Και όμως... κάποτε ήμουν νήπιο! Αναμνήσεις από το νηπιαγωγείο

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Λορένα
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Εγώ να τρομάξω που έχω ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ αναμνήσεις από όλα τα σχολικά μου χρόνια; :D Πιο θολές από τα νήπια, πιο λεπτομερειακές από την Ε' Δημοτικού μέχρι και τη Γ' Λυκείου!

Από τα νήπια θυμάμαι αρκετά πραγματάκια, λίγο αχνά, αλλά εντάξει, περνάνε τα χρόνια...

Θυμάμαι την πρώτη μου μέρα (δεν πήγα παιδικό) και το άγχος της προσάρμοσης στον νέο αυτό κόσμο. Θυμάμαι την τελευταία μέρα πριν φύγουμε για το Δημοτικό, που κάναμε ένα μεγάλο πάρτι και βγάλαμε τις "κλασικές" φωτογραφίες που είμαστε καθισμένοι σε ένα θρανίο και "διαβάζουμε". :D Κάπου πρέπει να έχω το αναμνηστικό εκείνης της μέρας. Τη φωτογραφία που βγάλαμε ως ενθύμιο την μεγένθυναν οι γονείς μου και την κότσαραν στο διάδρομο του σπιτιού, παρόλο που τους έχω χιλιοπεί να την ξεκρεμάσουν τώρα που έχω γίνει γκοτζάμ μαντράχαλος :D

Θυμάμαι τη γιορτή των Χριστουγέννων, που είχα το ρόλο του "αρχηγού" των νάνων! Το καλό είναι ότι ο θείος μου είχε κάμερα και βιντεοσκόπησε ΟΛΗ την παράσταση! Μετά έκανε 2 κόπιες και έδωσε μία σε εμάς και μία κράτησε γι' αυτούς και τον ξάδερφό μου (είχε το ρόλο του τσαγκάρη, αν θυμάμαι καλά, και στη σκηνή καθόταν δίπλα μου). Μιλάμε για ντοκουμέντα, όχι αστεία :D Επίσης, βιντεοσκόπησε και τη γιορτή για την 25η Μαρτίου! Άλλο ντοκουμέντο από 'κει :D Θυμάμαι, κιόλας, τη φουστανέλα που είχα φορέσει... Την είχε ράψει η γιαγιά μου για τον πατέρα μου όταν ήταν και αυτός νηπιαγωγείο, κάπου το 1962/3 και τη φύλαξε σε άψογη κατάσταση ώσπου τη φόρεσα και εγώ, 40 σχεδόν χρόνια μετά! Μάλιστα, είχα την ιδέα να αφήσω τη φούντα απ' το φέσι να πέφτει στην πλάτη μου και όχι να κρέμεται δεξιά από το κεφάλι, επάνω απ' τον δεξί ώμο. Η φούντα, όμως, ήταν αρκετά μακριά (έφτανε ως την "ουρίτσα") με αποτέλεσμα να είναι βαριά και να μου φεύγει το φέσι :D (*)

Και δύο χαζομαρίτσες που θυμάμαι :fafoutis::fafoutis::fafoutis: :

1) Στην κουζίνα του νηπιαγωγείου είχαμε ένα χρυσόψαρο. Κάθε μέρα, μια ομάδα 5 παιδιών, καθορισμένη από μέρες από τις δασκάλες, το τάιζε. Κάποια μέρα, που έτυχε να είμαστε πεντάδα εγώ και η τρελοπαρέα μου, αποφασίσαμε αντί για τροφή ψαριών να του δώσουμε χρυσόσκονη και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα :D :D :D :D :D Σκεφτήκαμε "Η τροφή μυρίζει χάλια, οπότε, γιατί να μην του ρίξουμε χρυσόσκονη που έχει την ίδια όψη και είναι και όμορφη;". Ε, δεν ήθελε και πολύ. Την επόμενη μέρα βρήκαμε το ψάρι ανάσκελα στον πάτο της γυάλας να βγάζει μπουρμπουλήθρες απ' το στόμα :D :D :D :D Δυστυχώς μας άφησε χρόνους... Φυσικά μετά έπεσε κατσάδα απ' τη δασκάλα μας :fafoutis::fafoutis:

2) Για κάποιον λόγο, που δεν μπορώ να θυμηθώ, ρίξαμε κόλλα από σωληνάριο στον καφέ της δασκάλας μας!!!:oops::oops: Αφού ήπιε μια-δυο γουλιές, έφυγε για το νοσοκομείο γιατί την πονούσε εντονότατα η κοιλιά της! Την επόμενη μέρα δεν ήρθε (**), αλλ΄ αργότερα κυκλοφόρησαν φήμες ότι της έκαναν πλύση στομάχου :oops::oops::oops: Τότε για 'μας ήταν αστείο, το σκέφτομαι, όμως, μετά από χρόνια και τρομάζω με το πόσο διάολοι ήμασταν μικροί :D :D

Αθώα παιδικά χρόνια :diablotin::diablotin::diablotin::diablotin:

(*) Βλέποντας τα βίντεο μετά από αρκετά χρόνια, στα οποία φαίνονται όλες οι βλακείες που κάναμε εν ώρα παραστάσεως (όχι που δεν θα κάναμε) και βλέποντας τον εαυτό μου και τους συμμαθητές μου τόσο μικρούς και με λεπτή φωνούλα, μπορώ να πω ότι με διαπερνά μια ανατριχίλα από την τωρινή (!!) ντροπή που νιώθω για βλακείες που έκανα και κάναμε τότε. Πραγματικά, τα βλέπω και λέω "δεν ντρεπόμασταν τότε που τα κάναμε αυτά;;;;;;;":D
(**) Το νηπιαγωγείο μας ήταν διθέσιο, με μικρά και μεγάλα νήπια (εγώ ήμουν στα μεγάλα γιατί "κέρδισα" χρονιά, γεννήθηκα στις 28 Δεκεμβρίου :) ). Εκείνη τη μέρα μας έκανε ενιαίο μάθημα η δασκάλα των μικρών.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Έλα ντε... δεν θυμάμαι... βασικά είχα στραβώσει γιατί "με έδιωξε" η μαμά από το σπίτι για να πάει η καημένη να εργαστεί και δεν έτρωγα τίποτα. Μου έχει μείνει η σκηνή με τη φασολάδα όμως!!! Μια εβδομάδα κράτησε όλο αυτό κι ύστερα οι δασκάλες είπαν στους γονείς μου ότι κλαίω και δεν με κρατάνε άλλο!!! Έτσι η μαμά έμεινε εκτός εργασιακού στίβου κι εγώ ξαναγύρισα σπίτι μου....
 
marysuz73 είπε:
Μια εβδομάδα κράτησε όλο αυτό κι ύστερα οι δασκάλες είπαν στους γονείς μου ότι κλαίω και δεν με κρατάνε άλλο!!! Έτσι η μαμά έμεινε εκτός εργασιακού στίβου κι εγώ ξαναγύρισα σπίτι μου....
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ωραίες οι δασκάλες!
 
marysuz73 είπε:
Έλα ντε... δεν θυμάμαι... βασικά είχα στραβώσει γιατί "με έδιωξε" η μαμά από το σπίτι για να πάει η καημένη να εργαστεί και δεν έτρωγα τίποτα. Μου έχει μείνει η σκηνή με τη φασολάδα όμως!!! Μια εβδομάδα κράτησε όλο αυτό κι ύστερα οι δασκάλες είπαν στους γονείς μου ότι κλαίω και δεν με κρατάνε άλλο!!! Έτσι η μαμά έμεινε εκτός εργασιακού στίβου κι εγώ ξαναγύρισα σπίτι μου....
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...


φασολαδα φαγατε στη συνεχεια του βιου σας να υποθεσω
 
domniki είπε:
Ωραίες οι δασκάλες!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Λογικό αν ήταν δημόσια δομή.

Όταν στέλναμε τον μικρό (ενός έτους και κάτι) στο νηπιαγωγείο, μου τηλ. η νηπιαγωγός στη δουλειά μου για να έρθω να τον πάρω επειδή έκλαιγε.

Όταν τον πήγα σε ιδιωτικό και έσκαγα 300 το μήνα ξαφνικά σταμάτησε να κλαίει. :lol:
 
Μιας και το βαφτιστήρι μου χθες είχε γιορτή με τον παιδικό σταθμό, αποφάσισα να σκάψω στο οικογενειακό αρχείο και να ανασύρω μνήμες τρομερές :D :D

Έτσι λοιπόν, μετά περισσής ντροπής, σας παρουσιάζω τοοοοοο:

"Όνειρο του Παππού", Χριστουγεννιάτικη παράσταση του νηπιαγωγείου μου πριν κάααμποσα χρόνια :fafoutis: Εγώ στο ρόλο του αρχηγού των Νάνων :D
"Φώτο παρασκηνίων" :D
IMG_20221222_150500 (1).jpg
Δυστυχώς το scanner μου τα 'φτυσε προχθές, οπότε τράβηξα την φωτογραφία όσο καλύτερα μπορούσα με το κινητό μου.
Η παράσταση υπάρχει ολόκληρη ΚΑΙ βιντεοσκοπημένη, δεν την ψηφιοποιώ, όμως, για ευνόητους λόγους :D
Υ.Γ.: Μη ρωτήσετε γιατί γελούσα έτσι, δεν έχω ιδέα :fafoutis::fafoutis::fafoutis::fafoutis::fafoutis:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα