Η χαρτοπαίκτρα (1964)

130.jpg
130.jpg
 
Ωραία ταινία,μοναδικοί Κωνσταντάρας,Βλαχοπούλου και Βουτσάς καθώς και ο Κοκός χαχαχα.Το σενάριο ήταν η δύναμη αυτής της ταινίας επίσης.Αργότερα ο Μουστάκας με τον "Τζογαδόρο"'εχει πάρει πολλές ιδέες από αυτή για το πόσο ο τζόγος μπορεί να αλλάξει ή να τυφλώσει έναν άνθρωπο.
 
Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Μπάρδακα ποιος είναι; Νομίζω πως δεν αναφέρεται καθόλου στους τίτλους της ταινίας.
 
Θυμήθηκα μια ταινία στην οποία έπαιζε ο ηθοποιός αυτός. Είναι η ταινία ''Είναι ένας ... τρελός τρελός Βέγγος'' στην οποία είχε ένα ρόλο. Από τις πληροφορίες του www.cine.gr είδα πως πρόκειται για τον ηθοποιό Νίκο Νεογέννη (1912 -1971) γεννημένο στο Κάιρο. Απορώ πάντως γιατί απουσιάζει το όνομά του από τους τίτλους της χαρτοπαίχτρας, παρότι αναφέρονται τα ονόματα άλλων ηθοποιών που είχαν μικρότερη συμμετοχή στην ταινία.
 
Γιατί έχω την εντύπωση ότι τα δεξιά-αριστερά στα πλάνα χάνουν από λάμψη και ευκρίνεια; Δηλαδή, τα ντοσιέ και το φωτιστικό στην πρώτη, η κυρία Λελέ και ο κύριος πρόεδρος στη δεύτερη και η πόλη ολοτρόγυρα στην τρίτη φωτό είναι θολά. Νομίζω ότι αυτό είναι πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι παλιές ταινίες που εϊτσντιοποιούνται. (Καλό; )

Καλά, η ταινία δεν το συζητώ. Εκατό φορές τη βλέπουμε και ευχαρίστως την ξαναβλέπουμε.

Τελικά ρε παιδιά η Λίνα από τί πήγε; Από κασέρι ή από τυρί;
 
1. Η χαρτοπαίχτρα
2.Δις διευθυντής
3.Ο Θόδωρος και το δίκανο.
Αν εξαιρέσεις τις ταινίες του Βέγγου είναι νομίζω οι 3 καλύτερες κομωδίες.
Η σκηνή που γυρίζει ο Κωνσταντάρας αργά και βρίσκει ξύπνιες Βλαχοπούλου - Νοταρά: γυρίζει στη Νοταρά καποια στιγμή κ τη ρωτάει θυμωμένος "Κι εσύ?" - "Η κυρία! Και δείχνει τον εαυτό της:"Γουρλού!"
 
Να σημειώσω εδώ ότι όσες φορές έχω δει το θεατρικό έργο φαίνεται ο Ανδρέας να έχει ερωτική σχέση με την Λελέ και όχι να το κάνει στα ψέμματα για να συνετίσει την Αλέκα.Μάλλον έγινε για να μην βγάλουν την ταινία ακατάλληλη. Πάντως την θεωρώ από τις καλύτερες της Βλαχοπούλου. Αγαπημένη μου φυσικά η Νοταρα με την ατάκα "Κυρία έλα εδώ να δεις. Δεν πιστεύω να το φοράει αυτό ο κύριος" βλέποντας το σουτιέν στην βαλίτσα του Κωνσταντάρα.
 
"...Μια μισάνοιχτη πόρτα δημιουργεί πάντα την εντύπωση ότι κάτι κακό συμβαίνει..."






Να προσθέσω ότι είναι τρομερά σέξυ η Λίλη Παπαγιάννη στη συγκεκριμένη ταινία...
Έβλεπα την ταινία πριν λίγες μέρες και μου έμεινε αυτό με την πόρτα.Πραγματικα μεγάλη αλήθεια και το σκεφτόμουν αρκετή ώρα μετά.Ποσες λεπτομέρειες από την ζωή υπήρχαν στην ελληνικη κωμωδια, μεγάλοι μάστορες οι συγγραφείς τότε και παρατηρητές της καθημερινότητας.
 
Δε γνωρίζω πολλά από νομικά, αλλά δεν είναι παράξενο πως συνελλήφθησαν από την αστυνομία και μεταφέρθηκαν στο τμήμα κάποιοι που χαρτόπαιζαν σ'ενα σπίτι, χωρίς υπάρχει κάποιο ένταλμα; Η ταινία πάντως, ήταν από τις καλύτερες κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
 
πολύ καλή η Βλαχοπούλου στην ταινία χωρίς την εμμονή με τον εαυτό της πού απέκτησε αργότερα (π.χ. ¨η κὀμμισα της Κέρκυρας¨)
 
Δε γνωρίζω πολλά από νομικά, αλλά δεν είναι παράξενο πως συνελλήφθησαν από την αστυνομία και μεταφέρθηκαν στο τμήμα κάποιοι που χαρτόπαιζαν σ'ενα σπίτι, χωρίς υπάρχει κάποιο ένταλμα;
Ούτε και γω ξέρω νομικά, αλλά τότε επιδρομές αστυνομίας γίνονταν σε σπίτια και για άλλους λόγους, π.χ. για να πιασουν στα πράσα μοιχούς. Δεν νομίζω να πήγαιναν οι απατημένοι να ζητήσουν ένταλμα έρευνας. Και όταν μπαίνανε μέσα και βλέπανε να γίνεται κάποιο αδίκημα, ήταν πια αυτόφωρο οπότε τους μπουζουριάζανε χωρίς ένταλμα σύλληψης..
 
Δε γνωρίζω πολλά από νομικά, αλλά δεν είναι παράξενο πως συνελλήφθησαν από την αστυνομία και μεταφέρθηκαν στο τμήμα κάποιοι που χαρτόπαιζαν σ'ενα σπίτι, χωρίς υπάρχει κάποιο ένταλμα; Η ταινία πάντως, ήταν από τις καλύτερες κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Ούτε και γω ξέρω νομικά, αλλά τότε επιδρομές αστυνομίας γίνονταν σε σπίτια και για άλλους λόγους, π.χ. για να πιασουν στα πράσα μοιχούς. Δεν νομίζω να πήγαιναν οι απατημένοι να ζητήσουν ένταλμα έρευνας. Και όταν μπαίνανε μέσα και βλέπανε να γίνεται κάποιο αδίκημα, ήταν πια αυτόφωρο οπότε τους μπουζουριάζανε χωρίς ένταλμα σύλληψης..
Εκείνη την εποχή η χαρτοπαιξία ως τυχερό παιχνίδι (δλδ με χρήματα) ήταν ποινικό αδίκημα. Επιτρεπόταν μόνο σε καζίνο κι σε λέσχες που είχαν ειδική άδεια διεξαγωγής τυχερών παιγνίων. Οπουδήποτε αλλού σε έπιαναν να χαρτοπαίζεις, είτε σε δημόσιο, είτε σε ιδιωτικό χώρο, πολύ δε περισσότερο σε σπίτια, πήγαινες αυτόφορο χωρίς ένταλμα σύλληψης. Έτσι γινόταν κι με τους μοιχούς όταν τους έπιαναν επ'αυτοφόρω κι τους μετέφεραν στο τμήμα με τα σεντόνια. Αρκεί κι μόνο να γινόταν μια καταγγελία, κάποιο "καρφί", ότι "στο τάδε μέρος παίζουν χαρτιά" κι η αστυνομία μπούκαρε (είχε το δικαίωμα τότε) χωρίς ένταλμα. Από ότι αντιλαμβάνομαι δεν είχε να κάνει τόσο με το νομικό κομμάτι, όσο με την εξουσία κι τις δυνατότητες που είχε τότε η αστυνομία στα χέρια της.
 
Είναι κάποιες ταινίες φίλοι μου, που προσπαθείς με πάρα πολύ προσπάθεια και ψάξιμο να βρεις ένα μικρό έστω ψεγάδι ρε παιδί μου, κάτι που να μην σου άρεσε πολύ και δεν βρίσκεις το παραμικρό. Ε, πως μετά να μην έχουν χαρακτηριστεί οι ταινίες αυτές αθάνατες και να μην βαριόμαστε να τις βλέπουμε ακόμα και την ογδοηκοστή έβδομη φορά προβολής τους στην τηλεόραση.
Τι ηθοποιοί παίζουν! Ένας και ένας , μία και μία, πανέξυπνο σενάριο, διάλογοι και ατάκες που θυμόμαστε απέξω και ανακατωτά, ακόμα και ο τελευταίος-ηθοποιός-κομπάρσος με μια του φράση, σε μια μόνο σκηνική του παρουσία δευτερολέπτων κλέβει την παράσταση.
Ότι και να πεί κανείς για τους λαμπερούς αστέρες ηθοποιούς που συμμετέχουν θα τους αδικήσει. Θα σταθώ ας μου επιτραπεί ξεχωριστά, στην απαράμιλλης ομορφιάς, αριστοκρατικής γοητείας, σικάτης φινέτσας και αυθεντικού ερωτισμού παρουσία της Λίλης Παπαγιάννη. Κοσμοπολίτικη chic αίγλη, που δεν συναντάς σε άλλη γυναίκα. Απίστευτη και όμως αληθινή!
 
Πίσω
Μπλουζα