Κοριτσίστικα Παιχνίδια (λάστιχο, σχοινάκι, τυφλόμυγα, κ.λπ.)

Επίσης παίζαμε και ''Ψαλίδι, πέτρα και χαρτί".

Πολύ διασκεδαστικό και all time classic παιχνίδι.

Πως να το περιγράψω τώρα όμως;; :wait2:
 
Αυτό βοηθάει;

Rock_paper_scissors.jpg
 
Χαχαχα!

Μπράβο Άλκη, τέλειο...

(Τώρα που το σκέφτομαι, δηλαδή αυτό το παιχνιδάκι δεν είναι ελληνικό; ) ;)
 
Δύσκολο να πει κανείς από που ξεκίνησε, αλλά σίγουρα πλέον είναι διεθνές... Υπάρχει ακόμα και στα Sims. :)
 
Και βέβαια δεν είναι ελληνικό - παγκόσμιο είναι :)
 
Καλά, όπως και να έχει είναι φοβερά απλοικό στη σύλληψη και ταυτόχρονα άκρως διασκεδαστικό.

Μπράβο σε όποιον το σκέφτηκε.

Εμείς βέβαια στην ελληνική version είχαμε και συγκεκριμένη μελωδία να το συνοδεύει...

Θυμάμαι επίσης, το Σερραικό διαμόνιο, τότε στο δημοτικό, είχε προχωρήσει σε παραλλαγή, έτσι για ποικιλία βρε αδερφέ, και το είχαμε κάνει ''Ψαλίδι, πέτρα, μολύβι, χαρτί" όπου το μολύβι έγραφε το χαρτί... :D
 
...και καλά το μολύβι γράφει το χαρτί (αν και το χαρτί τυλίγει το μολύβι, οπότε αυτόματη ισοπαλία), αλλά η σχέση με τα υπόλοιπα στοιχεία;

Τσκ... :D
 
Gryzor είπε:
...και καλά το μολύβι γράφει το χαρτί (αν και το χαρτί τυλίγει το μολύβι, οπότε αυτόματη ισοπαλία), αλλά η σχέση με τα υπόλοιπα στοιχεία;
Τσκ... :D
Το ψαλίδι κόβει το μολύβι στα δυο και το ίδιο κάνει και η πέτρα. Ή μήπως το μολύβι έγραφε και τη πέτρα;

Δεν θυμάμαι ακριβώς... :cool:
 
Κοινώς το μολύβι έχανε 2-1 από τα υπόλοιπα...

Η ομορφιά του παιχνιδιού είναι η κυκλική ισοδυναμία του: δεν μπορεί να υπάρχει κάτι που να είναι λιγότερο ή περισσότερο ισχυρό!

Πολλή ανάλυση για παιχνίδι της αυλής :D
 
Gryzor είπε:
Κοινώς το μολύβι έχανε 2-1 από τα υπόλοιπα...
Η ομορφιά του παιχνιδιού είναι η κυκλική ισοδυναμία του: δεν μπορεί να υπάρχει κάτι που να είναι λιγότερο ή περισσότερο ισχυρό!

Πολλή ανάλυση για παιχνίδι της αυλής :D
Α Gryzor, μη ψάχνεις τώρα μαθηματικές αναλύσεις από παιδάκια του δημοτικού, περνούσε η ώρα στο διάλειμμα ευχάριστα και αυτό ήταν υπεραρκετό. :D

Επίσης τώρα που το θυμήθηκα παίζαμε και ένα άλλο.

Το λέγαμε "Πόλεμος και ειρήνη".

Χωριζόμασταν σε δυο ομάδες, πιανόμασταν χέρι -χέρι και καθόμασταν αντικρυστά σε απόσταση.

Φώναζε η πρώτη ομάδα : "Θέλουμε πόλεμο"

Απαντούσε η δεύτερη : "και εμείς ειρήνη"

Τότε η πρώτη ομάδα κάτι πάλι έλεγε που καθόλου δεν το θυμάμαι και ένα παιδάκι από την ομάδα του πολέμου έφευγε τρέχοντας με σκοπό να σπάσει την αλυσίδα των χεριών της ομάδας της ειρήνης. Αν τα κατάφερνε διάλεγε ένα παιδάκι και το κέρδιζε η ομάδα του. Αν αποτύγχανε προσχωρούσε τότε το ίδιο στην ομάδα της ειρήνης...

Ααα ήταν πολύ ωραίο παιχνίδι και είχε πολύ γέλιο.

Λιγάκι τα χεράκια πονούσαν στο τέλος απο το πολύ το σφίξιμο αλλά ποιός νοιαζόταν... :cheers:
 
Τί θυμήθηκες τώρα... μου θυμίζει κάτι αμυδράααααααααα-αμυδρά. Όχι με τις φράσεις πόλεμος-ειρήνη (πφφφφφφτ, ειρήνη, αυτά είναι για τους φλώρους), αλλά το στήσιμο πρέπει να το είχα παίξει....

Έχω παρατηρήσει ότι όλα αυτά ήταν και γεωγραφικώς εστιασμένα - κάποια παιχνίδια παιζόντουσαν περισσότερο σε συγκεκριμένες περιοχές (και ένα που είχαμε 'εφεύρει' στο σχολείο μου παιζόταν αποκλειστικά πέριξ του Παγκρατίου :D )
 
dream_specialist είπε:
Επίσης τώρα που το θυμήθηκα παίζαμε και ένα άλλο.Το λέγαμε "Πόλεμος και ειρήνη".

Χωριζόμασταν σε δυο ομάδες, πιανόμασταν χέρι -χέρι και καθόμασταν αντικρυστά σε απόσταση.

Φώναζε η πρώτη ομάδα : "Θέλουμε πόλεμο"

Απαντούσε η δεύτερη : "και εμείς ειρήνη"

Τότε η πρώτη ομάδα κάτι πάλι έλεγε που καθόλου δεν το θυμάμαι και ένα παιδάκι από την ομάδα του πολέμου έφευγε τρέχοντας με σκοπό να σπάσει την αλυσίδα των χεριών της ομάδας της ειρήνης. Αν τα κατάφερνε διάλεγε ένα παιδάκι και το κέρδιζε η ομάδα του. Αν αποτύγχανε προσχωρούσε τότε το ίδιο στην ομάδα της ειρήνης...

Ααα ήταν πολύ ωραίο παιχνίδι και είχε πολύ γέλιο.

Λιγάκι τα χεράκια πονούσαν στο τέλος απο το πολύ το σφίξιμο αλλά ποιός νοιαζόταν... :cheers:

Το θυμάμαι αυτό το παιχνίδι! Δεν το λέγαμε όμως "πόλεμο και ειρήνη", αλλά "τα μέντα τα μελιγκίτικα"!!!

Η πρώτη ομάδα φώναζε: Τα μέντα- μέντα

Η δεύτερη απαντούσε: Τα μελιγκίτικα

Η πρώτη: Που τα παράγγειλα

Η δεύτερη: Να μου τα στείλετε

Η πρώτη: Με ποιον;

Η συνέχεια όπως την περιγράφεις και εσύ dream_specialist!

Όσο για τα χέρια... Δράμα! Γιατί εκτός από το σφίξιμο, ήταν και η φόρα με την οποία ο αντίπαλος παίκτης χτυπούσε "στην αλυσίδα"... :precry:

Το διασκεδάζαμε πάντως :wait2:
 
Πώπω, βρε συ nessie αυτά που λέγατε είναι σκέτος γλωσσοδέτης... :animlaugh:
 
Με ξαδέλφια και φίλους παίζαμε ένα παιχνίδι με μπάλα που λεγοτάν "κορόιδο". 'Εμοιαζε αρκετά με τα "μήλα". Αν θυμάμαι καλά παιζόταν από τρία άτομα και όποιος ήταν στο κέντρο προσπαθούσε απλώς να πιάσει τη μπάλα και να πάρει τη θέση εκείνου που τού την "σέρβηρε".

Επίσης "άρρωστος, βαριάρρωστος", πάλι με μπάλα. Συνήθως παίζαμε πέντε-έξι παιδιά, μερικές φορές ο αριθμός ήταν και διπλάσιος. Δημιουργούσαμε κύκλο και πετούσαμε την μπάλα ο ένας στον άλλον, χωρίς κάποια ιδιαίτερη σειρά. Αν κάποιος δεν κατάφερνε να την πιάσει μία φορά ήταν άρρωστος. Στη δεύτερη αποτυχία, βαριάρρωστος. Στην τρίτη υποτίθεται ότι πήγαινε στα θυμαράκια και έτσι έβγαινε από το παιχνίδι. Κέρδιζε ο ένας που έμενε στο τέλος.
 
Τα "αυγά" τα θυμάται καμία;

Μπαιναμε στη σειρά, ριχναμε τη μπάλα με δύναμη στον τοίχο κι έπρεπε να την πηδήσουμε.

Αν κάποια δεν τα κατάφερνε, στεκόταν στον τοίχο και ρίχναμε τη μπάλα πάνω απ'το κεφάλι της.
 
Το σχοινάκι το θυμάστε? Γυρνούσαμε ένα μεγάλο κομμάτι σχοινί που στις άκρες του είχε πλαστική ή καθόλου λαβή. Περνούσε πάνω από το κεφάλι μας και κάτω από τα πόδια και αυτός που ήταν στη μέση έπρεπε να προλάβει να πηδήξει ή να σκύψει πριν τον ακουμπήσει το σχοινί και χάσει. Θυμάμαι μετρούσαμε 10 πηδηματάκια και μετά έμπαινε ο επόμενος παίχτης και πηδούσαν 2 μαζί, μετά τα 10 πηδηματάκια ο 3 παίχτης και πήγαινε λέγοντας..........

Το ΕΙΣΑΙ ΚΙΝΕΖΑΚΙ?

ΝΑΙ!

ΤΡΩΣ ΠΟΛΥ ΡΥΖΑΚΙ?

ΝΑΙ!

ΠΟΣΕΣ ΚΟΥΤΑΛΙΤΣΕΣ?

Λέγαμε έναν αριθμό πχ5 και σε αυτόν που θα σταματούσε έβγαινε. Κάτι αντίστοιχο με το ΦΤΟΥ ΑΜΠΕΜΠΑ ΜΠΛΟΜ ΤΟΥ ΚΥΘΕΜΠΛΟΜ ΑΜΠΕΜΠΑ ΜΠΛΟΜ ΤΟΥ ΚΥΘΕΜΠΛΟΜ ΜΠΛΙΜ ΜΠΛΟΜ! Το κάναμε για να χωριστούμε σε ομάδες.

Δεν θυμάμαι πως το λένε.......ήταν ένα πλαστικό χρωματιστό μπαλάκι δεμένο σε ένα όχι πολύ μακρύ σχοινί που περνούσαμε την άλλη άκρη του στο ένα πόδι το γυρνούσαμε γύρω και με το άλλο πόδι μας πηδούσαμε, νομίζω τακα τακα κάτι.

Το γνωστό τακα τακα που το βάζαμε ανάμεσα στα δάχτυλα μας και τα δύο μπαλάκια που ήταν στις άκρες του χτυπούσαν μεταξύ τους.

Αμπάριζα.

Το άλλο που βάζαμε στην μέση του χώρου μία καρέκλα λιγότερη από τα άτομα που παίζαμε, βάζαμε ένα τραγούδια, τρέχαμε γύρω γύρω από τις καρέκλες και μόλις πάταγε κάποιος το στοπ στο κασετόφωνο τρέχαμε να προλάβουμε να κάτσουμε όλοι στις καρέκλες. έχανε αυτός που έμενε όρθιος.

Το θρυλικό ΠΑ ΤΗ ΤΟ!!!!!! Βάζαμε όλοι από ένα πόδι στην μέση και με το που τελείωνε ή λέξη ΠΑΤΗΤΟ πεταγόμασταν προς τα πίσω και προσπαθούσαμε να πατήσουμε ό ένας το πόδι του άλλου. Στο τέλος της ημέρας ψάχναμε για καινούργια παπούτσια!!!!!!!!
 
Σχοινάκι έπαιζαν τα κορίτσια.Δύο κορίτσια γύριζαν το σχοινάκι,και το τρίτο κορίτσι χοροπηδούσε!Στην αρχή το γύριζαν σε χαμηλό ύψος,μετά σε μεγαλύτερο

Μπερδεμένη κλωστή.Δύο κορίτσια μπερδεύονταν και ένα τρίτο έπρεπε να τις ξεμπερδέψει.Ποτέ δεν το κατάλαβα ακριβώς

Το παιχνίδι Ω Μαριάμ (γνωστό που χτυπούσαν τα χέρια τους)

Ένα άλλο παιχνίδι που χοροπηδούσαν και κουνούσαν τα πόδια (το τραγουδάκι έλεγε σι-σινιορίτα από το Μεξικό) δεν θυμάμαι ακριβώς
 
Πσσσς, τα είχα σχεδόν ξεχάσει αυτά τα παιχνίδια, τα "κοριτσίστικα", που προσωπικά δεν τα είχα παίξει ποτέ -ειδικά το λάστιχό το σνομπάριζα επιδεικτικά, το έβρισκα πολύ "δεύτερο" και μπανάλ.

Με την παρέα μου στο σχολείο, μας άρεσαν τα "βαρελάκια". Που στέκονται όλοι σκυφτοί στη σειρά και ένας παίρνει φόρα και ακουμπώντας τα χέρια του στην πλάτη του σκυμμένου τους περνάει διαδοχικά από πάνω ανοίγοντας τα πόδια του, χοπ! Και μετά στέκεται κι αυτός στο τέλος και ξεκινάει ο επόμενος κοκ. Το έβρισκα πολύ διασκεδαστικό! Όχι σαν το χαζό σκοινάκι...

Από κοριτσίστικο παιχνίδι "προαυλίου σχολείου" μου άρεσε μόνο το τσάκα-τσάκα (το είδα να αναφέρεται κι εδώ: http://www.retromaniax.gr/vb/showpost.php?p=73560&postcount=11 )

Αλλά γρήγορα κι αυτό με τις φίλες μου το κάναμε... μικρόφωνο και παίρναμε συνεντεύξεις από τα άλλα παιδιά και βγάλαμε αυτοσχέδια εφημερίδα και τελικά βρήκαμε το μπελά μας γιατί ως παραδόπιστες την πουλάγαμε για να βγάλουμε λεφτά και μας το απαγόρευσε ο διευθυντής!
 
domniki είπε:
Κλασικο τραγουδακι το

"Παμε στη Χαβαη, στο ομορφο νησι

Να δουμε το Μαγκαρετ, τον πρωταγωνιστη

Εχει μια κουρσαρα, και φορει γυαλια

Και μια κοπελαρα, με ξανθα μαλλια"
Σε συζητηση σε αλλο forum, εψαχνα στο internet για το κομματακι που τραγουδαγαμε οταν ειμασταν μικρα σχετικα με τον Στηβ Μαγκαρετ και βρηκα αυτο. Οπως εγραψα λοιπον και εκει, ΠΡΕΠΕΙ οσο πικρο και αν ειναι για τα κοριτσια μας να το επισημανω και εδω....

Αυτοι οι στιχοι ΗΤΑΝ Η ΚΟΡΙΤΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΡΑΜΕΛΩΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ του τραγουδιου. Προσεξτε τον στιχο "Εχει μια κουρσαρα και φοραει γυαλια". Ποσο ασυνδετα μεταξυ τους τα πραγματα. Ποσο ροζ. Ποσο Μπαρμπι αισθητικη "...και φοραει γυαλια". Ο σωστος αρχικος αντρικος στιχος ηταν

"Εχει μια κουρσαρα 5x7". Δηλαδη πολυ καλυτερη κουρσαρα απο 4x4. Ολοι οι πιτσιρικαδες το καταλαβαινουν οτι ενα 5x7 ειναι κλασεις καλυτερο απο το 4x4 και το οδηγει ο δικος μας, ο πρωτος μαγκας ο Στηβ ο Μαγκαρετ ναουμ με συνοδηγο τον Νταννο.
 
ασε..αμα πω τωρα την"αντρικη"βερσιον ,θα φαω τζαμπα εντιτ..

για τον Καττη μαλιστα,οχι και για τον Μαγκαρετ..
 
Πίσω
Μπλουζα