Οι απέναντι (1981)

Το τέλος με ξενέρωσε λιγάκι, το περίμενα πιο ανατρεπτικό, αλλά αυτός ο τρόπος που κινηματογραφεί ο Πανουσόπουλος την νυχτερινή ζωή των 80s έχει κάτι το μαγικό που σε καθηλώνει.Δεν τα κατάφερε ποτέ πάλι τόσο καλά, σε κάποια πλάνα του "Μια μέρα στην νύχτα" αλλά καμία σχέση οι δυο ταινίες.
 
Tupamaro είπε:
...αλλά αυτός ο τρόπος που κινηματογραφεί ο Πανουσόπουλος την νυχτερινή ζωή των 80s έχει κάτι το μαγικό που σε καθηλώνει.Δεν τα κατάφερε ποτέ πάλι τόσο καλά, σε κάποια πλάνα του "Μια μέρα στην νύχτα" αλλά καμία σχέση οι δυο ταινίες.
Συμφωνώ απολύτως Tupamaro! Συμπληρώνω δε, πως γενικά όλες οι ταινίες της δεκαετίας του '80 στις νυχτερινές τους σκηνές είχαν όντως κάτι μαγικό..
 
retrofrog είπε:
Συμφωνώ απολύτως Tupamaro! Συμπληρώνω δε, πως γενικά όλες οι ταινίες της δεκαετίας του '80 στις νυχτερινές τους σκηνές είχαν όντως κάτι μαγικό..
το έχει αυτό η αυγουστιάτικη Αθήνα γενικώς, δες τις ήσυχες μέρες του αυγούστου ή τα φτηνά τσιγάρα, μπορεί όταν την βιώνεις ο ίδιος να σε κουράζει η μιζέρια και η παρακμή της αλλά όταν την βλέπεις στον φακό μαγεύεσαι και την ερωτεύεσαι, είδες τι σου κάνει η τέχνη; :p
 
spyart είπε:
Ξέρουμε ονόματα από αυτά τα παιδιά;Ήταν ηθοποιοί; - Είναι ακόμα ηθοποιοί;

Προβολή συνημμένου 98311Προβολή συνημμένου 98312Προβολή συνημμένου 98313
O πρώτος είναι ο Λάζαρος Ανδρέου. Πολύ καλός ηθοποιός και με μεγάλη πορεία σε θέατρο και κινηματογράφο. Τους άλλους δυο δεν τους αναγνωρίζω
 
spyart είπε:
Ξέρουμε ονόματα από αυτά τα παιδιά;Ήταν ηθοποιοί; - Είναι ακόμα ηθοποιοί;

Προβολή συνημμένου 98311Προβολή συνημμένου 98312Προβολή συνημμένου 98313
Η δεύτερη νομίζω λέγεται Ράνια Φωτίου και ο τρίτος Νίκος Σταυρόπουλος.

spyrosd είπε:
O πρώτος είναι ο Λάζαρος Ανδρέου. Πολύ καλός ηθοποιός και με μεγάλη πορεία σε θέατρο και κινηματογράφο. Τους άλλους δυο δεν τους αναγνωρίζω
Ο Λάζαρος Ανδρέου πέθανε δυστυχώς πολύ νέος, το 2005 σε ηλικία μόλις 55 ετών.Ήταν παρτεναίρ της Μπέτυς Λιβανού στο "Ταξίδι του μέλιτος" (1979).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μια ταινία που πρέπει να δω ξανά και σύντομα μάλιστα.
 
πολυ ωραια παρουσιαση,τα συγχαρητηρια μου στον θεματογραφο αλλα και οσα ειπωθηκαν με καλυψαν

το μονο που εχω να προσθεσω και απο ειδα δεν αναφερθηκε ειναι οτι ο ρολος αρχικα προοριζοταν για την ζωη λασκαρη
 
ARETARA είπε:
Διάβασε εδώ το σχόλιο μέλους. Το σπίτι του Ρέτσου το εκτιμά στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, γύρω στο 550.

Προβολή συνημμένου 37864
Η εικονιζόμενη περιοχή της Λ. Βουλιαγμένης βρίσκεται μεταξύ των σταθμών του μετρό Ηλιούπολη-Αγ. Δημήτριος.
 
Συλλεκτικό απόσπασμα με ηχητική συνοδεία από το Ραδιόφωνο των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Αθήνα (Armed Forces Radio Station Athens, AFRS). Περισσότερα για τον σταθμό αυτό που διέκοψε τη λειτουργία του το 1991, στο άρθρο του εκλεκτού Λευτέρη Κογκαλίδη, εδώ.

 
Κάτι ψιλοάσχετο...ο κεντρικός ήρωας σπούδαζε αστρονομία στην Ελλάδα;; Λογικά κάποιο μεταπτυχιακό θα έκανε...
 
Ταινιάρα... από τις πιο αδικημένες των 80s...Δύο άνθρωποι που θεωρητικά δε θα συναντιόνταν ποτέ οι δρόμοι τους, και όμως μια καλοκαιρινή νύχτα άφησαν τα πάθη τους να τους κυριαρχήσουν και συνευρέθηκαν ερωτικά. Το επόμενο πρωί, και οι δύο γύρισαν στη καθημερινή ρουτίνα τους ο καθένας, σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Πιστεύω η ταινία, ήθελε να αναδείξει τις πιο κρυφές φαντασιώσεις που έχει κάθε άνθρωπος
 
η φωνη αυτου του "Μορισον" δεν σας θυμιζει τη φωνη του Πετρου Καντιανη? Μηπως ειναι αυτος?
 
τι να πω γι αυτή την ταινία..την είδα σε πραγματικό χρόνο μαθητής στο τέλος του 1981 και τη λάτρεψα. Ήταν η εποχή που η τηλεόραση έδειχνε ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου..Παναγιωτόπουλος Φέρρης Αγγελόπουλος Μαρκετάκη κλπ και οι κινηματογράφοι έπαιζαν ότι είδους ταινία ήθελες.
Ενδιαφέρουσα η πληροφορία ότι οι απέναντι έμεναν στη Βουλιαγμένης στο ύψος της Ηλιούπολης, Κοντά στα μέρη μου δλδ.
Θα ήθελα να προσθέσω το ότι ο Πανουσόπουλος όπως σε όλες τις δουλειές του αγκαλιάζει με την κάμερά του φυσικούς και συχνά ακαλαίσθητους χώρους μαγικά.
 
Φανταστική ταινία που από την αρχή ως το τέλος διαπνέεται από την μαγεία της υπέροχης δεκαετίας του ΄80 και η νοσταλγία για όσους μεγαλώσαμε μέσα σε αυτήν την δεκαετία είναι στο έπακρο. Υπέρχοχα νυχτερινά πλάνα miaw καλοκαιρινής Αθήνας που ακόμα και στην καρδιά του καλοκαιριού έχει μια ιδιαίτερη μαγεία και ομορφιά, ρεαλιστική απεικόνιση των συνηθειών και της εξωτερίκευσης των παθών και των αισθήσεων της νεολαίας της εποχής σε βαθμό που νομίζουμε ότι εμείς γράψαμε την ταινία και πρωταγωνιστούσαμε ταυτόχρονα.
Επικές στιγμές της ταινίας το all time κλασικό σλιπάκι minerva του Ρέτσου που δεν το λες και το πιο ερωτικά αισθητικό ένδυμα, η συμπαθητική φιγούρα του Μάνεση πριν συμπιεστεί χρονικά την επόμενη χρονιά σε ανήλικο για τις ανάγκες του ρόλου του στις "Φυλακές ανηλίκων" το παρωχημένο style σορτσάκι του Σίσκου σε μια σκηνή του φιλμ, του οποίου Σίσκου δεν ακούσαμε την φωνή του ούτε μια στιγμή.
Φυσικά το τέλος του φιλμ δεν θα μπορούσε να είναι πιο εντυπωσιακό από την τόσο απόλυτα πετυχημένη απεικόνιση του ολοκληρωτικού δοσίματος της Λιβανού, που φαινόταν περισσότερο σαν ξέσπασμα από την ανιαρή και συμβατική της συζυγική ζωή που δεν δίστασε να δοθεί με την μία ακόμα και στον εις γνώσην της παρακολουθητή της.
Σε μένα πάντως ο Ρέτσος μου έβαλε τα γυαλιά και μου πήρε το σκαλπ. Κατέκtησε ολοκληρωτικά ερωτικά την Λιβανού ακόμα και με σλιπάκι minerva!
 
Πίσω
Μπλουζα