Η ρετρό μου καψούρα

[ntsmrtz]

Δεν πρόκειται για την πραγματική μου καψούρα (η πραγματική μου καψούρα είναι δεκαετίας και άρα όχι ρετρο) αλλά ας το πω.

Την περασμένη άνοιξη ένα βράδυ βρισκόμουν έξω από ένα κινηματογράφο και περίμενα με την κοπέλα μου να τελειώσει η προβολή για να μπούμε στην επόμενη.

Με πλησιάζει λοιπόν μία ωραία κοπέλα αλλά δεν την είχα αντιληφθεί -καθώς μιλούσα στην κοπέλα μου- και με κοιτούσε έντονα και χαμογελαστή.

Ε, άργησα λίγο να την καταλάβω αλλά ήταν το κοριτσάκι που είχαμε βγάλει όλο το δημοτικό μαζί και οι οικογένειές μας ήταν αρκετά κοντά τότε. Κατά τις αρχές γυμνασίου εμείς μετακομίσαμε και χαθήκαμε. Φυσικά και την "αγαπούσα" όταν ήμασταν πιτσιρίκια όπως και αυτή εμένα και μου το έλεγε συνέχεια... Θα παντρευόμασταν όταν μεγαλώναμε...

Είπαμε δυο κουβέντες, συστηθήκαμε τα δύο ζευγάρια, μιλήσαμε στα όρθια για παλιούς συμμαθητές και τις οικογένειές μας, είπαμε για τις δουλειές μας, χαρήκαμε που ειδωθήκαμε, ανταλλάξαμε από ένα φιλί στο κάθε μάγουλο και μετά μπήκαμε στην αίθουσα.

Αυτά, δίχως συνέχεια και δίχως στενοχώριες

 

[Niki]

το ''κόλλημα''. Πότε; Στα 18 και για 4 μήνες

Ποιός; ο Δημ.ητρης

Πού; Στο φροντιστηριο

Γιατί; Δεν ξέρω...

Τι έγινε; Ούτε που κατάλαβα ποτέ. Απλά μου ζήτησε να χωρισουμε

Τον ξέχασα; Αργησα

Τον μισαγαπώ; Δεν θα το έλεγα

 

[PT8]

Να ευχαριστήσω τoν Άλκη (Alkis21) για το θρεντ που μου υπέδειξε, και να ενημερώσω ότι:

1. Η απουσιολόγος ήταν μεγάλη καψούρα όπου δεν την ξανα είδα ποτέ μετά το Λύκειο. (με μανούριαζε σε κάθε ευκαιρία κ δεν ξανα ασχολήθηκα)

2. Αν δε βρω ανταπόκριση μια, δύο, μετά τέλος, τραβάω Χ.

Συνεπώς πάμε στο real thing:

Πότε; B' Λυκείου

Ποιός; Η Μαρία

Πού; Στο σχολείο.

Γιατί; Απόλυτος Έρωτας_Άγγιγμα Ψυχής_με την πρώτη ματιά.

Τι έγινε; Χώρισαν οι δρόμοι μας στο Λύκειο αλλά ποτέ δεν σταματήσαμε την επικοινωνία επί 20 φεύγα συναπτά έτη.

Την ξέχασα; Ποτέ δε σε ξεχνώωω ποτέ μου κι ας χωρίσαμεεε βο

Την μισαγαπώ; Πως μπορείς να το κάνεις αυτό;

Για πάντα; For ever & ever._

 

[fani_grgr]

Πότε; Καλοκαίρι τέλη της δεκαετίας του '80 - αρχές '90. Εγώ γύρω στα 9-10 αυτός στα 16-17. Η διαφορά ηλικίας τότε φαινόταν χαοτική. Εγώ έκανα βόλτα με το ποδήλατο μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας μου.

Πώς? Αυτός με πλησίασε με την μηχανή του. Όσο πιο κοντά μου ερχόταν τόσο εμένα μου ερχόταν να λιποθυμήσω. Σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου. Εγώ έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Μα τι κούκλος! Χαμογέλασε, και ... μου έκανε παρατήρηση για τον τρόπο που έκανα ποδήλατο , και πόσο επικίνδυνο ήταν να με πατήσει κανένα αυτοκίνητο !!! Έφυγε και με άφησε με ανοιχτό το στόμα και τα μάγουλα κόκκινα από την ντροπή!

Τι έγινε; Ήμουν ερωτευμένη μαζί του για πολλά χρόνια. Κάθε φορά που περνούσε με την μηχανή του μπροστά από το σπίτι μου εγώ κόντευα να πάθω καρδιά! Ήξερα ποιες ώρες περνάει , τον θόρυβο της μηχανής ... αρρώστια. Στα 17 μου γνώρισα ένα παλικάρι. Με έλκυε ανεξήγητα. Ήταν η πρώτη μου σχέση. Αρκετούς μήνες μετά με γνώρισε στον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Δημήτρη. Ήταν αυτός! Το αγόρι με την μηχανή. Η σχέση αυτή κράτησε 3 χρόνια, όμως ήταν εξ'αρχής καταδικασμένη αφού πάντα στο μυαλό μου ήταν αυτός! Εννοείται πως δεν έγινε ποτέ τίποτα με τον Δημήτρη αν και τώρα μετά από τόσα χρόνια τολμώ να πω πως μάλλον υπήρχε απίστευτη χημεία.

Τον ξέχασα; Αν και έχω να τον δώ σχεδόν 15 χρόνια δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Βέβαια το όλο σκηνικό είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και ψυχοφθόρο, κάτι που μακάρι να μην το ζήσει κανείς!

 

[BETTY BOOP]

Πολλές οι γνωριμίες μου...

 


Η πρώτη μου καψούρα ξεκίνησε στο Νηπιαγωγείο. Μου άρεσε ένας συμμαθητής μου, αδύνατος, με μαλλί ''καπελάκι'' που πάντα μ' άρεσε σε αγορίστικο κούρεμα, με γλυκό χαμόγελο. Μην φανταστείτε τρελά πράγματα... θυμάμαι μια μέρα παίζοντας κυνηγητό στην τάξη, έτρεχα κρατώντας στο χέρι ένα ΜΙΛΚΟ (καφέ-άσπρη η χάρτινη συσκευασία) και ξαφνικά μου έφυγε από το χέρι η συσκευασία και χύθηκε το γάλα στο πάτωμα. Ένιωσα πολύ άσχημα...Με το συμμαθητή μου ήμασταν στο ίδιο τμήμα μέχρι την Ε' τάξη και στην ΣΤ' τάξη αλλάξαμε τμήμα (!), στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο ήμασταν και σε διαφορετικά σχολεία. Σε μια περιήγησή μου στο ''φατσοβιβλίο'' τυχαία πληκτρολόγησα το όνομά του και...έκπληκτη...είδα το συμμαθητή (και πρώτο μου παιδικό αγνό έρωτα!) εμφανώς αλλαγμένο (?)...το μαλλί δεν ήταν σε στυλ ''καπελάκι''...ας μείνουμε στο τότε...

 

[perlastar]

Ωραίο θέμα αναστήθηκε! Δεν έχω να πω πολλά βέβαια, επειδή για να μιλήσω εγώ το θέμα θα έπρεπε να λέγεται "Οι Ρετρο μου καψούρες", καθώς κάθε χρόνο σχεδόν ερωτευόμουν κι άλλον συμμαθητή μου Ποτέ δεν εκφραζόμουν ανοιχτά αφού ντρεπόμουν πολύ, και υπέφερα μέχρι να μου περάσει, τι βάσανο! Το πολύ πολύ να προσπαθούσα να με συμπαθήσουν βοηθώντας τους όπου μπορούσα. Η πρώτη μου καψούρα πάντως, ήταν στο Νηπιαγωγείο όπως είπε και η Betty, και ήταν ένα ξανθό αγοράκι, ιδιαίτερα δημοφιλές στην τάξη θα έλεγα. Το μόνο που έκανα για να εκφραστώ, ήταν να πάρω από το σπίτι ένα πολύ ωραίο διακοσμητικό ρετροσπιτάκι και να του το χαρίσω. Μετά βέβαια ακολούθησε χοντρή κατσάδα από τη μητέρα μου. Αυτά, μετά το Νηπιαγωγείο δεν τον ξαναείδα καθώς μετακομίσαμε σε άλλη πόλη.

 

[johnny19818]

Γενικά μου άρεσαν αρκετά κορίτσια από το δημοτικό αλλά για καμία δεν μπορώ να πω ότι καψουρεύτικα. Πρέπει να ήμουν γύρω στα 15 όταν για κάποιο διάστημα ήρθα πιο κοντά με μια γειτόνισσα μου, την Ελένη, που ήταν μικρότερη μου 2 χρόνια. Συγκεκριμένα, μας θυμάμαι να κάνουμε βόλτες με τα ποδήλατά μας στη γειτονιά και να συζητάμε περι άνέμων και υδάτων. Μπορώ να πω ότι, τότε τουλάχιστο, μου φάνηκε ότι ανταποκρινόταν. Το ειδύλλιο όμως γρήγορα έλαβε τέλος όταν κάποια στιγμή η παρέα μου πλακώθηκε με το μικρότερο αδερφό της και με πήρε και μένα η μπάλα. Δεν μου μιλούσε για πολύ καιρό και όταν μετά από χρόνια ως φοιτητής τη συναντούσα σε καφέ ή κλαμπ και έκανε πως δε με γνώριζε. Έχω να τη δω πάνω από 10 χρόνια και κάνοντας μια γρήγορη ψακτική μου έβγαλε ότι είναι ιδιοκτήτρια φαρμακείου. Όλον αυτό τον καιρό δεν τη σκεφτόμουν καθόλου και φυσικά δεν της κράτησα ποτέ κακία. Είναι απλά μια ανάμνηση.

 

[SEBASTIAN]

Καλοκαίρι του 1985. Ιούλιος και διακοπές στην Αμάρυνθο Ευβοίας. Μια υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά που με σημάδεψε τόσο πολύ συναισθηματικά που θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη στην μνήμη μου. Διαδραματίστηκε στο σινεμά Ρεξ στο διάλειμμα της πολύ όμορφης ταινίας της εποχής "Ταχύτητα και αγάπη". Μια πανέμορφη γυναικεία οπτασία περπατούσε στον διάδρομο του κινηματογράφου με ένα αέρινο βάδισμα, εκστασιάζοντας τις αισθήσεις μου. Κεραυνοβόλος έρωτας. Δυστυχώς ανεκπλήρωτος. Αλλά πάντα χαραγμένος στην μνήμη μου σαν κάτι το ολότελα αθώο και ονειρεμένο που μίλησε στην ψυχή μου. Η κοπέλα γνωστή. Οικογενειακή φίλη γαρ. Δεν τόλμησα ποτέ να της πω αυτό που ένιωθα. Το κράτησα βαθιά μέσα μου μόνο για μένα. Ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Γιατί μπορεί να αποδομείτο όπως άλλα συναισθήματα στην πορεία του χρόνου. Αυτό παρέμεινε αληθινό. Ήταν το πρώτο και το πιο όμορφο. Να είναι πάντα καλά.