Thanks serano915 για τα καλά σου λόγια

. Σε σειρές που μ' αρέσανε θυμάμαι πολλά πράγματα. Σε άλλες απολύτως τίποτα.
Τον πρώτο έρωτα έχεις δίκιο ότι τον έπαιζε ο Βερλέκης. Γιατρός της αγαπημένης θείας της Μυρτούς (την παίζει η Κάρμενη Ρουγγέρη), από την οποία περιμένουν κληρονομιά κι όταν τελικά πεθαίνει κι αποδεικνύεται ότι είχε χάσει όλη της την περιουσία, ο τρομερά ερωτευμένος γιατρός εξαφανίζεται.
Γιατρός είναι κι ο εραστής Χρυσικάκος. Στρατιωτικός γιατρός για την ακρίβεια και με την ιδιότητά του αυτή καταφέρνει να μπει στο σπίτι της Μυρτούς και του άντρα της (για να φροντίσει και καλά το παιδί που γεννήθηκε ασθενικό). Το παιδί δεν είναι δικό του αλλά του άντρα της και η σειρά δείχνει πολύ ωραία τα αντικρουόμενα συναισθήματά της για ένα μωρό που δεν θέλησε, προϊόν ενός γάμου που την αηδιάζει.
Η υπηρέτρια ήταν η πιο ανατριχιαστική φιγούρα όλου του έργου. Βοηθούσε βέβαια και η ερμηνεία αλλά και η φιγούρα της Μπαλτσαβιά. Χρόνια στο σπίτι του Βρανά (έτσι λένε τον ηλικιωμένο σύζυγο), "ρουφιανεύει" την καινούρια κυρία, χτυπώντας της όμως κάθε τόσο ότι την καλύπτει κι αρχίζοντας σιγά- σιγά να εκβιάζει έμμεσα και να αποσπά δώρα και χρήματα. Όταν στο τέλος της ζητά ανοιχτά ένα μεγάλο ποσό έρχεται και η αποκάλυψη. Γιατί η Μυρτώ αρνείται, εκείνη απειλεί ότι θα τα πει όλα στον άντρα της, τσακώνονται, έρχεται ο άντρας που ακούει τα πάντα, διώχνει την υπηρέτρια και λέει στην Μυρτώ ότι αν του πει ότι είναι ψέμματα θα το δεχτεί και δεν θα το κουβεντιάσουνε ποτέ ξανά αλλά εκείνη, κουρασμένη πια από μια ζωή που δεν της αρέσει, τα ομολογεί όλα και χωρίζει. Η Μπαλτσαβιά πάντως έμοιαζε με αράχνη που σιγά - σιγά εγκλωβίζει το θύμα της στον ιστό.
Για μένα πάντως οι πιο σπαρακτικές στιγμές της σειράς ήταν όταν η Μυρτώ, παρατημένη από τον μεγάλο έρωτα (για τον οποίο είχε κιόλας παρατήσει τις σπουδές της) προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, παίρνει το πτυχίο και βγαίνει στην αναζήτηση δουλειάς για να ανακαλύψει ότι με χίλια ζόρια καταφέρνει να βρει δουλειά ως γραμματέας στο γραφείο του μελλοντικού άντρα της, οι γνώσεις της δεν αναγνωρίζονται πουθενά (γυναίκα γαρ προπολεμικά) και οι φίλοι της από το πανεπιστήμιο θεωρούν απλώς ότι τώρα που έχει ήδη ζήσει έναν έρωτα κι αυτός την παράτησε είναι εύκολη "λεία" και αρχίζουν τις κατευθείαν επιθέσεις. Α! Και η μητέρα της την γκρινιάζει κάθε μέρα ότι εκείνη φταίει, γιατί είχε τα μυαλά της πάνω από το κεφάλι της, δεν κοιτούσε το καλό παιδί (ο Μάινας) που την ήθελε, είχε υπέρμετρες φιλοδοξίες κλπ. κλπ. Γενικώς ένα "νοικοκυρίστικο", συμβατικό κλίμα σε όλη τη σειρά που λες και νικά συνέχεια κάθε τι φρέσκο, πρωτότυπο, παθιασμένο. Με μοναδική ελπίδα την τελευταία σκηνή.