Την ξαναδιαβασα την κριτική του Τιμογιαννακη μήπως κάτι κατάλαβα λάθος. Έχουν βάθος λέει οι ρόλοι... Μπερδεύεται εντελώς ο κριτικός. Απλώς παίζουν καλοί ηθοποιοί κ κάπως σώνουν το γελοίο σενάριο.
Μου προκαλεί τεράστια εντύπωση που από όλα τα έργα του Φώσκολου κ τις σκηνοθεσιες του Δημοπουλου διάλεξε τους εχθρούς ως δήθεν ταινία σεμιναρίου.!
Επιμένω στην αρχική μου εντύπωση. Ο Φώσκολος έγραψε μερικά σενάρια που δεν του βγήκαν, τα μπουρδουκλωσε κι έκανε αρον άρον τους Εχθρούς.
Ας πούμε η ερμηνεία του Πρεκα που τόσο την παινευει ο Τιμ. πρέπει να πούμε πως πέρα από τα όσα παρουσίασα με κωμική ομολογώ διάθεση, δεν έχει καμία μα καμία σύνδεση με το έργο και παραβιάζει έτσι κάθε κινηματογραφικο κανόνα. Είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε ο Πρέκας δεν αλλάζει τίποτα απολύτως στην πλοκή. Απορώ πως δεν το σημειώνει ολόκληρος κριτικός.
Η δε Κατσέλη, σε ρόλο με υποτιθέμενο.... βάθος (!!!!), δεν μας εξηγεί πως από κοινή πορνη έγινε παμπλουτη ( τόσο καλή ήταν άραγε?)τι έγινε με το δεύτερο παιδί της, γιατί δεν ήθελε ποτέ να παντρευτεί ο γιος της, ούτε καν να πιάσει μια γκομενα βρε αδερφέ.... Τίποτα απολύτως δεν έχει εξήγηση.
Τονίζω ότι ο πατέρας Περγιαλης επίσης τελικά είναι καμένο χαρτί ως ρόλος διότι δεν αποκαλυπτεται. Εδώ έχουμε κάτι από το παλιό έργο με το Βεάκη Η φωνή της Καρδιάς.
Τους μίσους ρόλους τους συναντάμε αυτουσιους σχεδόν στα Κόκκινα Φανάρια.
Να μη σχολιάσω καθόλου την εικόνα των ... διεφθαρμενων στο σπίτι, κάτι καμένοι χαρτοπαικτες που κάνουν σα χιμπατζιδες, απίστευτα πράματα...
Πολύ θα ήθελα να σχολιασω κάτω απ το άρθρο του ΠΤ αλλά θα συγκρατηθω. Απορώ πάντως αν τις ταινίες για τις οποίες γράφουν τις βλέπουν κανονικά ή στο μιουτ.
Υγ. Αν οι εχθροί άρεσαν τόσο στον Τιμογιαννακη που θα τους δίδασκε, στον Κράχτη πιστεύω θα έδινε Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σεναρίου. Και β' ανδρικό στον Γιώργο Μουτσιο.
