Ξαφνικός Έρωτας (1984)

σωστα ειπωθηκε οτι προκειται για ερωτα του κυριου αλεξακη,ξαφνικο γιαυτον
ο ερωτας ειναι συναισθηματα .περιγραφει πως τα βιωσε ,επειδη προκειται για αληθινη ιστορια ,σε καποιες λεπτομερειες λογικα θα υπαρχουν και μυθοπλαστικα στοιχεια ,δεν ειναι κατι εντονο οπως ειδα οτι περιμεναν μερικοι
αυτο με τη ηλικια και το μεστωμενη και αν μπορει να ειναι ερωτευσιμη δεν θα το σχολιασω,το δικαιολογω αν γραφτηκε απο 15χρονο

δεν ξερω αν το προσεξατε αλλα η ταινια εχει 3 καταξιωμενους σκηνοθετες,σκηνοθεσια,διευθυνση φωτογραφιας και καλλιτχενικη διευθυνση οποτε τεχνικα ειναι αρτια
 
Με αφορμή το θάνατο του Βασίλη Αλεξάκη ανακάλυψα αυτό το thread και μάλιστα σκέφτομαι σύντομα να ξαναδω την ταινία μετά από χρόνια (την έχω σε dvd). Μια ρετροανάμνηση που έχω από την ταινία είναι το ότι το τρέιλερ της προβαλλόταν κατά κόρον από την ΕΡΤ την εποχή που η ταινία παιζόταν στις αίθουσες (κάτι όχι απαραίτητα δεδομένο ούτε τότε ούτε και τώρα). Μου έχει μείνει μάλιστα ότι ο αφηγητής του trailer ήταν ο Κωνσταντίνος Τζούμας (πολύ χαρακτηριστική η φωνή του), ο οποίος έλεγε στο τέλος΄του ".....πρόκειται για έναν ξαφνικό έρωτα..." και αμέσως μετά εμφανιζόταν η Μπέτυ Λιβανού να λέει "που μπορεί να συμβεί και σε σάς", με χαμόγελο γεμάτο νόημα προς όλο το γυναικείο πληθυσμό (τον ίσως ακόμα τότε όχι και τόσο χειραφετημένο):)
 
ARETARA είπε:
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να σημειώσω ότι το όνομα Βασίλης αναφερόταν στον πρώτο σύζυγο της Ελένης που φαίνεται και στην πρώτη παρακάτω φωτογραφία (δεν τον αναγνώρισα). Ο γιος τους λέγεται Γιώργος και όσο για την μπλούζα και την κοπέλα παραθέτω τις σχετικές φωτογραφίες και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Μετά από προσεκτική παρατήρηση συμπέρανα ότι η μπλούζα είναι Black Sabbath. Έχω την εντύπωση ωστόσο ότι δεν είναι αντίγραφο κάποιου εξώφυλλου δίσκου τους.

kipoi.jpg
 
Μια ανάλυση του βιβλίου και σύγκριση αυτού με την ταινία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Το 2020 το μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξάκη μεταφέρθηκε στο θεατρικό σανίδι με πρωταγωνιστές τον Μιχάλη Αλικάκο και τη Δήμητρα Μεσιμερλή. Μεταφέρω το απόσπασμα του βιβλίου που αναφέρεται στο ρεπορτάζ:

‘’Κι όταν θα πάψω να είμαι ερωτευμένη μαζί σου, Γρηγόρη, να ξέρεις ότι θα σ’ ευγνωμονώ που μου έκανες αυτό το δώρο. Μ’ ανέβασες στα ίδια μου τα μάτια, μ’ έκανες να αισθάνομαι μοναδική. Όταν γεράσω και με ρωτήσουν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό θα έχω να λέω: «Μου έκαναν δώρο, κάποτε, λίγη παρισινή βροχή»’’
 
Τελευταία επεξεργασία:
Άλλη μια καταχώριση - ρεπορτάζ πριν να κυκλοφορήσει η ταινία από το περιοδικό Μανίνα.

manina.jpg
 
Αντιπροσωπευτική ταινία που απεικονίζει ρεαλιστικά και κυνικά ως ένα βαθμό τα προβλήματα που νομοτελειακά συσωρεύονται στον συζυγικό βίο με κυρίαρχα στοιχεία την πλήξη, την ρουτίνα και την άχαρη συμβατικότητα που οδηγεί δικαίως ή αδίκως στην αναζήτηση ανανέωσης, φυγής από την ανιαρή συζυγική καθημερινότητα μέσω εξωσυζυγικών περιπετειών και σχέσεων που ακυρώνουν πρώτα τους ίδιους και μετά τους συντρόφους τους. Κατακριτέο? Δικαιολογημένο από ένα σημείο και μετά? Οι απόψεις διίστανται.
Πάντως στην συγκεκριμένη ταινία μάλλον το φταίξιμο είναι αποκλειστικά του Τσακίρογλου. Δεν μπορεί η θεά τύχη να σου προσφέρει τόσο απλόχερα αυτό το θεσπέσιο δώρο που λέγεται Μπέτυ Λιβανού και εσύ με τον τρόπο σου και την συμπεριφορά σου να την απομακρύνεις, αντί να της δείχνεις κάθε στιγμή τα συναισθήματα σου και να ανανεώνεις ερωτικά την σχέση σας πριν βαλτώσει και τελματωθεί.
Αδιαφόρησε τελείως και για αυτό η Μπέτυ μας την έκανε για άλλες πολιτείες αναζητώντας την χαμένη ηδονή και ερωτική ανανέωση στο πρόσωπο του Θεοδωρακόπουλου αν και οι δυο τους αντιλήφθηκαν διαφορετικά την θυελλώδη σχέση τους με αποτέλεσμα να πέσουν πολύ σύντομα οι τίτλοι λήξης και να συνεχίσουν εκεί που βρίσκονταν πριν την γνωριμία τους, πράγμα που βαραίνει περισσότερο την Λιβανού και λειτούργησε μάλλον ανακουφιστικά για τον Θεοδωρακόπουλο. Ίσως και για τον Τσεμπερόπουλο γιατί δεν θα άντεχε για πολύ να σκηνοθετεί τις ερωτικές περιπτύξεις της πραγματικής του συζύγου στην ζωή σε μάλλον πολύ προχώ σουρεάλ σκηνικά.
Πολύ όμορφες και νοσταλγικές οι εικόνες της Αθήνας μας του '80, όπως επίσης και οι εικόνες από την πανέμορφη Λισαβώνα σε μια μάλλον ακριβή παραγωγή της εποχής που άξιζε πιστεύω τον κόπο.
 
Α, τα έχετε πει όλα βλέπω. Απ την ταινία κρατάω μερικά υπέροχα ρούχα που ανέδειξε με την κορμοστασιά της η Μπετυ Λιβάνου. Κάποιος φίλος γράφει ότι δεν ήταν πλέον ερωτευσιμη και περί ορέξεως κολοκυθοπιτα, αλλά εμένα μου φαίνεται εξωπραγματικα ερωτευσιμη.
Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την ανάλυση που έκανε η @Bambinella , με μόνη διαφωνία το τελευταίο κομμάτι. Πιστεύω πως η ιστορία αυτή της Ελένης ήταν η τελευταία της. Η σκηνή που μαζεύει το νερό απ τη θάλασσα μου φαίνεται ως συνθηκολογηση με τον αδυσώπητο χρόνο και την καθημερινότητα.
Δύσκολο θεωρώ οι γυναίκες της εποχής να ταυτιστηκαν με την Ελένη, καθώς ήταν ήδη χωρισμένη και ξαναπαντρεμενη και με νέο εραστή.
 
SEBASTIAN είπε:
Αντιπροσωπευτική ταινία που απεικονίζει ρεαλιστικά και κυνικά ως ένα βαθμό τα προβλήματα που νομοτελειακά συσωρεύονται στον συζυγικό βίο με κυρίαρχα στοιχεία την πλήξη, την ρουτίνα και την άχαρη συμβατικότητα που οδηγεί δικαίως ή αδίκως στην αναζήτηση ανανέωσης, φυγής από την ανιαρή συζυγική καθημερινότητα μέσω εξωσυζυγικών περιπετειών και σχέσεων που ακυρώνουν πρώτα τους ίδιους και μετά τους συντρόφους τους. Κατακριτέο? Δικαιολογημένο από ένα σημείο και μετά? Οι απόψεις διίστανται.
Πάντως στην συγκεκριμένη ταινία μάλλον το φταίξιμο είναι αποκλειστικά του Τσακίρογλου. Δεν μπορεί η θεά τύχη να σου προσφέρει τόσο απλόχερα αυτό το θεσπέσιο δώρο που λέγεται Μπέτυ Λιβανού και εσύ με τον τρόπο σου και την συμπεριφορά σου να την απομακρύνεις, αντί να της δείχνεις κάθε στιγμή τα συναισθήματα σου και να ανανεώνεις ερωτικά την σχέση σας πριν βαλτώσει και τελματωθεί.
Αδιαφόρησε τελείως και για αυτό η Μπέτυ μας την έκανε για άλλες πολιτείες αναζητώντας την χαμένη ηδονή και ερωτική ανανέωση στο πρόσωπο του Θεοδωρακόπουλου αν και οι δυο τους αντιλήφθηκαν διαφορετικά την θυελλώδη σχέση τους με αποτέλεσμα να πέσουν πολύ σύντομα οι τίτλοι λήξης και να συνεχίσουν εκεί που βρίσκονταν πριν την γνωριμία τους, πράγμα που βαραίνει περισσότερο την Λιβανού και λειτούργησε μάλλον ανακουφιστικά για τον Θεοδωρακόπουλο. Ίσως και για τον Τσεμπερόπουλο γιατί δεν θα άντεχε για πολύ να σκηνοθετεί τις ερωτικές περιπτύξεις της πραγματικής του συζύγου στην ζωή σε μάλλον πολύ προχώ σουρεάλ σκηνικά.
Πολύ όμορφες και νοσταλγικές οι εικόνες της Αθήνας μας του '80, όπως επίσης και οι εικόνες από την πανέμορφη Λισαβώνα σε μια μάλλον ακριβή παραγωγή της εποχής που άξιζε πιστεύω τον κόπο.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Η Μπέτυ Λιβανού δεν υπήρξε ποτέ πραγματική σύζυγος του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Ήταν παντρεμένη με τον Γιώργο Πανουσόπουλο. Η ταινία είναι καλογυρισμένη και βλέπεται πολύ ευχάριστα, αλλά θεματολογικά μοιάζει λίγο παρωχημένη.
 
Αλίμονό μας, αν καταλάβουν πως αγαπιόμαστε
κι αν στις ματιές μας δούνε τον πόθο όταν κοιτιόμαστε
Αλίμονό μας, για την αγάπη αν μας μισήσουνε
μ' αλίμονό τους αν προσπαθήσουν να μας χωρίσουνε.

 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα