Υπάρχει μια αγαπημένη ταινία που αναρωτιέμαι αν την ξέρει κανένας άλλος εκτός από μένα
The Winslow Boy (1999) με τον Τζέρεμι Νόρταμ (πριν γίνει παγκοσμίως διάσημος χάρη στους Tudors) και την Ρεμπέκα Πίτζαμ.
Βρεττανικές ατάκες που δεν βαριέμαι να ακούω
1.Η φεμινίστρια κόρη της οικογένειας Κάθριν ανακοινώνει στους γονείς της ότι το επί χρόνια φλερτ της (βρισκόμαστε στις αρχές του 20ου αιώνα) τη ζήτησε σε γάμο κι αυτή δέχτηκε. Οι γονείς εκφράζουν τις αμφιβολίες τους.
Μητέρα: You don't behave as if you are in love.
Κόρη: How does one behave as if one is in love?
Πατέρας: (δείχνοντας το βιβλίο σοσιαλιστικών θεωριών που η Κάθριν διαβάζει) One does not read "The Social Evil and the Social Good". One reads Lord Byron.
Ο μικρός γιος όμως αποβάλλεται λόγω κλοπής από το στρατιωτικό κολλέγιο όπου φοιτά. Και σύσσωμη η οικογένεια τον πιστεύει όταν αρνείται τις κατηγορίες και στέκεται πίσω του στον αγώνα κατά του Κολλεγίου, του Βασιλικού Ναυτικού και τελικά του ίδιου του Στέμματος. Έχοντας αναθέσει την υπόθεση στον συντηρητικό αλλά ικανότατο δικηγόρο σερ Ρόμπερτ Μόρτον.
2. Η Κάθριν τον ρωτά για την αντίδρασή του στην ανάγνωση της απόφασης.
Ρόμπερτ: I wept today because right had been done.
Κάθριν: Not justice?
Ρομπερτ: No, not justice. Right.
Easy to do justice. Very hard to do right
3. Και μετά τον συνοδεύει στην πόρτα του κήπου, διαφωνώντας μαζί του για τελευταία (;
) φορά
Ρόμπερτ: Oh, you still pursue your feminist activities?
Κάθριν: Oh yes!
Ρόμπερτ: Pity. It's a lost cause you know.
Κάθριν: Oh, do you really think so sir Robert? How little you know about women. (του απλώνει το χέρι της) Good-bye. I doubt that we shall meet again.
Ρόμπερτ: (σφίγγοντάς το) Oh, do you really think so miss Winslow? How little you know about men :flower: :flower: :flower:
