Έπαιξα ένα παιχνίδι που δεν είχα παίξει τότε, το
Star Trek: The Rebel Universe αφού είχε βγει μόνο για ST (που δεν είχα) και ποτέ για Amiga που έγινε Special Review στο τεύχος 37 του Οκτωβρίου του '87. Καταρχάς η πρώτη έκπληξη που βλέπεις είναι ότι το παιχνίδι είναι Αγγλικό (περίμενα να είναι Αμερικάνικο) και ένας από τους συντελεστές είναι ο Mike Singleton! Οπότε περιμένεις μεγάλο παιχνίδι, με μπόλικο βάθος που δεν μπορεί να "στριμωχτεί" σε ένα genre και δύστροπο interface. Και πράγματι όλα αυτά ισχύουν.
Το Star Trek είναι κατά βάθος ένα adventure, όπου το σημαντικότερο πράγμα είναι η εξερεύνηση και σε κάποιο βαθμό η επίλυση γρίφων. Το λες όμως και "space sim" αφού όπως και να το κάνεις ελέγχεις το enterprise και μπαίνεις σε μάχες (το πιο arcade κομμάτι). Τέλος πάντων, πέρα από την προσπάθεια κατηγοριοποίησης, ας περάσουμε στο ζουμί. Καταρχάς τα φοβερά γραφικά που έλεγε ο Λεκόπουλος ισχύουν...εν μέρει. Γιατί ναι μεν οι στατικές εικόνες είναι ωραίες και ο τρισδιάστατος αστρικός χάρτης μου άρεσε, τα γραφικά της μάχης είναι κάτι χοντροκομμένα wireframes που δεδομένου ότι το μόνο που βλέπεις είναι ένα και μόνο αντίπαλο σκάφος, ε θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο λεπτομερή και solid filled. Όμως η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι οι εικόνες των πλανητών που επισκέπτεσαι, όπου το μόνο που βλέπεις είναι κάτι απλοϊκά line graphics του αντικειμένου με το οποίο πρέπει να κάνεις κάτι. Ούτε περιγραφή του πλανήτη με κείμενο δεν έχει, πόσο μάλλον να έχει καμιά εικόνα. Δυστυχώς και ο ήχος, αν και sampled, είναι κακής ποιότητας. Κρίνοντας από άλλα παιχνίδια για ST της ίδιας χρονιάς περίμενα πολύ περισσότερα στον οπτικοακουστικό τομέα.
Τα "γραφικά" που συναντάς σε ένα πλανήτη
Το αντίπαλο wireframe ship της μάχης η οποία δεν έχει και κανένα ενδιαφέρον από άποψη στρατηγικής.
Πάμε στο gameplay που είναι και το ζουμί. Το παιχνίδι και εδώ όπως και με τα γραφικά είναι άνισο. Φυσικά είναι τεράστιο και τα ηλιακά συστήματα προς εξερεύνηση πάρα πολλά. Το θέμα είναι ότι θέλει πάρα πολύ ψάξιμο για να βρεις τα κατάλληλα αντικείμενα που χρειάζεσαι και αισθάνεσαι ότι ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα. Θέλει οπωσδήποτε guide για να το παίξετε κάτι που είναι μεγάλο μείον. Και αν και έχει ένα ενδιαφέρον αρχικά να βρίσκεις σταδιακά στοιχεία για το πως να ολοκληρώσεις την αποστολή σου (και υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόποι για να το τελειώσεις) από ένα σημείο και μετά βαριέσαι γιατί η εξερεύνηση γίνεται επαναλαμβανόμενη.
Η απογοήτευση είναι μεγάλη πάνω στους πλανήτες που λειτουργεί σαν adventure. Υπάρχει ένα αντικείμενο ή ένα εμπόδιο και τα μέλη της ομάδας σου λένε το καθένα τη γνώμη του για το τί να κάνεις και επιλέγεις εσύ. Αν κάνεις λάθος μπορεί να τραυματιστεί ένα μέλος της ομάδας ή και να χάσεις ένα σημαντικό αντικείμενο που θα ανακόψει την πορεία σου προς την ολοκλήρωση της αποστολής (παίζει να μην μπορείς να τελειώσεις και το παιχνίδι αλλά δεν έχω τσεκάρει). Ε...δεν είναι και τίποτα φοβερό από θέμα γρίφων...Το πολύ πολύ να πρέπει να χρησιμοποιήσεις κάποιο αντικείμενο που έχεις βρει σε κάποιο άλλο πλανήτη. Αλλά που είναι το βασικό στοιχείο των Star Trek; Να συναντήσεις πολιτισμούς; Τίποτα. H ζώνη καραντίνας είναι τεράστια αλλά πολύ αραιοκατοικημένη...
Το άλλο που είναι απίστευτα κακό είναι ότι με το που μπεις σε ένα ηλιακό σύστημα μπορεί να υπάρχει κάποιος πλανήτης που κάνει κάτι κακό στο Enterprise και το παιχνίδι δεν σου λέει τίποτα! Πρέπει να έχεις διαβάσει το manual για να καταλάβεις τι θα πάθεις. Το θέμα είναι ότι αν κολλήσεις catastrophe pods δεν σου λέει πουθενά ότι τα έχεις και πόσο χρόνο έχεις μέχρι να χάσεις ή να βρεις τον πλανήτη που τα "διώχνει". Πρέπει να σημειώσεις το χρόνο που τα κόλλησες και να υπολογίζεις πόσο έχεις ακόμα βάσει του manual.
To σύστημα μάχης είναι πολύ απλοϊκό και δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενώ το σύστημα χειρισμού με τα εικονίδια είναι πολύ δύστροπο αν και τελικά το συνηθίζεις. Το παιχνίδι αν και πολύ φιλόδοξο τελικά δεν τα καταφέρνει τόσο καλά. Το βασικό είναι ότι του λείπει η “ψυχή”. Ο Χίτσκοκ έλεγε ότι μια ταινία είναι η ζωή χωρίς τα βαρετά μέρη. Το Rebel Universe είναι το Star Trek χωρίς τα ενδιαφέροντα μέρη.
Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι απογοητεύτηκα αρκετά από το παιχνίδι και περίμενα κάτι καλύτερο, από την άλλη πιστεύω ότι και το άξιζε το Special Review και έχει στοιχεία που το σώζουν. Είναι Star Trek (πιασάρικο) και παιχνίδι για ST που εκείνη την εποχή ήταν high end σύστημα με τα παιχνίδια του να είναι σαφώς πιο εντυπωσιακά από των οκτάμπιτων. Επίσης παρά τις αστοχίες του η εξερεύνηση και εύρεση τρόπου να νικήσεις τους Klingons έχει ενδιαφέρον. Αν και δεν το έχω τελειώσει ακόμα θα προσπαθήσω να το τελειώσω με τουλάχιστον ένα τρόπο από τους 8 δυνατούς (με guide γιατί αν ψάχνεις στα τυφλά θα βαρεθείς και θα το παρατήσεις πριν το ολοκληρώσεις).
