Καλα ξεφυγε δυστηχως το πραγμα αλλα ξαναλεω εδω πως κατα την ταπεινη μου γνωμη ο Αγγελοπουλος δεν ηταν στρατευμενος, απλα ρεαλιστης. Μαλιστα δειχνει αυτα που δειχνει χωρις περιττους συναισθηματισμους ακριβως διοτι η αληθεια δεν χρειαζεται παραπάνω δραματοποιησεις και φανφαρες. Αν κατι μας στερησε με τις ταινιες του ειναι η τουριστικη Ελλαδα της γενιας του ᾽30 με τον ηλιο, την θαλασσα και τους λεβεντοκαημους. Ο Κακογιαννης προσπαθησε φιλοτιμα να μας δειξει την σκοτεινη πλευρα αυτης της Ελλαδας-καρτ ποσταλ αλλα νομιζω πως οι ξενοι δυστηχως δεν επιασαν τοσο καλα το νοημα της δουλειας του Κακογιαννη οσο του Αγγελοπουλου. Μαλιστα παρα αυτο το γεγονος ο Αγγελοπουλος αγαπησε πολυ την Ελλαδα, ειδικα τον οχι και τοσο τουριστικο βορρα, και την προβαλε στις ταινιες του. Ισως απλως να μην ειναι η Ελλαδα που διαφοροι να εχουν στο μυαλο τους αλλα υπηρξε και θα υπαρχει, μας αρεσει ή οχι.
Και αν μια ταινια μιλαει για αξιες και ιδανικα και θυσιες και ταπεινωσεις για να τα υπερασπιστεις ειναι αυτη. Εδω εγω που αυτα δεν ειναι καθολου του τυπου μου και εχω παρει προ πολλου τις βαλιτσες μου απο την πατριδα βαζω τα κλαματα στην σκηνη της εκτελεσης και μετα εκει που η Ευα Κοταμανιδου βλεπει το πτωμα του αδερφου στην φυλακη και ακουγεται ειρωνικοτατα το πολυ συγκινητικο ρεμπετικο ᾽᾽Κανε λιγακι υπομονη᾽᾽. Μακαρι και η αλλη πλευρα να ειχε το κουραγιο και το ταλεντο να υπερασπιστει ετσι την τιμη των νεκρων της, η τεχνη θα ηταν πλουσιοτερη. Το οτι δεν βρεθηκε κανεις να μας διηγηθει τοσο πειστικα και την αλλη αποψη - που εγω δεν αντιλεγω πως θα υπαρχει σε καθε πολεμο θυματα υπαρχουν και απο τις δυο μεριες- σιγουρα δεν ειναι προβλημα του Αγγελοπουλου.
