Άλλη μια σπουδαία φωνή που στάθηκε άτυχη από πλευράς ρεπερτορίου. Βεβαίως, μπροστά στο σημερινό απερίγραπτο χάλι, τραγούδια-σουξέ της όπως "Όχι θα κάτσω να σκάσω", "Είσαι μια συνήθεια", "Τέρμα τα παράπονα", "Αγάπη θέλω μόνο" κ.α., ακούγονται ως συμφωνίες του Μπετόβεν. Δυστυχώς, η φωνή της εδώ και χρόνια έχει πάρει την κατιούσα κι όταν εμφανίζεται, τραγουδά τουλάχιστον δύο τόνους κάτω από τη "χρυσή" εποχή της, ενώ δεν έχει και "πνευμόνια" για τις θρυλικές "κορώνες" της.
Εκτός από τα γνωστά καλά τραγούδια της, κάποια εκ των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω, δε μπορώ να μη σταθώ στα "Ένα ρεμπέτικο τραγούδι", "Τα χείλη μου οι προδότες" (Κατσαρός-Πυθαγόρας), "Δικαίωμά μας", "Απαντήστε μου" (Μαρκέας-Πυθαγόρας), "Και τότε", "Εκείνα που δε λέγονται" (Άκης Πάνου), "Και συ δεν ήρθες" (ντουέτο με τον μεγάλο Γιάννη Πάριο, των Λυκούργου Μαρκέα-Ντίνας Μαρκοπούλου), καθώς και στο "Τι άλλο θα 'θελες" του Αλέκου Χρυσοβέργη που "καπελώθηκε" από τα "Τέρμα τα παράπονα" και "Από σένα θα πάω" αν και είχε δώσει τον τίτλο στο δίσκο της του '79 που είναι και ο μοναδικός πλατινένιος της.
Θεωρώ τη Διαμάντη ως μια συνέχεια των θρυλικών ερμηνευτριών του σμυρναίικου-ρεμπέτικου τραγουδιού, αφού είχε εύπλαστη φωνή, μ' εκείνο το λυγμό που μόνο Σμυρνιές τραγουδίστριες είχαν. Αυτό φαίνεται σε όλο το μεγαλείο του στο άλμπουμ "Τα τσαχπίνικα", όπου τραγουδά το "Θα μεθώ και θα τα σπάω" του 1931-32 σε διασκευή Βασίλη Βασιλειάδη με τίτλο "Θεσσαλονικιέ τσαχπίνη". Κρίμα που το ρεπερτόριό της σε γενικές γραμμές ήτανε κατώτερο της φωνής της...
Και μια κι αναφερόμαστε σ' αυτήν, ιδού το σύνολο των ηχογραφήσεών της στις 45 στροφές σ' ένα αφιέρωμα που είχα κάνει προ καιρού:
http://www.musiccorner.gr/?p=96365
