Κωνσταντίνου και Ελένης (1998)

[teontor]

Το Κωνσταντίνου και Ελένης τέλειωσε την προηγούμενη εβδομάδα και ξαναξεκίνησε

eine telio

 

[teontor]

ene fovera episodia

 

[sunset89]

ene fovera episodia

Καλώς όρισες, γράφε με ελληνικούς χαρακτήρες γτ εδώ τα greeklish απαγορεύονται. Καλή συνέχεια.

 

[johnmar94]

Το επεισοδιο με τις πλαστικες το επαιξε φετος και συγκεκριμενα την Παρασκευη 12 Φεβρουαριου. δεν ξερω για επομενη προβολη αλλα εγω το ειδα σ αυτη την προβολη. και νομιζω πρωτη φορα το ειδα απο τις πολλες επαναληψεις.

 

[NenaMentiLover]

Ειμαι λατρης αυτης της σειρας(κωσταντινου και ελενης)...εχω παρει ολα τα ντιβιντι απο το 7 ημερες τιβι....ομως εγω αλλο θελω να ρωτησω...γιατι εδω και δεκα χρονια αυτη η σειρα ειναι τοσο ψηλα στα νουμερα(μεχρι και τριαντρια πιανει) και την αγαπαει τοσο πολυ ο λαος???και δεν εχι σταματησει καθολου να προβαλεται σε επαναληψη!!!...νομιζω εχει κριθει κιολασ ωσ η μακροβιοτερη σειρα σε επαναληψη..αν δεν κανω λαθος....γιατι συμβαινει αυτο??

 

[Rakeesh]

Δεν ξερω για "νουμερα". Παντως παροτι δεν ειναι καθολου καλογυρισμενη σειρα (για μενα ειναι ο χειροτερος ρολος της Ραντου) βλεπεται ευχαριστα και ξεκουραστα

 

[V.I.Smirnov]

Να σου απαντήσω εγώ.

Είναι μια σειρά με αρκετές έξυπνες αττάκες, γρήγορη εξέλιξη σε κάθε επεισόδιο και γεμάτη αθυροστομίες και σεξουαλικά υπονοούμενα.

Ότι θέλει ο κόσμος δηλαδή.

Ταιριάζει στο χαμηλό επίπεδο αισθητικής των θεατών (άρα την παρακολουθούν ευχάριστα) και είναι εξαιρετικά εύπεπτη τις ώρες που επαναπροβάλλεται.

Αυτοί είναι οι λόγοι.

Την έχω δει αποσπασματικά κατά καιρούς και έχω διαπιστώσει ότι δεν αξίζει σχεδόν τίποτε εκτός από κάποιες αττάκες,

την θεωρώ φτηνή, βλακώδης 'φτιαχτή' (στο παίξιμο των ηθοποιών) και ότι υποτιμά την νοημοσύνη μου σε μη ανεκτό βαθμό.

Παρεμπιπτόνως, τα ίδια και χειρότερα πιστεύω για την παρόμοια σειρά "Οι μεν και οι δε" (την αναφέρω διότι σε άλλο thread είδα ότι έχει επίσης μεγάλη πέραση).

Eιδικά απο την τελευταία ποτέ δεν μπόρεσα να δω περισσότερο από πέντε λεπτά (κυριολεκτικά) - εκνευρίζομαι από την υπερβολική βλακεία.

Κι' άλλες σειρές ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία αλλά μια ξεχωρίζει θετικά, οι "Απαράδεκτοι".

Στους "Απαράδεκτους" υπάρχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τις άλλες :

oι πρωταγωνιστές παίζουν πολύ εμπνευσμένα και αβίαστα και στις περισσότερες περιπτώσεις καταφέρνουν αυτό να συγχωνεύεται με

το χαμηλό επίπεδο των διαλόγων και του σεναρίου κατά τρόπο που δεν ενοχλεί τον θεατή.

Έτσι στον θεατή απομένει η εντύπωση του ελαφρού χιούμορ και του αυθορμητισμού στο παίξιμο.

(Εξάλλου είναι και το μοναδικό σήριαλ όπου οι πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν τα πραγματικά τους ονόματα.)

Αντίθετα στα περισσότερα σήριαλ τέτοιου τύπου χορταίνεις κρυάδες και σου μένει μόνον η βλακεία...

Σε όποιους αρέσουν πολύ τέτοιες σειρές - οι περισσότεροι δηλαδή ! - τα αισθητικά κριτήρια και το μορφωτικό επίπεδο που έχουν

είναι κάθε άλλο παρά κολακευτικά γι' αυτούς. Κοινοτοπία μεν αλλά αλήθεια.

(Η γνώμη μου είναι - δεν θέλω να θίξω κανέναν.)

 

[demizz29]

Να σου απαντήσω εγώ.Είναι μια σειρά με αρκετές έξυπνες αττάκες, γρήγορη εξέλιξη σε κάθε επεισόδιο και γεμάτη αθυροστομίες και σεξουαλικά υπονοούμενα.

Ότι θέλει ο κόσμος δηλαδή.

Ταιριάζει στο χαμηλό επίπεδο αισθητικής των θεατών (άρα την παρακολουθούν ευχάριστα) και είναι εξαιρετικά εύπεπτη τις ώρες που επαναπροβάλλεται.

Αυτοί είναι οι λόγοι.

Την έχω δει αποσπασματικά κατά καιρούς και έχω διαπιστώσει ότι δεν αξίζει σχεδόν τίποτε εκτός από κάποιες αττάκες,

την θεωρώ φτηνή, βλακώδης και 'φτιαχτή' (στο παίξιμο των ηθοποιών) και ότι υποτιμά την νοημοσύνη μου σε μη ανεκτό βαθμό.

Παρεμπιπτόνως τα ίδια και χειρότερα πιστεύω για την παρόμοια σειρά "Οι μεν και οι δε".

Eιδικά απο την τελευταία ποτέ δεν μπόρεσα να δω περισσότερο από πέντε λεπτά (κυριολεκτικά) - εκνευρίζομαι από την υπερβολική βλακεία.

Κι' άλλες σειρές ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία αλλά μια ξεχωρίζει θετικά, οι "Απαράδεκτοι".

Στους "Απαράδεκτους" υπάρχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τις άλλες :

oι πρωταγωνιστές παίζουν πολύ εμπνευσμένα και αβίαστα και στις περισσότερες περιπτώσεις καταφέρνουν αυτό να συγχωνεύεται με

το χαμηλό επίπεδο των διαλόγων και του σεναρίου κατά τρόπο που δεν ενοχλεί τον θεατή.

Έτσι στον θεατή απομένει η εντύπωση του ελαφρού χιούμορ και του αυθορμητισμού στο παίξιμο.

(Εξάλλου είναι και το μοναδικό σήριαλ όπου οι πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν τα πραγματικά τους ονόματα...)

Αντίθετα στα περισσότερα σήριαλ τέτοιου τύπου χορταίνεις κρυάδες και σου μένει μόνον η βλακεία...

(Η γνώμη μου είναι - δεν θέλω να θίξω κανέναν.)

καταπληκτική κριτική, πολύ κοντά στις καλογραμμένες κριτικές του κινηματογράφου.

Τα περισσότερα που γράφεις τα προσυπογράφω.

 

[bernard.c]

Να σου απαντήσω εγώ.Είναι μια σειρά με αρκετές έξυπνες αττάκες, γρήγορη εξέλιξη σε κάθε επεισόδιο και γεμάτη αθυροστομίες και σεξουαλικά υπονοούμενα.

Ότι θέλει ο κόσμος δηλαδή.

Ταιριάζει στο χαμηλό επίπεδο αισθητικής των θεατών (άρα την παρακολουθούν ευχάριστα) και είναι εξαιρετικά εύπεπτη τις ώρες που επαναπροβάλλεται.

Αυτοί είναι οι λόγοι.

Την έχω δει αποσπασματικά κατά καιρούς και έχω διαπιστώσει ότι δεν αξίζει σχεδόν τίποτε εκτός από κάποιες αττάκες,

την θεωρώ φτηνή, βλακώδης 'φτιαχτή' (στο παίξιμο των ηθοποιών) και ότι υποτιμά την νοημοσύνη μου σε μη ανεκτό βαθμό.

Παρεμπιπτόνως, τα ίδια και χειρότερα πιστεύω για την παρόμοια σειρά "Οι μεν και οι δε" (την αναφέρω διότι σε άλλο thread είδα ότι έχει επίσης μεγάλη πέραση).

Eιδικά απο την τελευταία ποτέ δεν μπόρεσα να δω περισσότερο από πέντε λεπτά (κυριολεκτικά) - εκνευρίζομαι από την υπερβολική βλακεία.

Κι' άλλες σειρές ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία αλλά μια ξεχωρίζει θετικά, οι "Απαράδεκτοι".

Στους "Απαράδεκτους" υπάρχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τις άλλες :

oι πρωταγωνιστές παίζουν πολύ εμπνευσμένα και αβίαστα και στις περισσότερες περιπτώσεις καταφέρνουν αυτό να συγχωνεύεται με

το χαμηλό επίπεδο των διαλόγων και του σεναρίου κατά τρόπο που δεν ενοχλεί τον θεατή.

Έτσι στον θεατή απομένει η εντύπωση του ελαφρού χιούμορ και του αυθορμητισμού στο παίξιμο.

(Εξάλλου είναι και το μοναδικό σήριαλ όπου οι πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν τα πραγματικά τους ονόματα.)

Αντίθετα στα περισσότερα σήριαλ τέτοιου τύπου χορταίνεις κρυάδες και σου μένει μόνον η βλακεία...

Σε όποιους αρέσουν πολύ τέτοιες σειρές - οι περισσότεροι δηλαδή ! - τα αισθητικά κριτήρια και το μορφωτικό επίπεδο που έχουν

είναι κάθε άλλο παρά κολακευτικά γι' αυτούς. Κοινοτοπία μεν αλλά αλήθεια.

(Η γνώμη μου είναι - δεν θέλω να θίξω κανέναν.)

Συμφωνώ κι εγώ με τη γνώμη σου V.I.Smirnov. Η "κατάντια" της Ελληνικής τηλεόρασης...

 

[thamonas]

Συμφωνώ κι εγώ με τη γνώμη σου V.I.Smirnov. Η "κατάντια" της Ελληνικής τηλεόρασης...

Συμφωνώ και γώ 100% και επισης θα ήθελα να προσθέσω οτί παρόλο που συμπαθώ την Ράντου, πρόκειται περί άθλιας σειράς, σε κάθε τομέα. Προσωπικά με πιάνει μια μιζέρια οταν βλέπω να παίζεται. Ειδικά ο πρωταγωνιστής με την καρικατουροgayfriendlyφλωρο ερμηνεία του, που είναι πάντα η ίδια σε όσα σηριαλ εχει παίξει, μου προκαλεί εντυπωση πως έχει τόση διάρκεια και τόσο επιτυχία.

 

[joe]

Nα μπω κι εγω στο αποσπασμα λυντσαρισματος? Ποτε δεν χωνεψα αυτη την σειρα. Ειναι τοσο κρυα που καταστρεφει ακομα και ηθοποιους σαν την Ραντου, η οποια θεωρω πως το ''εχει'' στην κωμωδια. Με το στανιο γελιο. Επισης δεν αντεχω την υστερια του Ρωμα ο οποιος απλα περιφερει τον ιδιο σπαστικο χαρακτηρα απο σειρα σε σειρα, καταφερνοντας να με πεισει οτι απλα παιζει τον εαυτο του.

Για τους Απαραδεκτους θα πω πως την θεωρω μια απο τις καλυτερες κωμωδιες της ελληνικης τηλεορασης, ειδικα αν σκεφτουμε τι υπηρχε τριγυρω οταν πρωτοπαιχτηκαν.

 

[joe]

Συμφωνώ και γώ 100% και επισης θα ήθελα να προσθέσω οτί παρόλο που συμπαθώ την Ράντου, πρόκειται περί άθλιας σειράς, σε κάθε τομέα. Προσωπικά με πιάνει μια μιζέρια οταν βλέπω να παίζεται. Ειδικά ο πρωταγωνιστής με την καρικατουροgayfriendlyφλωρο ερμηνεία του, που είναι πάντα η ίδια σε όσα σηριαλ εχει παίξει, μου προκαλεί εντυπωση πως έχει τόση διάρκεια και τόσο επιτυχία.

χαχα μαζι γραφαμε!

Κι εγω δεν εχω λυσει το μυστηριο με τις απανωτες επαναληψεις. Βεβαια θα μου πεις εδω παιζουν συνεχεια εκεινο τον εμετο το ''θα βρεις τον δασκαλο σου'' το οποιο αναθεμα κι αν το εβλεπε κανεις σε πρωτη προβολη.

Ειναι μαλλον λογικο να θελουν σχετικα μεγαλες σειρες για τις επαναληψεις-γεμισματα, ωστε να φευγει αο το κεφαλι τους ο νταλκας ''τι θα παιξει''. Ο Αντ1 και η κωμωδια δεν τα πηγαιναν καλα παραδοσιακα. Μεχρι την καθηλωτικη επιτυχια μεσω των Εγκληματων και Οι παντρεμενοι εχουν ψυχη, ειχαν να επιδειξουν μονο ελαφρες ατολμες κωμωδιουλες τυπου Της Ελλαδος τα Παιδια, 3-4 πανομοιοτυπες σειρες με τον Μπεζο και τις υστεριες του Ρωμα. Τα υπολοιπα κυμαινοντας απο αμερικλανικα sitcom με κονσερβα γελιο μεχρι νεροβραστα με τον Μιχαλοπουλο και σια. Τις επιτυχιες τις ελιωσαν στην επαναληψη, οποτε τωρα παιζει δευτερη διαλογη η οποια ειναι κακη αλλα πολυ καλυτερη απο τα αλλα που εχουν στα ντουλαπια...

 

[Rakeesh]

Σημείωση: στο λίφτινγκ ο Ρώμας έπαιζε διαφορετικό χαρακτήρα

Πάντως παιδιά πρέπει να έχουμε υπόψην οτι η δική μας "κατηγορία" ανθρώπου (νέου, άρρενος, μορφωμένου, που έχει διαβάσει κόμικς) δεν είναι το κέντρο του κόσμου, και μάλλον αποτελεί μειονότητα. Οι περισσότερες σειρές απευθύνονται σε γυναικούλες, συνταξιούχους, αμόρφωτους και νοικοκυρές. Για παράδειγμα τόσο τις σειρές του Ρώμα, όσο και το "Θα βρεις το Δάσκαλό σου", μέλη της οικογένειας μου τις παρακολουθουσαν φανατικα. Τις πιο ψαγμένες, οπως τους Παντρεμένους ή το Παρα Πέντε, δεν τα καταλάβαιναν ή απλά δεν τα συμπαθούσαν. Άλλες όπως το Κόκκινο Δωμάτιο πχ το γούσταραν, το είχαν να παίζει απλά για να ακούν τις φωνές, αλλά δεν το παρακολουθούσαν φανατικά ούτε έπιαναν τα αστεία, οποτε αυτο παει καπου "ενδιάμεσα"

Τα άτομα αυτά λοιπόν, που τα θεωρώ την πλειονότητα του Ελληνικού πληθυσμού, δε θέλουν ψαγμένα σενάρια, αλλά απλά μια κεφάτη σειρά με κάποιες χαριτωμένες σκηνές (πχ μια χοντρή γριά να φλερτάρει με ένα γέρο, 2 τύπους να καυγαδίζουν, λογοπαίγνια κλπ)

Κάντε μια πρόχειρη στατιστική για το ποιά άτομα βλέπουν ποιές σειρές στο σπίτι σας, και θα βγάλετε πόρισμα ανθρωπογεωγραφίας. Τόσο απλά

 

[V.I.Smirnov]

Βλέπω ότι συμφωνείτε πολλοί με την άποψή μου.

Προσωπικά, τέτοιες σειρές με εκνευρίζουν και δεν μπορώ να τις ανεχθώ καθόλου, κλείνω την tv σχεδόν αμέσως.

Αυτό είναι ένδειξη ότι τα κριτήρια της αισθητικής μου είναι ενεργά και δεν έχουν αλλοτροιωθεί στο ελάχιστο.

Δεν θα διάβαζε κάποιος ένα κακογραμμένο βιβλίο.

Το παρατάει στην αρχή και βέβαια ούτε λόγος να το διαβάσει δεύτερη ή τρίτη φορά.

Όμοιο είναι κι αυτό. Βλέπεις ότι πρόκειται για σκουπιδοσειρά και κλείνεις την tv.

Όσο για τους υπόλοιπους που παρακολουθούν ευχάριστα τέτοια ανοσιουργήματα ή και ακόμη χειρότερα τα μαζεύουν

σε dvd, έχουν κάψει (εν προκειμένω τηλεοπτικά) το μυαλό τους.

Άλλο πράγμα είναι το χιούμορ και άλλο οι κρυάδες και οι αθυροστομίες, δεν ταυτίζονται...

(προσωπική μου άποψη πάντα)

 

[joe]

Σημείωση: στο λίφτινγκ ο Ρώμας έπαιζε διαφορετικό χαρακτήρα
Πάντως παιδιά πρέπει να έχουμε υπόψην οτι η δική μας "κατηγορία" ανθρώπου (νέου, άρρενος, μορφωμένου, που έχει διαβάσει κόμικς) δεν είναι το κέντρο του κόσμου, και μάλλον αποτελεί μειονότητα. Οι περισσότερες σειρές απευθύνονται σε γυναικούλες, συνταξιούχους, αμόρφωτους και νοικοκυρές. Για παράδειγμα τόσο τις σειρές του Ρώμα, όσο και το "Θα βρεις το Δάσκαλό σου", μέλη της οικογένειας μου τις παρακολουθουσαν φανατικα. Τις πιο ψαγμένες, οπως τους Παντρεμένους ή το Παρα Πέντε, δεν τα καταλάβαιναν ή απλά δεν τα συμπαθούσαν. Άλλες όπως το Κόκκινο Δωμάτιο πχ το γούσταραν, το είχαν να παίζει απλά για να ακούν τις φωνές, αλλά δεν το παρακολουθούσαν φανατικά ούτε έπιαναν τα αστεία, οποτε αυτο παει καπου "ενδιάμεσα"

Τα άτομα αυτά λοιπόν, που τα θεωρώ την πλειονότητα του Ελληνικού πληθυσμού, δε θέλουν ψαγμένα σενάρια, αλλά απλά μια κεφάτη σειρά με κάποιες χαριτωμένες σκηνές (πχ μια χοντρή γριά να φλερτάρει με ένα γέρο, 2 τύπους να καυγαδίζουν, λογοπαίγνια κλπ)

Κάντε μια πρόχειρη στατιστική για το ποιά άτομα βλέπουν ποιές σειρές στο σπίτι σας, και θα βγάλετε πόρισμα ανθρωπογεωγραφίας. Τόσο απλά

Εχεις ενα δικιο. Μπορει στην οικογενεια μου να εχουμε πανω κατω ιδια γουστα αλλα στο ευρυτερο περιβαλλον υπαρχουν ατομα που πχ θεωρουσαν το καφε της Χαρας (μπλιαξ) καλη σειρα. Ομως πιστευω πως τις κακες κωμωδιες τις βλεπουν και καποιοι, ενω τις καλες ολοι. Δεν καταλαβαινω πως τα καναλια ειναι οκ με ενα προιον που θα ειναι ντεμι.

 

[thamonas]

Φίλε μου Rakeesh, δεν είναι θέμα κοινωνιολογίας ή demographics...μιλάμε για θέμα καθαρά γούστου και αισθητικής. Υπάρχουν πολλές σείρες "σαχλές" που απευθύνονται σε αυτους που λες, π.χ. ρετιρέ, παράγωγα του Μιχαλόπουλου κ.λ.π. που μπορεί να μη τις παρακολουθούμε ή να τυγχάνουν του γούστου μας αλλά καταλαβαίνουμε γιατί αρέσουν και ίσως τις σεβόμαστε. Αλίμονο τώρα να πρέπει να εχουμε κάνει Master και να διαβάζουμε comic, για να αντιληφθούμε πόσο άθλια και προχειρη είναι η συγκεκριμένη σειρά

 

[V.I.Smirnov]

... δε θέλουν ψαγμένα σενάρια, αλλά απλά μια κεφάτη σειρά με κάποιες χαριτωμένες σκηνές (πχ μια χοντρή γριά να φλερτάρει με ένα γέρο, 2 τύπους να καυγαδίζουν, λογοπαίγνια κλπ)

Επισημαίνω πάλι ότι το χιούμορ και τα λογοπαίγνια δεν ταυτίζονται με τις αθυροστομίες, τις κρυάδες και τα υστερικά ξεσπάσματα από τις οποίες βρίθει η συγκεκριμένη σειρά και οι όμοιές της.

Ούτε χρειάζεται να είσαι "ψαγμένος" για να αντιληφθείς την διαφορά, στοιχειώδη αισθητική αν έχεις το διαισθάνεσαι αμέσως και σε ενοχλεί.

 

[RIO]

Εγώ, αν και ίσως πολλοί να διαφωνήσουν ποτέ δεν κατάλαβα την επιτυχία με τα "εγκλήματα".Μου φαίνονταν απίστευτα ανιαρή και υπερβολική σειρά. Από τις σειρές που σε πιέζουν για να βγει γέλιο. Και όμως όλοι την παρακολουθούσαν σαν υπνωτισμένοι (κάτι ανάλογο με το 50-50 και το Παρα πέντε :xm: ). Όταν κάτι το παρακάνει στο σουρεαλιστικό χιούμορ, νομίζω οτι τελικά πετυχαίνει τα αντίθετα αποτελέσματα...

 

[V.I.Smirnov]

...ποτέ δεν κατάλαβα την επιτυχία με τα "εγκλήματα".Μου φαίνονταν απίστευτα ανιαρή και υπερβολική σειρά. Από τις σειρές που σε πιέζουν για να βγει γέλιο.

Και όμως όλοι την παρακολουθούσαν σαν υπνωτισμένοι (κάτι ανάλογο με το 50-50 και το Παρα πέντε).

Είχαν "μαύρο" χιούμορ και μια ενδιαφέρουσα πινακοθήκη χαρακτήρων.

Το τηλεοπτικό κοινό δεν είχε εκτεθεί σε κάτι τέτοιο ως τότε, και ως αυτό αποτέλεσε ευχάριστη πρωτοτυπία.

Ήταν μια σειρά για την οποία η Ράντου είπε ότι θα ήθελε να είχε παίξει.

Και καλύτερα (για τους θεατές) που δεν έγινε αυτό...

Όσο για το "παρα πέντε", νομίζω είναι πολύ καλύτερο από το "50-50" για πολλούς λόγους.

Το "50-50" δεν είναι κάτι αξιόλογο (απ' όσο είδα τουλάχιστον).

 

[retrofan]

Πάντως παιδιά πρέπει να έχουμε υπόψην οτι η δική μας "κατηγορία" ανθρώπου (νέου, άρρενος, μορφωμένου, που έχει διαβάσει κόμικς)

Αν προσθέσετε "με αγάπη για τα ταξίδια" και επισυνάψετε φωτογραφία, μήπως να σκεφτούμε και κάποια άλλη αξιοποίησή σας αγόρια;

Φιλικό πείραγμα, μην πέσετε να με φάτε!

Και τώρα, με κίνδυνο να με μισήσετε (και δεν θα το ήθελα ), να σας πω ότι εγώ ως δείγμα "νέου, θήλεος, μορφωμένου, που δεν έχει παρά ξεφυλλίσει τα κόμικς αλλά έχει περάσει μπόλικες ώρες ανάμεσα στα βιβλία", δεν θα έριχνα τόσο αβασάνιστα τον Ρώμα στην πυρά.

Το είδος του δεν είναι η κωμωδία αλλά η φάρσα. Και σ' αυτό θεωρώ ότι τα καταφέρνει μια χαρά. Μερικές φορές μάλιστα καλύτερα από τις άλλες. Ας πούμε θεωρώ εξαιρετική καρτουνίστική φάρσα τον "Κακό Βεζύρη" (το καλύτερό του για μένα κι ίσως δεν είναι τυχαίο πως δεν είχε την επιτυχία των άλλων) και χειρότερό του το "Καφέ της Χαράς".

Ο Ρώμας στηρίζεται στα ζεύγη αντιθέσεων και στους κωμικούς "τύπους" (δηλαδή στερεότυπα χαρακτήρων κι όχι ολοκληρωμένους χαρακτήρες). Ο στριμμένος, η καταφερτζού, η νεόπλουτη χαζή, ο πλούσιος νάρκισος, η κλαίουσα γεροντοκόρη κλπ. Παλιές, δοκιμασμένες συνταγές που μας έρχονται κατευθείαν από την Κομέντια ντελ Άρτε, περνώντας από Μολιέρο και δε συμμαζεύεται (δεν κάνω σύγκριση, την ιστορική συνέχεια δείχνω ). Όσο για τις βρισιές ως κωμικό εργαλείο στη φάρσα κι όχι μόνο, τι να μας πει κι ο πρόγονος Αριστοφάνης;

Υπάρχουν βιβλία, ταινίες, σειρές που σε πάνε "πάρα πέρα" κι άλλα που απλώς σου κρατάνε όμορφη συντροφιά. Στην παραλία ή όταν έχεις γυρίσει σκοτωμένη από τη δουλειά και δεν έχεις κουράγιο ούτε τα ρούχα σου να βγάλεις. Όλα αυτά τα είδη μπορεί να είναι καλογραμμένα και κακογραμμένα. Εκεί βρίσκεται η διαφορά και τελικά η "εντιμότητα" του δημιουργού τους. Και του Ρώμα (μ' εξαίρεση το "Καφέ της Χαράς"), δεν τα βρίσκω κακογραμμένα. Κάθε άλλο μάλιστα.

Συγκεκριμένα το "Κωνσταντίνου και Ελένης" έχει μαζεμένους χαρακτηριστικούς - αληθινούς - κωμικούς "τύπους". Ο παλαιομοδίτης - αστός - βυζαντινολόγος, η καταφερτζού - καλόκαρδη - γκαρσόνα, η αγχωμένη να παντρευτεί δημόσια υπάλληλος ή η ηθοποιός που δεν έχει παίξει ούτε σ' ένα έργο μπορεί να μην υπάρχουν αυτούσιοι στη ζωή μας αλλά συνοψίζουν στην υπερβολή τους τα στοιχεία ομάδων ανθρώπων που βρίσκονται στην κοινωνία μας. Όπως στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο ο Χατζηχρήστος ή ο Μανέλλης (που κάποτε τους είχανε για δευτεροκλασάτους αλλά τώρα εκστασιάζονται μπροστά στο φαρσικό αλλαλούμ "της Κακομοίρας").

Οπότε αγόρια εγώ θα εμμείνω στη θετική μου ψήφο στον Ρώμα και ιδίως στον αριβίστα δικηγόρο Διονύση και στην πλούσια χαζή Βάνα Δάγκα που μου φαίνονται απίστευτα αστεία και πετυχημένη καρικατούρα δύο γνωστών μου (λόγω ιδιότητας και σχολείου ) τύπων.

ΥΓ. Η διαφωνία χτίζει τον κόσμο