Aν καταλαβα o/η Clemence εννοει μια τυπικη σημερινη μας ημερα, αλλα στα 80'ς χωρις να σημαινει αυτο ταξιδι στην περασμενη μας ζωη. Λοιπον με αυτο το δεδομενο εμενα θα με περιμενε μια τρελη εκπληξη.
Θα πηγαινα στην δουλεια και θα υπηρχε παρκινγκ! Αντι του υπολογιστη μου, θα υπηρχε σχεδιαστηριο, λαμπα, ραπιτογραφους, κολλες και μακετοχαρτα. Για να κανω μια απλουστατη μακετα, θα χρειαζοταν αυτη η διαδικασια
http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?t=11740 και γυρω στις 3 ημερες αντι για τα σημερινα 15 λεπτα.
Η πλειονοτητα των ανθρωπων θα αγνοουσαν την υπαρξη του επαγγελματος μου, αλλα αυτοι που το εχουν αναγκη θα το σεβονταν περισσοτερο γιατι πολυ απλα δεν θα μπορουσαν να κανουν ουτε την πιο μικρη δουλεια μονοι τους ή με την βοηθεια του ανηψιου τους. Τα χρηματα μου αναλογικα θα ηταν λιγο πολυ τα ιδια με σημερα, με την διαφορα οτι θα ειχαν τουλαχιστον διπλασια αγοραστικη δυναμη. Δεν θα μπορουσα να στειλω με email την δουλεια. Ουτε καν με cd. Θα επρεπε να απασχολουμε ανθρωπο μονο και μονο για τις διακομιδες μακετων και φιλμ απο και προς το τυπογραφειο. Δεν θα υπηρχε κινητο για να με παρουν οι φιλοι μου και να με καλεσουν σε καποια συναντηση ή η κοπελα μου και να αρχισει τις γκρινιες ή ζουζουνισματα. Λιγο πολυ στην δουλεια δεν θα ειχα επαφη με τον εξω κοσμο. Θα σχολαγα με την ληξη του 8ωρου εκτος και αν εκανα (πληρωμενη) υπερωρια. Θα πηγαινα στο σπιτι χωρις να ανησυχω οτι μπορει καποιος να μου εφαγε το παρκινγκ και να καβαλησε το αμαξι του σχεδον πανω στα σκαλοπατια της αυλης μου.
Θα τρωγαμε με κλειστη την τηλεοραση για να μιλησουμε σαν οικογενεια. Ετσι κι αλλιως δεν θα επαιζε τιποτα αξιο προσοχης εκεινη την ωρα. Οταν θα ανοιγε η τηλεοραση θα επαιζε καρτουνς για τα παιδακια μεχρι τις ειδησεις των 6. Οι ειδησεις θα ηταν μια απλη αναφορα γεγονοτων (που μπορει να μην ηταν καν της ημερας) απο εναν παρουσιαστη που θα διαβαζει απο σημειωσεις και δεν θα κανει κανενα σαρδαμ. Δεν θα υπαρχουν ζωντανες συνδεσεις, αναπαραστασεις, δημοσιογραφοι με γαλοτσες μεσα σε ρεματα για να δειξουν την σταθμη του νερου, νεα για το βρακι της καθε βιζιτας. Βεβαια οι ειδησεις θα ειναι λογοκριμενες μεχρι θανατου και θα παρουσιαζονται ολα σαν να ειναι υπο ελεγχο ή ροδινα.
Πιο μετα θα επαιρνα τους φιλους τηλεφωνο με την ελπιδα να τους πετυχω σπιτι και να κανονισουμε ωστε να μην κατεβω μεχρι την μια και μοναδικη καφετερια της περιοχης και δεν τους βρω εκει. Αν τους βρω το πιθανοτερο ειναι να κατεβουμε Πασαλιμανι (το μικρολιμανο δεν θα εχει φορεθει ακομη), για χαβαλε στην πασαρελα. Αναμεσα στην αναζητηση αιθεριων υπαρξεων, θα συζηταμε για τους νεους δισκους της περιοδου οι οποιοι θα ειναι αργοτερα μνημειωδεις κυκλοφοριες. Δεν υπαρχει κινητο, ετσι το αφεντικο μου δεν θα μπορει να με παρει τηλεφωνο για να μου τα ζαλισει με την ανασφαλεια του για καποια δουλεια που ετσι κι αλλιως δεν μπορει να γινει μεχρι να ανοιξουμε την επομενη ημερα. Η κοπελα μου δεν θα μπορει να με ανακρινει και η μανα μου να με παρει για να ρωτησει που εξαφανιστηκα.
Οταν επεστρεφα σπιτι θα ανοιγα την τηλεοραση οπου ο γνωστος μουστακιας κριτικος θα παρουσιαζει καποια κουλτουριαρικη ταινια. Στο αλλο καναλι θα υπηρχε μια πολιτικη συζητηση κατα την οποια θα συνεβαιναν περιεργα πραγματα. Ο παρουσιαστης μονο που δεν θα ειχε πεσει στα γονατα μπροστα απο τον ομιλουντα βουλευτη/πολιτικο του κυβερνωντος κομματος. Αντιπολιτευση δεν θα εκπροσωπειται. Επισης δεν θα υπαρχουν συζητητες που θα πεταγονται/φωναζουν, ουτε τηλεοπτικα παραθυρα. Ολοι θα ακουνε με ευλαβεια τον κυριο υπουργο/βουλευτη, μεχρι να αποφασισει αυτος οτι τελειωσε. Με το τελος τις εκπομπης θα πεφτει σημαια, εθνικος υμνος και υπνος.
Τι θα επαιρνα απο τα 80'ς? Tην ασφαλεια και ψυχικη ηρεμια. Τι θα επαιρνα απο το σημερα εκει? Ισως μονο την αμφισβητιση και πολυφωνια των μεσων (χωρις τα υπολοιπα)
