Το ακριβώς αντίθετο! Κρίνεται απαραίτητη η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ήδη από μικρή ηλικία, ούτως ώστε να εξοικειώνονται τα παιδιά, πρωτίστως με το σώμα τους και δευτερευόντως με το σεξ. Αυτό θα τα προστατεύσει τόσο από τους διάφορους κίνδυνους που ελοχεύουν, όσο και από την όλη παραπληροφόρηση που προκύπτει στην πορεία, είτε μέσω ίντερνετ, είτε μέσω φίλων, κλπ.
Το σώμα μας και η κάλυψη των αναγκών του δε θα πρέπει να μας φοβίζουν και να μας κάνουν να στρουθοκαμηλίζουμε, όπως γινόταν παλιότερα, με τη συζήτηση γύρω από το σώμα και το σεξ είτε να προκαλεί γέλια, είτε να προκαλεί ντροπή, αμηχανία, και ενδεχομένως και ξύλο από τους γονείς, με φωνές επιπέδου "Ποιός σου πε αυτά τα κακά πράγματα". Όσο αφήνουμε το θέμα στην τύχη του, τόσο περισσότερο θα παραμένουν διάφορα προβλήματα στις σχέσεις των φύλων, με λανθασμένες πληροφορίες που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα, όπως μετάδοση ΣΜΝ, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ή καταπίεση και περιθωριοποίηση, λόγω φόβου έκφρασης ή φόβου αρνητικής αντιμετώπισης.
Γυρνώντας στο ερώτημα του θέματος:
Betty μου θύμισες τις κασέτες "Το δέντρο της ζωής". Αυτές τις είχα δει γύρω στην έκτη δημοτικού, οπότε είχα ήδη μια εικόνα σχηματισμένη.
Δε μπορώ να θυμηθώ πότε ακριβώς έμαθα για το σώμα και το σεξ. Δε θυμάμαι να έγινε αντίστοιχος διάλογος στο σπίτι, αλλά θυμάμαι κάτι που λογικά θυμούνται κι άλλοι εδώ μέσα: ένα συγκεκριμένο μάθημα στο "Εμείς κι ο κόσμος", με ένα γυμνό αγοράκι κι ένα γυμνό κοριτσάκι (δε θυμάμαι αν ήταν εικόνα ή ζωγραφιά, όπως επίσης δε θυμάμαι την τάξη). Όταν είχαμε πάρει τα βιβλία στην αρχή της χρονιάς, είχε πέσει το μάτι μας στο ξεφύλλισμα επάνω στις συγκεκριμένες σελίδες. Γελάκια και αμηχανία, στην αρχή, αλλά ανυπομονούσαμε να φτάσουμε σε αυτό το μάθημα. Όταν φτάσαμε στο μάθημα, δε θυμάμαι να έγινε κάποιο ευτράπελο, και μάλλον ακούγαμε προσηλωμένα τη δασκάλα μας να μας εξηγεί.
Μια πρώτη εικόνα σχετικά με τη γονιμοποίηση είχα από τη σειρά "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η ζωή", αλλά εκεί δεν είχε το κομμάτι του σεξ, αλλά ξεκινούσε από τη σύλληψη κι έφτανε μέχρι τον τοκετό και τη γέννηση.
Και θυμήθηκα το εξής:
στην πρώτη γυμνασίου, είχα ανακαλύψει ένα εξαιρετικό βιβλίο, έναν Οδηγό σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης για νέους, της Dorling Kindersley, που κυκλοφορούσε μεταφρασμένο, νομίζω από τις εκδόσεις Πατάκη. Δυστυχώς δε μπορώ με τίποτα να το βρω για να παραθέσω το εξώφυλλο, αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν φανταστικό, γιατί εξηγούσε τα πάντα, για οποιοδήποτε θέμα, δίνοντας συμβουλές και μιλώντας ανοιχτά. Πολύ καλό εγχειρίδιο, μου μου έμαθε αρκετά πράγματα, και μου διαλεύκανε κάποια ακόμα.
μαλλον μετα τα 40 το'βλεπα και αν, ευτυχως ηταν οι συμμαθητριες οι πιο προχωρημένες και μαθαμε καποια πραγματα :flower: απο συζητήσεις, να πω πως ημασταν και απονήρευτα παιδια τοτε. Σημερα οι γονεις λένε πραγματα στα παιδια πολύ νωρις, καλο , κακο δεν ξερω, εμεις ημασταν πιο παιδια
Εαν μου τα εδινε εμενα,στην συγκεκριμενη ηλικια, θα πηγαινα κατ'ευθειαν για spectrum!
