Οι σταρ και τα παιδιά τους!

γιατί δεν του λέει ότι θα βγει το πουλάκι;;;
 
Χαχαχα έχω πεθάνει μιλάμε! Ο uskoke προφανώς μιλάει για την Βουγιουκλάκη και τον υιό της και ο gordon υποπτεύομαι για το ζεύγος Πολυχρονίου- Μάγκυ(ς).
Αλήθεια πως πάει η γενική του ονόματος Μάγκυ; Δε μπορείς να το γράψεις και με η όπως το Βίκη. Περιμένω επίσημη τοποθέτηση του ελέφαντα.
Πάντως για να επανέλθουμε στην εμφάνιση της Χαραλαμπίδου, τόσο δικτυωτό (σε συνδυασμό μάλιστα με αυτό το είδος φούστας που το κάνει να φαίνεται τόσο φτηνοτραγουδιάρικο), τόσο ντεκολτέ, τόσο ξεβρακωτίλα (σε άλλες φωτογραφίσεις) που δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που λέμε καλλιτεχνική γυμνή φωτογράφιση, μοιάζει να θέλει να μας πείσει για την θηλυκότητά της με το έτσι θέλω. Ίσως γι αυτό να αντιστεκόμαστε σε αυτή την εικόνα.
Ελέφαντα ο Πολυχρονίου είναι ο ραδιοφωνικός παραγωγός των 70ς και 80ς G Poly που έκανε τη μουσική εκπομπή "μαύρο βελούδο" και έπαιζε μπλουζ και φάνκυ και κάποια ντίσκο κομμάτια πάντα από μαύρους καλλιτέχνες. Ίσως να τον έχεις ακούσει λοιπόν ως G Poly.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Ενώ κάθομαι αναπαυτικά σε καρέκλα γραφείου, με τη βελέντζα στο πάτωμα ένιωσα να σκοντάφτω και να τρώω τα μούτρα μου!!!
 
Τι να κάνουμε όμως τα παιδιά που γεννηθήκαμε από τα μέσα της δεκαετίας του 60 μέχρι τα πρώτα χρόνια αυτής του 70 τη ζήσαμε για τα καλά την φλοκάτη και έχουμε μια γλυκιά νοσταλγία - μαζοχισμό μ αυτήν; Από τη φλοκάτη (εμείς τις είχαμε σε πράσινο, σε κίτρινο κροκί και γω μπροστά από το κρεββάτι μου είχα μια φουξοντοματί), μας έχει μείνει και το παιδικό τραύμα του "μη μου ρίξεις ψίχουλα κάτω" συνοδευόμενο με άγρια ματιά. Η άτιμη η φλοκάτη δε σκουπιζόταν με τίποτα. Όταν δε, πλενόταν γινόταν ασήκωτη. Όταν στη δεκαετία του 80 ήρθε η μόδα της μοκέτας "από τοίχο σε τοίχο" όπως έλεγε και μία διαφήμιση ταπητουργίας, η ηλεκτρική σκούπα έφευγε φυσέκι. Τόσο εύκολο μας φαινόταν που μας ερχόταν να πετάξουμε από μόνοι μας τα τσόφλια από τους λιόσπορους. (Το απόλυτο κακό όταν είχες φλοκάτη).
 
laura ingalls είπε:
Τι να κάνουμε όμως τα παιδιά που γεννηθήκαμε από τα μέσα της δεκαετίας του 60 μέχρι τα πρώτα χρόνια αυτής του 70 τη ζήσαμε για τα καλά την φλοκάτη και έχουμε μια γλυκιά νοσταλγία - μαζοχισμό μ αυτήν; Από τη φλοκάτη (εμείς τις είχαμε σε πράσινο, σε κίτρινο κροκί και γω μπροστά από το κρεββάτι μου είχα μια φουξοντοματί), μας έχει μείνει και το παιδικό τραύμα του "μη μου ρίξεις ψίχουλα κάτω" συνοδευόμενο με άγρια ματιά. Η άτιμη η φλοκάτη δε σκουπιζόταν με τίποτα. Όταν δε, πλενόταν γινόταν ασήκωτη. Όταν στη δεκαετία του 80 ήρθε η μόδα της μοκέτας "από τοίχο σε τοίχο" όπως έλεγε και μία διαφήμιση ταπητουργίας, η ηλεκτρική σκούπα έφευγε φυσέκι. Τόσο εύκολο μας φαινόταν που μας ερχόταν να πετάξουμε από μόνοι μας τα τσόφλια από τους λιόσπορους. (Το απόλυτο κακό όταν είχες φλοκάτη).
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Μάλλον πρέπει να ανοίξουμε ένα thread για ρουστίκ στοιχεία διακόσμησης που υπήρχαν στα σπίτια μας. Είχαμε αρκετές από δαύτες στο σπίτι (η προίκα της μανούλας και τα δώρα της πεθεράς της!) αλλά μόνο εγώ τις χρησιμοποιούσα γιατί μου άρεσε η αίσθηση. Είχα μια κατακόκκινη κερασί αντί για μάλλινη κουβέρτα και μια δίχρωμη μπεζ/καφέ για το πάτωμα την οποία μέχρι να δώσω πανελλήνιες την είχα σχεδόν λιώσει γιατί μου άρεσε να κάθομαι εκεί και να διαβάζω. Κάθε Μάιο/Ιούνιο τις στέλναμε νεροτριβή για πλύσιμο.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Εγώ έχω φλοκάτη (που την αγόρασα Αμερική παρακαλώ, αλλά made in Greece κι 100% προβατίσιο μαλλί) για χαλί μπροστά στο κρεββάτι μου από Thanksgivnig μέχρι την άνοιξη. Κατακόκκινη της φωτιάς. Και μου θυμίζει μια παρόμοια φλοκάτη που είχα για κουβέρτα μικρός. Σε ένα σπίτι με μια κεντρική σόμπα για θέρμανση (που τι να πρωτοζέσταινε?) και την εναλλακτική λύση να είναι ένα πάκο βαριές κουβέρτες (τέτοιες είχαμε τότε) η φλοκάτη έμοιαζε πούπουλο και ζέσταινε τόσο ωραία που δεν ήθελες να βγάλεις ούτε το δαχτυλάκι σου έξω. Είχαμε διάφορες φλοκάτες στο σπίτι, όλες φτιαγμένες στο μοναστήρι της Κάτω Παναγιάς στην Άρτα που είχε βιοτεχνία. Ζήσαμε στην Άρτα από το 1960 ως το 1965, και θυμάμαι ακόμη την Ηγουμένη Αγνή και το καταπληκτικό νερατζάκι γλυκό - φτιαγμένο εκεί φυσικά - που μας κερνούσαν όταν πηγαίναμε επίσκεψη.

Ωστόσο ανοιχτόχρωμη φλοκάτη στο πάτωμα, όπως στη φωτό, όταν μάλιστα υπάρχει παιδί στο σπίτι, είναι άτιμο πράμα. Πώς να παραμείνει καθαρή?
 
elephadas είπε:
Εγώ έχω φλοκάτη (που την αγόρασα Αμερική παρακαλώ, αλλά made in Greece κι 100% προβατίσιο μαλλί) για χαλί μπροστά στο κρεββάτι μου από Thanksgivnig μέχρι την άνοιξη. Κατακόκκινη της φωτιάς. Και μου θυμίζει μια παρόμοια φλοκάτη που είχα για κουβέρτα μικρός. Σε ένα σπίτι με μια κεντρική σόμπα για θέρμανση (που τι να πρωτοζέσταινε?) και την εναλλακτική λύση να είναι ένα πάκο βαριές κουβέρτες (τέτοιες είχαμε τότε) η φλοκάτη έμοιαζε πούπουλο και ζέσταινε τόσο ωραία που δεν ήθελες να βγάλεις ούτε το δαχτυλάκι σου έξω. Είχαμε διάφορες φλοκάτες στο σπίτι, όλες φτιαγμένες στο μοναστήρι της Κάτω Παναγιάς στην Άρτα που είχε βιοτεχνία. Ζήσαμε στην Άρτα από το 1960 ως το 1965, και θυμάμαι ακόμη την Ηγουμένη Αγνή και το καταπληκτικό νερατζάκι γλυκό - φτιαγμένο εκεί φυσικά - που μας κερνούσαν όταν πηγαίναμε επίσκεψη.

Ωστόσο ανοιχτόχρωμη φλοκάτη στο πάτωμα, όπως στη φωτό, όταν μάλιστα υπάρχει παιδί στο σπίτι, είναι άτιμο πράμα. Πώς να παραμείνει καθαρή?
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Μου αρέσει πολύ η φλοκάτη σαν χαλί, όχι όμως κουβέρτα!
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα