Κοριτσίστικα Παιχνίδια (λάστιχο, σχοινάκι, τυφλόμυγα, κ.λπ.)

[Λορένα]

Δεν ξέρω αν έχει ανοιξει παρόμοιο θέμα, αν και έκανα μια σχετική έρευνα πρώτα.

Θυμαστε πια παιχνιδια παιζαμε παλια, στα σχολικά διαλείματα, αλλά και τις ελευθερες ώρες, και ειδικά εμείς τα κορίτσια; Εκτος κρυφτού, κυνηγητού κτλ;

θυμαμαι, ότι με ένα λαστιχάκι, παιζαμε :

1ον. το "ύψος". όπου δύο παιδια, κρατωντας το λαστιχάκι, το εβαζαν με την σειρά, πρώτα στο έδαφος, μετα στον αστράγαλο, μετα το γόνατο, μετά στην μεση.. στηθος, ώμος, κέφάλι, και.. τέλος, πανω απο το κεφαλι, και εσύ έπρεπε κάθε φορά, να το περασεις, με όποιον τρόπο μπορουσες.

2ον. "τυφλόμυγα", αλλά όλοι μεσα σε ένα τεράστιο λαστιχάκι.

3ον. "Μπερδεμα" δυο άτομα μπερδευαν το λαστιχο σχηματιζοντας κατι σαν τοιχο, και εσυ επρεπε να περασεις αναμεσα, και μερικές φορές χωρίς να το αγγιξεις καν.

3ον. "λαστιχο". Το καθεαυτού παιχνιδι στο λάστιχο. Ξανά τα δυο ατομα, κρατουσαν το λαστιχο στα πόδια τους, πρωτα με ανοιχτα ποδια, και στον αστραγαλο -> γονατο -> μπουτι. Μετά με κλειστά ποδια, η ίδια σειρα. Και τελος με το ένα ποδι. Εσύ έπρεπε, να κανεις μια σειρά από κινησεις, για να περασεις στην επομενη και κάθε φορά δυσκολότερη φάση του παιχνιδιού. Οι κινήσεις ήταν : Με μια κινηση, εβαζες το ενα ποδι, αναμεσα στο λαστιχακι (ευκολο στα δυο ποδια, δυσκολο στο ενα), μετά ταυτόχρονα, εβαζες το άλλο, βγαζοντας το πρωτο. Μετα, και τα δυο μεσα, και τέλος έξω.

Το πιο αγαπημενο μου παιχνίδι! Όταν τα ατομα που κρατουσαν το λαστιχο είχαν αδυνατα ποδια, ήταν δυσκολο. Οι περισσότερες από μας, φορούσαν μυτερά παπούτσια, για να μπαίνει το ποδι, αναμεσα στο λάστιχο.

Άλλα παιχνίδια, ήταν τα "μήλα"

Ξανά, αυτά τα δύο παιδια, καθόταν αντικρυστά σε μια αποσταση μεταξυ τους, κρατωντας μια μπάλλα, και αναμεσά τους, οι υπόλοιποι, πηγαινοντας περα-δωθε, προσπαθουσαν να μην τους πετύχει η μπαλλα, που τους στοχευαν οι πρώτοι. Αν την έπιαναν στον αέρα, έιχαν μια "ζωή" επιπλέον. Αν τους "εκαιγαν, έφευγαν.

Τα "λεμόνια". Η διαφορά εδώ, ήταν πως τα παιδιά καθόταν το ένα πισω απο το άλλο σε σειρά με ανοιχτα τα ποδια. Η μπάλλα περναγε ανάμεσα (σαν το μπόουλιγκ), και όποιον άγγιζε τον έκαιγε. Εκτός αν την επιανες κλεινοντας τα πόδια σου, κέρδιζες ένα "λεμονι" ή μια "ζωή"

Τα παιχνιδια, που χτυπουσαμε τα χερια μας, λέγοντας τραγουδάκια.

κτλ

Τα αγόρια, θυμαμαι ότι έπαιζαν ένα παιχνιδι με βώλους, αλλά ποτέ δεν έμαθα πως!

Η μακριά γαιδούρα, ήταν επίσης δημοφιλές παιχνίδι.

 

[Juanita]

Emmm... με τα μήλα είχαν στενάξει οι τζαμαρίες των γύρω μαγαζιών...

Ακόμα θυμάμαι το ξύλο που έφαγα από τον πατέρα μου όταν σπάσαμε με τη μπάλλα ένα τζάμι του καφενείου μας (δε φταίγαμε εμείς... αυτά ήταν λεπτά... )

Αλλά το στενάκι της Νάξου γέμιζε κάθε απόγευμα από τα παιδιά της γειτονιάς.

Τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και ο δρόμος ήταν αρκετά φαρδύς για τα παιχνίδια μας...

Λόγω του καφενείου, είχαμε εφεύρει και άλλο παιχνίδι...

Με τα καπάκια από τα αναψυκτικά.

Ο ένας έφτιαχνε με τους αντίχειρες και τους δείκτες των χεριών του ένα τέρμα και ο άλλος με τα δάχτυλα έσπρωχνε τα καπάκια προς το τέρμα...

Είχες μόνο τρεις ευκαιρίες για να καταφέρεις κάθε καπάκι να μπει στο τέρμα και ένα μακρύ πέτρινο τοίχο μιάς μονοκατοικίας για ατέλειωτο παιχνίδι...

Krios που είσαι;;;;;; :shake:

 

[MamaMyrto]

Εγώ θυμάμαι και το "Λύκο με τα κατσικακια" ... Κάναμε έναν μεγάλο κύκλο όλα τα παιδιά, ένα παιδάκι έκανε τον λύκο κι άλλο ένα το κατσικάκι. Τρέχανε γύρω, μέσα κι έξω από το κύκλο προσπαθώντας ο λύκος να πιάσει το κατσικάκι και τα παιδιά που σχημάτιζαν τον κύκλο προσπαθούσαν να μην αφήσουν τον λύκο να εισχωρήσει στον κύκλο...

 

[Hera]

Λάστιχο!!! το αγαπημένο μου!! είχαμε κλίκα 4 κορίτσια και πηδοβολούσαμε σαν τα κατσίκια.

Επίσης την κατάβρισκα με τις κατασκευές της Μανίνας και της Κατερίνας στο τελευταίο φύλλο. Σώμα κοριτσιού με εσώρουχα και πολλές πολλές φωτό με φορεματάκια που πρεπε να τις κοψεις και να τις τσακίσεις πάνω στο σώμα και να ντύσεις το "μοντέλο" . Χαρτάκια όλα αλλά με διασκέδαζαν πολύ (καλά οι νεότερες μπορεί να μην το προλάβατε καν)

 

[nessie]

Κάποτε παίζαμε και κουτσό! :cheers:

Με μια κιμωλία σχεδιάζαμε αριθμημένα τετράγωνα.

Μετά ρίχναμε μια πέτρα ή ένα κομμάτι από κεραμίδι σε κάθε τετράγωνο με τη σειρά από το 1 έως το 9, και προσπαθούσαμε κάνοντας κουτσό να πιάσουμε την πέτρα μας και αφού περάσουμε από όοοολα τα τετράγωνα να επιστρέψουμε στην αρχή, σώοι και αβλαβείς...

 

[Turrican]

Σι μαριό μαριό....

Αν και το έχει ξανά αναφέρει κάπου η Candy μας θα το πω και εγώ!

Ήταν άνοιξη πριν πολλά πολλά χρόνια....

Τα πρώτα παγωτά είχαν αρχίσει να έρχονται σε κάποια περίπτερα και οι ανθισμένες νεραντζιές ευωδίαζαν στις γειτονιές.

Ήταν ένα πρωινό στο σχολείο και τότε.... μια ενοχλητική φασαρία από τη μεριά του προαυλίου που έπαιζαν τα κορίτσια έκανε την αγουροξυπνημένη ματιά μας να καρφωθεί προς τα εκεί απορημένα!Τα κορίτσια έπαιζαν ένα καινούριο πρωτοποριακό παιχνίδι , πιασμένα σε ένα κύκλο χέρι-χέρι και φαινόντουσαν να τραγουδάνε :

"Σι μαριό μαριό,


Σι ντορεμί μακαρό μακαρό,


Λεο Λεο πι πι πι,


Λεο Λεο πι πι πι,


Ουάν του θρί."

 


Τι να ήταν άραγε αυτό το καινούριο παιχνίδι που μας ήρθε από τις Ευρώπες;


Και πως εμείς τα αγόρια δεν πήραμε τίποτα χαμπάρι;

 


Σύσσωμη όλη η αντροπαρέα βάλαμε τα γέλια!!!!Στα πρόσωπα μας είχε αποτυπωθεί εμφανώς ένα ειρωνικό ύφος απαξίωσης και αναστενάξαμε ίσως όλοι με ανακούφιση που είχαμε γεννηθεί άντρες!

 


Δεν πρόλαβαν όμως να περάσουν μερικές μέρες και άρχισαν οι διαρροές!!


Οι κύκλοι των ενωμένων χεριών είχαν μεγαλώσει με την συμβολή μάλιστα και μερικών δικών μας προδοτών!!! Αναγνωρίζαμε πρόσωπα φίλων μας που ενώ μέχρι χθες κορόιδευαν και χλεύαζαν ,τώρα πωρωνόντουσαν και έδειχναν να το διασκεδάζουν.


Περιττό να πούμε ότι τελικά καταλήξαμε να παίζουμε όλοι μας αυτό το παίγνιο μετά μανίας στην εκδρομή,στο σχολείο στη γειτονιά,στο γραφείο...εχμμμ λάθος!!!

 


Ήταν μια παράξενη δυνατή εμπειρία!!!


Προτείνω να το αναπαραστήσουμε στην επόμενη συγκέντρωση!

 

 

[manos426f]

Προτείνω να το αναπαραστήσουμε στην επόμενη συγκέντρωση!

Aυτό να δω στην επόμενη GRM συνάντηση και μετά θα μπορώ να αποχωρήσω από 'δω μέσα ανά πάσα στιγμή,θα τα έχω δει όλα....!

 

[domniki]

Ήταν μια παράξενη δυνατή εμπειρία!!!


Προτείνω να το αναπαραστήσουμε στην επόμενη συγκέντρωση!

Ναι Εχω χρονια να παιξω αυτο το παιχνιδι! Θα εχει γελιο!

Λοιπον, αγαπημενο παιχνιδι το λαστιχο!!!! Ο βασιλιας ολων! Παιζαμε απο το πρωι ως το βραδυ, ακομα και μεσα στο σπιτι με την αδερφη μου.

Αυτο που περιγραφει η Λορενα σαν "μπερδεμα" το λεγαμε "Ζινγκ-Ζανγκ-Ζονγκ" και το παιζαμε οταν χαλουσε το λαστιχο μας απο το πολυ παιξιμο και δεν ειχαμε προμηθευτει καινουριο.

Φυσικα παιζαμε αυτα τα παιχνιδια που χτυπουσαμε παλαμακια με την φιλη μας. Κλασικο τραγουδακι το

"Παμε στη Χαβαη, στο ομορφο νησι

Να δουμε το Μαγκαρετ, τον πρωταγωνιστη

Εχει μια κουρσαρα, και φορει γυαλια

Και μια κοπελαρα, με ξανθα μαλλια"

Με παρομοιο τροπο παιζοταν και το "Περνα-περνα η μελισσσα". Επισης παιζαμε το "Γυρω-γυρω ολοι, στη μεση ο Μανωλης".

Αυτο με τις χαρτινες κοπελες και τις φορεσιες τους στο τελευταιο εξωφυλλο της Μανινας νομιζω το λεγαμε "μεμο-game" (ιδεα δεν εχω γιατι και πως βγηκε αυτο το ονομα).

Η nessie θυμηθηκε και κατι αλλο: υπηρχαν πετρες τοτε στους δρομους και πολλα κομματια απο σπασμενα κεραμιδια και τουβλα. Τωρα πια δεν υπαρχουν! Η ανοικοδομηση ηταν σε εξαρση και παντου χτιζονταν πολυκατοικιες.

Απιστευτα υπεροχα χρονια...ναι, θα ηθελα να ξαναγινομουν 6 χρονων ή και μικροτερη...την ηλικια των 12 δεν θελω να περασω. Ωραια θα ηταν να παραμεναμε παντα παιδια

 

[Juanita]

Απιστευτα υπεροχα χρονια...ναι, θα ηθελα να ξαναγινομουν 6 χρονων ή και μικροτερη...την ηλικια των 12 δεν θελω να περασω. Ωραια θα ηταν να παραμεναμε παντα παιδια

Είναι που σε αυτή την ηλικία είδες τον πρώτο μεγάλο χωρισμό...


Και τη μικρή Ελένη που κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της...

Turri, απίστευτη περιγραφή

Dom, στην επόμενη συνάντηση αναλαμβάνεις να μου το μάθεις...

​

 

[Turrican]

Ζινγκ-Ζανγκ-Ζονγκ ;

 


όπως λέμε tic-tac-toe;

 

[Kambia]

Κατακορυφο!!!

Πηγαιναμε σε ενα τοιχο του σχολειου. Με τη σειρα καναμε κατακορυφο, η μια μεσα στο ποδια της αλλης. Συνηθως ξεκινουσε αυτη που αντεχαν περισσοτερο τα χερια της.

Πεντοβολα ή κοτσια. Πιο πολυ επαιζαν τα αγορια αλλα υπηρχαν και κοριτσια που επαιζαν.

 

[Λορένα]

Θυμηθηκα, και τα αγάλματα

Καποιος έκλεινε τα μάτια, και έλεγε : αγάλματα, ακούνητα, αμίλητα, αγελαστα, και άνοιγε τα ματια. Οι υπολοιποι έπαιρνα μια στάση, και καθοταν ακινητοι. Το παιδι, που ειχε κλεισει τα ματια, τους περιεργαζόταν όλους, και μπορει να τους εκανε και διαφορες γκριματσες για να γελάσουν. Αν έπιανε κανενα να κινειται, έφευγε από το παιχνιδι.

 

[Juanita]

Βασιλιά βασιλιά με τα 12 σπαθιά μέρα ή νύχτα;;;

Το παιδί που τα "φύλαγε" περίμενε απάντηση από τα άλλα παιδιά...

Όσο ήταν "νύχτα" οι υπόλοιποι κινούνταν προς το μέρος του... Στο "μέρα" τον χτυπούσαν απαλά στην πλάτη και έτρεχαν πίσω προσπαθώντας να του ξεφύγουν.

Αυτός που έπιανε, έκανε το νέο βασιλιά...

 

[nessie]

Καποιος έκλεινε τα μάτια, και έλεγε : αγάλματα, ακούνητα, αμίλητα, αγελαστα, και άνοιγε τα ματια. Οι υπολοιποι έπαιρνα μια στάση, και καθοταν ακινητοι. Το παιδι, που ειχε κλεισει τα ματια, τους περιεργαζόταν όλους, και μπορει να τους εκανε και διαφορες γκριματσες για να γελάσουν. Αν έπιανε κανενα να κινειται, έφευγε από το παιχνιδι.

Βασιλιά βασιλιά με τα 12 σπαθιά μέρα ή νύχτα;;;

Τα στρατιωτάκια ήταν άλλη εκδοχή; Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα, μέρα ή νύχτα;

Κάποτε παίζαμε και κουτσό! :cheers: Ρίχναμε μια πέτρα ή ένα κομμάτι από κεραμίδι σε κάθε τετράγωνο με τη σειρά από το 1 έως το 9...

'Εχω την εντύπωση ότι το κεραμίδι που χρησιμοποιούσαμε στο κουτσό το λέγαμε "αμά", αλλά δεν έχω ιδέα πώς μας προέκυψε η λεξούλα...

Παίζαμε και αγιούτο: νομίζω ότι κυνηγιόμασταν μεταξύ μας (μάλλον κάτι σαν κλέφτες και αστυνόμοι) και όσοι πιάνονταν αιχμάλωτοι φώναζαν "αγιούτο" και περίμεναν να έρθει κάποιος από την ίδια ομάδα τους και να τους ακουμπήσει ώστε να ελευθερωθούν...

Η χαρά μου όμως δεν περιγραφόταν, όταν παίζαμε "μακαρόνια με χυλούς" !!! :cheers:

Χωριζόμασταν σε δυο ομάδες. Η μια ομάδα "τα φυλούσε", όσο οι υπόλοιποι έτρεχαν να βρουν μια κρυψώνα (όλοι την ίδια). Όμως δυο παιδιά από την ομάδα που πήγαινε να κρυφτεί, έπρεπε να κρατούν σημειώσεις. Δηλαδή: Πόσα σκαλοπάτια πέρασαν, πόσους στύλους της ΔΕΗ συνάντησαν στο δρόμο (!!), πόσα εμπόδια υπερπήδησαν (!!!) κ.ο.κ! :wait2:

Αυτοί οι δυο αργότερα θα πήγαιναν να βρουν αυτούς που τα φυλούσαν και θα έκαναν στο δρόμο με κιμωλία ένα αναλυτικό σχεδιάγραμμα (και όσο γινόταν παραπλανητικό, αλλά υποχρεωτικά σωστό) της διαδρομής που ακολούθησε η ομάδα, με όλες τις παραπάνω λεπτομέρειες (σκαλοπάτια, στύλους, εμπόδια...). :xm:

Με βάση αυτό το σχεδιάγραμμα θα έπρεπε να ανακαλύψουν την κρυψώνα και να πάνε επιτόπου να βρουν την ομάδα που κρυβόταν. Μετά γινόταν ένας αγώνας δρόμου, για το ποιος θα πήγαινε πρώτος "να φτύσει" στο σχέδιο (κατά το φτου και βγαίνω!). Νικήτρια ήταν η ομάδα που κάποιος από τους παίκτες της θα έφτυνε πρώτος... Και κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί σας ζάλισα... :2beers: (Καταλάβατε τίποτα; )

 

[domniki]

Ωχ, nessie, αυτο το παιχνιδι ("μακαρόνια με χυλούς") ακουγεται πιο περιπλοκο και απο την "Καταιγιδα της ερημου"

 

[Juanita]

Χμμμ... :what: Nessie μου, είναι πολύ πιθανό να έχω μπερδέψει βασιλιάδες με αγάλματα και στρατιωτικούς...... :wait2:

(Καταραμένο Emmental, ποτέ δεν έρχεται μόνο του... )

 

[Candy4ever]

Κορίτσια, μήπως θυμάται κάποια από εσάς πώς ακριβώς παιζόταν το λάστιχο;

Δυστυχώς, έχω ξεχάσει πολλές φιγούρες και θα ήθελα πολύ να τις θυμηθώ, για να τις μάθω στην κόρη μου (και όχι μόνο...).

Απ' ό,τι μαθαίνω, τα σημερινά παιδιά του Δημοτικού είναι πολύ ξενέρωτα και δεν παίζουν λάστιχο (όπως και δεν παίζουν γενικότερα...).

Λοιπόν, απ' ό,τι θυμάμαι, εμείς στο σχολείο μας το λάστιχο το παίζαμε ως εξής:

Όπως προειπώθηκε, υπήρχαν συνολικά 9 στάδια δυσκολίας (τα 2 παιδιά, που στήριζαν το λάστιχο, είχαν: ανοιχτά πόδια με λάστιχο στους αστραγάλους, μετά στα γόνατα, μετά στα μπούτια. Έπειτα:με κλειστά πόδια (στα 3 σημεία που προαναφέρθηκαν). Τέλος: με το λάστιχο στο 1 πόδι (ή στα 2 κλειστά πόδια γυρισμένα στο πλάι): επίσης στα 3 σημεία.

Σε κάθε στάδιο, κάναμε συνολικά 10 (νομίζω) φιγούρες, όπου η κάθε φιγούρα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό (νομίζω 0-9). Όποιο παιδί δεν πετύχαινε κάποια φιγούρα, πήγαινε να στηρίξει το λάστιχο στα πόδια του και τη θέση του έπαιρνε ένα από τα παιδιά που στήριζαν πριν το λάστιχο (συνέχιζαν από εκεί που είχαν μείνει).

Με κόπο θυμήθηκα κάποιες φιγούρες:

- Το "0" ήταν να πηδάς απλά το λάστιχο (τα 2 σκέλη του).

- Το "1": πατούσες το 1 σκέλος του λάστιχου με τα 2 πόδια ταυτόχρονα (πηδώντας δηλ.).

- Το "2" (τώρα μου ήρθε!): με τα 2 πόδια (1 πόδι σε κάθε σκέλος) πατούσες 2 φορές εναλλάξ τα 2 σκέλη του λάστιχου (μετρώντας: "1-2").

- Το "3": (νομίζω) όπως το "1", απλά 3 φορές (με τα 2 πόδια: 1ο σκέλος, 2ο σκέλος, 1ο σκέλος, λέγοντας: "1-2-3").

- Το "4" ήταν νομίζω μια κάπως περίεργη φιγούρα, που όμως δεν μπορώ να θυμηθώ.

- Το "5" (νομίζω): πηδάς, ρίχνοντας το ένα πόδι σου στο κενό του λάστιχου, μετά το άλλο πόδι (διώχνοντας ταυτόχρονα έξω το πρώτο πόδι) κ.ο.κ., μετρώντας ταυτόχρονα:

"1-2-3-4-5"

- Το "7" ήταν το αγαπημένο μου: με το ένα πόδι τραβούσες το 1 σκέλος του λάστιχου έξω από το παραλληλόγραμμο "πλάισιο" του λάστιχου και μετά πηδούσες, έτσι ώστε το ίδιο σκέλος να βρεθεί στο άλλο πόδι, χωρίς όμως να μπερδευτεί το λάστιχο. Αυτό γινόταν συνολικά 7 φορές.

Δυστυχώς, δεν μπορώ να θυμηθώ άλλες φιγούρες! Είμαι υπόχρεη σε όποια μπορέσει να με διαφωτίσει!

 

[Λορένα]

θυμαμαι...

πρωτα, καθοσουν ακριβως διπλα απο το λαστιχο, (κοιταζοντας στα ματια, για να καταλαβεις την θεση, ενα παιδι). Με έναν σάλτο, έπρεπε το ένα σου ποδι, να βρεθει, μεσα στο λαστιχο, ενω το άλλο να παραμεινει εξω. (εξου, και η πλαγια σταση που ειχες). Με τον δευτερο σάλτο, επρεπε το ποδι που ειχε μπει, να βγει, απο την άλλη μερια, και να μπει το άλλο. Τριτος σάλτος, και τα δυο ποδια μεσα. Τεταρτος σάλτος, εξω, το ένα απο την μια, το άλλο απο την άλλη.

Ελπιζω να κατάλαβες..

Μετά, στεκοσουν σε σταση που να βλεπεις το λάστιχο.

Και... με έναν σαλτο, επρεπε να πατησεις το πρωτο λαστιχο (λεω πρωτο, γιατι το άλλο ηταν το απεναντι, ήταν παραλληλα), με το ένα ποδι, ενω το άλλο, επρεπε να ειναι κατω απο το ιδιο λαστιχο.

Χριστέ μου.. πρεπει να το σχεδιασουμε....

τελος παντων, εκει που ησουν, παταγες και με το άλλο ποδι, και μετα, πηδαγες στο δευτερο λαστιχο, να κανεις την ίδια κινηση.

Μια φιγουρα που καναμε στο τελος-τελος, ηταν που στριφογυριζαμε παμπολες φορες το λαστιχο, και βαζαμε και τα δυο ποδια, μεσα στο σημειο που το στριφογυριζε (αν το αφηναμε, θα λυνοταν). Σκοπός ήταν με έναν σάλτο, να βγουμε απ' εξω. Το ένα ποδι απο την μια, το άλλο απο την άλλη..

ποσοι έπεσαν και "σκοτωθηκαν" σε αυτό..

 

[Candy4ever]

Σε ευχαριστώ πολύ, Λορένα!

Αν και νομίζω ότι το παιχνίδι που περιγράφεις εσύ ήταν διαφορετικό από αυτό που παίζαμε εμείς με τους αριθμούς.

Όπως και να' χει, πρέπει να διασωθούν οπωσδήποτε όλα αυτά τα παιχνίδια!

 

[Kambia]

....Χριστέ μου.. πρεπει να το σχεδιασουμε....

Να το σχεδιασουμε? Αυτο δε σχεδιάζεται!!! Τραβηγμα σε βιντεο και στο youtube