Μόνο Retrogaming!

[demizz29]

Υπάρχουν και σήμερα διαμάντια που κινούνται στους ρυθμούς του παλιού gameplay.

Το dkcr στο wii είναι από τα ελάχιστα καινούρια παιχνίδια που με έχουν συνεπάρει

 

[alkis21]

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ζηλεύω όσους μπορούν να απολαύσουν τόσο τα παλιά όσο και τα καινούργια παιχνίδια. Εγώ έχω επιχειρήσει πολλές φορές να το κάνω, αλλά πέραν από κάποια περιστασιακά adventures (κι από αυτά μόνο όσα φέρνουν στο στυλ των παλιών με τραβάνε) και για μερικούς μήνες 2-3 τίτλοι στο Wii (Wii Sports, Wii Fit & Tyger Woods) έχω αποτύχει.

 

[Aardvark]

To μονο πραγματικα retrogaming που μου λειπει και αναπολω ειναι το gaming στα arcades που ηταν μια τελειως διαφορετικη κουλτουρα απο μονο του.

Τωρα ολα τα αλλα απο τα 80ς ρετρο-καινουργια τα ιδια ειναι,joystiq-keyboard-sprites-oθονη-καναπες ,το gaming ειναι ενα,η παιζεις η δεν παιζεις.

 

[nicked]

Και σε εμένα το ίδιο συμβαίνει...Κολλημένος με τον Amstrad, την χρυσή εποχή των adventures, το MAME, το ps1, το Dreamcast και το Snes... Έχω "πιέσει" αρκετές φορές τον εαυτό μου να τελειώσω ένα ολοκαίνουργιο next gen παιχνίδι αλλα μπάαααα! Λίγες οι εξαιρέσεις!

Τώρα να έχω PS3 και να παίζω Monkey Island, Streets of Rage 2,Ps One Classics και Resident Evil με προβληματίζει λίγο αλλά....γουστάρω!!!

Συναισθηματικοί λόγοι ευθύνονται για αυτό όμως! Τα σημερινά παιχνίδια μια χαρά είναι! Πολύ προσεγμένα και αρκετά απο αυτά με πρωτοποριακό gameplay! Η δύναμη της αναπόλησης όμως υπερτερεί!

 

[cutlaroc]

Εγώ θα συμφωνήσω με τον Leon γιατί "Όσο πιο απλό τόσο πιο εθιστικό και πιο ωραίο" αλλά θα συμφωνήσω και με τους υπόλοιπους που υποστηρίζουν το next gen gaming

Τα καινούρια παιχνίδια είναι σαφώς πιο ωραία εμφανισιακώς απ τα παλιά και έχουν και πιο καλό gameplay , αλλά μέχρι ενός σημείου

Για το σημείο αυτό θα υποβάλλω μια ερώτηση:

Γιατί ρε παιδία δεν μπορώ να ξαναπαίξω καινούριο παιχνίδι που έχω τελειώσει; Θυμάμαι τα παλιά παιχνίδια τα έπαιζα και τα ξανάπαιζα, και τα ξανάπαιζα (αφού κάποια τα είχα τελειώσει)

Έπαιξα Assassin's Creed 1 + 2, Max Payne 1 + 2 , Terminator , Wanted , Stranglehold, Grand Theft Auto 4 + Liberty City Stories , όλα αυτά όπως καταλάβατε είναι 3rd person και δώστου και είναι απ'τα αγαπημένα μου, ε δεν τα ξανάβαλα αφού τα τελείωσα...μάλιστα τα έκανα uninstall το ίδιο ακριβώς λεπτό...

Αντιθέτως θυμάμαι οτι έπαιζα με τις ώρες ξανά και ξανά Rick Dangerous, Rainbow Islands (Αυτό δεν μπορούσα να το τελειώσω με τίποτα) , Robocop, Shinobi κτλ κτλ κτλ είναι μεγάλη η λίστα...

 

[alkis21]

Καλή ερώτηση. Ειδικά αν αναλογιστείς ότι κάθε ένα από αυτά τα παιχνίδια όταν κάποτε τα τελειώναμε τα είχαμε παίξει ήδη 300 φορές. Μη μου πεις ότι δεν θυμάσαι απ' έξω την πρώτη πίστα του Rick Dangerous; Κι όμως τα ξεκινούσαμε και πάλι. Ενώ τα καινούργια παιχνίδια νομίζω απλά κάνεις save, load και προχωράς, δεν ξαναπαίζεις ίδια τμήματα ώστε να τα σιχαθείς κι όμως όταν τα τερματίσεις δεν τα ξαναπαίζεις.

 

[Rakeesh]

Παντως θα συμφωνησω κι εγω οτι πολλα παλια παιχνιδια ηταν unplayable crap. Θυμαμαι οτι στην Αμιγκα επαιζα κυριως 'για την εμπειρία' Ούτε καν μου περνουσε απο το μυαλο οτι θα μπορουσα να τερματισω μονος μου καποια παιχνίδια (Βλέπω κάτι longplay στο youtube και μου βγαίνουν τα μάτια όξω με τους παπάδες που κάνουν οι παίκτες). Γι' αυτό άλλωστε και τα ending sequence καποιων παιχνιδιών ήταν απογοητευτικά ή σχεδόν ανύπαρκτα: ο σκοπός ήταν το ίδιο το gameplay.

Τα σημερινά παιχνίδια αντιθέτως φτιάχνονται με σκοπό να τερματιστούν.

Πολλά ήταν ερασιτεχνικά και κακοφτιαγμένα, πανδύσκολα και/ή με απαράδεκτο interface.

Δε ντρέπομαι που θα το πω, αλλά αυτο πλεον εξισορροπείται με τα cheats καθως και με τα savestates που μας επιτρεπουν οι emulators

 

[Aardvark]

Γιατί ρε παιδία δεν μπορώ να ξαναπαίξω καινούριο παιχνίδι που έχω τελειώσει;

Και εγω δεν μπορω να ξαναπαιξω παιχνιδαρες που λες οτι θα τις ξαναπαιξεις οπως το GTA και Uncharted kaι GOW,μαλλον επειδη ειναι καλογυρισμενες ταινιες και αμα τις δεις χανεις ενδιαφερον.

Ειναι fun while it lasts though.

Απο την αλλην ισως γιατι τωρα εχουμε 500 παιχνιδια καινουργια να παιξουμε χωρις να εχουμε καθολου χρονο.

Τοτε και τα copies τα πληρωνες.

 

[alkis21]

Βρε παιδιά το θέμα μας δεν είναι αν παλιά πολλά παιχνίδια ήταν κακής ποιότητας (που ήταν), ή αν η αναλογία τώρα είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη (δεν ξέρω και δεν με πολυνοιάζει). Αυτό που συζητάμε είναι το γιατί κάποιοι από εμάς προτιμούν να ξαναπαίζουν τα παλιά καλά παιχνίδια από τα ξεκινήσουν καινούργια καλά παιχνίδια. Μην γυρνάμε όλα τα topics στα ίδια αιώνια θέματα, σε λίγο πάλι θα τσακωνόμαστε για το αν ήταν καλύτερα σε Amiga ή Atari.. ας μείνουμε λίγο on topic.

Και εγω δεν μπορω να ξαναπαιξω παιχνιδαρες που λες οτι θα τις ξαναπαιξεις οπως το GTA και Uncharted kaι GOW,μαλλον επειδη ειναι καλογυρισμενες ταινιες και αμα τις δεις χανεις ενδιαφερον.

Μήπως λοιπόν σε αυτή τη φράση κρύβεται η απάντηση; Μήπως η απόλαυση των σημερινών παιχνιδιών κρύβεται περισσότερο στο "να δω τι γίνεται παρακάτω" -επικουρούμενη από το ότι πρόκειται για οπτικοακουστικά αριστοτεχνήματα- και λιγότερο στο playability αυτό καθέ αυτό;

 

[tantalos]

Προσωπικά ασχολουμαι κατα 80% με point-n-click adventures, αλλα το υπολοιπο 20% ειναι retro games, κυριως του MAME βεβαια... Αλλα προτιμω παιχνιδια που αργοτερα μεταφερθηκανε στους Home Computers!

Να ρωτησω κατι... Δεν ανεφερε κανεις σας ποια παιχνιδια, συγκεκριμένα, προτιμαει. Με ποια παιχνιδια ασχολειστε ως επι το πλειστον;

Προσωπικα προτιμω τα παλια κλασσικα platforms - Bubble Bobble, New Zealand Story , Rodland, Toki κλπ, beat-em ups οπως το Final Fight, και Shoot-em Ups .... Με το Joystick του Ιορδανη ανα χείρας, και αραγμενος απεναντι από την 32" TV! Και, επειδη τρεχω τον MAME Emulator μεσω Mac, ο οποιος δυστυχως δε μου προσφερει τη δυνατοτητα να κραταω High Scores, εχω κανει δικο μου Excelο-φυλλο για να κραταω το Top Score μου σε καθε παιχνίδι που παιζω.... 8) 8)

 

[Aardvark]

@Αlkis Παραπανω ρωταει o Cutlaroc "Γιατί ρε παιδία δεν μπορώ να ξαναπαίξω καινούριο παιχνίδι που έχω τελειώσει; " και απο κατω απαντας "καλη ερωτηση" lol.

Απαντησαμε λοιπον οτι τοτε ειχαμε λιγοτερα και να κανουμε και να ξοδεψουμε + τα σημερινα ειναι μπλα μπλα ταινιες.

Δικιο εχεις ειναι ξαναειπωμενα και δεν ειναι ακριβως ον τοπικ αλλα εδω ειμαστε να το μαζεψουμε.

 

[alkis21]

Να ρωτησω κατι... Δεν ανεφερε κανεις σας ποια παιχνιδια, συγκεκριμένα, προτιμαει. Με ποια παιχνιδια ασχολειστε ως επι το πλειστον;

Σε Amiga παίζω σχεδόν τα πάντα, με προτίμηση στο Kick Off και τα παράγωγά του καθώς και adventures, platforms, shoot'em ups, οτιδήποτε εκτός από RPG, Strategy και Simulators. Σε PC παίζω MAME αλλά αποκλειστικά παλιά arcades, κυρίως από 80s.

Aardvark απλά προσπαθώ να προλάβω τη συζήτηση πριν γίνει άλλο ένα απλό "καλύτερα τότε ή τώρα;" topic. Η αρχική ερώτηση ήταν πολύ πιο συγκεκριμένη.

 

[ntsmrtz]

μια χαρά είναι και τα σημερινά παιχνίδια.

όταν το παιχνίδι είναι καλό, ασχέτως εάν μιλάμε για pacman-twin cobra-rainbow islands-diablo1-kick off-crysis-rdr μου είναι αδιάφορο εάν είναι φτιαγμένο το 2011 ή το 1981.

μπορεί κάποιοι να γοητευόμαστε από το γεγονός ότι εν έτει '84 κυκλοφορούσαν super games τύπου bubble bobble... και κατά συνέπεια να ωραιοποιούμε (κακώς για μένα)κάποιες καταστάσεις (είμαστε και σε ρετροσελίδα...)

εάν όμως το παιχνίδι έχει καλό gameplay, ασχέτως εάν μιλάμε για pacman ή rdr, συνεχίζω να παίζω και να απολαμβάνω και μετά το τέλος του κυρίως story.

 

[cutlaroc]

Μη μου πεις ότι δεν θυμάσαι απ' έξω την πρώτη πίστα του Rick Dangerous;

Αν σου πω οτι με το που πήρα τον Amstrad μετά από 17 χρόνια που τον είχα αποχωριστεί το έβαλα πρώτο πρώτο και θυμόμουν τα πάντα????? Weird ε; Μετά από 17 χρόνια;

 

[Metalcandyman]

Ειμαι λατρεισ των παιχνιδιων στησ κονσολεσ και των παλιων arcades παρα των παιχνιδιων για pc γιαυτο και περναω δεκαδεσ ωρεσ στο mame.Δεν απαξιωνω τα καινουρια παιχνιδια απλα ασχολουμαι με καποιεσ εξερεσεισ παιχνιδιων και στησ συνχρονεσ κονσολεσ που λατρευω μια ζωη οπωσ zelda,super mario,final fantasy,dragon quest,metroid και διαφορα αλλα.Εχω τερματισει ολα τα final fantasy αλλα ρε παιδια ωση καλη θεληση και να ειχα δεν καταφερα να ασχοληθω πανω απο 5 ωρεσ συνολικα με το final fantasy 12.Kαλα τα γραφικα τα cut scenes κτλ αλλα μεχρι εκει.την ιστορια την πλοκη την αντοχη στο χρονο κτλ που ειχαν τα παλια δεν την φτανουν τα σημερινα δεν χορταινω να τα τερματιζω.Ετσι και με το mame παιζω δεκαδεσ ωρεσ τα λατρευω αυτα τα παιχνιδια γιατι ποτε δεν χανουν την αξια τουσ και ωσεσ φορεσ και αν τα εχεισ τερματισει δεν βαριεσαι να το ξανακανεισ.Ο φιλοσ rakeesh ειπε οτι τα παιχνιδια παλια ηταν πανδυσκολα και ειχαν ending sequence απογοητευτικα η σχεδον ανυπαρκτα γιαυτο και σκοποσ τουσ ειναι το gameplay.Συμφωνω μαζι του και για παραδειγμα θα αναφερω το wonder boy που απλα σωζεισ την κοπελα και σε πεταει το game over.Για να φτασεισ ομωσ εκει πρεπει να φτυσεισ αιμα και να βρεισ και τησ 32 κρυφεσ κουκλεσ και να το παιζεισ και στο hard οχι στο easy.Γιαυτο ηταν πανδυσκολα τα παιχνιδια και γω συμφωνω μαυτο και μαρεσει γιατι τοτε ξεχωριζαν οι top players απο τουσ μετριουσ.οπωσ π.χ το pacman που ειναι κλασικο παραδειγμα.Παιζω pacman απο 15 χρονων και τα τελευταια χρονια παλευω για το perfect pacman.πριν 3 μερεσ για 50.000 ποντουσ δεν το καταφερα και το εχω παρατησει λιγο για να ξελαμπηκαρει το μυαλο μου και παιζω wonder boy 1,2,3 shinobi,cabal,rainbow island,toki,new zeland story,snow bross,ghost n goblins,ghouls n ghosts κτλ.προτιμω χιλιεσ φορεσ αυτα παρα καποιο συνχρονο παιχνιδι.

 

[Leon]

Μήπως λοιπόν σε αυτή τη φράση κρύβεται η απάντηση; Μήπως η απόλαυση των σημερινών παιχνιδιών κρύβεται περισσότερο στο "να δω τι γίνεται παρακάτω" -επικουρούμενη από το ότι πρόκειται για οπτικοακουστικά αριστοτεχνήματα- και λιγότερο στο playability αυτό καθέ αυτό;

Υπάρχει σαφέστατα μεγάλη διαφοροποίηση. Τα περισσότερα παλιά παιχνίδια δεν ήταν φτιαγμένα για να νιώσεις την εμπειρία, αλλά για να τα νικήσεις, δεν μπορούσες καν να τα τελειώσεις (ή πολύ δύσκολα), απλά να κάνεις όσο το δυνατό μεγαλύτερο high score. Σκέψου ότι για τα text adventures (που έπρεπε να τα τελειώσεις) έφτυνες αίμα για να το κάνεις (δεν "άνοιγαν τα πόδια" όπως τα σημερινά, που είναι δεδομένο ότι θα τα τελειώσεις) και πάλι δεν θα έπιανες φουλ σκοπ, οπότε ξανά μανά να δεις τι έχασες.

Μπορεί να έχει σημασία και η διαφορετική φιλοσοφία Αμερικής-Ιαπωνίας. Στην Αμερική, συγκέντρωση όσο το δυνατό μεγαλύτερου πλούτου είναι δείγμα επιτυχίας (εξ ου και το high score) ενώ οι Ιάπωνες επικεντρόνωνται περισσότερο στην επίτευξη ενός στόχου (άρα να τελείωσεις το παιχνίδι).

Όμως και η επίτευξη στόχου κάποτε ήταν τεράστια πρόκληση που λίγοι θα τα κατάφερναν (για να δούμε αν θα τελειώσεις το Zelda, το Metroid, το Ninja Gaiden), ενώ τώρα απλά αν επενδύσεις αρκετές εργατοώρες στο παιχνίδι είναι δεδομένο ότι θα το τελειώσεις. Στα MMORPG πχ, φαίνεται αυτό πιο ξεκάθαρα, αφού το πόσο καλός είσαι στο PvP δεν είναι θέμα ικανότητας, αλλά καθαρά θέμα του πόσου χρόνου έχεις επενδύσει στο παιχνίδι. Βέβαια εξαιρέσεις υπάρχουν πολλές. Υπάρχουν πολλά retro games που μοιάζουν με σημερινά παιχνίδια και τούμπαλιν. Μην τα τσουβαλιάζουμε όλα. Συν το γεγονός ότι η ικανότητα του παίκτη φαίνεται σήμερα περισσότερο παρά ποτέ στο competitive multiplayer, όπου εκεί διαχωρίζεται η ήρα από το στάρι. Το single player είναι για όσους θέλουν να ζήσουν την εμπειρία, το multiplayer για τους αφοσιωμένους που θέλουν να νικήσουν.

Απλά εμένα το όλο σημερινό σκηνικό μου είναι τελείως αδιάφορο και δεν έχω διάθεση να ασχοληθώ πλέον. Το σύγχρονο gaming όσο πήγαινε και μειωνόταν, μέχρι που έφτασε στο μηδέν. Ξέρω ότι υπάρχουν παιχνιδάρες, ξέρω ότι υπάρχουν παιχνίδια με στυλ retro για τους νοσταλγούς, ξέρω ότι μπορεί να υπάρχουν πρωτότυπες ιδέες στην indie scene, αλλά δεν θέλω πλέον να ασχοληθώ. Είμαι ευχαριστημένος με τα παιχνίδια του παρελθόντος και δεν αισθάνομαι πλέον την ανάγκη να ανακαλύψω κάτι καινούργιο. Στο κάτω κάτω έχω την χείριστη άποψη για το 99% της σύγχρονης βιομηχανίας του gaming, οπότε απλά βαριέμαι να ψάχνω για το 1% που είναι διαμάντια. Ο gaming χρόνος μου είναι περιορισμένος και πρέπει να κάνω τις επιλογές μου. Ε προτιμώ να παίξω τα Gold Box της SSI παρά τα Dragon Age. Τόσο απλά.

 

[cutlaroc]

Τα περισσότερα παλιά παιχνίδια δεν ήταν φτιαγμένα για να νιώσεις την εμπειρία, αλλά για να τα νικήσεις, δεν μπορούσες καν να τα τελειώσεις (ή πολύ δύσκολα), απλά να κάνεις όσο το δυνατό μεγαλύτερο high score.

Με πρόλαβες Leon... Αυτή ήταν η μαγεία... Όταν ειδικά είχες και το Pixel με τη σελίδα με τα High Scores πάλευες μπας και δείς και συ το όνομα σου δημοσιευμένο χεχεχεχε

 

[SurvivalHorror]

Σεβαστή η άποψη σου,προσωπικά λατρεύω παιχνίδια από το 1985 μέχρι σήμερα,δε μπορώ να κλείσω τα μάτια σε παιχνίδια ογκόλιθους(Resident Evil,Silent Hill,Project Zero,Heavy Rain,Shadow Of The Colossus,LA Noire,Dark Souls)και ένα σωρό άλλα που έχουν αφήσει εποχή.

Δεν έχω σταματήσει ποτέ να παίζω τα παλαιότερα παιχνίδια που θα αγαπάω μια ζωή,αλλά ο συνδυασμός των προγενέστερων με τα τωρινά με καλύπτει απόλυτα.

 

[milntov]

Τωρα μονο retro gaming.Σπανια θα παιξω πιο καινουργια παιχνιδια και αυτα στην πιο συγχρονη κονσολα που εχω και ειναι το xbox 360.
Aσε που μετα το xbox 360 δεν εντυπωσιαστηκα ιδιαιτερα απο καποιο συγχρονο παιχνιδι ουτε ειδα την αναμενομενη εξελιξη στα γραφικα..

Το retro gaming τωρα με τους emulators και τις κονσολες που εχω μου προσφερει διασκεδαση στο max....ειναι και τοσες πολλες οι retro παιχνιδαρες που δεν προκειται να βαρεθω ποτε...+ οτι τα γραφικα των retro παιχνιδιων στις ποιοτικες crt τηλεορασεις που εχω δειχνουν φανταστικα ακομη και σημερα με την αυθεντικη τους εικονα

 

[AEON]

Προσωπικά παίζω ότι προλάβω. Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν ξαναείχα τόσο τεράστια συλλογή games και τόσο λίγο χρόνο να αφιερώσω!

Ανήκω στην κατηγορία που ευχαριστιέται να παίζει από Asteroids μέχρι το τελευταίο expansion του νέου Doom κι από απλά shoot'em ups μέχρι τα πιο σύνθετα Adventures & RPGs. O καλός μύλος όλα τα αλέθει. Κάθε εποχή και είδος έχει τα δικά του θετικά και αρνητικά. Όπως συνηθίζω να λέω: "αν είναι εθιστικό το gameplay, όλα τα άλλα βρίσκονται".