kokkiklhs
RetroN00b
- Joined
- 24 Νοέ 2010
- Μηνύματα
- 25
- Αντιδράσεις
- 12
Ξεθάβω αυτό το αρκετά παλιό ποστ, για να επιβεβαιώσω ότι εν πολλοίς είναι όπως τα είπε ο φίλος NLS πιο πάνω, αλλά και να συμπληρώσω και τη δική μου εμπειρία...
Ο Μαλατάντης λοιπόν, πράγματι ήταν σοβαρός dealer σε amiga hardware, ίσως ο μοναδικός τόσο "ψαγμένος" του χώρου και πρωτοπόρος! Έφερνε προϊόντα της PROFEX από τη Γερμανία (Δυτική τότε και εποχή προ internet) και προφανώς παρείχε καλή και σωστή υποστήριξη στους σοβαρούς (κατά την κρίση του) πελάτες...
...τι γινόταν όμως με την πιτσιρικαρία (15άρια-16άρια), που πηγαίναμε σαν κάτοχοι Α500 και φανατικοί gamers τότε κυρίως για να χαζέψουμε το εξωτικό και βέβαια οικονομικά απλησίαστο για μας hardware της εποχής; Εκεί έβγαινε μέσα από το συρτάρι του γραφείου ο τυπωμένος σε dot matrix κατάλογος με software (καλή ώρα όπως κάνανε τότε πολλά βίντεο κλαμπ με τσόντες) και ακούμπαγε διακριτικά πάνω σε κάποιο γραφείο... εεε, σαν παιδιά και μεις, μπαίναμε στον πειρασμό...
Το σκεπτικό ήταν ότι δεν πουλάμε πειρατικό software, αλλά εξυπηρετούμε τους πελάτες!
Μάλιστα η ανεκδιήγητη κυρία του με το υφάκι "άντε τελειώνετε ρε ...., περιμένουν κι άλλοι" (και όντως περιμέναμε αρκετοί στη σειρά κάθε φορά), σου έδινε από το κουτί δισκέτες, λέγοντας ότι δε σου πουλάει το software, αλλά τις δισκέτες! Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τότε (88-89) οι "καλές" Parrot (όντως καλές, έχω μερικές χιλιογραμμένες και παίζουν ακόμη) είχαν 500δρχ και κάτι τραγικές no-name είχαν 400δρχ, αρκετά ακριβότερα απ'ό,τι πωλούνταν σε κεντρικά μαγαζιά με αναλώσιμα του είδους! Θυμάμαι ότι τότε είχα εντοπίσει κατάστημα στον Πειραιά που πούλαγε τις ίδιες no-name 250δρχ τη μία...
Εντάξει, δεν ήταν και Thomas ο τύπος, αλλά είχε κάμποσα παιχνίδια και μάλιστα την πρώτη φορά σου έδειχνε (όχι ο ίδιος, εκείνος καθόταν στην άκρη και παρακολουθούσε βαριεστημένα, είχε ορίσει ως εκπαιδεύτρια νέων αντιγραφέων την κυρία του, πάντα με ξινισμένη μούρη) πώς λειτουργεί το Fast Lightning (αντιγραφικό εποχής, που αργότερα το είχε αντικαταστήσει με το X-COPY), και σου έλεγε να καθήσεις να κάνεις τις αντιγραφές μόνος σου (πάντα σε διπλά drives, πολυτέλεια για την εποχή), διότι βαριόταν να καθήσει να ασχοληθεί ο ίδιος...
Αυτό για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, πρέπει να έκανε καλή μπάζα εκείνη την εποχή από αυτή τη δουλειά, και προφανώς μέρος αυτών των χρημάτων τα επένδυσε μακροπρόθεσμα στο θαυμαστό του amigoεμπόρευμα...
Αν θυμάται κανείς αντίστοιχα σκηνικά (εκτός αν είχαν τύχει μόνο σε μένα και την παρέα μου), να μου πει για να συμπληρώσω την κορυφαία ιστορία με τη... φέτα!!
Ο Μαλατάντης λοιπόν, πράγματι ήταν σοβαρός dealer σε amiga hardware, ίσως ο μοναδικός τόσο "ψαγμένος" του χώρου και πρωτοπόρος! Έφερνε προϊόντα της PROFEX από τη Γερμανία (Δυτική τότε και εποχή προ internet) και προφανώς παρείχε καλή και σωστή υποστήριξη στους σοβαρούς (κατά την κρίση του) πελάτες...
...τι γινόταν όμως με την πιτσιρικαρία (15άρια-16άρια), που πηγαίναμε σαν κάτοχοι Α500 και φανατικοί gamers τότε κυρίως για να χαζέψουμε το εξωτικό και βέβαια οικονομικά απλησίαστο για μας hardware της εποχής; Εκεί έβγαινε μέσα από το συρτάρι του γραφείου ο τυπωμένος σε dot matrix κατάλογος με software (καλή ώρα όπως κάνανε τότε πολλά βίντεο κλαμπ με τσόντες) και ακούμπαγε διακριτικά πάνω σε κάποιο γραφείο... εεε, σαν παιδιά και μεις, μπαίναμε στον πειρασμό...
Το σκεπτικό ήταν ότι δεν πουλάμε πειρατικό software, αλλά εξυπηρετούμε τους πελάτες!
Μάλιστα η ανεκδιήγητη κυρία του με το υφάκι "άντε τελειώνετε ρε ...., περιμένουν κι άλλοι" (και όντως περιμέναμε αρκετοί στη σειρά κάθε φορά), σου έδινε από το κουτί δισκέτες, λέγοντας ότι δε σου πουλάει το software, αλλά τις δισκέτες! Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τότε (88-89) οι "καλές" Parrot (όντως καλές, έχω μερικές χιλιογραμμένες και παίζουν ακόμη) είχαν 500δρχ και κάτι τραγικές no-name είχαν 400δρχ, αρκετά ακριβότερα απ'ό,τι πωλούνταν σε κεντρικά μαγαζιά με αναλώσιμα του είδους! Θυμάμαι ότι τότε είχα εντοπίσει κατάστημα στον Πειραιά που πούλαγε τις ίδιες no-name 250δρχ τη μία...
Εντάξει, δεν ήταν και Thomas ο τύπος, αλλά είχε κάμποσα παιχνίδια και μάλιστα την πρώτη φορά σου έδειχνε (όχι ο ίδιος, εκείνος καθόταν στην άκρη και παρακολουθούσε βαριεστημένα, είχε ορίσει ως εκπαιδεύτρια νέων αντιγραφέων την κυρία του, πάντα με ξινισμένη μούρη) πώς λειτουργεί το Fast Lightning (αντιγραφικό εποχής, που αργότερα το είχε αντικαταστήσει με το X-COPY), και σου έλεγε να καθήσεις να κάνεις τις αντιγραφές μόνος σου (πάντα σε διπλά drives, πολυτέλεια για την εποχή), διότι βαριόταν να καθήσει να ασχοληθεί ο ίδιος...
Αυτό για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, πρέπει να έκανε καλή μπάζα εκείνη την εποχή από αυτή τη δουλειά, και προφανώς μέρος αυτών των χρημάτων τα επένδυσε μακροπρόθεσμα στο θαυμαστό του amigoεμπόρευμα...
Αν θυμάται κανείς αντίστοιχα σκηνικά (εκτός αν είχαν τύχει μόνο σε μένα και την παρέα μου), να μου πει για να συμπληρώσω την κορυφαία ιστορία με τη... φέτα!!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
