Ξαναπαίζοντας τα Special Review

[Leon]

Ξαναδιάβαζα τα Special Review και το βρήκα ως μια καλή αφορμή για retrogaming να ξαναπαίξω τα παιχνίδια που η συντακτική ομάδα του Pixel επέλεξε να τους δώσει περίοπτη θέση. Σήμερα με τόσο hype, previews, hands-on, beta editions, developers interviews, μπλα μπλα μπλα, πάνω κάτω όλοι γνωρίζουμε πριν καν βγει ένα παιχνίδι αν είναι "βαρβάτος" τίτλος και η συντακτική ομάδα ενός εντύπου ξέρει σε ποιους πρέπει να δώσει παραπάνω προσοχή και πιο αναλυτικό review. Τότε τα πράγματα ήταν πολύ πιο ερασιτεχνικά, η πληροφόρηση ήταν πολύ λιγότερη ιδίως στην Ελλάδα που ήταν έξω από τα πράγματα και οι συντάκτες των περιοδικών δεν είχαν καν άμεση επαφή με τους developers και τους publishers. Οπότε ίσως και η επιλογή του special review να ήταν “αθώα” (δηλαδή επέλεγαν το παιχνίδι του μήνα που τους άρεσε περισσότερο ή έστω το θεωρούσαν αρκετά σημαντικό ώστε να χρειάζεται έχτρα κάλυψη). Βέβαια αν και έπεφταν συχνά μέσα και πράγματι τα παιχνίδια του special review άφησαν ιστορία μερικές φορές είχαν πέσει τελείως έξω.


Τώρα για τα ίδια τα review ξαναδιαβάζοντας τα τόσα χρόνια μετά πρέπει να ομολογήσω ότι τα περισσότερα δεν είναι πολύ καλά χρησιμοποιώντας όμως σύγχρονα κριτήρια. Η κριτική για το παιχνίδι είναι μερικές γραμμές και το υπόλοιπο αναλώνεται στο story του παιχνιδιού και στο πως παίζεται. Βέβαια για τότε το πρώτο σε έβαζε στο κλίμα του παιχνιδιού και σε έκανε να θες να το παίξεις ενώ το δεύτερο ήταν πολύ χρήσιμο για τα άτακτα παιδιά που είχαν χάσει το manual.

 


Θα επανέλθω με τη γνώμη μου για μερικά παιχνίδια που θα παίξω αλλά πριν από αυτό μερικά στοιχεία. Κοίταξα τα Special Review από το πρώτο (στο τεύχος 22) μέχρι το τελευταίο της αρχικής μορφής του Pixel (τεύχος 79) συνολικά 56 (το τεύχος 23 και 24 δεν είχαν special review). Τη μερίδα του λέοντος έχουν τα special review για τους 16 bit home κάτι απολύτως λογικό αφού μιλάμε για το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ʽ80 όπου τα πιο εντυπωσιακά παιχνίδια ήταν για αυτούς. Special Review για οκτάμπιτα είναι 11 (υπάρχουν και άλλα αλλά το special review έδινε έμφαση στις 16 bit εκδόσεις του παιχνιδιού), ενώ υπάρχουν και 2 για PC (The Ancient Art of War και το Wing Commander). Φυσικά τα περισσότερα παιχνίδια είναι Ευρωπαϊκά (κατά κύριο λόγο από το Ηνωμένο Βασίλειο) ενώ μόλις 17 είναι από την Αμερική. Πάλι λογικό αφού οι home computers ήταν κυρίως Ευρωπαϊκή υπόθεση και η Ελληνική αγορά ακολουθούσε την Βρετανική. Τα περισσότερα παιχνίδια ανήκουν στις “σοβαρές” κατηγορίες (simulation, adventure, RPG, Strategy ή S.A.R.S. ) ) άντε στο τσακίρ κέφι κανένα arcade adventure ενώ καθαρά arcade παιχνίδια (beat ʽem up, shoot ʽem up, racing, platform, sports και λοιπές δυνάμεις) είναι 18 (πάνω κάτω, ανάλογα πόσο action θεωρούμε κάποια παιχνίδια). Μάλιστα 3 special review ήταν εφαρμογές και όχι παιχνίδια (Art Studio, GEOS, Photon Paint). Εδώ που τα λέμε πάλι λογικό γιατί πώς να γράψεις 4 σελίδες για ένα shoot ʽem up όσο καλό και να είναι; Το μόνο “περίεργο” της υπόθεσης είναι η ασυνήθιστα υψηλή συμμετοχή παιχνιδιών της Ocean (10 παιχνίδια) αλλά ίσως δεν είναι καθόλου ύποπτο γιατί η Ocean ήταν ο μεγαλύτερος Ευρωπαϊκός Publisher της δεκαετίας του ʽ80.

 


Ποια παιχνίδια πιστεύετε ότι άξιζαν το Special Review και ποια όχι; Ποια παιχνίδια που ήταν απλώς review άξιζαν να γίνουν special review; Τα είχατε παίξει τότε ή τα έχετε παίξει πρόσφατα; Ποια θέλετε να ξαναπαίξετε; Τι γνώμη έχετε για τα ίδια τα special review;

 

[Wally]

Εκπληκτικη ιδεα!!! Θα επανελθω!

 

[Leon]

Το έριξα στην τύχη για τα παιχνίδια που θα παίξω (έχει πιο πλάκα έτσι ) και το πρώτο που έτυχε ήταν το The Immortal που παρουσιάστηκε στο τεύχος 72, το Δεκέμβριο του '90. Το είχα παίξει τότε σε Amiga αλλά αυτή τη φορά το έπαιξα στην έκδοση για Mega Drive γιατί προσθέτει κοντινό πλάνο στη μάχη με φοβερό animation και λίγο περισσότερα ηχητικά εφέ αλλά γενικά δεν έχει μεγάλες διαφορές.





Είναι ένα ισομετρικό action adventure από τον δημιουργό του Zanny Golf το οποίο αρχικά βγήκε για τον Apple IIGS και εν συνεχεία μεταφέρθηκε στα υπόλοιπα format. Το παιχνίδι είναι απίστευτα δύσκολο, με πάρα πολλούς ξαφνικούς θανάτους (και δεν έχει save) σε σημείο που σε κάποια σημεία θες να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Και όμως, παρά την δυσκολία είναι από τα παιχνίδια που δεν τα παρατάς και θες να τα τελειώσεις. Ένα από τα πράγματα που σε κρατούν είναι το καταπληκτικό animation και οι ευφάνταστες σκηνές θανάτου (που θα τις δεις πολλές φορές). Το άλλο είναι ότι το παιχνίδι παρά τη δυσκολία του είναι "δίκαιο". Ποτέ δεν αισθάνεσαι ότι έχασες λόγω κακού χειρισμού (ο οποίος είναι άψογος) ή κακού game design. Οι γρίφοι είναι πολύ λογικοί και δεν χρειάζεται να είσαι ο Τσουρινάκης για να τους λύσεις και το σύστημα μάχης βατό, οπότε και οι RPGάδες/adventurάδες που δεν το "έχουν" στα action κομμάτια μπορούν εν τέλει να τα καταφέρουν, αν και τελικά καταντά λίγο μονότονο (ε δεν είναι και fighting παιχνίδι). Δηλαδή είναι ένας καλός συνδυασμός των στοιχείων adventure και action, όπου το όλο είναι μεγαλύτερο και καλύτερο από τα συστατικά του μέλη.





Τελικά το άξιζε το special review; Νομίζω ναι. Προφανώς δεν μπορώ να γνωρίζω τι άλλο είχαν διαθέσιμο να παρουσιάσουν εκείνο τον μήνα αλλά από τα υπόλοιπα reviews του τεύχους μάλλον είναι πιο ενδιαφέρον. Εξάλλου τα Indianapolis 500 που διακρινόταν για τα γρήγορα πολυγωνικά γραφικά του και το Wrath of the Demon της Readysoft (ξέρετε τι σημαίνει αυτό: φοβερά γραφικά, πάσχει το gameplay) είχαν Hyperview, ενώ το Loom (προφανώς το καλύτερο παιχνίδι εκείνου του μήνα) είχε την κατάλληλη μεταχείριση από τον Τσουρινάκη.

 

[alkis21]

Πραγματικά πολύ καλή ιδέα! Θα τα δω και θα πω κι εγώ τη γνώμη μου.

Λοιπόν, η λίστα με τα Special Reviews για την περίοδο που αναφέρθηκε είναι η παρακάτω:

Friday the 13th
Elite
The Art Studio
Kung Fu Master
TT Racer
GEOS
Ace
Master of the Universe
Defender of the Crown
Saboteur II
M.U.D.
Deja Vu
Goldrunner
Star Trek
Tai Pan
Phantasie III
The Ancient Art of War
The Hunt for the Red October
Platoon
Dungeon Master
Carrier Command
Captan Blood
The Bard's Tale
F-18 Interceptor
Wargame Construction Set
Sundog: The Frozen Legacy
Where Time Stood Still
Starglider II
Total Eclipse
Falcon
Purple Saturn Day
Crazy Cars II
Heroes of the Lance
Kick Off
Populous
New Zealand Story
Batman
The Untouchables
Super Wonderboy
F-29 Retaliator
Rainbow Islands
Player Manager
It Came from the Desert
Midwinter
Photon Paint
Resolution 101
Lost Patrol
Nightbreed
The Immortal
Powermonger
Captive
Legend of Faerghail
Turrican II
Wing Commander
Supremacy
Eye of the Beholder

Νομίζω ότι κατά κανόνα αποτελείται από πολύ καλά παιχνίδια. Θα έλεγα πως η επιλογή του Batman με ξένισε λίγο, το θεωρώ μέτριο και στο ίδιο τεύχος υπήρχε το εξαιρετικό Beach Volley. Το αγαπημένο μου από όλα στη λίστα είναι το Player Manager, ακόμα και σήμερα δεν περνάει μήνας που να μην του αφιερώσω λίγες ώρες. Τώρα για αυτά που θα μπορούσαν να είχαν γίνει και δεν έγιναν... Αφήνω απ' έξω τα adventures, αφού τα reviews του Αντρέα ήταν έτσι κι αλλιώς special και πολυσέλιδα. Το Skweek δεν πήρε το μάτι μου. Και βέβαια, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο ιστορικό λάθους του τεύχους Ιουλίου-Αυγούστου 1990, όταν προτίμησαν να κάνουν Special Review στο Photon Paint αντί για το Kick Off 2! Επανόρθωσαν με το να το αναφέρουν συνεχώς για πολλά χρόνια σε κάθε τεύχος.

 

[Nemo]

Ενα εξαιρετικο comeback thread απο τον Leon που "ελλειψε" .....

 

[Leon]

Πράγματι Nemo, χαίρομαι που σας "ξαναβλέπω" μετά από τόσα χρόνια απουσίας (πολλές φορές δυστυχώς μπαίνουν στη μέση θέματα της "πραγματικής" ζωής και δεν έχεις χρόνο για άλλες ασχολίες). Ναι Alkis21 γενικά οι επιλογές είναι σωστές αλλά υπήρχαν και κάποιες πατάτες. Πχ ένα άλλο παιχνίδι που μου έκατσε στο "ζάρι" είναι το Masters of the Universe από το τεύχος 31. Licensed τίτλος του γνωστού μας He-Man της Mattel που έγινε καρτούν, κόμικς, ταινία, κτλ, για να πουλάει κούκλες μυρίζει από μακριά ότι είναι φόλα. Και πράγματι μιλάμε για αθλιότητα. Ένα platform παιχνίδι με κάκιστα γραφικά , άθλιο χειρισμό και ανύπαρκτο ήχο. Το παιχνίδι δεν παίζεται με τίποτα. Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Η έκδοση για Commodore 64 έχει χοντροκομμένα γραφικά που κινούνται αργάαααα και σπαστά, ο χειρισμός είναι ακόμα χειρότερος* και το μόνο που το "σώζει" λίγο είναι ότι το SID chip παίζει το θέμα του καρτούν που μετά από λίγο βέβαια σου σπάει τα νεύρα. Αλήθεια, ψιλοκλεμμένο μου φαίνεται, μήπως είναι Jean Michel Jarre;

 


*Για να καταλάβετε για τι χάλι μιλάμε: Έξω από το κάστρο το παιχνίδι είναι ψευδοτρισδιάστατο (σαν το Renegade) οπότε το κάτω σε πηγαίνει στο κάτω μέρος της οθόνης. Μέσα στο κάστρο είναι ένα κανονικό 2D platform. Αλλά αν πατήσεις κάτω στην έκδοση του C64 ο He-Man πάει προς τα κάτω και πέφτει από την οθόνη με αποτέλεσμα να χάσεις! Τουλάχιστον αυτό ο Spectrum δεν το έχει.

 


Πραγματικά δεν ξέρω τι σκέφτονταν όταν έβαζαν αυτό το παιχνίδι για Special Review. Και δεν είναι ότι δεν είχαν άλλα παιχνίδια. Ο Λεκό κάνει μια αρκετά αναλυτική παρουσίαση του Ace of Aces το οποίο άνετα γινόταν Special Review, το World Games ήταν πολύ καλό για το είδος του, και υπάρχει το Into The Eagle's Nest το οποίο το είχαμε λιώσει και ήταν ένας πάρα πολύ καλό gauntletοϊδές.

 

[billy]

Ωραίο θέμα Leon. (btw, το Masters of the Universe αποτελεί για εμένα μία ιδιάζουσα περίπτωση, μιά και παρά το ότι είχε διαφημιστεί έκδοση για Amstrad, δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Ετσι, αν και σαν παιχνίδι είναι μάλλον μέτριο, υπήρξε απο τους τίτλους που μία εποχή αποζητούσα επίμονα να παίξω... )

Επίσης συμφωνώ απόλυτα ότι το Ace of Aces (ή και το World Games) μπορούσε να "σταθεί" άνετα ως special.

Tώρα, γενικά για τα special reviews, εννοείται ότι αρκετά απο τα μέλη του forum θα έχουν διαφορετική άποψη για το ποιό άξιζε "ειδικής" παρουσίασης ή όχι, ανάλογα με τις παιχνιδο-προτιμήσεις του καθενός (αυτό είναι αναμενόμενο άλλωστε ).

Θα μπορούσαμε να σχολιάζουμε αρκετά για τις διάφορες επιλογές - ακόμα και για παιχνίδια που θεωρούνται ιδιαίτερα δημοφιλή στο ελληνικό κοινό (π.χ. Tai-Pan, Τhe Untouchables, κ.α.), αλλά επειδή σχεδόν ποτέ δεν με φτάνει ο χρόνος να κάτσω να γράψω όσα θα ήθελα, μάλλον θα περιοριστώ σε 2-3 ιδιαίτερα χτυπητές περιπτώσεις, και απο εκεί και πέρα θα αρκεστώ σε σχολιασμό άλλων posts.

Στην παραπάνω λίστα, έπεσε το μάτι μου στο Crazy Cars II.

Αξιοπρεπές racing παιχνιδάκι (με τον χάρτη του, την ωραία μουσικούλα του, την ποικιλία στα γραφικά του, κ.ο.κ.), αλλά απο την στιγμή που υπάρχει στο "roster" το υπέροχο Battlehawks 1942 του Λώρενς Χόλλαντ, η συγκεκριμένη επιλογή μοιάζει μάλλον ατυχής. (εξαιρούμε φυσικά το Corruption το οποίο "περιποιήθηκε" όπως έπρεπε ο μαίτρ Ανδρέας - παρόμοια περίπτωση με το Loom που ανέφερε παραπάνω ο Leon).

Επίσης, άλλο "χτυπητό" παράδειγμα, αποτελεί το Night Breed (το οποίο είναι και το τελευταίο special review του Λεκό). Δεν είναι άσχημο (το θεωρώ άνω του μετρίου - δεν πρόκειται για την καθαρά "arcade" έκδοση), αλλά προσωπικά θα επέλεγα το "Γκιμπσονικό" Neuromancer (ακόμα και ο Λεκό δείχνει να το προτιμάει, και στάθηκε αφορμή να αναζητήσει και το βιβλίο), με runner-ups τα Xiphos (ευτυχώς έγινε "Hyper") & Paradroid '90 (το συγκεκριμένο "τιμητικά", αφού δεν θυμάμαι να παρουσίασαν ποτέ το αυθεντικό διαμάντι του Μπρέυμπρουκ για C64 - ούτε καν σε απλό review - αν και είχαν γίνει review παιχνίδια εμπνευσμένα απο αυτό, όπως το Quazatron).

Εννοείται ότι και πάλι αφήνουμε έξω... "εσκεμμένα" το Conquests of Camelot.

Κλείνω πολύ σύντομα με κάτι άλλο, αρκετά διασκεδαστικό:

Στο τεύχος 56 παρουσιάστηκε το Heroes of the Lance (εμπνευσμένο απο -τι άλλο- το Dragonlance campaign setting της TSR), τον καιρό που η SSI είχε πάρει "εργολαβία" τους σχετικούς AD&D τίτλους.

Αν και παρουσιάζονται σε απλά reviews ορισμένοι καλοί τίτλοι - ακόμα και "με μία ματιά" όπως το War in Middle Earth (καθώς κάποιοι λιγότερο καλοί, ενώ έχουμε και το... "αβαβά" με την διπλή παρουσίαση του Shoot-out), εν τέλει το Heroes δεν είναι ακριβώς "άκυρο" σαν επιλογή.

Το "διασκεδαστικό" της υπόθεσης που λέγαμε παραπάνω, είναι ότι δύο τεύχη πριν, ο Γιωργάκης (μαζί με τον Λεκό) έκαναν μία μαζική παρουσίαση rpg παιχνιδιών, όπου δεν είχαν γίνει καθόλου κολακευτικά σχόλια για το Heroes !! (αντίθετα, εκθειάζετo -δικαίως- το "Forgotten Realmsικό" και υπέροχο, Pool of Radiance).

Aντιλαμβάνεστε νομίζω για ποιό λόγο παραξενεύτηκα όταν δύο μήνες αργότερα είδα το Heroes of the Lance να έχει γίνει special review (και μάλιστα απο τον Γιωργάκη).

 

[Amigos]

φοβερο θεμα, σας απολαμβανω... το Masters of the Universe πρεπει να ειναι χειροτερο παιχνιδι που ειδα ποτε

 

[spyros_s]

Ωραίο θέμα.

Σε πρώτο επίπεδο διαφωνώ με τον Άλκη που θεώρησε το batman μέτρια επιλογή για special review! Προφανώς ξέχασε την batmania που είχε κυριεύσει τους πάντες με την προβολή του πρώτου μπατμαν με τον Νίκολσον, τον Κίτον και την Μπάσιντζερ ενώ και το παιχνίδι ήταν υπέροχο και ατμοσφαιρικό σε όλες τις πλατφόρμες συνοδευόμενο από φοβερό ingame tune! Εδώ βέβαια θα ξαναεκφράσω το παράπονο που είχα τότε που τα special review ποτέ δεν περιείχαν screenshots από cpc ενώ είχαν πάντα από αμιγκα-σπέκτρουμ-πατάρι και c64!

Επίσης θα σχολιάσω το review του friday the 13th! ΠΕριμέναμε τότε ένα θρίλερ...έλεγαν στην δοκιμή ότι τους κόπηκαν τα πόδια από την κραυγή του jason και την εικόνα με τον μπαλτά στο κεφάλι του θύματος, μιλούσαν για παιχνίδι δράσης που όμως μόλις έπεσε στα χέρια μας, ο τρόμος μετατράπηκε σε γέλιο για την συγκεκριμένη σκηνή και...κραυγή ενώ το παιχνίδι ήταν βαρετό με ήχο που θα ταίριαζε σε τσιγκολελετα. Πρόκειται για το πλέον ατυχές special review!

Θα επανέλθω δριμύτερος!

 

[billy]

Αυτό είναι που έλεγα παραπάνω σχετικά με διαφορετικές απόψεις.

Π.χ. στην περίπτωση του Batman the movie συμφωνώ με τον Σπύρο και θεωρώ ότι ήταν μία πολύ καλή επιλογή για special - ανεξαρτήτως απο την "batmania" της περιόδου - ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα επέλεγα στη θέση του το Beach Volley που ανέφερε ο φίλτατος Aλκης. Το ιδανικότερο runner-up για εμένα θα ήταν το Fighter Bomber της Veκtor Grafix στο οποίο δούλεψε και ο Ιαν Μάρτιν (Ace, Ace 2, κλπ). Είπαμε: απόψεις είναι αυτές.

Oσο για το Friday the 13th, θεωρούσα (και εξακολουθώ να θεωρώ) ότι είχε τουλάχιστον την κατάλληλη "ατμόσφαιρα". (έχω κάνει σχετικά σχόλια και στο review του Alucard).

To άλλο παιχνίδι απο το συγκεκριμένο τεύχος που έχει τα "φόντα" για special είναι φυσικά το εκπληκτικό Hardball - με το περίφημο "έκτο αστεράκι" στα γραφικά (έχουμε ξαναμιλήσει για τις δουλειές της Mimi Doggett) - αν και τέτοια παιχνίδια είχαν μικρή απήχηση στους έλληνες gamers.

 

[Leon]

Λοιπόν για το special review του Batman μιας και το αναφέρατε: Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι έχω λίγο τις υποψίες μου για τις επιλογές των Special Review αφού εκείνη την περίοδο είχαν πέσει 5 συνεχόμενα special review παιχνιδιών της Ocean (με μόνο μια σφήνα του Super Wonderboy από το Αγγλικό τμήμα της Activision το οποίου δυστυχώς η μεταφορά στους home ήταν πάρα πολύ μέτρια). Τεύχος 59: New Zealand Story, 60: Batman the Movie, 61: The Untouchables, 63: F-29 Retaliator, 64: Rainbow Islands.

Λοιπόν για το F-29 Retaliator δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, γιατί με τα flight simulators δεν το έχω, αλλά γενικά θεωρείται πολύ καλό παιχνίδι οπότε άξια γίνεται special review. Τα υπόλοιπα όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι παιχνίδια που αξίζουν Special Review. Μιλάμε για licensed τίτλους που έβγαζε η Ocean με το τσουβάλι και κατά κύριο λόγο ήταν μετριότατοι. Το Batman ήταν μέτριο (βέβαια οκ με το χαμό που γινόταν με το Batman τότε αναμενόμενο να γίνει εξώφυλλο και special review: ήταν πιασάρικο θέμα που πούλαγε τεύχη, εδώ μέχρι και πακέτο Amiga-Batman είχε βγει), το the Untouchables κακό, το the New Zealand Story ανεκτό σχετικά, και το Rainbow Islands καλό μεν αλλά στο ίδιο τεύχος υπήρχαν δύο κλασσικοί και πολύ σημαντικοί τίτλοι: το Airborne Ranger και το Stunt Car Racer.

A και αν είχες Amiga άστο καλύτερα: Όλοι οι προαναφερθέντες τίτλοι της Ocean ήταν μεταφορές από Atari ST και δεν αξιοποιούσαν καθόλου το hardware της Amiga.

 

[Leon]

Συνεχίζοντας το gaming πάμε στο τεύχος 36 και σε ένα Shoot 'em up, το Goldrunner για τον Atari ST. Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω γιαυτό το special review, γιατί έχω μείνει κυριολεκτικά άναυδος. Οι πρώτες δύο σελίδες του Review αναλώνονται στην ιστορία του παιχνιδιού και τον πρωταγωνιστή του τον Ronnie Jotten! (φήμες λένε ότι εκτός από πιλότος ήταν και τραγουδιστής των Pex Sistols) . Εντάξει θα μου πείτε, Αγγλικό shooter είναι οι δημιουργοί έκαναν ένα μικρό αστείο. Ε και επειδή ο συντάκτης δεν είχε και πολλά να πει για ένα shoot 'em up αποφάσισε να γεμίσει τις σελίδες αντιγράφοντας το στόρυ που είχε το manual (καλά ποιος νοιάζεται για το στόρυ σε ένα shoot 'em up. Αλλά το τούβλο σου σκάει στο κεφάλι όταν διαβάσεις την ιστορία του παιχνιδιού στο manual. Και είναι πολύ μικρότερη και δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτά που γράφει ο συντάκτης (όχι δεν έχει Ronnie Jotten) ο οποίος αποφάσισε να ξετυλίξει το συγγραφικό του ταλέντο στο review!!!! ΘΕΟΣ!!!!!! Πραγματικά προσκυνάω!!!

Πάμε τώρα στο ζουμί: το παιχνίδι. Εδώ έχουμε την κλασσική περίπτωση που θαμπώθηκαν από τα κάλλη του 68000 και δεν είδαν τις σαφείς αδυναμίες στο gameplay. Πραγματικά το παιχνίδι για την εποχή του είναι πολύ εντυπωσιακό. Καταρχάς έχει φοβερή μουσική από τον Rob Hubbard, sampled speech (καλά πως του ήρθε του συντάκτη ότι δεν ήταν sampled και ήταν synthesized και ταχύτατο και ομαλότατο scrolling. Ενώ τα background είναι πολύ ευφάνταστα και πολύ 80ίλας αισθητικής (καλτ, ρετρό = Αϊ Λάικ!). Οπότε τεχνικά όλα καλά με μόνη παρασπονδία τα ηχητικά εφέ (τα πίου-πίου) τα οποία είναι πολύ οκτάμπιτα και τα καλοσχεδιασμένα background είναι μονόχρωμα (ε κάτι έπρεπε να θυσιαστεί στο βωμό της ταχύτητας φαντάζομαι). Σαν παιχνίδι θυμίζει στο gameplay το Uridium, οπότε μέχρι εδώ όλα καλά. Αλλά έλα μου που το Uridium είναι πολύ καλύτερο παιχνίδι. Τα αντίπαλα waves δεν είναι τίποτα φοβερό (και δεν είναι και ενδιαφέροντα εδώ που τα λέμε) και την πατάς μόνο από τις σφαίρες τους (ε τώρα που έχουμε συνηθίσει με τα bullet hell δεν μασάμε ). Αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι το σκηνικό. Χάνεις γιατί σκας σε ψηλά κτήρια! Τα οποία μάλιστα τα καταλαβαίνεις μόνο από την σκιά (άντε να το δεις άμα έχεις αναπτύξει ταχύτητα)...Ρε φίλε μου φτιάχνεις ένα παιχνίδι που πάει σφαίρα και μου λες μην πας πάνω από 30 γιατί θα τρακάρεις; Τι σαδιστική ιδέα είναι αυτή; Α άσε που το καθάρισμα του level είναι τουλάχιστον βαρετό γιατί οι στόχοι είναι πολλοί και δεν ξεχωρίζουν από το background.

Σε γενικές γραμμές ένα μάλλον μέτριο shoot 'em up, στους οκτάμπιτους είχε πολύ καλύτερα, το οποίο ξεχώριζε μόνο για τα τεχνικά του χαρακτηριστικά. Εκείνη την εποχή αυτό μόνο μπορούσε να φτάσει για ένα special review (καλά αυτό γίνεται δυστυχώς ακόμα και τώρα μερικές φορές) αλλά το θέμα είναι ότι έπεσε σε "κακό" μήνα, γιατί στα review είχε το κλασσικό Wizball το οποίο ήταν το παιχνίδι που το άξιζε πολύ περισσότερο. Και αν ο συντάκτης είχε γράψει τέτοιο μυθιστόρημα για ένα shoot 'em up της σειράς φανταστείτε τί θα είχε γράψει εμπνευσμένος από το Wizball! Τα Harry Potter θα ωχριούσαν μπροστά του. Α και το the Acadamy Tau Ceti II δεν είναι και αμελητέα ποσότητα.

Αν και δεν αξίζει να ασχοληθείτε με το παιχνίδι πάνω από ένα τέταρτο (τουλάχιστον για να ακούσετε το απίστευτο soundtrack), αξίζει να διαβάσετε το review που είναι όλα τα λεφτά!

 

[billy]

Ωραίος ο Leon.

Το Goldrunner είναι άλλη μία περίπτωση παιχνιδιού το οποίο δεν μπορώ να δω αντικειμενικά, μιά και με είχε εντυπωσιάσει πάρα πολύ (προτιμώ μάλιστα να το παίζω σε ST παρά σε Amiga).

Οντως, απο τις χαρακτηριστικότερες στιγμές είναι όταν πατιέται το space και το background φεύγει "βολίδα" (και μετά απο λίγα δευτερόλεπτα χάνουμε μία ζωή απο το τράκο )

Oσο για το μουσικό κομμάτι (διασκευή απο την 4η πίστα του Human Race), είναι όντως κάτι το απίθανο και μέχρι και σήμερα τo βάζω και τo ακούω !!

 

[spyros_s]

πάντως έχεις δίκιο που τα special review του β' μισού του 1989 ήταν παιχνίδια της ocean. Μάλλον είχαν ευκολότερη πρόσβαση!

Θεωρώ για παράδειγμα ότι τo new zealand story δεν άξιζε για special review όταν για παράδειγμα δεν έγινε το robocop ή παλαιότερα το pirates που ήταν παιχνίδια σταθμός. Τα υπόλοιπα όμως άξιζαν ακόμα και το untouchables που ήταν μέτριο movie conversion!

 

[Leon]

Μιας και το ανέφερες: Το Pirates! είχε γίνει ποτέ review από το Pixel;

 

[billy]

@Leon: όχι !! (δες παρακάτω)

@Σπύρος:

Λέτε να υπήρχε καμία... "πίεση" απο Ocean Hellas & "Third Wave" ?

Πάντως αρκετά παλιότερα (όταν οι εταιρίες δεν έστελναν "review copy" για παρουσίαση), οι συντάκτες του Pixel πήγαιναν στα μαγαζιά και δανείζονταν ό,τι τους έκανε "κλικ" για να το κάνουν review. (μετά, στο τέλος της παρουσίασης, έλεγαν και σε ποιό κατάστημα το βρήκαν. - π.χ. "Το βρήκαμε στο ACC" )

*Ειδικά* τώρα για το Pirates είχα και εγώ εκφράσει μία παρόμοια απορία πριν κάποια χρόνια στα σχόλια του τεύχους 38 (το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά με το Tai-Pan).

Γενικά, παιχνίδια της Microprose άργησαν να παρουσιαστούν στο Pixel - αν και υπήρχαν διαθέσιμες ευρωπαϊκές εκδόσεις, εφόσον τις βλέπαμε και στις διαφημίσεις του περιοδικού (π.χ. το Solo Flight).

To πρώτο παιχνίδι της Microprose που θυμάμαι να παρουσιάζεται στο Pixel, ήταν το (πραγματικά εκπληκτικό) Gunship - και μάλιστα στην έκδοση για pc.

Δεν ξέρω αν υπήρχε "κώλυμα" λόγω του γνωστού "δεν παρουσιάζουμε παιχνίδια που δεν εκπροσωπούνται επίσημα στη χώρα μας", αλλά αρκετά παιχνίδια της Microprose τα είχε αναλάβει η US Gold/Transatlantic Simulations (πριν αναλάβει το UK division της Microprose), και αν δεν απατώμαι η US Gold εκπροσωπείτο κανονικά εδώ. (απο την Greek Software νομίζω ?)

 

[DINO]

Το thread εξελίσσεται όλο και πιο ωραίο!!!

... και αν δεν απατώμαι η US Gold εκπροσωπείτο κανονικά εδώ. (απο την Greek Software νομίζω ?)

Στο τεύχος 32 (Απρίλιος του '87), σε μια εντυπωσιακή καταχώρηση της U.S. Gold, αναφέρεται σαν αντιπρόσωπος η ALL SERVICES LTD...

Δεν ξέρω αν μετέπειτα την πήρε η GS...

 

[Nemo]

Μιλωντας για διαφημισεις οι τιτλοι της OCEAN τιμουσαν το Pixel και με το παραπανω με τις διαφημισεις τους .....

 

[billy]

Εχεις δίκιο Dino, αρχικά πρέπει να την είχε η All Services Sound. (είχαμε και την συνέντευξη του Χαλκιόπουλου στο τεύχος 30)

Αρα η US Gold εκπροσωπείτο κανονικά.

 

[spyros_s]

Μιλωντας για διαφημισεις οι τιτλοι της OCEAN τιμουσαν το Pixel και με το παραπανω με τις διαφημισεις τους .....

Η πλάκα είναι ότι ποτέ δεν το είδα έτσι παρόλο που λογικά ίσχυε, ίσως λόγω της ρομαντικής αντιμετώπισης που έχω για το εν λόγω περιοδικό. Καθόλου παράξενο λοιπόν να προωθούσαν στα review τα παιχνίδια εταιριών που είχαν καλές σχέσεις με το περιοδικό! Προς Θεού δεν λέω ότι χρηματίζονταν, αλλά ότι προτιμούσαν τις εταιρείες που τους έδιναν υλικό για παρουσίαση και φυσικά διαφημίζονταν στο περιοδικό .