Να ένα όμορφο θέμα! Δηλαδή, όμορφο για μένα παιδιά, γιατί διαβάζω εδώ ιστορίες για νονούς φαντάσματα, που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τα βαφτιστήρια τους, που τα βάφτισαν και τα ξέχασαν.... Απαράδεκτο! Η δική μου εμπειρία είναι τελείως διαφορετική...
Πρώτα απ' όλα, ο άνθρωπος που ήταν να με βαφτίσει δε με βάφτισε τελικά... Ήταν ο αδελφός της γιαγιάς μου (θείος της μαμάς μου δηλαδή) ο οποίος ήταν παντρεμένος αλλά δεν είχε παιδιά... και η μαμά μου που τον λάτρευε, του είπε να με βαφτίσει.... Ήταν ηθοποιός του θεάτρου (έπαιξε μόνο σε τρία έργα στον κινηματογράφο) και με μεγάλη μου έκπληξη, είδα ότι υπάρχει εδώ στο retromaniax το όνομά του... Ρένος Βρεττάκος... Αρρώστησε λίγο μετά που γεννήθηκα και πέθανε... Δεν τον θυμάμαι βέβαια... Αλλά άκουγα ένα σωρό ιστορίες από τη μαμά μου και τη θεία μου γι' αυτόν.... Το μόνο ενθύμιο που έχω από εκείνον είναι ένα χρυσό μενταγιόν που μου έκανε δώρο με το ονοματεπώνυμό μου και την ημερομηνία γέννησής μου πάνω...
Εν πάση περιπτώσει, τελικά με βάφτισε η γυναίκα του... Η νονά η Αλεξάνδρα... Εκείνη, δεν είχε καμμία σχέση με το θέατρο, ήταν δασκάλα.... Η νονά μου έζησε μέχρι που πήγα 20 χρονών... Όταν ήμουν πολύ μικρή, μου έφτιαχνε φορεματάκια πλεκτά γιατί ήταν καταπληκτική στο πλέξιμο! Παιδιά, τα Χριστούγεννα είχα πάντα το δώρο μου... Δεν υπήρχε Πάσχα που να μην έχω την λαμπάδα μου! Μέχρι τα 20 μου χρόνια! Έβρισκε ωραίες λαμπάδες, όχι παιδικές, αλλά για κοπέλα και ερχόταν πάντα... μαζί με χαρτζιλίκι πολύ γερό! Τα τελευταία χρόνια ήταν πεντοχίλιαρο! Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνη! Και το κλού είναι ότι είχε πάρει ένα οικόπεδο στον Άγιο Νικόλαο, στην Ανάβυσσο και είχε χτίσει εκεί δωμάτια τα οποία τα νοίκιαζε και είχε ένα πολύ καλό εισόδημα... Σε ένα από αυτά έμενε εκεί για αρκετό καιρό πριν αρρωστήσει.... Θυμάμαι πηγαίναμε συχνά όταν ήμουν μικρή με τον θείο και την θεία μου (την αδελφή της μαμάς μου δηλαδή) εκεί, μέναμε τα σαββατοκύριακα, κάναμε μπάνιο γιατί η θάλασσα ήταν πολύ κοντά, παίζαμε με τα δικά της ανίψια (γιατί εγώ ήμουν εξ αγχιστείας)... Όταν αρρώστησε, έκανε την διαθήκη της και μοίρασε τα σπιτάκια στα ανίψια της... Μαντεύετε? Ένα από αυτά το άφησε σε μένα!!!!! Η μαμά μου δεν το πίστευε!!!
Έχω βαφτίσει δύο κοριτσάκια... Δηλαδή κοριτσάκια και στα μούτρα μου, γιατί τώρα είναι κοπελάρες 20 χρονών... Εντάξει, σπίτι δεν μπορώ να τους αφήσω, αλλά έχω προσπαθήσει να έχω πάντα επαφή μαζί τους, να τα συμβουλεύω και να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου γιατί έχω καταλάβει ότι τα παιδιά το θέλουν το ενδιαφέρον του νονού. Μόνο που δεν ήξερα ότι δεν είναι δεδομένο... Εγώ νόμιζα ότι όλες οι νονές είναι σαν τη δική μου... Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι η δική μου ήταν μάλλον η εξαίρεση....
Πρώτα απ' όλα, ο άνθρωπος που ήταν να με βαφτίσει δε με βάφτισε τελικά... Ήταν ο αδελφός της γιαγιάς μου (θείος της μαμάς μου δηλαδή) ο οποίος ήταν παντρεμένος αλλά δεν είχε παιδιά... και η μαμά μου που τον λάτρευε, του είπε να με βαφτίσει.... Ήταν ηθοποιός του θεάτρου (έπαιξε μόνο σε τρία έργα στον κινηματογράφο) και με μεγάλη μου έκπληξη, είδα ότι υπάρχει εδώ στο retromaniax το όνομά του... Ρένος Βρεττάκος... Αρρώστησε λίγο μετά που γεννήθηκα και πέθανε... Δεν τον θυμάμαι βέβαια... Αλλά άκουγα ένα σωρό ιστορίες από τη μαμά μου και τη θεία μου γι' αυτόν.... Το μόνο ενθύμιο που έχω από εκείνον είναι ένα χρυσό μενταγιόν που μου έκανε δώρο με το ονοματεπώνυμό μου και την ημερομηνία γέννησής μου πάνω...
Εν πάση περιπτώσει, τελικά με βάφτισε η γυναίκα του... Η νονά η Αλεξάνδρα... Εκείνη, δεν είχε καμμία σχέση με το θέατρο, ήταν δασκάλα.... Η νονά μου έζησε μέχρι που πήγα 20 χρονών... Όταν ήμουν πολύ μικρή, μου έφτιαχνε φορεματάκια πλεκτά γιατί ήταν καταπληκτική στο πλέξιμο! Παιδιά, τα Χριστούγεννα είχα πάντα το δώρο μου... Δεν υπήρχε Πάσχα που να μην έχω την λαμπάδα μου! Μέχρι τα 20 μου χρόνια! Έβρισκε ωραίες λαμπάδες, όχι παιδικές, αλλά για κοπέλα και ερχόταν πάντα... μαζί με χαρτζιλίκι πολύ γερό! Τα τελευταία χρόνια ήταν πεντοχίλιαρο! Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνη! Και το κλού είναι ότι είχε πάρει ένα οικόπεδο στον Άγιο Νικόλαο, στην Ανάβυσσο και είχε χτίσει εκεί δωμάτια τα οποία τα νοίκιαζε και είχε ένα πολύ καλό εισόδημα... Σε ένα από αυτά έμενε εκεί για αρκετό καιρό πριν αρρωστήσει.... Θυμάμαι πηγαίναμε συχνά όταν ήμουν μικρή με τον θείο και την θεία μου (την αδελφή της μαμάς μου δηλαδή) εκεί, μέναμε τα σαββατοκύριακα, κάναμε μπάνιο γιατί η θάλασσα ήταν πολύ κοντά, παίζαμε με τα δικά της ανίψια (γιατί εγώ ήμουν εξ αγχιστείας)... Όταν αρρώστησε, έκανε την διαθήκη της και μοίρασε τα σπιτάκια στα ανίψια της... Μαντεύετε? Ένα από αυτά το άφησε σε μένα!!!!! Η μαμά μου δεν το πίστευε!!!
Έχω βαφτίσει δύο κοριτσάκια... Δηλαδή κοριτσάκια και στα μούτρα μου, γιατί τώρα είναι κοπελάρες 20 χρονών... Εντάξει, σπίτι δεν μπορώ να τους αφήσω, αλλά έχω προσπαθήσει να έχω πάντα επαφή μαζί τους, να τα συμβουλεύω και να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου γιατί έχω καταλάβει ότι τα παιδιά το θέλουν το ενδιαφέρον του νονού. Μόνο που δεν ήξερα ότι δεν είναι δεδομένο... Εγώ νόμιζα ότι όλες οι νονές είναι σαν τη δική μου... Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι η δική μου ήταν μάλλον η εξαίρεση....
