Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.100
- Αντιδράσεις
- 4.608
Ήθελα πολύ καιρό να ανοίξω αυτό το θρεντ. Εδώ μπορούμε να γράφουμε ιστορίες και παρασκήνιο για αγαπημένα μας τραγούδια. Κάτι σαν το «Ξέρατε ότι...» της @bambinella 100, αποκλειστικά για μουσική. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον και να προσθέσετε γνωστές ή άγνωστες ιστορίες αγαπημένων τραγουδιών.
Ξεκινώ με ένα πολύ αγαπημένο μου κομμάτι, τη «Στέλλα». Δε θα αποτελέσει έκπληξη φαντάζομαι για τα μέλη του Φόρουμ, πως με μαεστρία, τέχνη και μεράκι, θα κοτσάρω και σε αυτό το θέμα τον αγαπημένο μου Νίκο Καζή! Εσείς το ξέρατε ότι η διακεκριμένη στιχουργός Σώτια Τσώτου έκανε τα πρώτα της βήματα στη δισκογραφία με τη βοήθεια του Καζή; Διαβάστε πως η «Στέλλα» έγινε τραγούδι, ανοίγοντας το δρόμο στην Τσώτου για την μετέπειτα λαμπρή πορεία της.
Διηγείται ο συνθέτης του τραγουδιού, Γιώργος Κριμιζάκης:
«Ο Νίκος Καζής, καταξιωμένος ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου, είχε την μπουάτ «Ταβάνια» στην Πλάκα. Μια μέρα μου λέει:
«Εχω φίλη μου μια δημοσιογράφο, η οποία – κατά τη γνώμη μου – γράφει καλούς στίχους και μου ζήτησε να της γνωρίσω νέους συνθέτες, για να μπορεί να κάνει και αυτή μια αρχή. Μάλιστα μου είπε, ότι μέσω κάποιου γνωστού της έστειλε μερικούς στίχους της στον Κώστα Χατζή, ο οποίος της είπε ότι θα τους μελοποιήσει».
Αφού συμφωνώ, την επόμενη μέρα ήρθε ο Κώστας Βενετσάνος και χαρούμενος μου σύστησε την κοπελίτσα που είχε το όνομα, Σώτια Τσώτου! Εκείνη μάλιστα μου είχε φέρει κι ένα χαρτάκι με στίχους της, το οποίο έβαλα στη τσέπη του σακακιού μου και της είπα ότι θα το κοίταζα όταν επέστρεφα στο σπίτι μου μετά το μαγαζί.
«Τι ώρα μπορώ να σου τηλεφωνήσω αν θέλω κάτι;» τη ρώτησα.
«Μπορείς από τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, μέχρι και τις 6.30 το πρωί, γιατί τέτοιες ώρες γράφω!».
Το βράδυ που τέλειωσε το πρόγραμμα και μπήκα στο αυτοκίνητο για να φύγω – έμενα στην πλατεία Βικτωρίας τότε- καθώς οδηγούσα έβγαλα από το σακάκι μου το χαρτί με τους στίχους της. Τους διάβασα μια, τους διάβασα δυο: «Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα, παίξε τις κούκλες σου και γέλα…».
Μέχρι να πάω στο σπίτι -ήταν τόσο κοντά άλλωστε από την Πλάκα- το τραγούδι είχε ολοκληρωθεί μέσα στο αυτοκίνητο! Το πρώτο που έκανα μόλις μπήκα μέσα, ήταν να καθίσω στο πιάνο και να παίξω τη μελωδία που στο μεταξύ είχα σκεφτεί και ύστερα πήγα κατευθείαν στο τηλέφωνο και την κάλεσα.
Της έπαιξα στο πιάνο από το τηλέφωνο τη «Στέλλα» και αφού το άκουσε, μου είπε: «Τι τραγούδι Θεέ μου είναι αυτό; Γιώργο σ’ ευχαριστώ! Από σήμερα, θα είμαστε το νέο καλλιτεχνικό ζευγάρι, που δεν θα χωρίσει ποτέ!»
Και έτσι έγινε: Το 90% των τραγουδιών μου, τα έγραψα σε στίχους της!».
πηγή:Εφημερίδα Πελοπόννησος
Η υπέροχη «Στέλλα» από τον Κώστα Βενετσάνο
Ξεκινώ με ένα πολύ αγαπημένο μου κομμάτι, τη «Στέλλα». Δε θα αποτελέσει έκπληξη φαντάζομαι για τα μέλη του Φόρουμ, πως με μαεστρία, τέχνη και μεράκι, θα κοτσάρω και σε αυτό το θέμα τον αγαπημένο μου Νίκο Καζή! Εσείς το ξέρατε ότι η διακεκριμένη στιχουργός Σώτια Τσώτου έκανε τα πρώτα της βήματα στη δισκογραφία με τη βοήθεια του Καζή; Διαβάστε πως η «Στέλλα» έγινε τραγούδι, ανοίγοντας το δρόμο στην Τσώτου για την μετέπειτα λαμπρή πορεία της.
Διηγείται ο συνθέτης του τραγουδιού, Γιώργος Κριμιζάκης:
«Ο Νίκος Καζής, καταξιωμένος ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου, είχε την μπουάτ «Ταβάνια» στην Πλάκα. Μια μέρα μου λέει:
«Εχω φίλη μου μια δημοσιογράφο, η οποία – κατά τη γνώμη μου – γράφει καλούς στίχους και μου ζήτησε να της γνωρίσω νέους συνθέτες, για να μπορεί να κάνει και αυτή μια αρχή. Μάλιστα μου είπε, ότι μέσω κάποιου γνωστού της έστειλε μερικούς στίχους της στον Κώστα Χατζή, ο οποίος της είπε ότι θα τους μελοποιήσει».
Αφού συμφωνώ, την επόμενη μέρα ήρθε ο Κώστας Βενετσάνος και χαρούμενος μου σύστησε την κοπελίτσα που είχε το όνομα, Σώτια Τσώτου! Εκείνη μάλιστα μου είχε φέρει κι ένα χαρτάκι με στίχους της, το οποίο έβαλα στη τσέπη του σακακιού μου και της είπα ότι θα το κοίταζα όταν επέστρεφα στο σπίτι μου μετά το μαγαζί.
«Τι ώρα μπορώ να σου τηλεφωνήσω αν θέλω κάτι;» τη ρώτησα.
«Μπορείς από τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, μέχρι και τις 6.30 το πρωί, γιατί τέτοιες ώρες γράφω!».
Το βράδυ που τέλειωσε το πρόγραμμα και μπήκα στο αυτοκίνητο για να φύγω – έμενα στην πλατεία Βικτωρίας τότε- καθώς οδηγούσα έβγαλα από το σακάκι μου το χαρτί με τους στίχους της. Τους διάβασα μια, τους διάβασα δυο: «Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα, παίξε τις κούκλες σου και γέλα…».
Μέχρι να πάω στο σπίτι -ήταν τόσο κοντά άλλωστε από την Πλάκα- το τραγούδι είχε ολοκληρωθεί μέσα στο αυτοκίνητο! Το πρώτο που έκανα μόλις μπήκα μέσα, ήταν να καθίσω στο πιάνο και να παίξω τη μελωδία που στο μεταξύ είχα σκεφτεί και ύστερα πήγα κατευθείαν στο τηλέφωνο και την κάλεσα.
Της έπαιξα στο πιάνο από το τηλέφωνο τη «Στέλλα» και αφού το άκουσε, μου είπε: «Τι τραγούδι Θεέ μου είναι αυτό; Γιώργο σ’ ευχαριστώ! Από σήμερα, θα είμαστε το νέο καλλιτεχνικό ζευγάρι, που δεν θα χωρίσει ποτέ!»
Και έτσι έγινε: Το 90% των τραγουδιών μου, τα έγραψα σε στίχους της!».
πηγή:Εφημερίδα Πελοπόννησος
Η υπέροχη «Στέλλα» από τον Κώστα Βενετσάνο