Σαφώς, πλέον τη βρίσκω απίστευτα αστεία σκηνή, τότε όμως που την είχα δει ως μικρό παιδί, με είχε τρομάξει, λίγο το σκοτάδι, λίγο η φωνή και φυσικά, το τρακάρισμα στο τέλος.
Όσον αφορά τη διαφήμιση του 1969, καταρχήν ναι, ξεκινάει το ίδιο θριλερικά. Ειδικά εκεί όπου λέει ο εκφωνητής το "κάτι θ' αλλάξει στη ζωή της" και περπατάει μόνη της, σε εκείνο το κενό της αφήγησης και με τη μουσική που παίζει, περιμένεις τον δολοφόνο με το τσεκούρι να φανεί.
Μετά βέβαια, αλλάζει εντελώς η διάθεση της διαφήμισης και η μουσική. Πιθανόν να ξεκινάει έτσι θριλερικά, για να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή, αν ευθύς εξαρχής έδινε ότι πρόκειται να διαφημίσει, δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον ενώ έτσι, παρακινεί την περιέργεια του θεατή, μπορεί να βάλει στο νου του ένα σωρό άλλα πράγματα, σίγουρα όχι το ότι θα έρθει σε επαφή με τη λευκή δύναμη του Rol. Αλλά από τη στιγμή που μπαίνει στο μπακάλικο και ανακαλύπτει το Rol, αλλάζει εντελώς και η διάθεση της διαφήμισης, είναι πιο ευχάριστη μέχρι και την ολοκλήρωση της.
Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το χρώμα της ετικέτας και το χρώμα της διαφήμισης, αν παρατηρήσετε παντός στην αρχή, φαίνεται ότι είναι διαφορετική η εταιρεία παραγωγής. Και επίσης, πιο καλοδιατηρημένη κόπια, είναι γνωστή διαφημιστική εταιρεία, έχω δει πολλές διαφημίσεις της, δεν ξέρω ποια εταιρεία είναι αλλά, έχει βγάλει πολλές διαφημίσεις....