Οι Απατημένοι

Δεν θυμάμαι σε καμμιά ταινία να είναι απατημένη η Τασσώ Καβαδία. Εαν δεν υπάρχει ουτε μία ταινία, σε τι συμπέρασμα καταλήγουμε;
Στο Κυριακατικο ξυπνημα ο αντρας της, Γιωργος Παππας, ειναι πανετοιμος να της τα φορεσει καθως φλερταρει ασυστολα με τη Λαμπετη. Αλλο τωρα που η Ελλη δεν ενδιδει.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Στην ταινία "Ούτε γάτα ούτε ζημιά" ο Λογοθετίδης απατούσε κατ' εξακολούθηση τη Λιβυκού (με πρόσχημα δήθεν διαχειριστικές ανωμαλίες της εταιρείας), μέχρι που έγινε αντιληπτός από τη σύζυγο και μετά θέλησε να τον απατήσει κι εκείνη.
 
Εκείνο που με εκνεύριζε σ' αυτές τις παλιές κωμωδίες ήταν ότι οι άντρες μπορεί να τσιλιμπούρδιζαν αγρίως αλλά όταν "μετάνοιωναν" (ή τους έκαναν τσακωτούς) αρκεί να σταμάταγαν την εξωσυζυγική δραστηριότητα κι όλα γίνονταν μέλι-γάλα (Ούτε γάτα ούτε ζημιά)... πέφτανε και οι φίλες και συγγενείς "Έλα μωρέ, άντρας είναι θα κάνει τα δικά του", "Μη χαλάσεις το σπίτι σου για μια ασήμαντη περιπέτεια" και όλοι ζούσανε αυτοί καλά και το (παρελθόν?)κέρατο καλύτερα.

Αλλά ουαί κι αλλίμονο αν η γυναίκα δεν παρίστανε απλώς ότι απάτησε τον άντρα της για να τον τρομάξει και να πάψει τα δικά του, αλλά πραγματικά τον απατούσε, ακόμη κι αν την είχε ταράξει πρώτα αυτός στο κέρατο. Δεν θυμάμαι να υπάρχει καμία κωμωδία που η πρωταγωνίστρια να έκανε τέτοια και να συγχωρήθηκε. Φιλενάδες της, ναι (προς φρίκη της ηθικής ηρωίδας), αλλά ή χάνανε τον άντρα τους η ο σύζυγος ήταν χάπατο και δεν καταλάβαινε τίποτε. Θυμάστε καμία? Η Αλίκη με τον Μαλλιαγρό στις διπλοπενιές δεν μετράνε, δεν μιλάμε για φλερτάρισμα αλλά για το μοιραίον.

Βέβαια προς υπεράσπισή τους οι ταινίες θα μπορούσαν να φωνάξουν, σαν την πόρνη της Γαλάτειας Καζαντζάκη, ¨Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω". Διότι πράγματι τότε υπήρχαν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Υποθέτω υπάρχουν ακόμη, σε μικρότερο (ελπίζω) βαθμό.
 
Πάνω στις σκέψεις σου ελέφαντα έχω να συμπληρώσω με την διαπίστωση που κάνει ο "Λαλάκης Μακρυκώστας" που ενσαρκώνει ο Λογοθετίδης: "λέμε κερατάς ο κύριος τάδε ενώ εχεις ακούσει να λέμε για γυναίκα η κερατού; πάει δεν πάει". Σαφώς και η άτιμη κενωνία θεωρούσε την μοιχεία που διέπρατε ο άντρας ως απάτη ενώ η μοιχεία που διεπρατε η γυναίκα ισούταν με πορνεία. Πιστεύω ότι ο κινηματογράφος εκείνης της εποχής σχολίαζε αυτό ακριβώς: η μοιχεία είναι μοιχεία από όπου και αν προέρχεται αλλά... ο άντρας το έχει πιο εύκολο γιατί είναι άντρας, μπορεί να συζητεί ελεύθερα για το σεξ από σχεδόν παιδική ηλικία, γιατί δουλεύει πιο σκληρά(!!!) σε πολύωρη εργασία και δικαιούται να ξεσκάσει!
Βάζοντας τον προβληματισμό "ας κάνει το ίδιο και η γυναίκα σου, το αντέχεις;" ο άντρας συνετίζεται.
Αυτή την προβληματική τη συναντάμε τόσο στο "Ούτε γάτα ούτε ζημιά" του 1955, και στο "Ζηλιαρόγατος" όσο και στο "Η γυναίκα μου τρελάθηκε" του 1966.

Για μένα χειρότερο είναι όταν ο άντρας συνετίζεται υποτίθεται με τον ερχομό ενός παιδιού. Η νοοτροπία αυτή μεγάλωσε γενιές και γενιές με ολέθρια αποτελέσματα για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα της μέσης γυναίκας και τη συνοχή της οικογένειας: κάντου ένα παιδί και όλα θα φτιάξουν.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αυτα που λεει ο Λογοθετιδης στο Ουτε γατα ειναι ενα καρο μπουρδες: "Ο αντρας ειναι αντρας. Θα ανεβει, θα κατεβει, καποιος πειρασμος θα βρεθει. Δε θα πουν ποτε τη γυναικα του κυρια κερατου."
Το θεμα λοιπον εδω ειναι η ευκαιρια. Αν ανεβοκατεβαινε και η γυναικα, θα ηταν αραγε κι αυτη εξισου δικαιολογημενη;
Και το αλλο θεμα ποιο ειναι; Πως θα αποκαλεσει η κοινωνια τον αντρα και πως τη γυναικα; Η κοινωνια ηταν οπως ηταν την εποχη εκεινη. Με τα καλα της και με τα ασχημα της. Ο Λογοθετιδης χανει την ουσια εδω που η ουσια ειναι η καταστροφη της συζυγικης σχεσης, το ψεμα, η απατη, ο εγωκεντρισμος, η ελλειψη σεβασμου και αγαπης. Απο οποια πλευρα κι αν προερχονται αυτα.
Στη θρησκεια μας παντως αντρας και γυναικα δε διαχωριζονται. Η Ορθοδοξια δεν αποδεχεται κανενα απολυτως ελαφρυντικο για τον αντρα.
Κι οι δυο θεωρουνται πορνοι και μοιχοι.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Εντάξει τώρα... Το κέρατο υπάρχει από καταβολής κόσμου... Απλά, εκείνες τις εποχές δεν ήταν εύκολο να χωρίσει ο κόσμος... Ειδικά οι γυναίκες... Δεν δούλευαν και δεν είχαν δικό τους εισόδημα.... Όταν υπάρχει οικονομική εξάρτηση από άλλον, καταπίνει πολλά κάποιος αναγκαστικά... Είμαι σίγουρη ότι όλοι έχουμε ακούσει παρόμοιες ιστορίες... Επίσης, ο κόσμος φοβόταν την κατακραυγή της κοινωνίας... Ειδικά πάλι οι γυναίκες... "Τι θα πει ο κόσμος!!!" Τώρα τι να λέμε... Αφήστε που η μοιχεία τότε ήταν ποινικό αδίκημα. Αν προσέξετε, στην ταινία ο Λογοθετίδης λέει... "Εδώ υπάρχει προμελέτη" όταν καταλαβαίνει ότι η γυναίκα του είχε κανονίσει ραντεβουδάκι με τον Κωνσταντάρα. Συνήθως λοιπόν, αυτές οι "δουλειές" κουκουλώνονταν. Η πραγματικότητα αντικατοπτριζόταν στις ταινίες... Στις κωμωδίες της εποχής, οι σεναριογράφοι διακωμωδούσαν το κέρατο... το οποίο αφορούσε πάντα άντρα (οι γυναίκες ήταν μόνο φλερτ και σταματούσε εκεί)... και πάντα είχε happy end όπως είπατε... Στα δράματα βέβαια, το πράγμα αποκτούσε πιο πολύ τις πραγματικές του διαστάσεις....
 
Νομίζω ότι δεν ήταν μόνο οικονομικό το θέμα, ήταν πρωτίστως κοινωνικό. Υπηρχαν και οικονομικά ανεξάρτητες γυναίκες που όμως δεν διαζεύγονταν. Μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν πολλές δουλειές του ποδαριού καθότι χρειαζόντουσαν εργατικά χέρια ελλείψει μηχανών και τεχνολογίας. Υπήρχε όμως η λέξη "ζωντοχήρα" που σήμερα δεν τη λέμε. Σε πολλές περιπτώσεις η ζωντοχήρα (η διαζευγμένη γυναίκα που έμενε μόνη και προφανώς ήταν οικονομικά ανεξάρτητη), ισούταν με γυναίκα που ήταν διαθέσιμη για παράνομο σεξ. Ποιά θα έπερνε το ρίσκο να βάλει τον εαυτό της σε αυτή τη θέση; Ήθελε δουλειά χρόνων για να αλλάξει αυτό.
Από την άλλη πλευρά, παρουσιαζόταν σαν αρετή να κρατήσεις την οικογένειά σου πάση θυσία και με όποιο κόστος. Μόνο που αυτό συνέβαινε μονομερώς, από τη γυναίκα που έπρεπε να καταπίνει διάφορα για να μη "χαλάσει" το σπίτι. Και φυσικά κατόπιν εορτής γινόντουσαν οι προσπάθειες. Πρέπει να κρατηθεί η οικογένεια αλλά με προσπάθειες και από τις δυό πλευρές και πριν συμβούν τα...μοιραία.
Νομίζω ότι αυτό το βάρος που έπεφτε στη γυναίκα της εποχής να κρατήσει με όποιο κόστος την οικογένεια έχει αντίκτυπο και στη σημερινή εποχή. Η αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών ενός διαλυμένου γάμου ανήκει στη μητέρα, - όσο καλός και συνεπής να είναι ένας μπαμπάς συνεπιμέλεια δεν αναγνωρίζεται αν δεν είναι ικανή η μητέρα.
 
Θυμάμαι συνέντευξη του Γεωργιτση που έλεγε πως όταν απατουσε την Αρβανιτη με τη Βουγιουκλάκη δε θεωρούσε πως κάνει κάτι κακό γιατί όλοι έτσι κάναν τότε και πως ήταν ανήκουστο να την πέσει γυναίκα σε άνδρα και να μην ενδώσει διότι θεωρούταν σχεδόν ηλίθιος.
Νομίζω αυτά τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά.
Πάντως υπάρχουν γυναίκες που απατούν σε κωμωδίες. Η Μαρουδα που ανέφερα πιο πάνω, και νομίζω ήταν η Ζωιδου στο όσο υπάρχουν γυναίκες (που στο λόγο της τιμής μου) παίζει συμπτωματικά ο Νίκος ο Καζης που κι αυτός απαταει και πάλι αβέρτα την κοπέλα του ( που δε θυμάμαι ποιά είναι), κι η ερωμένη του απαταει κι αυτή τον άντρα της. Γίνονται πραγματάκια στο Όσο Υπάρχουν Γυναίκες τώρα που το σκέφτομαι....
Η Καρέζη απατηθηκε ποτέ;
 
Πάντως υπάρχουν γυναίκες που απατούν σε κωμωδίες. Η Μαρουδα που ανέφερα πιο πάνω, και νομίζω ήταν η Ζωιδου στο όσο υπάρχουν γυναίκες (που στο λόγο της τιμής μου) παίζει συμπτωματικά ο Νίκος ο Καζης...
:D:D:D

Νομιζω πως η Καρεζη απατηθηκε στην Προδομενη αγαπη. Τα ειχε με τον Φουντα κι αυτος κοιμοταν με τη Μαρθα Βουρτση.
 
!!!!!!!!!! Με τη Μαρθα; αυτό το αγνό και βασανισμένο κορίτσι;;;;; έχουν διαβρωθεί τα πάντα, τι να πεις...
Ναι, αμε! Η οποια στο εργο ηταν, κατα τα λεγομενα ολων των αλλων, εξωλης και προωλης αφου πηγαινε με ολους τους αντρες.
Αγνη και βασανισμενη εγινε μετα απ' αυτη την ταινια για να μην της μεινει το κουσουρι. :D
 
Στην ταινία "Ένα βότσαλο στη λίμνη" ο Πρωτοπαπάς (συνεργάτης μηχανικός του Λογοθετίδη στο γραφείο) δεν έκανε τίποτε άλλο, από το να απατά τη γυναίκα του προφασιζόμενος δουλειές. Μια φορά αποπειράθηκε να το κάνει κι ο Λογοθετίδης και τα τα έκανε μούσκεμα.
 
Πίσω
Μπλουζα