Κινηματογραφικές ατάκες που χρησιμοποιούσατε

- Ένα εκατομμύριο, εκατόν μία χιλιάδες, εκατόν μία και δέκα (Μια Ζωή Την Έχουμε), όταν δε μου βγαίνουν οι λογαριασμοί.

- Ο κήπος είναι ανθηρός (Καλώς Ήρθε Το Δολλάριο), όταν κάποιος λέει κάτι άσχετο.

- Χράτσα χρούτσα, χράτσα χρούτσα (Αλλοίμονο Στους Νέους), όπως και στην ταινία, σιγά σιγά και υπομονετικά. 

- Δε θέλω να το μάθω, θέλω να το φάω (Χτυποκάρδια Στα Θρανία), όταν κάποιος λέει πολλές αχρείαστες λεπτομέρειες.

- Γυρίιιιιιιιισατεεεεεεεεε? (Δεσποινίς Διευθυντής) 
 
"Μανούλα!..." (με το ίδιο ύφος)

"Τί μοναξιά Θέε μου!" (αν και από νεότερη σειρά)

"Γνωστή φυσιογνωμία"
 
- Άσε κάτω το ψωμί ΡΕ! (Καλώς Ήρθε Το Δολλάριο)

- Ω, με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο! (Μοντέρνα Σταχτοπούτα) 

- Σας χαιρέτησα; Δεν σας χαιρέτησα. (Ο Μικές παντρεύεται)
 
βεβαίως-βεβαίως!

πορτοκαλάδα;;από πορτοκάλια;;

υπάρχει έδρα ξεματιάσματος στο πανεπιστήμιο;;
 
- Το νου σας ρεμάλια! (Ο Στρίγγλος Που Έγινε Αρνάκι) 

- Τι το κάναμε εδώ, αμέρικαν μπαρ; (Η Βίλλα Των Οργίων) 
 
Γιατι την φτασαμε εκει την κουβεντα ρε (ονομα) που λεει ο Χρονης Εξαρχακος απο την Γκαρσονιερα για δεκα.
Μην αναβεις δαδι απο το Ζητειται τιμιος.
Καποτε, το καποτε ειναι πολυ κοντα στο ποτε απο το Ορατοτης μηδεν που λεει ο Κουρκουλος.
Και να τα παστελια και να τα ξερολουκουμα απο το Ο παρας και ο φουκαρας που λεει ο Χατζηχρηστος.
Να μπορω κι εγω να την μανουβραρω τη δουλεια απο το Ο Φανουρης και το σοι του.
Επισης συνεχης και επαναλαμβανομενη χρηση του επωνυμου αλα Γιαννη Μιχαλοπουλου που επαναλαμβανε συνεχως το "Κυριε Βαρνη" στον Χρονη Εξαρχακο στον Κατεργαρη.
Και τα καρβουνα ειναι φθηνοτερα, θα παρω καρβουνα δηλαδη; ο Κωνστανταρας στο Σπαγγοραμενο.
 
Ε, ρε πρόλογος.... Λογοθετίδης στο Ένα Βότσαλο στην Λίμνη.
 
Η πιο συνηθισμένη μου είναι όταν με ρωτάνε πώς είμαι: Όλα καλά, όλα ανθηρά (Βουτσάς - Ο αισιόδοξος, 1973)
Αν τύχει κάποιος να μου μιλάει για χρώμα, απαντώ με το χρώμα του αλά Τσαγανέα : Και κίτρινες, παιδάκι μου! (Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, 1959)
 
Λαγο που εβγαλε η μουστακα Θανασης Βεγγος απο το Θα σε κανω βασιλισσα.
 
Μια ατάκα που μου έρχεται τώρα τελευταία στο μυαλό από την ταινία ο τσαρλατάνος. Την λέει ο Θανάσης Βέγγος. "Τ' ακούμπαγα, τ' ακούμπαγα, τ΄ακούμπαγα τους τ' ακούμπαγα και δεν τα τρώγα"
 
Δεν είναι ακριβώς μία ατάκα αλλά ένα απόσπασμα από τον Μπακαλόγατο που το έχουμε λιώσει οικογενειακώς και το χρησιμοποιούμε σε διάφορες περιστάσεις :)

Λίτσα,
Αμόλα για τα κομμωτήρια
Και φτιάξε μαλλί και φτιάξε νύχια των χεριών
Και φτιάξε νυχοπόδαρα και βάλε πουδρες και βάλε κρέμες
Και βάλε ρυζόγαλα και βάλε γαλακτομπούρεκα και γίνε είδωλο (κλαίω)
Λίτσα,
Τρεχα για τα εμπορικά, τρέχα στις μοδίστρες
Τρέχα στις καπελούδες και παρε βελούδα και πάρε μετάξια και παρε δαντέλες
Και γίνε οπτασία



Μίλα καθαρα βρε μπόμπιρα !
 
Εδώ και πολλά χρόνια όταν στο γραφείο έρχονται μέσα στην ίδια μέρα κεράσματα από διάφορους συναδέλφους ή στο σπίτι κάποιος έχει σηκώσει το μισό σούπερ μάρκετ, πάντα μου ξεφεύγει ένα "Θα το κάψουμε κυρ Στέφανε!" (Μοντέρνα Σταχτοπούτα, 1965).
 
Σχεδόν καθημερινή μου ατάκα, που τη δανείζομαι από την ταινία "Γαμπρός απ' το Λονδίνο" είναι όταν κάποιο ζευγάρι φιλιέται και το προσαρμόζω ανάλογα με το που βρίσκονται. Π.χ. όπως έλεγε ο Παπαγιαννόπουλος "φιλιόσουνα στο πάρκο, εεεε" στη Βαλσάμη εγώ λέω "φιλιόσουνα στην παραλία/αεροδρόμιο/δρόμο" κλπ!!! Κάθε φορά! Είμαι λίγο κουραστική το ξέρω.
 
Στην παλιά μου δουλειά ο οικονομικός Δ/ντης, τα απογεύματα συνήθιζε να μου λέει (μετά από 10 ωρα ασταμάτητης δουλειάς και αφού του έδινα ραπόρτο), ''και τι έκανες όλο το πρωί;;'' (Παπαγιανόπουλος - Γκιωνάκης) και γελούσαμε.

Συχνά λέω τη φράση σε φίλους όταν έρχεται η ώρα μου να κερδίσω στο τάβλι ''με θυμάσαι ρε πστη;;''

Όταν με πρήζουν λέω'' αυτό δε θέτε, το άλλο δε θέτε, ε τι θέτε τέλος πάντων;;''

Πολλά τα λ7 Άρη

Το νου σας ρεμάλια

Μπουρλότοοοο :icon_lol:

Χούφτωστη

αρκετές ατάκες από την αγαπημένη μου γκαρονιέρα για 10

και γενικά συνηθίζω να χρησιμοποιώ στίχους τραγουδιών, ποιημάτων και ατάκες του παλιού Ελλ. Κινηματογράφου στην καθημερινότητά μου.

 
Πίσω
Μπλουζα