Μετάνοιωσα που χάλασα τα παιχνίδια μου

[krios]

Δεν ήξερα τη δύναμη που είχαν τα παιδικά παιχνίδια. Τη δύναμη αυτή που μου φέρνει δάκρυα στα μάτια τώρα πια όταν τα βλέπω ξανά ακόμα και σε φωτογραφία. Έχω κάνει φυσικά κάποιες αμαρτίες που αφορούν παιχνίδια και μετάνοιωσα. Εσείς μετανοιώσατε ποτέ για κάτι τέτοιο;

Κάνω την αρχή εξομολογούμενη αμαρτίες και ζητώντας συγνώμη...

Αμαρτία νούμερο 1.

Αγαπημένε πρώτε μου μικρέ Φασόλα,

μιας και αυτές τις μέρες μιλάμε με τους ρετρομανιακούς φίλους μου για κακοποιημένα παιχνίδια, θα ήθελα δημοσίως να σου ζητήσω συγνώμη γιατί πολύ έχω στενοχωρηθεί και κάπως ίσως λάβω μια άφεση αμαρτιών. Γενικά δεν χαλούσα τίποτα. Ακόμα γενικότερα έπαιζα με καπάκια. Αλλά το μόνο παιχνίδι που με ηρεμούσε μετά τα μαλώματα, τις φάπες κλπ κλπ ήσουν εσύ, όταν σε έπαιρνα στην αγκαλία μου.

(Ο πρώτος μου φασόλας ήταν πιο μικρός, περίπου 30 εκατοστά, η μύτη του ήταν κυλινδρική από ύφασμα κι όχι λούτρινη, το σώμα του ήταν κόκκινο, τα χεράκια άσπρα, τα ποδαράκια μαύρα αλλά από ανάγλυφο ύφασμα και φορούσε φούστα με τιράντες. Δεν είχε τόσο μεγάλο χαμόγελο, είχε ένα μικρό χαμογελάκι από μαύρο πανί, το οποίο δεν συνέχιζε ως τα μάγουλα και δεν τελείωνε σε καρδούλες. Τα φρυδάκια του ήταν μαύρα κι αυτά, ίδια με το χαμογελάκι.)

Όταν ήμουν τριών ετών, σε κάθισα στο πάνινο παιδικό μου καρεκλάκι και...και...και σε κούρεψα! Τα κόκκινα βελετζένια μαλλάκια σου έπεσαν στην κόκκινη βελέτζα που είχαμε στο σπίτι. Το έκανα γιατί νόμιζα ότι θα δυναμώσουν μεγαλώνοντας. Η μαμά μου όταν μου είπε: ''τ ι κ ά ν ε ι ς ε κ ε ί;'' ήταν ήδη αργά. Πήρα ένα μικρό σκουπάκι και το φαράσι για να μαζέψω τα μαλλάκια αλλά τζίφος! Την άλλη μέρα έκοψα ''μαλλάκια'' από τη βελέτζα για να στα κολλήσω αλλά...πάει κι η βελέτζα (αλλά δε θα ζητήσω συγνώμη κι απ' αυτήν, αρκετά). Ε, μετά από δέκα χρόνια σε έδωσα κιόλας...

Τι να πω; Χίλιες φορές συγνώμη!

Αμαρτία νούμερο 2.

Αγαπημένοι μου τυχερούληδες και σπιρτούληδες,

χίλιες φορές συγνώμη που σας έδωσα. Δεν ήξερα ότι σας αγαπούσα τόσο. Δεν φανταζόμουν ποτέ πόση συναισθηματική αξία είχατε και θα είχατε ακόμα περισσότερη τώρα που μεγάλωσα και σας θυμάμαι με νοσταλγία και πολλή αγάπη. Αλλά σε όποια κατάσταση κι αν σας βρίσκω θα σας παίρνω και θα σας φτιάχνω (τουλάχιστον θα προσπαθώ) και θα σας αγαπώ.

Αυτά γιατί όσο τα θυμάμαι με πιάνουν και κάτι νεύρα φοβερά και τρομερά. Κι άντε μη μου τη δώσει και κουρέψω τίποτα πάλι μέσα στο σπίτι, κανένα χαλί, καμμιά κουρτίνα και γελάσει ο κάθε πικραμένος.

 

[pooky(1)]

Δυστυχώς από τα παιχνίδια μπαταρίας που είχα δεν έχει μείνει τίποτε.

Αλλά μπόρεσα και έσωσα όλα τα μεταλλικά αυτοκινητάκια που είχα, αν και ταλαιπωρημένα.

 

[Αναστασια]

Εδω εκανα κι εγω την εξομολογηση μου #) Η Happy Happy sister και η προσπαθεια αλλαγης φυλου...

http://www.retromaniax.gr/vb/showpost.php?p=177247&postcount=9

 

[mytinyworld]

Χμ... δεν χάλασα όσο θυμάμαι κανένα παιχνίδι.... :xm:

Ομως:

1) πέταξα κανα δυο playmobil στο πηγάδι της αυλής του πατρικού μου, γιατί μου άρεσε το πλατς που ακουγόταν

2) αντάλλαξα ένα ρούχο της bibi-bo μου, ένα ντε πιες με χρυσό δαντελωτό διαφανές πουκάμισο και πράσινη σατέν μακριά φούστα, για ένα άλλο και σήμερα

 

[fraoulitsa]

Αμαρτία εξομολογουμένη... Νομίζω εδώ είναι το κατάλληλο μέρος για να πω κι εγώ την ιστορία του μοναδικού παιχνιδιού που χάλασα... Γενικά, τα παιχνίδια και ειδικά τις κούκλες μου σαν παιδάκι τα αγαπούσα πολύ και τα πρόσεχα. Γενικά. Όπως κάθε κανόνας, έτσι κι αυτό είχε την εξαίρεσή του... Προπαραμονή Χριστουγέννων του 1988 ο πατέρας μου μου έφερε δώρο την betty bo, η οποία όπως έχω ξαναπεί αρκετές φορές, είναι η πιο έντονη ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας. Δεν ξέρω πραγματικά τι με είχε πιάσει, αλλά αποφάσισα να της κάνω... "γυμναστική" τραβώντας την με το ένα χέρι από το κεφάλι και με το άλλο από τα πόδια.. Το αποτέλεσμα είναι το ευκόλως εννοούμενο βέβαια... Για να σταματήσω να στεναχωριέμαι που χάλασα την κούκλα, το επόμενο πρωί ο μπαμπάς μου μου πήρε ακριβώς την ίδια. Ωστόσο... εχμ... ναι... μας τελείωσε κι αυτή με τον ίδιο τρόπο μιας και ήθελα να διαπιστώσω αν η προηγούμενη ήταν προβληματική... Τελικά.. μου πήραν και τρίτη φορά την ίδια κούκλα μέσα σε 24 ώρες, την οποία και κράτησα μέχρι τα 11-12 μου περίπου, όταν αποφάσισα να χαρίσω όλες μου τις bibi-bo σε μια φίλη μου, μιας και δεν άρεσαν στην αδερφή μου.

Τότε, πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω τη συναισθηματική αξία που είχαν για μένα αυτές οι κούκλες, την κατάλαβα σχετικά πρόσφατα όταν σε μια πολύ δύσκολη στιγμή μου ήταν το καταφύγιό μου αυτό το ταξίδι στο παρελθόν. Έκτοτε, ασχολούμαι συστηματικά και προσπαθώ να εξιλεωθώ για το παιδικό μου σφάλμα, μαζεύοντας από δω κι από κει καταταλαιπωρημένες κούκλες και προσπαθώντας να τις φτιάξω....

 

[makisimos]

Εγω δεν εχω να πω πολλα..!!!! Τα κατεστρεψα ΟΛΑ..!!!!!! Πιστευω οτι θα ειμαι ο μονος μεσα στο ρετρο που δεν εχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ παιχνιδι απο την παιδικη του ηλικια..!!

 

[Λορένα]

Εγω μετανιωσα που τα εδωσα στην αδερφη μου και δεν αφησε τιποτα (απολυτως τιποτα).

Αλλα.. τι να κανεις οταν φτανεις σε μια ηλικια που σε θεωρουν "μεγαλη" για παιχνιδια?

Αληθεια, εσεις το εχετε ακουσει? και πως αντιδράσατε?

Ημουν 12 ετων και το να παιζω με τις κουκλες, προκαλουσε κοροιδευτικα σχολια απο τους μεγαλυτερους (ελεγαν πως πρεπει να προσεχω πια τα μαθηματα μου και οχι τις κουκλες λες και ημουν μωρο ακομη). Οποτε.. σαν "μεγαλη" που επρεπε να νιωθω, τα παραχωρησα και εγω στην μικρη μου αδερφη και.. πανε ολα

Σαν "μεγαλη" επισης, δεν θα επρεπε να με νοιαζει ιδιαιτερα για τα παιχνιδια μου (αν χαλαγαν), εκεινα ηταν μονο για να περνω την ωρα μου μικρη, ουτε και κανεις πιστευε πως θα ειχαν συναισθηματικη αξια για μενα. Μα καλα τοσο παραξενη ημουν και δενομουν με τα παιχνιδια μου ή κανεις απο τους μεγαλους γυρω μου, δεν υπηρξε ποτε παιδι?

 

[fraoulitsa]

Λορένα μου πόσο σε καταλαβαίνω... Το θυμάμαι κι από όταν ήμουν μικρή αυτό, αλλά το βλέπω και τώρα με τα παιδάκια που συναναστρέφομαι λόγω δουλειάς. Έχω κι εγώ την απορία, πραγματικά, πότε θεωρείσαι "μεγάλος" για παιχνίδια και, βασικότερα, γιατί. Τα ίδια σχόλια άκουγα κι εγώ και, όπως κι εσύ, παραχώρησα αλλού τα παιχνίδια μου.

Ούτε παράξενη ήσουν ούτε κανείς από τους μεγάλους δεν υπήρξε παιδί.. Απλά μεγαλώνοντας ξεχνάμε το παιδί που κρύβουμε μέσα μας... Είναι τόσο απλή η εξήγηση και ταυτόχρονα τόσο δυσάρεστη...

 

[tasos66]

δεν θυμαμαι να χαλασα ποτε παιχνιδια εκτος απο μια φορα γυρω στα 5 μου που μου εφερε μια θεια απο την αμερικη ενα τηλεκατευθυνομενο το οποιο σκαρφαλωνε μεχρι και σε τοιχους και το οποιο αποδειχτηκε αρκετα βραχυβειο χωρις ιδιαιτερο λογο.γενικως δενομαι συναισθηματικα με πολλα πραγματα και ιδιαιτερα με παιχνιδια για τα οποια συζηταμε.για να καταλαβετε προσφατα εκει που εψαχνα κατι βιβλια βρηκα κατι στρατιωτακια και τρελαθηκα απο τη χαρα μου.ακομα θυμαμαι να στηνω το σοβιετικο στρατο απεναντι στον αμερικανικο με τις σημαιες τους μπροστα και στο 100% των μαχων να κερδιζουν οι αμερικανοι οι οποιοι ηταν λιγοτεροι αριθμητικα αλλα μεγαλυτεροι σε μεγεθος απο τους πολυαριθμους σοβιετικους.τρομερες εποχες πραγματικα.η μανα μου εχει φυλαγμενα παρα πολλα παιχνιδια απο ολες τις ηλικιες.

παντως αυτο που παρατηρησα διαβαζοντας το ποστ ειναι οτι κυριως οι γυναικες ειναι αυτες που εχουν κανει εγκληματα εναντιον των παιχνιδιων και αυτες που απομακρυνθηκαν νωριτερα απο αυτα.

τελειωνοντας θα σας πω το εξης.σε μια ερευνα η οποια πραγματοποιηθηκε σε ολο τον κοσμο(μη ρωτησετε λινκ σε περιοδικο το διαβασα)τα αποτελεσματα εδειξαν οτι η γυναικα βαριεται τα παιχνιδια στην ηλικια 12-14 σε αντιθεση με τον αντρα που σε ενα ποσοστο πανω απο 90% !!!!!! δεν τα βαριεται ποτε.

 

[rapunjel]

Μετάνοιωσα που χάλασα τα παιχνίδια μου

Εγώ θυμάμαι ότι δεν έσπαγα τα παιχνίδια μου, ούτε της αδερφής μου αλλά από το πολύ παίξιμο και λούσιμο θυμάμαι μια κούκλα που έλιωσαν τα δάχτυλα των χεριών της και χάλασε,την οποία ποτέ δεν την ξαναβρήκα.Μετά από αυτό είχαμε άλλες κούκλες που παίζαμε και άλλες που τις είχαμε στολισμένες για να μη χαλάσουν.Α, μία μόνο καταστρέψαμε με την αδερφή μου και το χαρήκαμε πολύ!Το μανεκέν της el greco.Η αδερφή μου το κούρεψε και του βγάλαμε το κεφάλι και το πετάξαμε σώμα και κεφάλι στο γκαράζ.Ακόμη το θυμόμαστε και γελάμε.Να σας πω και κάτι άλλο;Δεν το μετανιώσαμε για το μανεκέν...το βρίσκαμε κακάσχημο!Μας το είχε χαρίσει και μία κυρία που δεν τη χωνεύαμε καθόλου...

 

[makisimos]

χαχχαχαχααχ,ωραιο αυτο με το γκαλοπ, αυτο δειχνει και η προσωπικη μου πειρα φιλε Τασο..!!!

Βεβαια εδω μεσα εχουμε και τις εξαιρεσεις των γυναικων..!!!!!

1) πέταξα κανα δυο playmobil στο πηγάδι της αυλής του πατρικού μου, γιατί μου άρεσε το πλατς που ακουγόταν

Τι μου θυμισες..!!! Ειχαμε κι εμεις πηγαδι στο σπιτι μου στην Κεφαλλονια ρε συυυυυυυυυ..!!! Το ειχα ξεχασει..!!! Κι εγω πεταγα παιχνιδια εκει, νομιζω εκει ειχα πεταξει κι εγω αυτοκινητακια-μεταξυ αυτων και το αυτοκινητο ρολοι ΚΙΤ-και θυμαμαι χαρακτηριστικα οτι ανα καποια χρονια κατεβαινε ο πατερας μου οταν αδειαζε το πηγαδι και το επισκευαζε και μου ανεβαζε με εναν συκλο-ετσι λεγαμε τον κουβα στο νησι-με ολα τα παιχνιδια που ειχα ριξει..!!!!!

Επισης θυμαμαι που καλοκαιρι περιμεναμε οταν ανεβαζαμε τον κουβα με το νερο, που ηταν τοσο φρεσκο και τοοοοσοοοοο παγωμενο, ποιος θα πρωτοπιει με τον στομα κατευθειαν απο τον κουβα..!!! Πο ποοοοοοο ακομα θυμαμαι αυτην την ευχαριστηση του παγωμενου νερου που βουτουσα ολη μου την μουρη μεσα για να πιω κατευθειαν..! Και φυσικα μετα ολοι επινανα απο το διιο νερο που εγω ειχα βαλει ολο μου το κεφαλι μεσα...!!χεχε Που να το ηξερε οπιοιος επινε απο εκει..!

Τρομερα χρονια..!!! Μου ξυπνησαν τοοσο ξαφνικα τοσες αναμνησεις απο μια λεξι..!! Πηγαδι..!!!!!!!!!!!!!!!!!

Α επ ευκαιρειας, να πω και μια ταυματικη εμπειρια, μια φορα που ανεβαζαμε τον κουβα, ειχε μεσα ενα φιδι..!!!! Απο τοτε δεν ξαναβουτηξα το κεφαλι μου ποτε μεσα στον συκλο..!!!

 

[tasos66]

σιγουρα εχουμε εξαιρεσεις.αλλα αν το σκεφτεις με γυναικες του περιβαλλοντος σου θα δεις οτι απο αυτη την ηλικια ειχαν κοψει τα παιχνιδια και αχολουνταν με ρουχα και τετοια.και αν σκεφτεις απο τον εαυτο σου αλλα και αλλους αρσενικους του περιβαλλοντος σου θα διαπιστωσεις οτι εμεις δεν βαριομαστε ποτε τα παιχνιδια.πιστευω αν αφησεις 50 αντρες σε ενα δωματιο με χιλιαδες παιχνιδια για πολλες ωρες και εχεις καμερες να τους παρακολουθουν θα δεις τεραστιες μαλακιες και παιχνιδι που δεν κανουν τα πιτσιρικια

 

[makisimos]

Λοιπον Τασο εχεις δικιο..!! Οταν εδειχαν την συλλογη μου σε κατι κοπελες, το ειχαν περασει πολυ στο ντουκου και μαλιστα με κοιτουσαν και με μισο ματι..!!! Δεν νοιαστηκαν καθολου γι αυτα, σαν να μην ειχαν περασει ποτε απο την ζωη τους αυτα ατα παιχνιδια..!!!

Αντιθετα με το που τα εδειξα στα αγορια φιλους μου, κατευθειαν μου ζητησαν να κατεβασω να δουν τους Τζι Αι Τζο, τα ΚΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΕΣ, και τον ΚΙΤ..!!!

Και εννοειται οτι μου ζητουσαν αν τους χαρισω πραγματα..!!! Εδω με εχουν φαει να τους χαρισω μια Μπαρμπι ΟΑΚΑ που μου εχει φτιαξει η Αναστασια και ειναι εδικα για γραφειο αντρα μιας και παραπεμπει σε...μια συγχρονη ημιγυμνη σεξομανη Ευα,..!!

Οποτε ΝΑΙ συμφωνω το γκαλοπο ισχυει..!!

 

[Αναστασια]

μια Μπαρμπι ΟΑΚΑ

Πω πω εγινε η Μπαρμπι και σταδιο!!!!


ΟΟΑΚ (One Of A Kind) την λενε, αλλα μαλλον το ΟΑΚΑ ακουγεται καλυτερα!!!!

 

[amigabill]

Ξέρετε πως ξεχωρίζεις έναν άντρα από ένα αγόρι;

Μα από την αξία των παιχνιδιών τους!

Όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας, αλλά οι άντρες πιστεύω περισσότερο.

 

[tasos66]

Αυτο εννοειται.Παρτε για παραδειγμα με τα κινουμενα σχεδια.Ποια γυναικα μπορει να καθισει να δει παιδικα πανω απο μιση ωρα(και πολυ λεω).Αντιθετα ενας αντρας μπορει να καθσει με τις ωρες.Το ιδιο συμβαινει και με τα παιχνιδια.

 

[alia]

έκοψα τα μαλλιά της BibiBo μου.....ούφ το'πα !!!

δυστυχώς σχεδόν όλα τα χάρισα. τοτε εκανα καλή πράξη, τώρα μου λείπουν.

κάποια λίγα κράτησα και κάποια τα πήρα πριν λίγους μήνες όταν μου είπε η μητέρα μου "τα θες ή να τα πετάξω επιτέλους; πιάνουν χώρο"

 

[Bamagiotis]

εγώ να δείς....πού να το ξέραμε τότε οτι θα μας λείψουν τώρα???

 

[johnny19818]

Είχα καταστρέψει τον Κιτ με τις 5 ταχύτητες και έναν άλλο που έκανε τούμπες και διάφορα άλλα κόλπα. Εγώ και η απροσεξία μου γκρρρ.

 

[BETTY BOOP]

θυμαμαι ιδιατερα που παριστανα την κομμωτρια στα λουτρινα κουκλακια, ετσι οσα ... γατακια, σκυλακια...ειχα, τα ειχα αφησει χωρις μουστακια, πολλές φορες τους εκοβα και μερικες...τουφες...λεγοντας απλα σε οσους εβλεπαν το κατορθωμα αυτο ''θα ξαναμεγαλωσουν τα μουστακια...και τα μαλλια!'' Τα λουτρινα ζωακια εμειναν χωρις μουστακια και ... με λιγοτερο τριχωμα...:burn:

Μερικες φορες πάνω στα νευρα μου τυχαινε και χτυπησω στο πατωμα καποιο παιχνιδι και να το σπασω...απαιτουσα να μου παρουν το ιδιο, μετανιωμενη που το χαλασα, αλλα ... δεν...! recry: