Από πού να ξεκινήσω να σας λέω....
Πρώτον, ανέκαθεν οτιδήποτε πλην του έγχρωμου, ασπρόμαυρες, γενικά μονόχρωμες ταινίες με ταράζουν και με φοβίζουν για κάποιο λόγο επομένως, αυτή η διαφήμιση με το μαυροκόκκινο, ήδη ξεκινάει με το αριστερό για μένα. Αν βάλουμε και τη φθορά της εικόνας, δένει το γλυκό. Πάνω στο θέμα του χρώματος, δεν ξέρω αν ευθύς εξαρχής ήταν έτσι η εικόνα η αν με την πάροδο του χρόνου και την αλλοίωση των χρωμάτων βγήκε έτσι, φαίνεται ότι είναι ταλαιπωρημένη η κόπια πάντως.
Στα της ίδιας της διαφήμισης τώρα, θεωρώ ότι είναι ασύνδετη με το ίδιο το προϊόν. Από τη στιγμή που μιλάμε για απορρυπαντικό, δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να δούμε τη σχετική γραμμή παραγωγής. Ναι, οκ, η μικρή βλέπει πως έχει παραχθεί το προϊόν το οποίο έχει κάνει λευκό το φόρεμα της, πιθανόν ήταν κυρίως για να φανεί υπό ποια εργοστασιακή μονάδα παράγεται το προϊόν, θα έλεγα ότι κάπου χάνει το στόχο της.
Τώρα, η όλη σκηνοθεσία, δεν ξέρω πως μπορεί να αντιμετωπιστηκε εκείνη την εποχή, σίγουρα είναι ασυνήθιστο να βλέπει κάποιος ένα αχανές εργοστάσιο να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του, γενικά τέτοιου είδους πανοραμικά πλάνα, θαρρώ ότι ήταν ασυνήθιστα για την τότε εποχή.
Αλλά αυτά τα πανοραμικά πλάνα, σε συνδυασμό με το σκοτεινό σκηνικό στους αχανείς διαδρόμους του εργοστασίου και ένα κοριτσάκι να περιφέρεται έτσι άνετα με το αρκουδάκι της ανάμεσα στα τεράστια μηχανήματα, προκαλούν άγχος. Μπορεί να έχουμε καεί απο τα πολλά θρίλερ και να θεωρούμε το καθετί επικίνδυνο για μακελειό, ρεαλιστικά όμως αν το δούμε, σίγουρα ένα εργοστάσιο με τις μηχανές να είναι ακάλυπτες και εν λειτουργία, σίγουρα δεν είναι το ιδανικό περιβάλλον για ένα παιδί να περιφέρεται.
Και ναι, αυτό το τελευταίο πλάνο όπου το κοριτσάκι πλησιάζει στην κάμερα, είναι το κερασάκι στην τούρτα του creepiness.
Πολλά από τα θέματα που θίχτηκαν, μπορεί απλά να προκύπτουν από το πώς βλέπουμε τη διαφήμιση σήμερα. Μπορεί ήδη να τα είπα όλα και να μην υπάρχει χώρος για άλλους να τοποθετηθούν, πιστεύω όμως ότι έχει συζήτηση το θέμα....
