Ισόβια (1988)

tonytony

retron00b (sick admin's joke!)
Joined
14 Σεπ 2008
Μηνύματα
28.387
Αντιδράσεις
49.545
Ισόβια (1988)


RetroDB:
http://retrodb.gr/wiki/index.php/Ισόβια

 


Κοινωνική ταινία παραγωγής 1988 σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη και μουσική Μιχάλη Ρακιντζή. Παίζουν ο Νίκος Παπαδόπουλος , η Τάνια Τρύπη , η Μαρία Ζαφειράκη , η Μέλπω Ζαρόκωστα , η Έλενα Τσαβαλιά , η Γιούλη Ηλιοπούλου , η Ελένη Κρήτα κ.α.



Υπόθεση : Ένας νεαρός, με σεξουαλικά προβλήματα, εκμυστηρεύεται σε ένα φίλο του ότι είναι ο βιαστής που ψάχνει η αστυνομία. Πηγαίνει σε ψυχίατρο και δημιουργεί σχέση με μία συνάδελφό του αλλά χωρίς αποτέλεσμα.Στο τέλος αυτοκτονεί μαζί με την αγαπημένη του...

 


139.jpg


138.jpg


137.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Παραγωγής 1988 είναι. Την είδα πρόσφατα αυτή την ταινία. Πιστεύω πως είναι από τις χειρότερες του Δαλιανίδη. Η ταινία προβλήθηκε και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ο Δαλιανίδης στη συνέντευξη τύπου δήλωσε "η ταινία δεν κάνει για το διαγωνιστικό τμήμα και ο μόνος λόγος που ήλθε στο Φεστιβάλ είναι για τα δωρεάν διαφημιστικά σποτ από την τηλεόραση".
 
δυστυχως ήταν και η τελευταία του, στον κινηματογράφο. Βέβαια μοιάζει πολύ σαν στόρι με την cult βιντεοκασέτα "Χόμπι μου ο βιασμός". Πάντως δείχνει πόσο γάτα ήταν ο Δαλιανίδης, αφού είχε για πρωταγωνίστρια την σπουδαιότερη ηθοποιό των τελευταίων χρόνων, την Τάνια Τρύπη. Τότε ήταν μόλις 19 χρονών.
 
H μουσική του Μιχάλη Ρακιντζή έδεσε άριστα με την ταινία (ειδικά σε σκηνές όπως καταδίωξης, βλ. το κομμάτι RUSH). Για μια ακόμη φορά βλέπουμε το θέμα της οικογένειας: η μητέρα του δράστη (Μέλπω Ζαρόκωστα) τον εκλιπαρεί μαζί με τον αστυνομικό να βγει από το μέρος που είναι ταμπουρωμένος και να παραδοθεί. Η απάντηση του βιαστή είναι: "Να πάτε στο διάολο κι εσύ και η μάνα μου!"... Θυμίζει σενάρια-ιστορίες όπως ο "Κατήφορος" και ο "Νόμος 4000".
 
http://www.youtube.com/watch?v=wiRU10Qm7WQ

Σκηνή από την ταινία, όπου ακούγονται τα κομμάτια OUT OF CONTROL και RUSH (στο τέλος). Κάτι ακόμα που σημειώνω είναι ότι οι ηθοποιοί μπαίνουν στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο! Εντάξει, για τον ηθοποιό που ετοιμάζεται να κάνει το έγκλημα ας πούμε ότι θα ήταν "λογικό" (με την έννοια ότι οδηγείται από τις διαστροφές του και δεν σκέφτεται το εισιτήριο), αλλά ούτε η κοπέλα πληρώνει...Είχαν εισπράκτορα τότε τα λεωφορεία στην Αθήνα;
 
H ταινια γυριστηκε το καλοκαιρι του '87 και τα λεωφορεια τοτε δεν ειχαν εισπρακτορα.

Εριχνε ο καθενας στο κουτι ο,τι ειχε ευχαριστηση! :D
 
bambinella 100 είπε:
H ταινια γυριστηκε το καλοκαιρι του '87 και τα λεωφορεια τοτε δεν ειχαν εισπρακτορα.Εριχνε ο καθενας στο κουτι ο,τι ειχε ευχαριστηση! :D
Το θυμάμαι το περιστατικό καλοκαίρι του '85 με τον θείο μου που ήταν οδηγός σε επαρχιακό ΚΤΕΛ. Ανεβαίνουμε στην αφετηρία κάποιας γραμμής (πρέπει να ήταν μεταξύ Ακαδημίας και Πανεπιστημίου η στάση) από την μπροστά πόρτα του οδηγού και ρωτάω τον θείο μου "τι εισιτήριο πληρώνουμε;" και μου λέει: "Προχώρα μπροστά, κανείς δεν πληρώνει εισιτήριο εδώ". Ήταν ένα τετράγωνο διαφανές κουτί με την γνωστή σχισμή από πάνω. Ελάχιστα τα κέρματα που είχε μέσα...
 
Μεγάλη ταινία, απο τις αγαπημένες μου του Δαλιανίδη. Σκέφτομαι να κάνω κορνίζα το soundtrack. Να αναφερθώ και στα κλασσικά Δαλιανείδια locations στα Ιλίσσια.

Η σκηνή στην ταράτσα είναι αξεπέραστη.
 
Τρελή cultia του Τζων Νταλ, δυστυχώς η τελευταία του. Απλά το ζενίθ του overacting. Η σκηνή που πιάνει το παιδί η μάνα να διαβάζει τσόντα και τρώει το σκάλωμα να γινει βιαστής χαχαχα. Σενάριο παιδαριώδες. So Bad So Good
 
'Ενδιαφερουσα' ταινια... οχι και η καλυτερη που εχω δει....

Τα τραγουδια του Ρακιντζη μαλλον ηταν το καλυτερο σημειο της !! (ειδικα εκεινο το 'I want you right now' τρελη ροκια!)

Απο κει περα... ο πρωταγωνιστης δεν με επεισε.... η Τανια Τρυπη πολυ καλυτερη ερμηνεια, και γενικα ως παρουσια!

Η μανα του μου θυμισε την κυρια Θαλεια απο το Ρετιρε (πολυ εκνευριστικη παρουσια, και ο Δαλιανιδης μεσα στην υπερβολη του πιστευω προσφερει ψηγματα αληθειας, οτι δηλ. η Ελληνιδα μανα μπορει να γινει πολυ εκνευριστικη μερικες φορες). Επισης μαθαμε οτι ειναι 'ok' να υποθαλπτουμε εναν εγκληματια, αρκει να ειναι φιλος μας, ενω οι ομοφυλοφιλοι ειναι 'αποβρασματα' (συμφωνα με την μανα του πρωταγωνιστη). Συν το οτι για αλλη μια φορα αναδειχθηκε η ανεπαρκεια της κοιν. προνοιας σε ευαισθητα ζητηματα οπως η (μη) ψυχολογικη υποστηριξη θυματων βιασμου. Μεσα σε ολα και αστυνομικοι να παρακαλανε εναν εγκληματια να παραδωθει!

Πιστευω οτι ο Δαλιανιδης θα μπορουσε να φτιαξει κατι πολυ καλυτερο, αλλα μαλλον τοτε ηταν η εποχη που ετοιμαζε το Ρετιρε, οποτε ισως το μυαλο του ηταν (και) αλλου! :D
 
Συμφωνω με οσα ειπε ο συμφορουμιτης Οzzaros.Ειναι παροτι εχει πολυ αστειες ερμηνειες και καταστασεις βαρια ταινια, ισως γιατι το προβλημα ειναι υπαρκτο.Δε μπορω να την ξαναδω.Πολλοι συνομηλικοι μας τοτε δυστηχως τραβουσαν τετοια ζορια.

Α ρε μαμαδες με τα κομπλεξ σας!!!
 
Επική σκηνή, όταν ο πρωταγωνιστής ανεβαίνει στην ταράτσα και μπροστά σε μια γειτόνισά που απλώνει ρούχα... "αρχίζει το βιολί "... :D
 
RIO είπε:
Επική σκηνή, όταν ο πρωταγωνιστής ανεβαίνει στην ταράτσα και μπροστά σε μια γειτόνισά που απλώνει ρούχα... "αρχίζει το βιολί "... :D
Αρχίζει να φωνάζει η γειτόνισσα και ο πρωταγωνιστής ατάραχος, κάποια στιγμή...τα...μαζεύει και φεύγει!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εντελώς αδιάφορη ταινία, μια από τις πλέον ατυχείς στιγμές του -πολύ σπουδαίου-Δαλιανίδη. Αξίζει μόνο η μουσική του Ρακιντζή.
 
Μόνο η μουσική ερμηνεία της ταινίας διά χειρός Ρακιντζή τη σώζουν... το σενάριο μπάζει από παντού...
 
Πίσω
Μπλουζα