Κακές συνήθειες στο φαγητό

Ρέψιμο: Όταν είμαι σπίτι δεν μπορώ να το αποφύγω. Όταν όμως είμαι έξω με παρέα, τότε προσπαθώ να το κρατήσω.

Γεμιστά: Ω ναι! Δεν υπάρχει περίπτωση να φάω την πιπεριά/(ν)τομάτα/μελιτζάνα

Όσπρια: Μόνο οι φακές και οι "γίγαντες" (φασόλια στον φούρνο) μου αρέσουν. Μόλις δω ρεβίθια ή φασολάδα ξερνάω!

Λαχανικά: Μισώ το κουνουπίδι, το μπρόκολο και το παντζάρι!

Ψάρια: Δυστυχώς έχω ένα φόβο με τα μεγάλα ψάρια. Προτιμώ αθερίνες, γαύρους κτλ.

Κοτόπουλο: Κι εγώ παρατηρώ πολύ καλά αν η πέτσα έχει πάνω τρίχες.

Κόκαλα Κρέατος: Δεν φαντάζεστε πόσο με λυπεί το γεγονός, ότι δεν μπορώ να πιάσω το κόκαλο της μπριζόλας και να φάω μέχρι και το παραμικρό ίχνος κρέατος

Επίσης μια κακή ( ;) συνήθεια που έχω είναι ότι δεν μπορώ να πιάσω το πιρούνι με το αριστερό. Όταν ήμουν μικρός μου έλεγαν διάφοροι μεγάλοι: με το δεξί να γράφεις, με το δεξί να πιάνεις το πιρούνι/κουτάλι :what:

Υ.Γ. Κι εμένα με ενοχλούν οι ήχοι του στόματος κατά την διάρκεια του φαγητού αλλά ορισμένοι είναι αναπόφευκτοι
 
Φαγητο....χμμμ...εχω θεμα...μεγαλο!!!

Παμφαγο παντως δε με λες.... :D

Αν θελετε να με κανετε να σηκωθω και να φυγω απο το τραπεζι,

τοτε στο μενου δεν πρεπει να περιλαμβανονται τα εξης...

Αρνι ψητο (ουτε να το βλεπω)

Φαβα (Απαπα...με τιποτα)

Ρεβυθια (ομοιως με το απο πανω)

Ψαρια (μεχρι γαυρο φτανω)

Κυνηγι (λαγους,ορτυκια και αλλα συναφη...)

Συκωτι (ουτε που να με πληρωνετε....μπλιαχ!!!!)

Παιδακια ( με την καμια ομως....)

Σαλιγκαρια ( Δηλαδη ελεος.....με αυτο ρουφηγμα!!!)

Στιφαδο (ειπαμε παραπανω για τους λαγους....)

Παπουτσακια (μονο για να τα φοραω)

Ψαροσουπα (απο μακρια και αγαπημενοι)

Αχινους,Καβουρια (Ευχαριστω....δεν θα παρω)

...αυτα τα ολιγαν!

Ρε συ Ρηγανη....Με ανακατεψες βραδιατικα.... :p
 
don dokken είπε:
μαλιστα για να το υποστηριξω,εμαθα σχετικα νωρις ,οτι στον αραβικο κοσμο αν φας και δε ρευτεις :rofl:

ειναι δειγμα οτι δεν απολαυσες το γευμα και προσβολη στον οικοδεσποτη ,αν εισαι καλεσμενος..

ετσι στα διαφορα κοσμητικα και προσφωνησεις που παρεπεμπαν στο ζωικο βασιλειο,αντετεινα

οτι στη Σαουδικη Αραβια πχ το εκει savoir vivre θα με μνημονευε με επαινους..! :bow:
Σε επαγγελματικό ταξίδι στη Γαλλία είχα ανάμεσα σε άλλους συναδέλφους και έναν Ινδό. Κάθε φορά μετά το φαγητό έκανε με πολύ άνεση την αποβολή αέρα από το στόμα (το είπα όσο πιο ωραία μπορούσα). Ε λοιπόν ακόμη κι εγώ που παλαιότερα δεν με πείραζε (ίσα ίσα στο σχολείο είχαμε ταράξει την τάξη) ε, μετά από τόσες φορές τον σιχάθηκα! Έλεος πια! Μετά από λίγο καιρό κατάλαβα προς τι τέτοια άνεση!
 
Eυτυχώς που κι εμείς ως Έλληνες δεν επινοήσαμε κάποιον αντίστοιχο τρόπο να επαινέσουμε τον μάγειρα όταν απολαύσουμε ένα καλομαγειρεμένο πιάτο από το εθνικό μας φαγητό (φασολάδα...)

Βεβαίως, επειδή έχω σχεδόν από "πρώτο χέρι" μάθει τα της θητείας, τότε που νταραβεριζόμουνα με κάτι φαντάρους, στα εστιατόρια των μονάδων "παίζει" πολύ το Ινδικό έθιμο...

Άσε που με το "άλλο", που ανέφερα παραπάνω, συνήθως γίνεται διαγωνισμός "πέναλτι" μεταξύ των 2 φαντάρων που μοιράζονται το ίδιο θαλαμάκι, όταν ξαπλώσουν...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τρωω σχεδον τα παντα (*), ,αλλα απο απο συγκεκριμμενες προελεύσεις .

(*)και μια και το αναφερετε παρα πολλοι , εννοειται και το εξωτερικο/φλουδα απο τα γεμιστα ειτε ,ντοματες ,ειτε πρασσινες και κοκκινες πιπεριες,μελιτζανες αλλα και ακομα και τα λιγοτερα νοστιμα γεμιστα κολοκυθακια .

Πολυ πιθανο να μην ξερουν να σας τα μαγειρευουν σωστα .

Απο "αλλες" προελευσεις εξαρταται, επειδη ειμαι και λιγο (ισως και παραπανω απο λιγο ωρες ωρες -μεγαλωνοντας) υποχονδριος , μπορει να μην φαω και τιποτα ή μονο λιγο απο ενα φαγητο ή μια σαλατα, ισα ισα για να μην φανω αγενης .

Δεν τρωω

- κεφαλια απο ζωα , ουτε απο ψαρια (εκτος απο τα πολυ πολυ μικρα της χαψιας ).

- σαλιγκαρια.

Μικρος ετρωγα πολυ γρηγορα και πολλες φορες διαβαζοντας ,οταν ετρωγα μονος στο γραφειο μου.

Τωρα τρωω απλα γρηγορα.

don dokken είπε:

οτι στη Σαουδικη Αραβια πχ το εκει savoir vivre θα με μνημονευε με επαινους..!
:bow:
 






 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Και εγώ τρώω από τα γεμιστά μόνο τη γέμιση, η οποία πάντα ήταν με ρύζι και κιμά.

Από όσπρια μόνο φασολάδα και φακές, όχι με ιδιαίτερη όρεξη, αλλά το χειμώνα με το κρύο τραβιούνται. Λαχανικά σχεδόν τίποτα, χόρτα κολοκυθάκια και μελιτζάνες ειδικά είναι αδύνατον να φάω. Μπάμιες με δυσκολία, και μόνο αν συνοδεύουν κοκκινιστό κρέας. Κουνουπίδι μόνο με κιμά, και θα πρέπει να βγάλω τα πιο χοντρά κομμάτια από τους βλαστούς.

Πουρέ τρώω πολύ, αλλά μόνο όσο συνοδεύει μπιφτέκια, κεφτέδες ή κοκκινιστό, και όταν τελειώσει το κρέας δεν μπορώ να φάω ούτε μια μπουκιά πουρέ σκέτο.

Τα ψάρια πρέπει να έχω αφαιρέσει όλα τα κόκαλα πριν βάλω την κάθε μπουκιά στο στόμα, γι΄αυτό προτιμάω μεγάλα ψάρια που τα κόκαλα φαίνονται εύκολα, ή τα πολύ μικρά που τρώγονται ολόκληρα. Άλλα θαλασσινά δεν τρώω καθόλου.

Από χωριάτικη σαλάτα δεν τρώω καθόλου αγγούρι και ελιές.

Το κρέας χειρουργείται προσεκτικά να φύγει οποιοδήποτε ίχνος πάχους ή πέτσας. Μπριζόλες τρώω με μαχαίρι και πηρούνι, ποτέ δε θα τις πιάσω με το χέρι για να γλύψω το κόκαλο. Το κοτόπουλο αν είναι στεγνό (ψητό ή τηγανητό) μπορεί να το πιάσω με το χέρι, αλλιώς μόνο με μαχαιροπήρουνο.

Από μικρός έτρωγα το κυρίως φαγητό από το πιάτο και καθόλου συνοδευτικά (σαλάτα, τυρί). Τώρα συνήθως αδειάζω πρώτα το πιάτο, και μετά τρώω από ότι άλλο υπάρχει.

Επίσης μικρός έφερνα ένα Μίκυ Μάους και διάβαζα την ώρα του φαγητού.
 
Νομίζω με παρερμηνεύσατε (ως συνήθως :D ). Ηθελα να αναφέρετε καποιες περίεργες συνήθειες, όχι αν ρεύεστε μπροστά στο γκόζμο ή τί φαγητά δε σας αρέσουν.

Παράδειγμα σας αρέσει το πσάρι, όμως βάζετε ακόμα τη μαμά σας να το καθαρίζει, κάτι τέτοιο ας πούμε.
 
Ξεχασα να προσθεσω...οτι τα πιο πανω φαγητα που ειπα οχι μονο δεν τα τρωω αλλα δεν θελω ουτε στο τραπεζι να τα βλεπω.

Αν παιξει κατι τετοιο αυτοματα εχω σηκωθει απο το τραπεζι με ακρως γαιδουρινη συμπεριφορα... :fafoutis:

Δεν ξερω αν το παρακατω ειναι κακη συνηθεια αλλα εχω κολλημα να τρωω με μικρο πιρουνι

σε σημειο που μπορει να σηκωσω την εκαστοτε νοικοκυρα απο το τραπεζι ωστε να μου φερει

το σωστο πηρουνι. :diablotin:
 
Παλιά όταν είχαμε φαγητό με κρέας έριχνα τα κόκκαλα στο πιάτο του πατέρα μου για να μην με ενοχλούν στο δικό μου. Ο καημένος δεν παραπονέθηκε ποτέ! Ούτε τώρα που είμαι κοτζαμ γαιδούρι και καμιά φορά μου βγαίνουν παλιές συνήθειες! :p
 
Α γειά σου! Κάτι τέτοιο εννοώ όταν μιλάω για συνήθεια :D
 
Αρκετά αηδιαστικό βρίσκω και κάτι άλλο που έκανα : αφού τελειώσω το πεπόνι, να τρώω το μέσα από τα πεπονοκούκουτσα σαν πασατέμπο...Είναι κι άσπρα, σφηνώνουν ανάμεσα στα δόντια...
 
Το πιάσαμε το νόημα. Λοιπόν και γω είχα την κακιά συνήθεια να αρπάζω φαγητό από τους άλλους ή ακόμη όταν έχω τελειώσει να ρωτάω "εχμμ μπορώ να φάω λίγο από το δικό σου?", όταν φυσικά το φαγητό ήταν κάτι που μεταφερόταν όπως π.χ πατάτες, κομμάτια κρέας, πίτσα. Προς θεού, ποτέ σούπες, φακές, χόρτα κτλ που μπορεί στην πορεία από το δίπλα πιάτο στο στόμα να σε κάνουν χάλια. Ομολογώ ότι αυτή τη συνήθεια δεν την έχω καταργήσει και εντελώς και πότε πότε το κάνω στη γυναίκα μου :diablotin: . Πλάκα πλάκα θυμήθηκα μια συνήθεια που έκανε ο πατέρας μου και πολύ με τσίτωνε. Ενώ μοχθούσα να καθαρίσω τις γαρίδες μου (και ξέρετε πόσο κόπο θέλουν να καθαριστούν) ή ψάρι ή να κόψω τη μπριζόλα μου έτσι ώστε να είμαι έτοιμος να απολαύσω το φαγητό μου, τσούπ μου τα έπαιρνε από το πιάτο. Ήταν βλέπετε τεστ για να κόψει αντιδράσεις! Ευτυχώς την έκοψε τώρα.
 
Είχα την κακιά συνήθεια (κακιά για τους άλλους, απολαυστική για μένα :cool: ), να φυσάω το γάλα με το καλαμάκι, και να γεμίζει μπουρμπουλήθρες μέχρι πάνω. Οι γονείς μου έλεγαν ότι τους ζαλίζω με τον ήχο που έκανα.

Κάτι είχα με τα καλαμάκια φαίνεται, γιατί μία άλλη μου συνήθεια, που την έχω ακόμα κάποιες φορές, ήταν να συνεχίζω να ρουφάω με το καλαμάκι χυμό που είχε τελειώσει, κάνοντας αυτόν τον ενοχλητικό ήχο που κάνει στο τέλος, και δεν μου αρκούσε αυτό αλλά αμέσως μετά άρχιζα να μασάω το καλαμάκι.

Έβαζα το ποτήρι στα χείλη ρουφώντας όλο τον αέρα από μέσα, έτσι ώστε να κολλήσει σαν βεντούζα. Φαίνεται ότι η συνήθεια ήταν κληρονομική, γιατί η μητέρα μου μου είχε πει ότι το έκανε κι εκείνη μικρή. Το σταμάτησα όμως γιατί φοβήθηκα, όταν μου είπε ότι μία φορά της κόλλησε το ποτήρι στα χείλη και δεν έφευγε με τίποτα, κι όταν τελικά της το βγάλανε, της είχε μείνει ένας μαύρος κύκλος :)

Κάποιες φορές, ειδικά όταν απολάμβανα πολύ ένα φαγητό, μασούσα με θόρυβο. Ευτυχώς το κατάλαβα από μία ηλικία και μετά και πλέον πρόσεχα.
 
perlastar είπε:
Είχα την κακιά συνήθεια (κακιά για τους άλλους, απολαυστική για μένα :cool: ), να φυσάω το γάλα με το καλαμάκι, και να γεμίζει μπουρμπουλήθρες μέχρι πάνω. Οι γονείς μου έλεγαν ότι τους ζαλίζω με τον ήχο που έκανα.
Κάτι είχα με τα καλαμάκια φαίνεται, γιατί μία άλλη μου συνήθεια, που την έχω ακόμα κάποιες φορές, ήταν να συνεχίζω να ρουφάω με το καλαμάκι χυμό που είχε τελειώσει, κάνοντας αυτόν τον ενοχλητικό ήχο που κάνει στο τέλος, και δεν μου αρκούσε αυτό αλλά αμέσως μετά άρχιζα να μασάω το καλαμάκι.

Έβαζα το ποτήρι στα χείλη ρουφώντας όλο τον αέρα από μέσα, έτσι ώστε να κολλήσει σαν βεντούζα. Φαίνεται ότι η συνήθεια ήταν κληρονομική, γιατί η μητέρα μου μου είχε πει ότι το έκανε κι εκείνη μικρή.
Τι μου θύμισες τώρα. Τα έχω κάνει και γω αυτά εκτός από το να μασάω το καλαμάκι χαχαχα.
 
perlastar είπε:
Είχα την κακιά συνήθεια (κακιά για τους άλλους, απολαυστική για μένα :cool: ), να φυσάω το γάλα με το καλαμάκι, και να γεμίζει μπουρμπουλήθρες μέχρι πάνω. Οι γονείς μου έλεγαν ότι τους ζαλίζω με τον ήχο που έκανα.
Κάτι είχα με τα καλαμάκια φαίνεται, γιατί μία άλλη μου συνήθεια, που την έχω ακόμα κάποιες φορές, ήταν να συνεχίζω να ρουφάω με το καλαμάκι χυμό που είχε τελειώσει, κάνοντας αυτόν τον ενοχλητικό ήχο που κάνει στο τέλος, και δεν μου αρκούσε αυτό αλλά αμέσως μετά άρχιζα να μασάω το καλαμάκι.

Έβαζα το ποτήρι στα χείλη ρουφώντας όλο τον αέρα από μέσα, έτσι ώστε να κολλήσει σαν βεντούζα. Φαίνεται ότι η συνήθεια ήταν κληρονομική, γιατί η μητέρα μου μου είχε πει ότι το έκανε κι εκείνη μικρή. Το σταμάτησα όμως γιατί φοβήθηκα, όταν μου είπε ότι μία φορά της κόλλησε το ποτήρι στα χείλη και δεν έφευγε με τίποτα, κι όταν τελικά της το βγάλανε, της είχε μείνει ένας μαύρος κύκλος :)

Κάποιες φορές, ειδικά όταν απολάμβανα πολύ ένα φαγητό, μασούσα με θόρυβο. Ευτυχώς το κατάλαβα από μία ηλικία και μετά και πλέον πρόσεχα.

Τα ίδια έκανα και εγώ, εκτός από το να μασάω με θόρυβο... :fafoutis:
 
Δεν έτρωγα ΠΟΤΕ και δεν τρώω ακόμη πιπεριές στα γεμιστά.Δε μπορώ να φάω τη φλούδα από τις ντομάτες με καμία δύναμη.

Στην Pizza όταν έχει μανιτάρια,κάμω εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και αφαιρώ οποιοδήποτε ίχνος μανιταριού βρω.

Δεν μασάω τον αρακά όταν τον τρώω με ρύζι,αλλά μόνο τον καταπίνω.
 
Τα περισσοτερα φαγητα που τρωω, συνηθως τα κανω σαν να εβαλες το φαγητο στο μπλεντερ και μετα το σερβιρεις!!! Μολις γινει δηλαδη το κοτοπουλο με ρυζι και πατατες φουρνου σαν ΚΡΕΜΑ ΜΩΡΟΥ, ξεκιναω να τρωω!! Χαχαχα!!!

Ο, τι πιο καΚαίσθητο και αντιαισθητικο μπορει να δει καποιος, το κανω γιατι πιστευω οτι αναμειγνυονται καλυτερα οι γευσεις..

προσπαθω να μη το κανω οταν εχουμε ξενους η καλεσμενους, σπανια το καταφερνω
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δεν τρώω ποτέ ψάρι αν δεν το έχω καθαρίσει μόνη μου.

Ν' αναφέρω ποσες φορές πήγα μικρή στα επείγοντα να μου βγάλουν κόκκαλο; :tsktsk:
 


Τρώω με το πάσο μου, κατί που οδηγεί όσους γευματίζουν μαζί μου στην σχιζοφρένεια καθώς μπορεί να μου πάρει και μισή ώρα το πιάτο.



Δεν με βολεύει να κάθομαι στο τραπέζι.



Εάν δεν μου αποσπά κάτι την προσοχή στις πέντε μπουκιές βαριέμαι, σηκώνομαι και κάνω κάτι άλλο και μετά συνεχίζω. Η μάνα μου πάντα προσποιείται ότι έχω χορτάσει και μου παίρνει το πιάτο!
:banghead:


Σιχαίνομαι φοβερά και δεν πρόκειται ν' αγγίξω κάτι που έχει ακουμπήσει κάποιος άλλος. π.χ. Σαλάτα παίρνω στο πιάτο μου.



Για να πιώ γαλα πρέπει να έχω μόλις ξυπνήσει, αλλιώς δεν μου αρέσει. Εννοείται ότι θα είναι σκέτο και δεν θα το συνοδεύει τίποτα άλλο.



Τρώω το γλυκό πρίν απ' το κυρίως γεύμα.


Και μετά από αυτό. Ύστερα θέλω κάτι αλμυρό, μετά πάλι κάτι γλυκό, και...-φαύλος κύκλος :wait2:
 


Αν έχω αμφιβολίες σχετικά με την υγειηνή του χώρου δεν θ' αγγίξω τίποτα.



Δίχως χαρτοπετσέτα (-τες) δεν μπορώ να φάω.



Αν αυτοί που κάθονται μαζί μου τρώνε σαν γουρούνια μου κόβεται μαχαίρι η όρεξη.
 
Λοιπόν.

Εχουμε και λέμε.

Φρούτα δεν αγγίζω.

Στο φαγητό δεν προτιμώ μπερδεμένες γεύσεις,είτε με φρούτα,είτε με παράξενες κρέμες.

Τα θέλω λιτά και καθαρά.μεγάλωσα με σμυρνέικη κουζίνα.

Στάλθηκε από το SM-G920F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
viking4a είπε:
Τα περισσοτερα φαγητα που τρωω, συνηθως τα κανω σαν να εβαλες το φαγητο στο μπλεντερ και μετα το σερβιρεις!!! Μολις γινει δηλαδη το κοτοπουλο με ρυζι και πατατες φουρνου σαν ΚΡΕΜΑ ΜΩΡΟΥ, ξεκιναω να τρωω!! Χαχαχα!!!
Για μεγάλο χρονικό διάστημα (ίσως και μέχρι 3η Λυκείου), τις πατάτες που έβαζε στο γιαχνί η μάνα μου τις έκανα "πουρέ" πατώντας τις με το πιρούνι μέχρι να λιώσουν εντελώς. Όπως καταλαβαίνεις η διαδικασία αυτή απαιτούσε κάποιο χρόνο και οι υπόλοιποι είχαν σχεδόν τελειώσει το φαγητό τους. Το τραγελαφικό ήταν ότι κάποιες φορές η πατάτα ήταν σκληρή και ήθελε δύναμη να λιώσει. Παράλληλα όμως ήταν και γλιστερή λόγω σάλτσας, με αποτέλεσμα κατά την πίεση από το πιρούνι αυτή να εκσφενδονίζεται έξω από το πιάτο με τις όποιες συνέπειες, λάδια και σάλτσες στο τραπεζομάντηλο ή και στα ρούχα μου και φωνές φυσικά από τη μάνα μου.
 
Πίσω
Μπλουζα