Η ομοιότητα των μαλλιών της Τέιλορ και του κυναρίου της είναι τόσο χτυπητή που δεν χρειάζεται σχολιασμό. Άλλο με κόμπλαρε εμένα. Ο χαρακτηρισμός της "Στρίγγλας" ως "συναρπαστικής υπερκωμωδίας". Εντάξει, οι Κατερίνες, Μανίνες κλπ απευθύνονταν σε χαζοκοριτσόπουλα (εξαιρούνται βεβαίως του χαρακτηρισμού τα τότε μελλλοντικά μέλη του ρετρομάνιαξ) αλλά και πάλι. Δεν το γράφω αυτό από σεβασμό στο όνομα του Σαίξπηρ, όπως θα έχετε διαπιστώσει δεν έχω ιερά τέρατα, αλλά το "Ημέρωμα της στρίγγλας" είναι πολύ βαθύτερο από μια απλή κωμωδία, έστω και υπέρ- (αν και προσωπικά ενοχλεί τα φεμινιστικά μου πιστεύω όσο δεν παίρνει),