Οι Γερμανοί ξανάρχονται... (1948 )
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9F%CE%B9_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF_%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9..._%281948%29
Οι Γερμανοί ξανάρχονται είναι ο τίτλος μίας ελληνική κινηματογραφικής ταινίας, του 1948, σε σκηνοθεσία και σενάριο Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου και πρωταγωνιστές τους Βασίλη Λογοθετίδη, Νίτσα Τσαγανέα, Γεωργία Βασιλειάδου, Ίλυα Λιβυκού κ.ά.
Υπόθεση
Ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης μετά τον Πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα βλέπει τα εμφύλια πάθη να θεριεύουν και όλοι να έχουν ξεχάσει το δράμα της Κατοχής. Μια μέρα στον ύπνο του βλέπει ένα όνειρο πως οι Γερμανοί ξανάρχονται και όλοι αρχίζουν να ξαναζούν την αγριότητα που ζούσαν, μέχρι πριν λίγα χρόνια (wikipedia).
lambros dekavalas:
Οι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος επιδίωκαν μέσω του σεναρίου τους -όπως έχει πει ο πρώτος- να καυτηριάσουν την εμφύλια σύγκρουση που ακολούθησε της απελευθερώσεώς μας από τις δυνάμεις κατοχής. Ουσιαστικά η ταινία καταδείχνει περιτράνως τον εγωϊσμό και την αχαριστία των Ελλήνων, όπου η παντελής έλλειψη ομονοίας ανέκαθεν επισκίαζε όλα τα προτερήματα που μας χαρακτηρίζουν ως έθνος.
Ανεμενόμενη η εξαιρετική πλοκή και το μοναδικό σενάριο της ταινίας, όπου πλαισιώνεται από ένα εξαίσιο καστ ηθοποιών με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λογοθετίδη. Χωρίς να υστερεί απολύτως κανείς από πλευράς ερμηνείας, μεγαλύτερη αίσθηση κάνει η παρουσία του Χρήστου Τσαγανέα, όπου ο ιδιάζων ρόλος του προσφέρει εκλεπτισμένο χιούμορ, ενώ οι φράσεις του εξακολουθούν να υιοθετούνται στη μορφή ατάκας έως τις μέρες μας.
Ειρήνη Λαζαρίδου:
Μια ταινία που ήδη μετράει 60 χρόνια και είναι τόσο "φρέσκια", τόσο αξεπέραστη που κατατάσσεται στις κλασσικές. Με ελάχιστα χρήματα και μέσα της εποχής οι συντελεστές της ταινίας παρέδωσαν ένα έργο που θα πρέπει να διδάσκεται στις κινηματογραφικές σχολές για την απλότητα, την αμεσότητα και τον αβίαστο ρεαλισμό που εκπέμπει. Υπάρχουν σκηνές που μια απλή έκφραση του Λογοθετίδη, την οποία αποτυπώνει ο φακός σε δευτρόλεπτα, λέει όσα ο Αγγελόπουλος στις τρίωρες υπερπαραγωγές του... (http://90lepta.com)
Υπάρχει και η θεατρική παράσταση του 1977, από το Θέατρο της Δευτέρας, με έναν φιλότιμο Γιάννη Μιχαλόπουλο, στον ρόλο που ενσάρκωσε ο "μέγιστος των κωμικών" Βασίλης Λογοθετίδης. Βέβαια, μιλάμε για εντελώς άλλη παράσταση...
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9F%CE%B9_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF_%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9..._%281948%29
Οι Γερμανοί ξανάρχονται είναι ο τίτλος μίας ελληνική κινηματογραφικής ταινίας, του 1948, σε σκηνοθεσία και σενάριο Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου και πρωταγωνιστές τους Βασίλη Λογοθετίδη, Νίτσα Τσαγανέα, Γεωργία Βασιλειάδου, Ίλυα Λιβυκού κ.ά.
Υπόθεση
Ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης μετά τον Πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα βλέπει τα εμφύλια πάθη να θεριεύουν και όλοι να έχουν ξεχάσει το δράμα της Κατοχής. Μια μέρα στον ύπνο του βλέπει ένα όνειρο πως οι Γερμανοί ξανάρχονται και όλοι αρχίζουν να ξαναζούν την αγριότητα που ζούσαν, μέχρι πριν λίγα χρόνια (wikipedia).
lambros dekavalas:
Οι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος επιδίωκαν μέσω του σεναρίου τους -όπως έχει πει ο πρώτος- να καυτηριάσουν την εμφύλια σύγκρουση που ακολούθησε της απελευθερώσεώς μας από τις δυνάμεις κατοχής. Ουσιαστικά η ταινία καταδείχνει περιτράνως τον εγωϊσμό και την αχαριστία των Ελλήνων, όπου η παντελής έλλειψη ομονοίας ανέκαθεν επισκίαζε όλα τα προτερήματα που μας χαρακτηρίζουν ως έθνος.
Ανεμενόμενη η εξαιρετική πλοκή και το μοναδικό σενάριο της ταινίας, όπου πλαισιώνεται από ένα εξαίσιο καστ ηθοποιών με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λογοθετίδη. Χωρίς να υστερεί απολύτως κανείς από πλευράς ερμηνείας, μεγαλύτερη αίσθηση κάνει η παρουσία του Χρήστου Τσαγανέα, όπου ο ιδιάζων ρόλος του προσφέρει εκλεπτισμένο χιούμορ, ενώ οι φράσεις του εξακολουθούν να υιοθετούνται στη μορφή ατάκας έως τις μέρες μας.
Ειρήνη Λαζαρίδου:
Μια ταινία που ήδη μετράει 60 χρόνια και είναι τόσο "φρέσκια", τόσο αξεπέραστη που κατατάσσεται στις κλασσικές. Με ελάχιστα χρήματα και μέσα της εποχής οι συντελεστές της ταινίας παρέδωσαν ένα έργο που θα πρέπει να διδάσκεται στις κινηματογραφικές σχολές για την απλότητα, την αμεσότητα και τον αβίαστο ρεαλισμό που εκπέμπει. Υπάρχουν σκηνές που μια απλή έκφραση του Λογοθετίδη, την οποία αποτυπώνει ο φακός σε δευτρόλεπτα, λέει όσα ο Αγγελόπουλος στις τρίωρες υπερπαραγωγές του... (http://90lepta.com)
Υπάρχει και η θεατρική παράσταση του 1977, από το Θέατρο της Δευτέρας, με έναν φιλότιμο Γιάννη Μιχαλόπουλο, στον ρόλο που ενσάρκωσε ο "μέγιστος των κωμικών" Βασίλης Λογοθετίδης. Βέβαια, μιλάμε για εντελώς άλλη παράσταση...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
