η φοβητσιαρα , φρονιμη αννυ που δεν τολμα να παει μονη της στο δασος και η γεματη ενεργητικοτητα, εξωστρεφης ετοιμη για μπελαδες κάντυ. Μου θυμιζει ενα αλλο ζευγαρι κολλητων φιλων, την νταιανα μπαρυ, παντα ήσυχη, υπακουη πειθήνια και την ζωηρη, ατιθαση Ανν Σιρλευ που προσελκυζε σαν μαγνητης τους μπελάδες και στην νταιανα ειχαν απαγορευση καποιο διαστημα να την επισκέπτεται στο σπίτι της Μαρίλια και του Μαθιου. Το ιδιο προτυπο και δειγμα λοιπον κοριτσιων.
Προχώρησα φαίη και παρακάτω στην πρώτη γνωριμία της κάντυ με τον πρίγκηπα του λόφου και μένω στα γεμάτα καλοσύνη μάτια του πρίγκηπα που μοιαζουν με κομμάτι του ουρανού, αυτός είναι ο αλμπερτ το πιο σημαντικό πρόσωπο στην ζωή της κάντυ! Το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής της!
Προχώρησα φαίη και παρακάτω στην πρώτη γνωριμία της κάντυ με τον πρίγκηπα του λόφου και μένω στα γεμάτα καλοσύνη μάτια του πρίγκηπα που μοιαζουν με κομμάτι του ουρανού, αυτός είναι ο αλμπερτ το πιο σημαντικό πρόσωπο στην ζωή της κάντυ! Το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής της!
fay71
RetroN00b
- Joined
- 31 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 35
- Αντιδράσεις
- 19
Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί η νουβέλα μεταφρασμένη ολόκληρη στα ισπανικά από μέλη κάποιου ισπανικού φόρουμ αφιερωμένο στην Κάντυ. Η μετάφραση είναι απευθείας από την επίσημη ιταλική μετάφραση που εκδόθηκε πρόσφατα. Για όσους ξέρουν ισπανικά εδώ είναι τα λινκ:
Ο πρώτος τόμος
https://www.docdroid.net/U5NkZDS/candycandy-tomo1.pdf.html
Ο δεύτερος τόμος
https://www.docdroid.net/CXo14nO/candycandy-tomo2.pdf.html
Ο πρώτος τόμος
https://www.docdroid.net/U5NkZDS/candycandy-tomo1.pdf.html
Ο δεύτερος τόμος
https://www.docdroid.net/CXo14nO/candycandy-tomo2.pdf.html
fay71
RetroN00b
- Joined
- 31 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 35
- Αντιδράσεις
- 19
Ένα πολύ ενδιαφέρον νέο για όσους θέλουν να βρουν μια ολοκληρωμένη μετάφραση της νουβέλας. Ένα αγγλόφωνο blog έχει ανεβάσει μια νέα ανεπίσημη μετάφραση της τελικής νουβέλας (στα αγγλικά βασισμένη στην ισπανική μετάφραση που κυκλοφόρησε πρόσφατα). Πιθανότατα ο ερασιτέχνης μεταφραστής έχει την πρόθεση να μεταφράσει ολόκληρη τη νουβέλα. Στη σελίδα αυτή υπάρχουν ήδη μεταφρασμένα ο πρόλογος και 13 κεφάλαια από την πρώτη ενότητα. Ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσει ως το τέλος. Για όσους ξέρουν αγγλικά εδώ είναι το σχετικό blog:
http://mspuddleshaven.com/unofficial-translations-of-ccfs/
http://mspuddleshaven.com/unofficial-translations-of-ccfs/
fay71
RetroN00b
- Joined
- 31 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 35
- Αντιδράσεις
- 19
Όπως είχα γράψει σε προηγούμενο ποστ υπάρχει η νουβέλα μεταφρασμένη ολόκληρη στα ισπανικά απευθείας από την επίσημη ιταλική μετάφραση. Τη μετάφραση στα ισπανικά έκαναν μέλη κάποιας ισπανικής σελίδας στο Facebook και η μετάφραση είναι διαθέσιμη σε αρχείο PDF.
Κάποια στιγμή άρχισα να μεταφράζω από τα ισπανικά στα αγγλικά με τη βοήθεια του Google translator γιατί δεν ξέρω τη γλώσσα και αρχικά κράτησα τα κείμενα αποθηκευμένα στον υπολογιστή μου για προσωπική χρήση. Αργότερα ανέβασα αυτή τη μετάφραση σε κάποιο αγγλόφωνο blog της Κάντυ στο οποίο είμαι μέλος, με την άδεια της διαχειρίστριας φυσικά, ώστε να μπορούν και άλλοι να διαβάσουν τη νουβέλα για πρώτη φορά στα αγγλικά. Ξεκίνησα αυτό το εγχείρημα χωρίς να ξέρω αν θα μπορέσω να το ολοκληρώσω, αλλά τόσο η διαχειρίστρια του blog όσο και το ενδιαφέρον που έδειξαν τα υπόλοιπα μέλη με ώθησαν να συνεχίσω. Μέχρι στιγμής υπάρχει μεταφρασμένος ο πρόλογος, ολόκληρη η πρώτη ενότητα και 9 κεφάλαια από τη δεύτερη. Ζητώ συγγνώμη που μεταφράζω στα αγγλικά, αλλά ελπίζω ότι πολλοί θα είναι σε θέση να διαβάσουν το κείμενο σ' αυτή τη γλώσσα. Δεν είναι εύκολο να μεταφράζεις μέσω Google από μια γλώσσα που δε γνωρίζεις σε μια άλλη που γνωρίζεις αλλά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα. Εύχομαι το αποτέλεσμα να είναι αρκετά ικανοποιητικό.
Εδώ είναι το blog στο οποίο μπορείτε να βρείτε τη μετάφραση της νουβέλας:
http://mspuddleshaven.com/unofficial-translations-of-ccfs/
Κάποια στιγμή άρχισα να μεταφράζω από τα ισπανικά στα αγγλικά με τη βοήθεια του Google translator γιατί δεν ξέρω τη γλώσσα και αρχικά κράτησα τα κείμενα αποθηκευμένα στον υπολογιστή μου για προσωπική χρήση. Αργότερα ανέβασα αυτή τη μετάφραση σε κάποιο αγγλόφωνο blog της Κάντυ στο οποίο είμαι μέλος, με την άδεια της διαχειρίστριας φυσικά, ώστε να μπορούν και άλλοι να διαβάσουν τη νουβέλα για πρώτη φορά στα αγγλικά. Ξεκίνησα αυτό το εγχείρημα χωρίς να ξέρω αν θα μπορέσω να το ολοκληρώσω, αλλά τόσο η διαχειρίστρια του blog όσο και το ενδιαφέρον που έδειξαν τα υπόλοιπα μέλη με ώθησαν να συνεχίσω. Μέχρι στιγμής υπάρχει μεταφρασμένος ο πρόλογος, ολόκληρη η πρώτη ενότητα και 9 κεφάλαια από τη δεύτερη. Ζητώ συγγνώμη που μεταφράζω στα αγγλικά, αλλά ελπίζω ότι πολλοί θα είναι σε θέση να διαβάσουν το κείμενο σ' αυτή τη γλώσσα. Δεν είναι εύκολο να μεταφράζεις μέσω Google από μια γλώσσα που δε γνωρίζεις σε μια άλλη που γνωρίζεις αλλά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα. Εύχομαι το αποτέλεσμα να είναι αρκετά ικανοποιητικό.
Εδώ είναι το blog στο οποίο μπορείτε να βρείτε τη μετάφραση της νουβέλας:
http://mspuddleshaven.com/unofficial-translations-of-ccfs/
fay71
RetroN00b
- Joined
- 31 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 35
- Αντιδράσεις
- 19
Υπάρχουν δύο εκδοχές της νουβέλας. Η πρώτη εκδόθηκε περίπου την ίδια εποχή που κυκλοφόρησε και το μάνγκα, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και η δεύτερη, που είναι η αναθεώρηση της πρώτης και έχει τον τίτλο "Κάντυ Κάντυ - Η τελική ιστορία", εκδόθηκε το 2010. Και οι δύο εκδοχές κυκλοφορούσαν μόνο στην Ιαπωνία, μέχρι που η Μιζούκι έδωσε την άδειά της στον ιταλικό εκδοτικό οίκο Kappalab να εκδώσει τη νουβέλα στα ιταλικά.
Η αυθεντική (παλιά) νουβέλα εκδόθηκε τρεις φορές. Οι πρώτες δύο εκδόσεις, που κυκλοφόρησαν το 1978 και το 1990 αντίστοιχα, έχουν την εικονογράφηση της Ιγκαράσι στα εξώφυλλά τους, αλλά τα ποιήματα της Μιζούκι που συνοδεύουν αυτές τις εικόνες υπάρχουν μόνο στον πρώτο και το δεύτερο τόμο της έκδοσης του 1978. Η τρίτη έκδοση, που κυκλοφόρησε το 2003, έχει ένα εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο. Σε αντίθεση με τις δύο πρώτες εκδόσεις, που αποτελούνται από τρεις τόμους, η τρίτη έκδοση έχει ένα μόνο τόμο. Επίσης, οι εικόνες του μάνγκα που κοσμούσαν σχεδόν όλες τις σελίδες της πρώτης και της δεύτερης έκδοσης, απουσιάζουν από την τρίτη έκδοση, λόγω της δικαστικής διαμάχης ανάμεσα στη Μιζούκι και την Ιγκαράσι.
Παρά τις διαφορές μεταξύ των τριών εκδόσεων, το κείμενο και η οργάνωση των κεφαλαίων παραμένουν ίδια και στις τρεις. Αλλά αυτό άλλαξε στην τελευταία εκδοχή της νουβέλας. Η Μιζούκι δήλωσε πως η τελική νουβέλα ήταν μια αναθεωρημένη έκδοση της αυθεντικής νουβέλας που είχε αρχικά γραφτεί για ένα αναγνωστικό κοινό μικρότερο σε ηλικία. Παρ' όλο που η βασική δομή είναι η ίδια όπως και στην παλιά νουβέλα, ο τρόπος γραφής έχει αλλάξει, προσδίδοντας ένα τόνο μελαγχολίας στην αφήγηση της ιστορίας. Και υπάρχουν επίσης και κάποιες πρόσθετες λεπτομέρειες στη νέα νουβέλα, που αποκαλύπτουν κάποια σημαντικά γεγονότα.
Η πρώτη έκδοση της νουβέλας (1978-1979)
Ο πρώτος τόμος
Ο δεύτερος τόμος
Ο τρίτος τόμος
Η δεύτερη έκδοση σε τρεις τόμους (1990)
Η τρίτη έκδοση σε ένα μόνο τόμο (2003-2004)
Η νέα νουβέλα σε δύο τόμους (2010)
Η ιταλική μετάφραση της νουβέλας σε δύο τόμους (2015)
Η γαλλική μετάφραση σε δύο τόμους από τον εκδοτικό οίκο ΡΙΚΑ (2019)
Και τέλος η ισπανική μετάφραση σε ένα μόνο τόμο από τις εκδόσεις Arechi Manga, που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο του 2020.
Η αυθεντική (παλιά) νουβέλα εκδόθηκε τρεις φορές. Οι πρώτες δύο εκδόσεις, που κυκλοφόρησαν το 1978 και το 1990 αντίστοιχα, έχουν την εικονογράφηση της Ιγκαράσι στα εξώφυλλά τους, αλλά τα ποιήματα της Μιζούκι που συνοδεύουν αυτές τις εικόνες υπάρχουν μόνο στον πρώτο και το δεύτερο τόμο της έκδοσης του 1978. Η τρίτη έκδοση, που κυκλοφόρησε το 2003, έχει ένα εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο. Σε αντίθεση με τις δύο πρώτες εκδόσεις, που αποτελούνται από τρεις τόμους, η τρίτη έκδοση έχει ένα μόνο τόμο. Επίσης, οι εικόνες του μάνγκα που κοσμούσαν σχεδόν όλες τις σελίδες της πρώτης και της δεύτερης έκδοσης, απουσιάζουν από την τρίτη έκδοση, λόγω της δικαστικής διαμάχης ανάμεσα στη Μιζούκι και την Ιγκαράσι.
Παρά τις διαφορές μεταξύ των τριών εκδόσεων, το κείμενο και η οργάνωση των κεφαλαίων παραμένουν ίδια και στις τρεις. Αλλά αυτό άλλαξε στην τελευταία εκδοχή της νουβέλας. Η Μιζούκι δήλωσε πως η τελική νουβέλα ήταν μια αναθεωρημένη έκδοση της αυθεντικής νουβέλας που είχε αρχικά γραφτεί για ένα αναγνωστικό κοινό μικρότερο σε ηλικία. Παρ' όλο που η βασική δομή είναι η ίδια όπως και στην παλιά νουβέλα, ο τρόπος γραφής έχει αλλάξει, προσδίδοντας ένα τόνο μελαγχολίας στην αφήγηση της ιστορίας. Και υπάρχουν επίσης και κάποιες πρόσθετες λεπτομέρειες στη νέα νουβέλα, που αποκαλύπτουν κάποια σημαντικά γεγονότα.
Η πρώτη έκδοση της νουβέλας (1978-1979)
Ο πρώτος τόμος
Ο δεύτερος τόμος
Ο τρίτος τόμος
Η δεύτερη έκδοση σε τρεις τόμους (1990)
Η τρίτη έκδοση σε ένα μόνο τόμο (2003-2004)
Η νέα νουβέλα σε δύο τόμους (2010)
Η ιταλική μετάφραση της νουβέλας σε δύο τόμους (2015)
Η γαλλική μετάφραση σε δύο τόμους από τον εκδοτικό οίκο ΡΙΚΑ (2019)
Και τέλος η ισπανική μετάφραση σε ένα μόνο τόμο από τις εκδόσεις Arechi Manga, που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο του 2020.
σε μια προσφατη συνεντευξη της ειπε πως αν εγραφε ολα οσα ειχε στο μυαλο της χωρις να κοψει τιποτα, τα βιβλία θα είχαν 10 τόμους αντι για 2! Κρίμα.
Αυτή η ανάλυση ανατρέπει τα όσα ξέραμε για την Κάντυ και μετατρέπεται το manga, η σειρά και το βιβλίο σε μια ανατρεπτική και συμβολική αναπαράσταση της Ιαπωνίας, της ιστορίας της, των πνευματικων πατέρων και μητέρων του εθνους τους και του πολιτισμού της και της θέσης της γυναίκας σε αυτην, παρότι φαινόμενικα διαδραματίζεται σε Αμερική και Αγγλία.
Και όμως ακόμα και αυτά τα μέρη είναι αναπαράσταση ιαπωνικών τοποθεσιών.
Μην ξεχνάμε πως πάνω από όλα Γιαπωνέζες έφηβες γεννημένες μεταξύ 57 και 63 προορίζονταν, τότε που ο ρόλος τους στην Ιαπωνία αλλά και αλλού ήταν ακόμα προκαθορισμένος.
Κάθε χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από πραγματικό ή φανταστικό πρόσωπο.
journal.bequi.com
Και όμως ακόμα και αυτά τα μέρη είναι αναπαράσταση ιαπωνικών τοποθεσιών.
Μην ξεχνάμε πως πάνω από όλα Γιαπωνέζες έφηβες γεννημένες μεταξύ 57 και 63 προορίζονταν, τότε που ο ρόλος τους στην Ιαπωνία αλλά και αλλού ήταν ακόμα προκαθορισμένος.
Κάθε χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από πραγματικό ή φανταστικό πρόσωπο.
Annex IV analysis of the novel Candy-Candy Final Story
Creative Journal of Bequi - Multidisciplinary Designer: art, design, illustration, branding & marketing
