Ενα πλεον κλασσικο θεμα συζητησεων στο χωρο, πιο παιχνιδι της σειρας ειναι το καλυτερο. Πολλα γραφτηκαν και γραφονται, το ζητημα ομως ειναι πως πολλες φορες βαζουμε τις αναμνησεις μας και τις τοτε εντυπωσεις μας, παρα για το πιο παραμενει πραγματικα διαχρονικο εως και σημερα. Τα εχω παιξει και τα εχω απολαυσει ολα τα παιχνιδια, αλλα θα σταθω περισσοτερο στις αδυναμιες του καθενως τοτε και σημερα, κατι που δυστηχως σπανιως γινεται. Με χρονολογικη σειρα λοιπον, εχουμε και λεμε:
Resident Evil 1 (1996)
Τα πρωτα πραγματικα horror θεμελεια στο χωρο. Διχως το resident evil 1, θα θεωρουσαμε ακομα τα πρωτα παιχνιδια alone in the dark, horror, πραγμα αστειο για ολα αυτα που αλλαξε στα δεδομενα του χωρου. Επειτα απο πολλες αλλαγες, απο fps παιχνιδι κατεληξε σε μια τιμητικη αναφορα των ταινιων του Romero σε συνδιασμο με αρκετες αλλες καλτ ταινιες τρομου. Θα ελεγα πως τα διαφορα, μικρα προβληματα του, οπως οι διαλογοι και νεκρα σημεια στην υποθεση, περισσοτερο προσθετουν ποντους στο συνολικο αποτελεσμα, ως μερος της "αθωας" πρωτης προσπαθειας της εταιριας στο χωρο, παρα να το μειωνουν. Αγαπημενο η οχι, οποιος αρνειται την συνολικη επιροη,προσφορα και αντικτυπο στο χωρο, το λιγοτερο λεει ψεματα στον εαυτο του. Αν μπορουμε να αποδωσουμε τον ορο "κλασσικο, διαχρονικο παιχνιδι", το Resident Evil 1 κερδιζει αυτον τον χαρακτηρισμο επαξια.
Resident Evil 2 (1998)
Θα κανω την διαφορα σε αντιθεση με την συντριπτικη πλειοψηφια του πλανητη, και θα πω πως ειναι απο τα λιγοτερα αγαπημενα μου παιχνιδια της σειρας. Οχι. Δεν ειναι ουτε κακος τιτλος, ουτε ασχημη προσθηκη, αλλα δεν ειναι σε καμια των περιπτωσεων ολα αυτα που ανα καιρους του προσδιδουν. Τον τιτλο τον περιμενα απο τοτε που βγηκαν οι πρωιμες εικονες με την ακυκλοφορητη εκδοση του παιχνιδιου. Εμοιαζε με την προσοποποιηση της τελειοτητας, αλλα δυστηχως αυτου, πηραμε την τελικη μορφη του τιτλου οπου γνωρισαμε. Αναμασημενη υποθεση, χειριστοι γριφοι, εξωφρενικα γελοιες τοποθεσιες (αστυνομικο τμημα συνεδεμενο με ολοκληρο υποσυστημα υπονομων για να πας στα εργαστηρια της umbrella; Ε οχι!) μικρες αναβαθμισεις σε εχθρους, και ειδικα τους μικρους αρχηγους, ειναι απλα κερασακια στη τουρτα. Η crapcom προτιμησε να επενδυσει στη (τρομακτικα τεραστια) διαφημιση-προωθηση του, παρα στο ιδιο παιχνιδι καθεαυτου, κατι που θα θυμουντε καλα ολοι οσοι ειχαν ασχοληθει απο τοτε. Θα του αξιζε παντως μια σοβαρη επαναδημιουργια απο την αρχη, αρκει να μην βγει σαν τις πλεον αισχρες κυκλοφοριες της crapcom.
Resident Evil 3 (1999)
Φαινομενικα η crapcom ειχε βρει την χρυση τομη. Απιστευτη ατμοσφαιρα, τεραστια εκταση για να περιπλανηθεις και να εξερευνησεις, επι το πλειστων γριφοι που εστω και τυπικα βγαζουν καποιο νοημα, ειναι επιγραμματικα μερικες απο τις αρετες του παιχνιδιου. Δυστηχως ομως, την πατησε σε δυο πολυ βασικα σημεια. Το νεο συστημα του τιτλου, με το να αποφευγεις τους εχθρους σου δεν λειτουργει σωστα, και η ολη ιστορια με τον nemesis, ειναι μια πολυ κουραστικη διαδικασια οπου απλα ξαναεισηγαν τον tyrant 103 απο την δευτερη ιστορια του resident evil 2. Οσο καλες ιδεες και υλοποιησεις εχει, δυστηχως κατακεραυνωνεται απο αυτα τα δυο πραγματακια.
Resident Evil Code Veronica (2000)
Το code veronica αγγιζει την τελειοτητα στο πρωτο μισο του. Υποθεση, μουσικη, μηχανισμοι, οπτικες γωνιες, οπλα, εχθροι, τοποθεσιες. Υποδειγματικα. Ωστοσο ομως, υπηρξε ενα προβλημα μετεπειτα. Το παιχνιδι, οπως τα περισσοτερα αλλα, το σχεδιασε η crapcom και επρεπε να προσπαθησει να κανει κατι για να το μειωσει. Εκει λοιπον που ειχαμε ενα πρωτο υποδειγματικα πανεμορφο μισο, το κατακρεατουργει με ενα ντροπιαστικο δευτερο μερος. Δεν μπορω να καταλαβω τι σκληρα ναρκωτικα πηρανε και τα καταφερανε ετσι. Στο παιχνιδι γνωρισαμε την αρχη των καθυστερημενων κακων με διαστροφικα κακο υποβαθρο, και ελειπεις ιδεες με ενα μαλλον ντροπιαστικο τελος. Κερασακι (με σαντιγι) στη τουρτα; Στο παιχνιδι βαλανε τον Leonardo Di Caprio. Ετσι, επειδη μπορουσαν. Σαν νεος και αγαθος ως τοτε, δεν ειχα ιδεα πως η μαστιγα των ναρκωτικων ειχε διεισδυση στα αδυτα των εταιριων που ξερουμε και αγαπησαμε.
Resident Evil Remake (2002)
Μια ιδιαζουσα περιπτωση τιτλου. Ναι, ειναι παιχνιδαρα. Ωστοσο ομως. Υπαρχει ενα τεραστιο αλλα. Δυστηχως δηλαδη. Η θεωρια της εταιριας απλη. Παιρνουμε το καλυτερο τιτλο και τον κανουμε ακομα καλυτερο. Πληρης απογειωση στα απαντα. Μουσικη, χαρακτηρες, υποθεση, επεκταση του χωρου, εχθροι, οπλα, ολα προσεγμενα. Μιλαμε για υποδειγμα για το πως αναδημιουργειται ενας τιτλος. Ομως.. Υπαρχει αυτο το αλλα..
Εκει που λοιπον, ειπαμε ολα ειναι τελεια και αψογα, συνειδητοποιουμε το εξεις. Για καθε μια μικρη προσθηκη και αναβαθμιση στο τιτλο, εχουμε και εναν επιπλεον γριφο. Αυτο εν συντομια μεταφραζεται στο ιδιο το παιχνιδι, οτι πρεπει να λυνεις 2-3 γριφους απο την αρχη ως το τελος παραλληλα. Δεν υπερβαλω! Μου αφησε την ιδια πικρα στο στομα με το πρωτο dino crisis, οπου ουσιαστικα το παιχνιδι τερματιζεται ελαχιστα μετα και τον τελευταιο γριφο. Μου ειχε γεμισει το κεφαλι με σκοτοδινες μεχρι να το τελειωσω, οχι απο δυσκολια, αλλα απο κουραση λογω του οτι πιθανοτατα ηθελαν να φτιαξουν ισως καποιο click/play-adventure αλλα το γυρισανε σε resident evil. Παραμενει παιχνιδαρα και ετσι ομως!
Resident Evil Zero (2002)
Ενας ακομα τιτλος που ακουμπησε την τελειοτητα αλλα το πληρωσε πολυ σε πολυ απλα πραγματα. Καπου εκει καταλαβα πως η προσοχη στα μικρα πραγματα κανει τις μεγαλες εταιριες. Οπως με το resident evil remake, οπτικα/ακουστικα ειναι πανεμορφο. Θες απλα να το παρατηρεις μονο και μονο απο την ομορφια του. Ειχε ομως επισης δυο σοβαρα προβληματα. Οπως δυστηχως και με το resident evil 3, οι καλες ιδεες δυστηχως δεν σημαινουν και καλες υλοποιησεις. Το νεο συστημα με τον δευτερο παιχνιδι και τους νεους του μηχανισμους δεν λειτουργουν σωστα, με αποτελεσμα σε παρα πολλες περιπτωσεις να σου σπαει τα νευρα. Πραγμα λυπηρο γιατι θα ελεγα πως ειναι ισως το πιο υποτιμημενο της σειρας. Μεγαλη μου απορεια παραμενει γιατι δεν συνδεθηκε πραγματικα σαν τιτλος με το remake, το οποιο θα λειτουργουσε αψογα. Αλλα οπως ειπα, τα μικρα πραγματα κανουν τις μεγαλες εταιριες, και η crapcom ειναι μια πολυ μικρη εταιρια.
Resident Evil 4 (2005)
Οχι. Ισως λακωνικο, αλλα οχι.
Οχι, το να αλλαζεις τις οπτικες γωνιες δεν ειναι εξελιξη του παιχνιδιου, απλα αλλαζεις το ειδος του παιχνιδιου.
Οχι, το να συμπεριφερεται ο χαρακτηρας μεσα στο παιχνιδι σαν παλεστης του κατς που την ειδε Sam Fisher δεν ειναι καλη ιδεα.
Οχι, το να εχεις απο την αρχη μεχρι το τελος δραση δραση δραση δεν τονωνει ενα "κουρασμενο" ειδος, απλα του αφαιρει ολα τα στοιχεια τρομου
Οχι, η ιστορια του δεν προχωραει την σειρα, την ριχνει σε καθυστερημενες ταινιες που βλεπουν τα ατομα που παιζουν online fps ολημερις.
Οποτε οχι, δεν ειναι Resident Evil. Ειναι κακο παιχνιδι; Οχι. Δεν ειναι ενα κακο παιχνιδι. Απλα δεν ειναι Resident Evil. Αν μετανομαζανε την σειρα Supersidekicks θα ηταν μια κακη σειρα ποδοσφαιρου; Οχι, απλα δεν θα ηταν επισης Resident Evil.
Η σειρα πεθανε και αποτεφρωθηκε με την "τεταρτη" κυκλοφορια, ζωη σε λογου μας, θα φηφισω το Resident Evil 1 οχι βαση νοσταλγιας και αναμνησεων, αλλα για το οτι εκανε καλα ολα αυτα που ηθελε να κανει η εταιρια.