Η συνάντηση στο Rockstown

[geobacter73]

Χαχαχα, ρε Τζουλς με εκανες και γελασα και να σου πω μετα απο τοσες παρακεταμολες και καραμελες για το λαιμο σιγουρα το χρειαζομουνα!



Λοιπον ΟΚ, θα συμφωνησω με τα εξης για να μη με καταλαβετε τι γκρινιαρα που γινομαι οταν ειμαι αρρωστη...

Σιγουρα ο ερωτας ειναι απροβλεπτος (τα μορια στον εγκεφαλο οπως εχω πει και αλλου). Κι εγω την εχω πατησει με ατομα τυπου Τερρυ στη ζωη μου, αν και επιμενω πως στην πραγματικοτητα ειναι μαλλον ατομα προς αποφυγη (με τα δικα μου κριτηρια).

Ενταξει ρε παιδια, κι αλλου το εχουμε πει, ο ανθρωπος δεν ειναι κακος. Βεβαια αν η ψυχολογια ειχε την ιδια θεση στην κοινωνια που εχει τωρα, πολυ φοβαμαι πως ο πατηρ Γκραντσεστερ θα τον ειχε σιγουρα στειλει για θεραπεια.

- Παιδι παρατημενο απο τη μανα του και μαλιστα με την ιδια να του εχει πει πως δεν μπορει να τον ξαναδει, με μια χαζη και εκδικητικη μητρια και εναν αδιαφορο πατερα ο οποιος ενδιαφερεται μονο για τον τιτλο και την υποληψη του.

- Προβληματικο στο σχολειο, κανει κοπανες, αντιμιλαει στους καθηγητες, κανει φασαρια στην εκκλησια, πινει, καπνιζει και μπορουμε και να υποθεσουμε πως δεν επαιρνε και πολυ καλους βαθμους αφου δεν παταγε στα μαθηματα.

- Τσακωνεται με αλλους συμμαθητες πχ τον Αρτσι για βλακειες βασικα και επιδεικνυει ενα διαρκη σνομπισμο κλπ κλπ. Συν του οτι δειχνει και επιθετικη συμπεριφορα οταν ειπε στον Αρτσι να μην ξανατολμησει να παει στην πορτα του η κατι τετοιο τελοσπαντων. Συν τους καυγαδες στα μπαρ...

- Ο πατερας του καλειται στο σχολειο για να ακουσει τα παραπονα των καθηγητων προφανως με μεγαλυτερη συχνοτητα απ'οτι οι αλλοι γονεις.

- Κακομαθημενος νεος γιατι ΞΕΡΕΙ και εκμεταλευεται το γεγονος πως ο μπαμπας θα πληρωσει το σχολειο ωστε να μην τον αποβαλλουν η να τον τιμωρησουν η οτι αλλο κανανε εκεινο τον καιρο τελοσπαντων.

- Μετα σηκωθηκε και εφυγε και αφησε τις σπουδες του στη μεση δινοντας το ιδιο παραδειγμα και στην Καντυ βεβαια που αντι να στρωσει τον ποπο της να διαβασει, ευκαιρια εψαχνε να σηκωθει να φυγει. Αν ειχα ενα παιδι που παραταγε τις σπουδες του για εναν εφηβικο ερωτα... νομιζω πως θα το εκανα το εγκλημα που λεγαμε νωριτερα!!

Και διαφορα αλλα τετοια, οποτε για παιδι καλης οικογενειας, μου φαινεται δεν τον γλιτωνε τον Δοκτωρ Φρουντ...

Τωρα πισω στις πραξεις. Λοιπον εγω νομιζω οτι οι πραξεις δεν ειναι ουτε καλες ουτε κακες. Ειναι ολα θεμα προοπτικης. Πριν απο πολλα χρονια το να θυσιαζονται παρθενες στους Θεους ηταν και καλο και επιθυμητο (μαλλον οχι απο τις παρθενες, αλλα λεμε). Και ο καννιβαλισμος ηταν αποδεκτος και μαλλον και τροπος ζωης, και η παιδεραστια και διαφορα αλλα παρομοια. Ασχετο αν εμεις με τα σημερινα δεδομενα φρικαρουμε.

Οποτε ισως το καλο/κακο ειναι σχετικο με τα κοινωνικα πρεπει καθε εποχης, κουλτουρας και ολων των συναφων.

Ο Τερρυ ηταν ατυχος που ερωτευτηκε μια κοπελα και ξαφνικα βρεθηκε να εχει χρεος ζωης σε μια αλλη. Αυτο ειναι ενα αντικειμενικο γεγονος. Τωρα το τι διαλεξε να κανει ειχε να κανει με την ιδεολογικη του τοποθετηση και κατα προεκταση και της δικης μας. Δηλαδη, αλλοι απο μας λεμε αμαν τι πηγε και εκανε ο μπουφος και εμεινε με αυτη που δεν την αγαπαει, αλλοι λεμε, μπραβο που βρηκε το κουραγιο να παρει μια τετοια ευθυνη παρα το νεαρο της ηλικιας του.

Και αυτο αναποφευκτα οδηγει σε ενα αλλο αντικειμενικο γεγονος/πραξη. Ο Τερρυ αποφασισε να μεινει με τη Σουζαννα. Αυτο ειναι ενα γεγονος, ανεξαρτητα απο το τι σκεφτεται ο Τερρυ στο κεφαλι του. Η Καντυ τωρα εχει κι αυτη να κανει επιλογη. Η εξακολουθει να ελπιζει και να τον κυνηγαει η τον ξεχναει και συνεχιζει τη ζωη της χωρις τον εφηβικο ερωτα.

Η εντυπωση που ειχα απο το πως εξελλιχθηκε η ιστορια ειναι πως διαλεξε το δευτερο. Και τωρα (η με τον καιρο οταν το συναισθηματικο φορτος εχει λιγοστεψει) εχει τις ωραιες αναμνησεις.

Δεν υπαρχει νομιζω συγκριση στις κακοτυχιες που ειχε η Καντυ στη ζωη της σε σχεση με τον Τερρυ - η ζωη κοντα στους Ρανγκαν τουλαχιστον ηταν σκετο μαρτυριο. Συν το θανατο του Αντονυ σε τοσο νεαρη ηλικια. Ο Τερρυ ειχε πολλα προβληματα σιγουρα αλλα ειχε μια πολυτελη σκεπη πανω απο το κεφαλι του και καλοψημενα κρουασσαν για πρωινο (λεμε τωρα). Γιαυτο λεω πως ολα ειναι σχετικα, σιγουρα σε σχεση με τους ταλαιπωρους αστεγους της Αιτης σημερα, και οι δυο μαλλον δεν ειναι και σε τετοιο χαλι.

Τα υπολοιπα εχουν να κανουν με την περιβοητη πυραμιδα εξελλιξης του Δρ Maslow. Ο Τερρυ καταφερε και να αυτοπραγματωθει αφου εγινε και διασημος ηθοποιος που ηταν και το ονειρο του. Ε, και η Καντυ εγινε νοσοκομα, που ταιριαζει με τη φυσικη της καλοπροαιρετη (και ειπαμε και με συνδρομο του σωτηρα) προσωπικοτητα.

Οχι πως εχουμε ξεφυγει τελειως σημερα........ #)

 

[Arwyn-t]

Βασικα, η Καντυ αμα δεν εβλεπε τον Τερρυ στο πλοιο, δεν της θυμιζε τον Αντονυ και δεν τον πετυχαινε στην ασχημη φαση λυπημενο/δακρυσμενο που τον πρωτοπετυχε, με οοοοολα αυτα να την προβληματισουνε και να ξυπνησουνε μεσα της ενστικτο της φροντιδας που εχουνε ολα τα θηλυκα... τοτε σιγα να μην ερωτευοτανε τον νταη του κολεγιου, βρε παιδια! Απο τον γλυκο Αντονυ στον απειθαρχο Τερρυ ειναι μεγαλη η διαφορα!

Οχι, για τη Σουζυ και τον προβολεα δεν εφταιγε ο Τερρυ. Το να μεινει ομως ο Τερρυ με τη Σουζυ ητανε επιλογη και την πηρε μονος του ο Τερρυ. Αφηστε τα περι καθηκοντος, τιμης, υποχρεωσεως και πρασινων αλογων, απλα και σταρατα ο Τερρυ α-πο-φα-σι-σε να μεινει με τη Σουζυ, διοτι ετσι θελει η γιαπωνεζα συγγραφεας. Και στο Ροκαμπιλι πηγε διοτι για αλλη μια φορα ητανε αδυναμος χαρακτηρας, το ποτο ητανε η ευκολη παρηγορια και εκει το εριξε. Και παλι η Καντυ-σαμαρειτισσα τον εσωσε.

Τραγικος ηρωας; Οχι ακριβως.... προς το αντιθετο θα ελεγα. Αλλα, ειπαμε.... δεν ειμαι φαν των "αλητη μ'ειπες μια βραδια" τυπων. Ουτε στην εφηβεια μου ημουνα, ουτε τωρα ειμαι.

Το παλτουδακι μου και φευγω, που λενε και στα αγγλικα φορουμ.

 

[metsgr]

Να παρεμβληθώ ως σφήνα στη συζήτησή σας…

Για μένα ο Τέρρυ δεν ήταν ποτέ κακό παιδί. Ένας έφηβος με οικογενειακά προβλήματα ήταν, που αντιδρούσε με τον τρόπο που πολλοί έφηβοι κάνουν. Τα έβαζε με την κοινωνία που τον περιτριγύριζε. Η αιτία των προβλημάτων του ήταν η μη αποδοχή από την υψηλή κοινωνία ενός γάμου μεταξύ των γονιών του και στην υποκρισία αυτής της κοινωνίας αντιδρούσε: στο καθωσπρέπει σχολείο, που πιθανόν τον έκλεισαν ο πατέρας του και η μητριά του για να μην είναι στο σπίτι και ανάμεσα στα πόδια τους, στην υποκρισία της διευθύντριας, που δεχόταν τις προσφορές του Δούκα για να κάνει τα «στραβά μάτια» στις αταξίες του, και τέλος στους συμμαθητές του, που τους θεωρούσε κακομαθημένα πλουσιόπαιδα καθωσπρέπει οικογενειών, που τα πρέπει τους είχαν προκαλέσει τα δικά του προβλήματα. Όμως έκανε παρέα με τον Άλμπερτ, γιατί πολύ απλά εκείνος δεν ανήκε στην υψηλή κοινωνία.

Φυσικά εκμεταλλευόταν τη θέση του πατέρα του για να κάνει ό,τι θέλει στο σχολείο, δε συμβιβαζόταν μεν, αλλά εκ του ασφαλούς δε. Αυτό θα το αναγνωρίσει αργότερα, όταν θα μιλήσει με το Στήαρ, μετά την αποβολή της Κάντυ και την πιθανή ακύρωση της υιοθεσίας από το μεγάλο θείο Γουίλλιαμ. «Το μόνο που έκανα είναι να εκμεταλλεύομαι τα χρήματα του πατέρα μου… ενώ η Κάντυ πέρασε τόσο δύσκολα χρόνια και τα αντιμετωπίζει με χαμόγελο».

Δεν ήταν ευγενικός; Σνόμπαρε τους άλλους; Ναι. Όμως ποτέ δε φέρθηκε σαν κακό παιδί, ήταν από καλή «πάστα». Έσωσε την Κάντυ από τα χέρια του Νηλ και της παρέας του – αν ήταν κακός θα συμμετείχε σε αυτό ή θα έκανε τον αδιάφορο. Έκανε τη βλακεία να βγάλει ακόμη και την Ελίζα από το λάκκο που είχε σκάψει ο αδερφός της, με αποτέλεσμα να τον ερωτευτεί αυτή και να στήσει αργότερα την παγίδα που τον χώρισε από την Κάντυ. Και φυσικά αργότερα να τη σώσει όταν πνιγόταν… Όλα αυτά τα έκανε χωρίς την επίδραση της Κάντυ, τα έκανε γιατί είχε τέτοιες αρχές.

Όταν αργότερα –μετά το ατύχημα της Σουζάνας- βρέθηκε στη θέση να διαλέξει, δε νομίζω ότι είχε και πολλές επιλογές. Στεκόταν δίπλα της, η Σουζάνα θα αυτοκτονούσε για χάρη του και η Κάντυ, με την οποία ήθελε να ζήσει, επέλεξε μόνη της να φύγει. Προσπάθησε να της μιλήσει, αλλά η ίδια τον αρνήθηκε. Η ίδια, όταν είδε πόσο ανάγκη τον είχε η Σουζάνα, αποφάσισε να αποχωρήσει από τη σκηνή. Τι επιλογές είχε λοιπόν; Ή θα παρατούσε τη Σουζάνα για να μείνει μόνος του ή θα έμενε μαζί της. Εκεί έδειξε ακόμα μια φορά την καλή του «πάστα», αφού θεώρησε χρέος του να μείνει κοντά της, χρέος που του το «υπέδειξε» με έμμεσο τρόπο και η κοπέλα που αγαπούσε. Και μιλάμε για μια απόφαση που πάρθηκε μέσα σε μια νύχτα, τη στιγμή που η κοπέλα του έφευγε, ενώ η άλλη που του έσωσε τη ζωή βρισκόταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου και τον περίμενε… Με πόσο καθαρό μυαλό μπορεί να πάρει κανείς τέτοια απόφαση;

Ίσως γιʼ αυτό δεν άντεξε στο βάρος αυτού του χρέους – και ποιος απόν εμάς ή τους σημερινούς εφήβους/νέους θα άντεχε;- και βρέθηκε στο Ροκστάουν.

Και για να γυρίσω την κουβέντα στο αρχικό ερώτημα του θρεντ, η συγγραφέας έβαλε αυτή τη συνάντηση μάλλον για να δείξει το οριστικό τέλος της σχέσης Κάντυ-Τέρρυ. Όταν χώρισαν στο νοσοκομείο, όπως είπα παραπάνω, ήταν μια απόφαση βιαστική και υπό πίεση. Στη συνέχεια είχαν όλο τον καιρό να την αναθεωρήσουν. Ο Άλμπερτ – κατά τη γνώμη μου πάντα- έμαθε για το φευγιό του Τέρρυ και έστειλε εκεί την Κάντυ για να ξεκαθαρίσουν τη σχέση τους. Η Κάντυ αποφάσισε να φύγει όμως, γιατί θεωρούσε ότι έτσι είναι το σωστό, άλλωστε πάντα έβαζε το καλό των άλλων πάνω από το δικό της. Ο Τέρρυ από την άλλη μεριά δεν είχε επιλογή. Έτρεξε να τη βρει μετά την παράσταση, αλλά εκείνη ήταν άφαντη. Τι να επιλέξει; Ένα όραμα;; Αποφάσισε λοιπόν να γυρίσει πίσω και να κάνει ό,τι συμφώνησαν τη νύχτα που χωρίσανε. Να μείνει με τη Σουζάνα και να χτίσει την καριέρα του. Και ίσως για να μην πέσει (κι άλλο) στα μάτια της κοπέλας που αγαπούσε. Γιατί αυτό τον έκανε να συνέλθει: όταν (νόμισε ότι) την είδε να κλαίει για την κατάντια του...

Τραγικός ήρωας δεν ξέρω αν ήταν, αλλά σίγουρα ήταν πολύ άτυχος! :xm:

 

[juliet]

Χαχαχα, ρε Τζουλς με εκανες και γελασα και να σου πω μετα απο τοσες παρακεταμολες και καραμελες για το λαιμο σιγουρα το χρειαζομουνα!

Χαίρομαι να συβάλλω στην βελτίωση της υγείας σου και λέω να το αποτολμήσω λίγο παραπάνω...

Λοιπον ΟΚ, θα συμφωνησω με τα εξης για να μη με καταλαβετε τι γκρινιαρα που γινομαι οταν ειμαι αρρωστη...

Σιγουρα ο ερωτας ειναι απροβλεπτος (τα μορια στον εγκεφαλο οπως εχω πει και αλλου). Κι εγω την εχω πατησει με ατομα τυπου Τερρυ στη ζωη μου, αν και επιμενω πως στην πραγματικοτητα ειναι μαλλον ατομα προς αποφυγη (με τα δικα μου κριτηρια).

Καλά και στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πλούσιοι θείοι-κληρονόμοι που να σε υιοθετούν στα πέντε και να σε ερωτεύονται στα είκοσι ( ο έρωτας δικής σας διαπίστωση) και να μην έχουν κλείσει και τα -αντα και να μην χαρακτηριστούν παιδόφιλοι, γερομπαμπαλίδες και ξεκούτηδες (σιγά με τις ντομάτες, τα αυγά και τα τηγάνια :frypan: τώρα λούστηκα), για αυτό ας αφήσουμε το ρεαλισμό για άλλη τρυφερή συζήτηση :takethat: .

Ενταξει ρε παιδια, κι αλλου το εχουμε πει, ο ανθρωπος δεν ειναι κακος. Βεβαια αν η ψυχολογια ειχε την ιδια θεση στην κοινωνια που εχει τωρα, πολυ φοβαμαι πως ο πατηρ Γκραντσεστερ θα τον ειχε σιγουρα στειλει για θεραπεια.

Μάλλον ο Τέρυ τον πατέρα του ή θα είχαν πάει για ομαδικό session άρα μία χαρά γιατι αν η ψυχολογία είχε την ίδια θέση στην κοινωνία που έχει σήμερα θα ήταν must, πολύ της μόδας και όλοι θα ζούλευαν...

- Παιδι παρατημενο απο τη μανα του και μαλιστα με την ιδια να του εχει πει πως δεν μπορει να τον ξαναδει, με μια χαζη και εκδικητικη μητρια και εναν αδιαφορο πατερα ο οποιος ενδιαφερεται μονο για τον τιτλο και την υποληψη του.

Άλλοι είχαν χειρότερους δες Φράνυ, και άλλοι δεν είχαν και καθόλου δες Κάντυ άρα τι; πειράζει;

- Προβληματικο στο σχολειο, κανει κοπανες, αντιμιλαει στους καθηγητες, κανει φασαρια στην εκκλησια, πινει, καπνιζει και μπορουμε και να υποθεσουμε πως δεν επαιρνε και πολυ καλους βαθμους αφου δεν παταγε στα μαθηματα.

- Τσακωνεται με αλλους συμμαθητες πχ τον Αρτσι για βλακειες βασικα και επιδεικνυει ενα διαρκη σνομπισμο κλπ κλπ. Συν του οτι δειχνει και επιθετικη συμπεριφορα οταν ειπε στον Αρτσι να μην ξανατολμησει να παει στην πορτα του η κατι τετοιο τελοσπαντων. Συν τους καυγαδες στα μπαρ...

Ο Άρτσι τσακωνόταν με τον Τέρυ, δες το ανιμέ να δεις ποιος προκαλούσε ποιον, εντάξει και εσύ έναν καυγά της προκοπής έριξε και κάτι έγινε, να τον στείλουμε στο αναμορφωτήριο...σιγά τα ωά, μία χαρά ήτανε τώρα δεν θα βγάλουμε και εγκληματία επειδή κάπνιζε και δεν πήγαινε στις τάξεις...μια χαρά έπαιζε φυσαρμόνικα πάνω στο δέντρο, ενοχλούσε κανένα;

- Ο πατερας του καλειται στο σχολειο για να ακουσει τα παραπονα των καθηγητων προφανως με μεγαλυτερη συχνοτητα απ'οτι οι αλλοι γονεις.

Ο πατέρας του πατάει καθαρά για δωρέες προφανώς για να μην τον ζαλίζουν οι καλόγριες όλη την ώρα (άσε που στο μανγκα δεν πατάει και καθόλου)

- Κακομαθημενος νεος γιατι ΞΕΡΕΙ και εκμεταλευεται το γεγονος πως ο μπαμπας θα πληρωσει το σχολειο ωστε να μην τον αποβαλλουν η να τον τιμωρησουν η οτι αλλο κανανε εκεινο τον καιρο τελοσπαντων.

- Μετα σηκωθηκε και εφυγε και αφησε τις σπουδες του στη μεση δινοντας το ιδιο παραδειγμα και στην Καντυ βεβαια που αντι να στρωσει τον ποπο της να διαβασει, ευκαιρια εψαχνε να σηκωθει να φυγει. Αν ειχα ενα παιδι που παραταγε τις σπουδες του για εναν εφηβικο ερωτα... νομιζω πως θα το εκανα το εγκλημα που λεγαμε νωριτερα!!

Την Κάντυ θα την έδιωχναν...για χάρης της έφυγε, όπως και για χάρη της έμεινε τόσο που έμεινε. Μην το παίρνεις και εσύ προσωπικά αφού σε πειράζει ή αν θέλεις να το πάρεις, πάρτο από την άλλη άποψη οτι για χάρη σου έφυγε το αγόρι από το college, να δεις εκεί πως θα αισθανθεις; Είμαι θεά και με αγαπάει και τέτοια.

Και διαφορα αλλα τετοια, οποτε για παιδι καλης οικογενειας, μου φαινεται δεν τον γλιτωνε τον Δοκτωρ Φρουντ...

Δηλαδή άλλοι που έπιναν (αλκοολικοί), έπαιρναν ναρκωτικά, κοιμόντουσαν στους δρόμους και δεν είχαν και μία φιλεναδίτσα να ερωτευτούν που θα έπρεπε να πάνε; Αν ήθελε αυτός ψυχίατρος τι να πούνε οι άλλοι...Καλά ο Φρόυντ δεν θα έσωνε τον Τέρυ σίγουρα γιατί θα τον έβαζε κάτω με τα οιδιπόδεια και την βλέπω την Ελεάνορ σε κατάσταση ράκους να ρωτάει: να ενδώσω γιατρέ μπάς και τον σώσουμε;

Ο Τερρυ ηταν ατυχος που ερωτευτηκε μια κοπελα και ξαφνικα βρεθηκε να εχει χρεος ζωης σε μια αλλη. Αυτο ειναι ενα αντικειμενικο γεγονος. Τωρα το τι διαλεξε να κανει ειχε να κανει με την ιδεολογικη του τοποθετηση και κατα προεκταση και της δικης μας. Δηλαδη, αλλοι απο μας λεμε αμαν τι πηγε και εκανε ο μπουφος και εμεινε με αυτη που δεν την αγαπαει, αλλοι λεμε, μπραβο που βρηκε το κουραγιο να παρει μια τετοια ευθυνη παρα το νεαρο της ηλικιας του.

Έτσι είπε και η Κάντυ οτι τον αγαπάει γιατί ξέρει να θυσιάζεται...Αυτή ξέρει!

Και αυτο αναποφευκτα οδηγει σε ενα αλλο αντικειμενικο γεγονος/πραξη. Ο Τερρυ αποφασισε να μεινει με τη Σουζαννα. Αυτο ειναι ενα γεγονος, ανεξαρτητα απο το τι σκεφτεται ο Τερρυ στο κεφαλι του. Η Καντυ τωρα εχει κι αυτη να κανει επιλογη. Η εξακολουθει να ελπιζει και να τον κυνηγαει η τον ξεχναει και συνεχιζει τη ζωη της χωρις τον εφηβικο ερωτα.

Εμένα δεν μου κάνει και πολύ επιλογή να απειλή η άλλη να αυτοκτονήσει. Την άποψη μου λέω. Τι να κάνει αυτός; Να της πει έλα να σου ανοίξω την πόρτα της ταράτσας σου και με την ησυχία σου, εγώ δεν είμαι σαν την άλλη, δεν θα σε ενοχλήσω καθόλου; Απόψεις!

Η εντυπωση που ειχα απο το πως εξελλιχθηκε η ιστορια ειναι πως διαλεξε το δευτερο. Και τωρα (η με τον καιρο οταν το συναισθηματικο φορτος εχει λιγοστεψει) εχει τις ωραιες αναμνησεις.

Είδες κάτι πράγματα που θυμάται και αυτή! Θα θυμάμαι για πάντα την αίσθηση του κορμιού σου στην πλάτη μου (περίπου) , δεν ντρέπεται, τέτοια σκέφτεται και μετά το παίζει καλό κορίτσι και γράφει στο μπαμπά Ουίλλιαμ: η κυρία Πόνυ μου φέρεται σαν μωρό. Που να ήξερε τι είχε μέσα στο κεφάλι της..

Δεν υπαρχει νομιζω συγκριση στις κακοτυχιες που ειχε η Καντυ στη ζωη της σε σχεση με τον Τερρυ - η ζωη κοντα στους Ρανγκαν τουλαχιστον ηταν σκετο μαρτυριο. Συν το θανατο του Αντονυ σε τοσο νεαρη ηλικια. Ο Τερρυ ειχε πολλα προβληματα σιγουρα αλλα ειχε μια πολυτελη σκεπη πανω απο το κεφαλι του και καλοψημενα κρουασσαν για πρωινο (λεμε τωρα). Γιαυτο λεω πως ολα ειναι σχετικα, σιγουρα σε σχεση με τους ταλαιπωρους αστεγους της Αιτης σημερα, και οι δυο μαλλον δεν ειναι και σε τετοιο χαλι.

Τι να τα κάνεις τα λούσα, τα λεφτά αν η καρδιά σου είναι άδεια και η μητριά σου σε κοιτάει σαν να θέλει να σε σκοτώσει μα και το κρουασάν θέλεις να φας, έτσι όπως σε κοιτά και με αυτά που ακούς "Να φύγει αυτός!" στο λαιμό θα σου κάτσει, το φονικό κρουασάν! για αυτό καλύτερα σε αυτές τις περιπτώσεις καλύτερα να μην έχεις να φας..

Τα υπολοιπα εχουν να κανουν με την περιβοητη πυραμιδα εξελλιξης του Δρ Maslow. Ο Τερρυ καταφερε και να αυτοπραγματωθει αφου εγινε και διασημος ηθοποιος που ηταν και το ονειρο του. Ε, και η Καντυ εγινε νοσοκομα, που ταιριαζει με τη φυσικη της καλοπροαιρετη (και ειπαμε και με συνδρομο του σωτηρα) προσωπικοτητα.

Εγώ θα πρόσθετα και θα έλεγα πως υποφέρει και από το σύνδρομο της σταχτομπούτας, που κάθεται και ονειρεύεται πρίγκιπες και από κόμπλεξ κατωτερότητας (έχει δίκιο η Θεία Ελρόυ εγώ δεν ταιριάζω εδώ μέσα, να θα πάω να κάτσω σε αυτή τη σκαλίτσα) και από σύνδρομο γκαντεμιάς (ε δύο είχε, δύο έστειλε, σίγουρα επιμένετε για τον Άλμπερτ; εγώ για καλό σας το λέω) . Λοιπόν μαζί στον ψυχαναλυτή με τον Τέρρυ (η επόμενη συνάντηση ακυρώνεται γιατί προτεραίοτητα, έχει ένας τύπος με ψύχωση στους ασβούς, μανιά καταδίωξης και πόρωση με τις μεταμφιέσεις, σήμερα έχει ντυθεί σκοτσέζος πλούσιος θείος).

Οχι πως εχουμε ξεφυγει τελειως σημερα.......

Συμφωνώ απόλυτα και είπα να το δούμε με χιουμοριστική διάθεση, γιατί δεν σώζεται η κατάσταση (δεν μου γλυτώνει θα τη γράψω την παρωδία κάποια στιγμή). #)

Απορώ που δεν μας έχουν βγάλει ακόμα off topic#)

 

[geobacter73]

Ε, λοιπον

απο ατυχια αυτο το μανγκα αλλο τιποτα!

Σαματις η Καντυ ητανε τυχερη... τελικα τι ειναι αυτο που καθιστα καποιον τραγικο ηρωα; Ποια ειναι η διαφορα μεταξυ ατυχιας, δυστυχιας και τραγωδιας; Μηπως η καθαρση; Δεν ειναι εξαλλου ολα παροδικα (εκτος αν πεθανεις αλλα και εκει το αισθημα του πονου ειναι παροδικο για τους τριγυρω - στη χειροτερη περιπτωση μεχρι να πεθανουν και αυτοι!)

Παντως υπαρχουν αρκετα πλουσιοπαιδα που περνουν τον καιρο τους βοηθωντας τους συνανθρωπους τους αντι να σνομπαρουν και να χλευαζουν εκ του ασφαλους (επαναστατης χωρις αποτελεσματικοτητα μαλλον ο Τερρυ). Ο Αλμπερτ ηταν το χαρακτηριστικο παραδειγμα αλλα ευτυχως υπαρχουν και στην πραγματικοτητα. Πολλοι απο τους γιατρους χωρις συνορα για παραδειγμα ειναι απο πολυ ευκαταστατες οικογενειες, το ιδιο ισχυει και για πολλα φιλανθρωπικα ιδρυματα κλπ.

Συμφωνω με τη μετς πως η αποφαση να μεινει με τη Σουζαννα ηταν σχεδον παρμενη εξαρχης - ισως εκει ειναι η τραγωδια του πραγματος, ισως τελικα ο Τερρυ να μην ειχε καν ουσιαστικη επιλογη. Παντως ολα αντεχονται και ξεπερνιουνται αν κανεις εχει το κουραγιο να αντιμετωπισει τις αντιξοοτητες τις ζωης του με αισιοδοξια και ελπιδα.

Εγω πιστευω πως με τον καιρο οταν ολοι συνηλθαν, ανεπτυξε πολυ ζεστα αισθηματα για τη Σουζυ - και γιατι οχι και αισθηματα αγαπης. Δεν καταλαβαινω γιατι ορισμενοι ανθρωποι αρνιουνται πεισματικα ακομα και να το φανταστουν αυτο. Αυτη θα ηταν και η καλυτερη καθαρση για τον Τερρυ, το καλυτερο ending...

 

[juliet]

Ε, λοιπον
απο ατυχια αυτο το μανγκα αλλο τιποτα!

Εγω πιστευω πως με τον καιρο οταν ολοι συνηλθαν, ανεπτυξε πολυ ζεστα αισθηματα για τη Σουζυ - και γιατι οχι και αισθηματα αγαπης. Δεν καταλαβαινω γιατι ορισμενοι ανθρωποι αρνιουνται πεισματικα ακομα και να το φανταστουν αυτο. Αυτη θα ηταν και η καλυτερη καθαρση για τον Τερρυ, το καλυτερο ending...

Και αν συμβεί αυτό η ατυχία συνεχίζεται, όχι αυτό θα ήταν το καλύτερο τέλος για το Albert fan club. Αλλά ας μην συνεχίσω άλλο για σήμερα γιατί έπεται μετωπική σύγκρουση συμφερόντων... :brick: έτσι θα καταλήξουμε.

 

[geobacter73]

Περιττο να σας πω πως χτυπιεμαι απο τα γελια μεταξυ των φταρνισματων και απελπισμενων προσπαθειων να συγκρατησω τη μυταρολα μου που τρεχει!

Σκεφτομαι να ανοιξω ενα καινουριο τοπικ - τι ειναι αυτο που βρισκουμε στην Καντυ και εχουμε κολλησει ετσι;

Σιγουρα δεν ειναι η λογοτεχνικη αξια η η σπανια ιστορια η τα δυσαναλογα σχεδιασμενα καρτουνς...

Ελα βρε Τζουλιετα παιδι μου, συγχωρα τον κι εσυ τον Αλμπερτ που ηταν ας πουμε πιο τυχερος, συγχωρα και τη Σουζανα - κι αυτη ερωτευμενη ητανε και στην απελπισια της εκανε βλακειες. Συγχωρα και τον Τερρυ που πηγε και εκανε κακην κακως τις επιλογες του, τι να γινει, η ζωη (ακομη και στα μανγκα) εχει αναποδιες.

Γιατι να μη ζησουν ολοι καλα; (κι εμεις εννοειται καλυτερα!) κι ας μην ειναι το τελος αυτο που περιμεναμε (απο καμια πλευρα).

Λοιπον γραψε την παρωδια οπωσδηποτε!!!!! ΤΡΟΜΕΡΗ ιδεα!

Παιδια ευχαριστω πολυ για τη θεραπεια σημερα, το γελιο ειναι υγεια, τερμα!

 

[metsgr]

Και αν συμβεί αυτό η ατυχία συνεχίζεται, όχι αυτό θα ήταν το καλύτερο τέλος για το Albert fan club. Αλλά ας μην συνεχίσω άλλο για σήμερα γιατί έπεται μετωπική σύγκρουση συμφερόντων... :brick: έτσι θα καταλήξουμε.

Μόνο που ξεχνάμε πως την ιστορία την έγραψε άλλη. Αυτή λοιπόν επέλεξε να γνωρίσει ο Τέρρυ την Κάντυ, αλλά να μείνει με τη Σουζάνα. Γιατί; Γιατί έτσι ήθελε. Δικός της ήρωας ήταν, ό,τι ήθελε τον έκανε.

Εκείνη τον έβαλε να είναι επαναστάτης (είτε είχε δίκιο είτε όχι), εκείνη τον έβαλε να δηλώσει ότι "δε θα αγαπήσει ποτέ όπως ο πατέρας του" που τον κατηγορούσε τόσα χρόνια, εκείνη τον έβαλε να κάνει ακριβώς αυτό που κατηγόρησε.

Αν τώρα αποφάσιζε εκείνη, ο ήρωάς της να αγαπήσει κιόλας τη Σουζάνα, τότε απλά θα βρίσκαμε κάτι να το δικαιολογήσουμε. Αν από την άλλη τον ήθελε να μένει δυστυχισμένος όλη του τη ζωή, τότε... κρίμα το παιδί, θα έλεγα εγώ... Και πάλι δικαιολογημένος θα ήταν...

:xm:

 

[Arwyn-t]

Καλα, εχουμε ξεφυγει.... :animlaugh:

Η πλακα ειναι οτι μιλαμε για φανταστικους χαρακτηρες που επλασε μονο ενα μυαλο μιας συγγραφεως και μονο! Κανεις αλλος εκτος απο τη Μιζουκι δεν δημιουργησε τον Τερρυ, αντε και η Ιγκαρασι ας πω με τα σκιτσα της! Στο θεατρο, την τηλεοραση και τον κινηματογραφο, οι χαρακτηρες ειναι συγκερασμος σεναριογραφου, σκηνοθετη και ηθοποιου, τρεις επιρροες στο τελικο αποτελεσμα. Στην εδω περιπτωση... για ολα φταιει μονο η Μιζουκι, ουτε τον ηθοποιο που παιζει τον Τερρυ μπορουμε να πλακωσουμε, ουτε τον σκηνοθετη!

8) :tsktsk: :animlaugh:

Και Juliet... την παρωδια ΤΩΡΑ! Πώς το χες πει; Η Καντυ ερωτευεται εναν μελαγχρινο που καλλιεργει τριανταφυλλα, εχει εναν ασβο για κατοικιδιο και οταν τον ρωταει πώς τον λενε αυτος απανταει "call me Daddy"; Θα προσκυνησω!!

 

[juliet]

Μόνο που ξεχνάμε πως την ιστορία την έγραψε άλλη. Αυτή λοιπόν επέλεξε να γνωρίσει ο Τέρρυ την Κάντυ, αλλά να μείνει με τη Σουζάνα. Γιατί; Γιατί έτσι ήθελε. Δικός της ήρωας ήταν, ό,τι ήθελε τον έκανε.
Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς εδώ για την απόδοση των πνευματικών δικαιώματων. Ούτε επίσης υποφέρει από αμνησία..

Εκείνη τον έβαλε να είναι επαναστάτης (είτε είχε δίκιο είτε όχι), εκείνη τον έβαλε να δηλώσει ότι "δε θα αγαπήσει ποτέ όπως ο πατέρας του" που τον κατηγορούσε τόσα χρόνια, εκείνη τον έβαλε να κάνει ακριβώς αυτό που κατηγόρησε.

Θα διαφωνήσω ο πατέρας του λειτουργεί αποτρεπτικά...όπως και ο τρόπος που έκανε μία γυναικα να υποφέρει αλλά και αυτό είναι πάλι μία άλλη μεγάλη συζήτηση.

Αν τώρα αποφάσιζε εκείνη, ο ήρωάς της να αγαπήσει κιόλας τη Σουζάνα, τότε απλά θα βρίσκαμε κάτι να το δικαιολογήσουμε. Αν από την άλλη τον ήθελε να μένει δυστυχισμένος όλη του τη ζωή, τότε... κρίμα το παιδί, θα έλεγα εγώ... Και πάλι δικαιολογημένος θα ήταν...

Αν τώρα αποφάσιζε η Μιζούκι να μείνει ο Τέρυ με τη Σουζάνα ασφαλώς και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και το δεχόμαστε ως γεγονός αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι θα πρέπει να μου αρέσει. Αν λοιπόν το κάνει (που μπορεί και ναι αλλά με όσα έχει γραψει δεν μου κολάει) θα το θεωρήσω μεγάλη ατυχία για τους φανς και θα το θεωρήσω και τεράστιο λάθος από πλευράς σεναρίου.

Η Μιζούκι μπορεί να κάνει οτι θέλει αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι θα δικαιολογήσω εγώ τέτοιο σεναριακό λάθος (με την προιστορία που ξέρω και τη λίγη νοημοσύνη που διαθέτω) επειδή είναι αυτή είναι η συγγραφέας. Και που ακούστηκε άλλωστε;

Εσύ όποιο έργο βλέπεις και δεν σου αρέσει το σενάριο ή δεν σου στέκει το δικαιολογείς επειδή ξέρεις τον συγγραφέα;

 

[juliet]

Καλα, εχουμε ξεφυγει.... :animlaugh:
Η πλακα ειναι οτι μιλαμε για φανταστικους χαρακτηρες που επλασε μονο ενα μυαλο μιας συγγραφεως και μονο! Κανεις αλλος εκτος απο τη Μιζουκι δεν δημιουργησε τον Τερρυ, αντε και η Ιγκαρασι ας πω με τα σκιτσα της! Στο θεατρο, την τηλεοραση και τον κινηματογραφο, οι χαρακτηρες ειναι συγκερασμος σεναριογραφου, σκηνοθετη και ηθοποιου, τρεις επιρροες στο τελικο αποτελεσμα. Στην εδω περιπτωση... για ολα φταιει μονο η Μιζουκι, ουτε τον ηθοποιο που παιζει τον Τερρυ μπορουμε να πλακωσουμε, ουτε τον σκηνοθετη!

8) :tsktsk: :animlaugh:

Και Juliet... την παρωδια ΤΩΡΑ! Πώς το χες πει; Η Καντυ ερωτευεται εναν μελαγχρινο που καλλιεργει τριανταφυλλα, εχει εναν ασβο για κατοικιδιο και οταν τον ρωταει πώς τον λενε αυτος απανταει "call me Daddy"; Θα προσκυνησω!!

Δεν προλαβαίνω κάποια στιγμή αλλά παίρνω ιδέες και από τις συζητήσεις μας σήμερα αποφάσισα οτι ο νεός μελαχρινός που καλλιεργει τριανταφυλλα, εχει εναν ασβο για κατοικιδιο και οταν τον ρωταει πώς τον λενε αυτος απανταει "call me Daddy, είναι καταζητούμενος γιατί όταν ήταν έφηβος κάπνιζε κρυφά και καταλάθος έβαλε φωτιά σε ένα σχολείο με καλόγριες. Mαζί κάηκαν και το σχολείο και οι καλόγριες. Τι να σου κάνει και η πρόθεση όταν έχεις τέτοιο αποτέλεσμα που λέει και η Geo;

Αυτό ήταν για σήμερα, that's all folks, ΤΗΕ ΕΝD.

 

[Arwyn-t]

Εσύ όποιο έργο βλέπεις και δεν σου αρέσει το σενάριο ή δεν σου στέκει το δικαιολογείς επειδή ξέρεις τον συγγραφέα;

Οχι, οχι οχι ποτέ! Εγω τον πρωτο που βαραω ειναι τον σεναριογραφο/συγγραφεα οταν η ιστορια κανει κοιλιες, χανει νερα και δινει αλλα ντ'αλλων χαρακτηρες! Εχω "στολισει" σεναριογραφους και εχω παρατησει σειρες που λατρευα οταν οι φασεις ξεφυγαν απο εκεινα που εγω θεωρουσα εντος χαρακτηρων. Πχ, παρατησα το "La Femme Nikita" επειδη απο θυμα τη Νικιτα μου την βγαλανε πρωτη καθεδρια αφεντικο, και αρνουμαι να ξαναδω δυο φιναλε σαιζον του "Doctor Who", διοτι τα 50 απο τα 60 τους λεπτα για μενα δεν στεκουνε σεναριακα με τιποτα, με το ενα μαλιστα να εχει τον Δοκτορα μου εκνευριστικα εκτος χαρακτηρα!

Ειναι θεμα ταλεντου του συγγραφεα να ξερει να πλαθει χαρακτηρες, να τους κανει ξεχωριστους και να τους διατηρει ακεραιους. Δεν μπορουν ολοι να το κανουνε αυτο. Απο κει και περα, ειναι θεμα γουστου και κριτικης, ή μας αρεσει κατι ή δε μας αρεσει, το λεμε ωραιο ή ασχημο.

 

[Juanita]

Έχω μείνει 4-5 μηνύματα πίσω, με το γιαούρτι (κάνω δίαιτα λέμε) να μου εχει βγει από τ΄αυτιά...

Πριν συνεχίσω το διάβασμα, μόνο αυτό να αναφέρω:

Juliet πότε θα διαβάσουμε το δικό σου φικ;;;; (Στα ελληνικά, ε... :xm: ακόμη διαβάζω την 3η σελίδα του φικ της Geo... )

 

[metsgr]

Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς εδώ για την απόδοση των πνευματικών δικαιώματων. Ούτε επίσης υποφέρει από αμνησία...

Μπορώ να έχω γραπτή απόδειξη γι'αυτό;

Αυτό που εννοώ είναι ότι άσχετα με το τι αρέσει σε εμάς ή τι δικαιολογούμε στον κάθε ήρωα, ο χαρακτήρας του ήρωα έχει επιλεγεί από κάποιον άλλον -τη συγγραφέα. Η συγγραφέας επέλεξε να χωρίσει το ζευγάρι και ό,τι και να κάνουμε, όσα πιθανά σενάρια και να αναπτύξουμε, το τέλος της σχέσης δεν αλλάζει.

Θα διαφωνήσω ο πατέρας του λειτουργεί αποτρεπτικά...όπως και ο τρόπος που έκανε μία γυναικα να υποφέρει αλλά και αυτό είναι πάλι μία άλλη μεγάλη συζήτηση.

Ο πατέρας του λειτουργεί ως παράδειγμα για αποφυγή, μέχρι να πιαστεί στην ίδια παγίδα. Μετά απλά αποδέχεται την ίδια μοίρα.

Αν τώρα αποφάσιζε η Μιζούκι να μείνει ο Τέρυ με τη Σουζάνα ασφαλώς και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και το δεχόμαστε ως γεγονός αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι θα πρέπει να μου αρέσει. Αν λοιπόν το κάνει (που μπορεί και ναι αλλά με όσα έχει γραψει δεν μου κολάει) θα το θεωρήσω μεγάλη ατυχία για τους φανς και θα το θεωρήσω και τεράστιο λάθος από πλευράς σεναρίου. Η Μιζούκι μπορεί να κάνει οτι θέλει αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι θα δικαιολογήσω εγώ τέτοιο σεναριακό λάθος (με την προιστορία που ξέρω και τη λίγη νοημοσύνη που διαθέτω) επειδή είναι αυτή είναι η συγγραφέας. Και που ακούστηκε άλλωστε;

Εσύ όποιο έργο βλέπεις και δεν σου αρέσει το σενάριο ή δεν σου στέκει το δικαιολογείς επειδή ξέρεις τον συγγραφέα;

Δεν είπε κανείς ότι πρέπει να σου αρέσει. Αλλά ό,τι δε σου αρέσει δε σημαίνει ότι είναι και σεναριακό λάθος.

Επίσης... ποιος είπε ότι έτσι όπως είναι το σενάριο δεν εχει λάθη; Απλά, όταν εγώ βλέπω τη συγκεκριμένη ιστορία, προσπαθώ να εξηγήσω με τη λογική μου ό,τι μπορώ και στα άλλα δε δίνω ιδιαίτερη σημασία. Εξάλλου δε μιλάμε για κάποιο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, οπότε δεν μπορούμε και να το κρίνουμε ως τέτοιο. Μια απλή ιστοριούλα για δωδεκάχρονα κοριτσάκια είναι. Με τα λάθη της μεν, αλλά και τα ωραία της δε.

 

[Juanita]

Η Κάντυ δεν είναι το μόνο παραμύθι που οι φαν δε συμφωνούν με τις επιλογές του/της δημιουργού του...

Τι να πω και εγώ η έρμη που ο Τόλκιν πήγε και πάντρεψε τον Άραγκορν με το ξωτικό... Τσάμπα οι τόσες ώρες διαβάσματος και φαγώματος νυχιών & παρανυχίδων μέχρι να μάθω τί απέγινε η Εογουην... Και το κακό είναι πως δεν μπορώ να τον πείσω να αλλάξει πια το τέλος του "Άρχοντα..." Όχι πως θα αλλάξει γνώμη η Μιζούκι αν μάθει πως οι φαν του Τέρρυ θέλουν αυτόν κοντά στο κορίτσι...

Άλλωστε, ο Τέρρυ ήταν ο αγαπημένος της Ιγκαράσι οπότε δεεεεεεε νομίζω πως θα της κάνει τη χάρη...

 

[geobacter73]

Χμμ, οταν καποιος εκδιδει την ιστορια του εγω τη δεχομαι οπως ειναι τουλαχιστον απο σεβασμο στον κοπο του αλλου. Τωρα 3 επιλογες υπαρχουν. Να σου αρεσει η ιστορια, να μη σου αρεσει η να σου ειναι αδιαφορη.

Απο κει και περα οι ηρωες ειναι της συγγραφεως και οποιος θελει γραφει τη δικη του ιστορια με τις δικες του ιδεες.

Λοιπον τερμα η σοβαροτητα για σημερα, ξερετε τι πρεπει να κανουμε;

Μια παρωδια αλυσιδωτη. Δηλαδη θα γραφει ενας μια παραγραφο, θα τη συνεχιζει ο επομενος και μετα ο επομενος κλπ κλπ

Προβλεπω πως θα ριξουμε μεγαλο γελιο!

 

[metsgr]

Άλλωστε, ο Τέρρυ ήταν ο αγαπημένος της Ιγκαράσι οπότε δεεεεεεε νομίζω πως θα της κάνει τη χάρη...

Πάντα με επιχειρήματα, Χουανίτα!! Χεχε...

Λοιπον τερμα η σοβαροτητα για σημερα, ξερετε τι πρεπει να κανουμε;

Μια παρωδια αλυσιδωτη. Δηλαδη θα γραφει ενας μια παραγραφο, θα τη συνεχιζει ο επομενος και μετα ο επομενος κλπ κλπ

Υπενθυμίζω το ωραιότατο νημάτιο της Χουανίτας, Σενάρια Φαντασίας, το οποίο έχει αραχνιαααααααααάσει...

 

[Arwyn-t]

Η Κάντυ δεν είναι το μόνο παραμύθι που οι φαν δε συμφωνούν με τις επιλογές του/της δημιουργού του... Τι να πω και εγώ η έρμη που ο Τόλκιν πήγε και πάντρεψε τον Άραγκορν με το ξωτικό... Τσάμπα οι τόσες ώρες διαβάσματος και φαγώματος νυχιών & παρανυχίδων μέχρι να μάθω τί απέγινε η Εογουην... Και το κακό είναι πως δεν μπορώ να τον πείσω να αλλάξει πια το τέλος του "Άρχοντα..."

Εδω που τα λεμε, να εχει μια αξια γενναια κοπελα διπλα του να ξεροσταλιαζει και αυτος ο μπουφος ο Αραγκορν να ειναι εκει κολλημενος με την ξωτικια... ειναι να σου σπαει τα νευρα! Παλι καλα που η Arwen της ταινιας ητανε λιγο πιο δυναμικα παρουσα απ'οτι στο βιβλιο!

Παω στα σεναρια φαντασιας τωρα! Να το κανουμε αλυσιδωτο φικ ναι! Χρειαζομαι λιγο γελιο, διοτι αρχιζω να παιρνω τον θανατο του Δοκτορα μου πολυ κατακαρδα, δεν μπορω, παει το παιδι μ', παει, μου σκοτωσαν τον π'αγαπω και δεν μπορω.

 

[juliet]

Έχω μείνει 4-5 μηνύματα πίσω, με το γιαούρτι (κάνω δίαιτα λέμε) να μου εχει βγει από τ΄αυτιά...
Πριν συνεχίσω το διάβασμα, μόνο αυτό να αναφέρω:

Juliet πότε θα διαβάσουμε το δικό σου φικ;;;; (Στα ελληνικά, ε... :xm: ακόμη διαβάζω την 3η σελίδα του φικ της Geo... )

Πω, πω είστε και πολλοί, δεν σας προλαβαίνω σήμερα έχει πέσει πολύ δουλειά στα βασικά και το ξεμάλλιασμα άλλη μέρα.

Σε πιο fic αναφέρεσαι καλή Αλμπερτικιά; Γιατί αν αναφέρεσαι σε αυτό που νομίζω είναι πολύ Terry, overdose θα έλεγα και θα την πάθετε την ναυτία εδώ μέσα. Αλλά αν ξεπεράσετε αυτό το σημείο, έχω και άλλο πρόβλημα...είναι mature θα έλεγα και λίγο βίαιο, και λίγο release your imagination. Για αυτό είναι δύσκολο γιατί δεν χρειάζεται μόνο να το μεταφράσω αλλά και να το τροποποιήσω, άσε που το έχω αφήσει και στη μέση. Δεν προλαβαίνω η γυναίκα, είμαι και μάνα. Δεν ξέρω πόση δόση αντέχετε και εδώ μέσα...ανησυχώ για τις αντοχές σας και τις ηθικές σας..., αν με κατάλαβες.

Άσχετο ωραίος ο Άρχοντας τα διάβασα και εγώ τα βιβλία, αλλά μου άρεσε ο Λέγκολα, στιγνός εκτελεστής, ναι μου άρεσαν τα ξωτικά, ο Άραγκον brutal βρε παιδί μου, όχι οτι με χάλαγε, καλός ήταν και αυτός αλλά του έλειπαν τα μυτερά αυτιά, αν τα είχε θα τον ερωτευόμουν. Αλλά και η δικιά σου παντρεύτηκε στο τέλος, εγώ τον Τέρρυ στο ράφι παρέα με την Ελίζα τον βλέπω. Έλεος!

PS Αν ανοίξετε θέμα Κάντυ η παρωδία με εναλλακτική γραφή είμαι μέσα μέχρι να με μπανάρουν και να ησυχάσετε:shtup:

 

[Juanita]

Σε πιο fic αναφέρεσαι καλή Αλμπερτικιά; Γιατί αν αναφέρεσαι σε αυτό που νομίζω είναι πολύ Terry, overdose θα έλεγα και θα την πάθετε την ναυτία εδώ μέσα. Αλλά αν ξεπεράσετε αυτό το σημείο, έχω και άλλο πρόβλημα...είναι mature θα έλεγα και λίγο βίαιο, και λίγο release your imagination. Για αυτό είναι δύσκολο γιατί δεν χρειάζεται μόνο να το μεταφράσω αλλά και να το τροποποιήσω, άσε που το έχω αφήσει και στη μέση. Δεν προλαβαίνω η γυναίκα, είμαι και μάνα. Δεν ξέρω πόση δόση αντέχετε και εδώ μέσα...ανησυχώ για τις αντοχές σας και τις ηθικές σας..., αν με κατάλαβες.

.....

PS Αν ανοίξετε θέμα Κάντυ η παρωδία με εναλλακτική γραφή είμαι μέσα μέχρι να με μπανάρουν και να ησυχάσετε:shtup:

Στ' αλήθεια, δεν αναφέρομαι σε κάποιο συγκεκριμένο... :xm: Απλά... βλέπω πως έχεις ταλέντο στο γράψιμο. Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να διαβάσω φικ με τον Τέρρυ, ούτε παρωδίες. Η Ακαλιακούκου μας τερρυκιά είναι και γράφει μιά χαρά... (άσχετα αν περιμένουμε τη συνέχεια από το καλοκαίρι και πέρασαν και τα Χριστούγεννα... με τις καλένδες (τις ελληνικές... :burn: ) αναμένω κάτι νέο... :angry: )



Όσο για το πόσο mature είναι, αν το βάλεις σε σπόιλερ και πάρεις και την έγκριση της Κάμπιας μιά χαρά θα είμαστε...