Ο αείμνηστος φάδερ μου (στα 24 τότε) κι ένας λίγο μεγαλύτερος ξαδελφός του (που τον φιλοξενούσε Αθήνα, εκείνη την εποχή), αμφότεροι με αγάπη για το σινεμά, είχαν παραβρεθεί στο γύρισμα των "Διαρρηκτών" σαν θεατές, αλλά και σαν φιγκιράν (κομπαρσάκια που δεν μιλάνε) στις σκηνές της καταδιώξης μεταξύ Σαρίφ-Μπελμοντό, εκεί που τα αμάξια περνούν μέσα από μια κηδεία (πρέπει να ήταν Φλεβάρης 1971 ή Μάρτης). Μου είχε πει, χαρακτηριστικά, ότι τα αμάξια, σε κάποια σημεία, δεν έτρεχαν τόσο γρήγορα όσο δείχνουν (τεχνική επιτάχυνσης της εποχής με λιγότερα καρρέ ανα δευτερόλεπτο), αλλά πέρα από αυτό και οι 2 τους είχαν εκστασιαστεί που ήταν τόσο κοντά στους μεγάλους πρωταγωνιστές, αλλά και στην γυναίκα του Μπελ την Ούρσουλα που ήταν παρών. Την ταινία την είχε νοικιάσει θυμάμαι σε βίντεο και την είχαμε δει, γύρω στα 1987 (ήμουν 8). Τα είχε όλα: Σκληροί διαρρήκτες, διεφθαρμένοι αστυνομικοί, δράση, όμορφες γυναίκες και φυσικά η υπέροχη μουσική του Μορικόνε. Ναι μ' αρέσουν τρελά τέτοιου είδους ταινίες του Γαλλικού Σινεμά. Αγαπημένη μου σκηνή, εκείνη που ο Σαρίφ τραπεζώνει τον Μπελμοντό και του κάνει μάθημα φαγητού.
http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=3335&thid=15124
Στο Βίντεο της σελίδας που έβαλα από πάνω, στον Ποδοσφαιρικό Αγώνα του Εθνικού Πειραιώς και Αιγάλεω, διακρίνουμε τους Σαρίφ και Μπελμοντο στις κερκίδες, που, εκείνη την εποχή, γύριζαν τους Διαρρήκτες (Μάρτιος 1971). Το σχετικό ντοκουμέντο ξεκινά στο 5 και 39.
Κι εδώ, την ίδια περίοδο, το ζεύγος Μπελμοντό-Άντρες κάνει τις βολτίτσες του στην Αθήνα
Η εναρκτήρια σεκάνς (εδώ να πούμε ότι η ταινία βγήκε σε 2 βερσιόν Γαλλικά και Αγγλικά)
