Ομαδικά παιχνίδια / Παιχνίδια της παρέας

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας BETTY BOOP
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
and1 είπε:
(...) Btw ένα άλλο παιχνίδι που κάναμε κύκλο ενώνοντας τα χέρια κ προσπαθούσαμε να χτυπήσουμε ο ένας το χέρι του άλλου το θυμάστε? Λέγαμε κ ένα τραγουδάκι κ πήγαινε κάπως έτσι: σο-μα-κα-ρο σο-λε-μι-ντο μα-ριο-μα-ριο λεω λεω τιπ τιπ τιπ one, two, three . Στανταρ το παίζαμε την 28η Οκτωβρίου κ την 25η Μαρτίου πριν την παρέλαση. Το είχαμε σαν έθιμο :o
"Σι, μαριό, μαριό,

Σι ντο ρε μί,

Μακαρό, μακαρό,

Λέο λέο - τιπ τιπ τιπ

Λέο λέο - τιπ τιπ τιπ

One two three"

Παιζόταν από 2 έως Ν παίκτες. The last one standing ήταν ο νικητής! ;) Οι δυο τελευταίοι κάνα χειραψία και το τραγούδι συνοδευόταν από εναλλάξ περιστροφή των καρπών: δεξιόστροφα και αριστερόστροφα!Στο άτομο που τύχαινε το "Three", έπρεπε να χτυπήσει το χέρι του δεξιού του. Αν το πετύχαινε έμενε αυτός κι έβγαινε ο διπλανός. Αν όχι, έβγαινε ο ίδιος κι παρέμενε ο διπλανός.

Στα 2 άτομα, βάζαν τα χέρια τους ο ένας από κάτω και ο άλλος από πάνω και όποιος κατόρθωνε το στόχο του ήταν ο νικητής.Κοινή ονομασία: Σι μαριό! :)
 
nwntas είπε:
Νομίζω ότι το ποιματάκι ξεκίναγε έτσι:
Ω Μαριάμ, Μαριάμ, Μαριάμ.

Σι, ντο, ρε, μι, κλπ, κλπ.
Δεν ξέρω μήπως αλλάζει κάτι είτε λόγω άλλης εποχής, είτε λόγω πόλης, πάντως μετά πάσης βεβαιότητας μπορώ να πω ότι εμείς το λέγαμε Σι Μαριό! :)

Λες να έχει παραλλαγές ανάλογα με τις περιοχές?

[edit]Για δες: http://users.sch.gr/grfilip/games/games/game_84.htm

http://anaptyksi.blogspot.gr/2012/05/blog-post_8227.html
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Συνήθως αυτά τα "ποιηματάκια" διαφέραν λίγο από περιοχή σε περιοχή, πέρα από την εξέλιξη που είχαν με το χρόνο και που τα έκανε να γίνουν τόσο σουρρεαλιστικά. Τύχαινε να έρθουν καινούργιοι μαθητές από σχολείο άλλης πόλης και δεν ξέρανε το σωστό ποιηματάκι. Ας πούμε (φανταστείτε!) να νομίζουν ότι ο Ερμής φορούσε πράσινο σκουφί ενώ όλοι εμείς ξέραμε ότι φορούσε κόκκινο (ή το ανάποδο?)
 
D@redevil είπε:
Δεν ξέρω μήπως αλλάζει κάτι είτε λόγω άλλης εποχής, είτε λόγω πόλης, πάντως μετά πάσης βεβαιότητας μπορώ να πω ότι εμείς το λέγαμε Σι Μαριό! :)
Λες να έχει παραλλαγές ανάλογα με τις περιοχές?

[edit]Για δες: http://users.sch.gr/grfilip/games/games/game_84.htm

http://anaptyksi.blogspot.gr/2012/05/blog-post_8227.html
Είναι πολύ πιθανό. όπως λέει κι ο elephadas, γενικά όλα αυτά τα ποιματάκια άλλαζαν με τον καιρό ή ανά περιοχή, συν ότι έβγαιναν καινούρια, με άλλους ρυθμούς.

Με μια πρόχειρη έρευνα, βρήκα ότι τα συγκεκριμένα ποιματάκια λέγονται λαχνίσματα (εκ του λαγχάνω) και χρησιμεύουν στο να "τα βγάζουμε".

Στη Βικιπαίδεια το ποιματάκι που λέω το αναφέρει ως "Σι Μαριάμ, Μαριάμ, Μαριάμ". Σε μια δεύτερη σελίδα το αναφέρει ως "Ω Μαριάμ, Μαριάμ, Μαριάμ".

Δυστυχώς σε καμία περίπτωση δε γίνεται αναφορά στην περιοχή. :(

Όμως τεκμηριώνεται η ευρυτητα της χρήσης και η πιθανότητα αλλοίωσης στη μεταλαμπάδευση:


"Τα λαχνίσματα είναι πολύ διαδεδομένα όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στην ελληνική ύπαιθρο, και τα σημαντικότερα αυτών λέγονται πανελλαδικά. Πολλά από αυτά είναι ακατανόητα πλην όμως ακούγονται θαυμάσια από τα παιδιά που τα διαδίδουν στα μικρότερα."
(από Βικιπαίδεια)

Αναφέρω εδώ ότι από Αθήνα που είμαι το λέγαμε έτσι στα 90's, να δούμε μήπως άλλος έχει διαφορετική γνώμη ως προς τη χρονολογία (αν το έλεγαν διαφορετικά στην Αθήνα στα 80's πχ).
 
Νώντα, νομίζω βγάλαμε "λαγό"! ;)

Κάτσε να δούμε τι θα πουν και οι υπόλοιποι - κανένας από άλλα μέρη?!

@elephadas: Πρέπει να ρωτήσω... Τι τρέχει με το σκουφί του Ερμή?! :D
 
Α εμείς σε αυτό το χαμε συνδυάσει!

Πού θα πας; Εκεί!

Στη Βόρεια Αμερικά

Να δεις έναν ελέφαντα που παίζει μουσική

Μ ένα κόκκινο βρακί

Κι ένα πράσινο σκουφί. (βρε elephadako μήπως στο USA φοράς κόκκινο βρακί και πράσινο σκουφί, γιατί ψάχνουν τόσα παιδάκια έναν ελεφαντάκο για να μην τα φυλάνε στο κρυφτο :tongue: no offence!)

(λέγαμε κι αυτό με την Ακρόπολη και το Λυκαβητό, με το Λυκαβητό να τον αναφέρουμε εις διπλούν)

βγαίνεις και τα φυλάς ΟΛΑ εσύ!

Νομίζω ότι η προσθήκη επιπλέον συλλαβών στο ποιματάκι γινόταν για να αυξηθεί η αγωνία για το ποιός θα τα φυλάει, ειδικά αν ήταν μεγάλη η παρέα που τα έβγαζε στο κρυφτό.
 
Στην γειτονιά μου αν θυμάμαι καλά τα κορίτσια " σι μαριό " το λέγανε...το άλλο με το σκουφί, δεν έφτασε ποτέ σε μας... :D
 
D@redevil είπε:
"Σι, μαριό, μαριό, Σι ντο ρε μί,

Μακαρό, μακαρό,

Λέο λέο - τιπ τιπ τιπ

Λέο λέο - τιπ τιπ τιπ

One two three"
Ακριβως ετσι το θυμαμαι κι εγω. :)
 
Συμφωνώ με το Rio!

Ούτε αυτό με το βρακί έφτασε σε μας, ούτε αυτό με την Ακρόπολη!

Το δεύτερο (Ακρόπολη - Λυκαβητός (σα γραμμή του μετρό ακούγεται! :P )) τι έλεγε?
 
D@redevil είπε:
Συμφωνώ με το Rio!
Ούτε αυτό με το βρακί έφτασε σε μας, ούτε αυτό με την Ακρόπολη!

Το δεύτερο (Ακρόπολη - Λυκαβητός (σα γραμμή του μετρό ακούγεται! :P )) τι έλεγε?
Το κλασικό αμπεμπαμπλόμ είναι, αλλά extended :P

"Α μπε μπα μπλομ

Α μπε μπα μπλομ

του κίθε μπλομ

α μπε μπα μπλομ

του κίθε μπλομ

μπλιμ μπλομ.

(Σε ορισμένες παραλλαγές, ακολουθούν οι εξής στροφές (μία, δύο ή και όλες μαζί):

Πού θα πας εκεί;

Στη Βόρεια Αμερική

να βρεις και τον ελέφαντα που παίζει μουσική

μ'ενα κόκκινο βρακί.

(ή να βρείς και τον Ερμή που παίζει μουσική)

Όλα τα κοιτώ

σαν παιδί κουτό

την Ακρόπολη και το Λυκαβητό.

Βγαίνεις και τα φυλάς εσύ!"

via Wikipedia
 
Εμείς είχαμε την εξής extended version:

"Πώς την κάνουν τη μπουγάδα,

με νερό και σαπουνάδα

και μια κού-πα γά-λα-τα

α-πό την ά-σπρη α-γε-λά-δα

που βό-σκει στη λια-κά-δα"

Ούτε που θυμάμαι τι μαμουνιές κάναμε για να μη βγούμε εμείς! :diablotin:
 
Καλε παιζακια... :baby2: ...για ριξτε και μια ματια εδω...ταιριαζει απολυτα με το θεμα! ;)
 
Yeap το ξέρω! Είπα να μη χαλάσω το θέμα με το βιβλιαράκι και το χαντακώσουμε - γιατί αυτό το θέμα είναι πιο ελεύθερο! ;)

Καλά έκανες κι έβαλες το link να το δουν και οι νεώτεροι θαμώνες και να γράψουν τας αναμνήσεις των! :D
 
D@redevil είπε:
Εμείς είχαμε την εξής extended version:
"Πώς την κάνουν τη μπουγάδα,

με νερό και σαπουνάδα

και μια κού-πα γά-λα-τα

α-πό την ά-σπρη α-γε-λά-δα

που βό-σκει στη λια-κά-δα"

Ούτε που θυμάμαι τι μαμουνιές κάναμε για να μη βγούμε εμείς! :diablotin:
Άψογο!!!

Καλά, το τι κλεψιματάκι έπαιζε στο μέτρημα... δε λέγεται! :diablotin: :P

stayros είπε:
Καλε παιζακια... :baby2: ...για ριξτε και μια ματια εδω...ταιριαζει απολυτα με το θεμα! ;)
Πολύ καλό βιβλιαράκι αυτό! Μακάρι να ξαναϋπάρξει μια τέτοια έκδοση, ή τουλάχιστον να μεταλαμπαδέψουν στα σημερινά παιδιά τα παραδοσιακά αυτά παιχνίδια και ποιματάκια. Κρίμα να πάνε χαμένα.
 
Ενδιαφέρον μου φαίνεται ότι το απόλυτα κενό περιεχομένου "Αμπεμπαμπλόμ" το λέγαμε ακριβώς όπως το γράφει ο nwntas (στην περίπτωσή μου, σε κωμόπολη της Πελοποννήσου στα τέλη της δεκαετίας των 60). Ήταν η συνέχεια που άλλαζε με τον καιρό και με την περιοχή. Θα περίμενε κανείς το αντίθετο.

Το σκουφί του Ερμή εμφανιζόταν αμέσως μετά το "μπλιμ μπλομ". Λέγαμε

"Και σαν θα πάμε εκεί

στη Βόρειο Αμερική

θα δούμε τον Ερμή να παίζει μουσική

μ' ένα κόκκινο (πράσινο?) σκουφί

τζουμ"

(το "τζουμ" ήταν φαντάζομαι η μουσική που έπαιζε ο Ερμής ο οποίος μπορεί να ήταν εφευρέτης της λύρας αλλά αν κρίνουμε από αυτή του τη σύνθεση δεν έλεγε και πολλά ως μουσικός, οπότε καλά έκανε και άλλαξε καριέρα σε γελαδοκλέφτη. Και ο Ερμής μας ήταν προφανώς ξεβράκωτος όπως οι σωστοί αρχαίοι θεοί. Ο Πραξιτέλης δεν του φόρεσε βρακί οποιουδήποτε χρώματος. Σκουφί φορούσε όμως και μάλιστα φτερωτό σαν του Αστερίξ, έστω κι αν το ξέχασε κι αυτό ο Πραξιτέλης)
 
pardalotzatziki είπε:
Τον Καρακατσανη ξεχασατε...
Που μπήκε στο τηγάνι και έσπασε τ' αυγά; Ναιιιιι! :P

elephadas είπε:
το "τζουμ" ήταν φαντάζομαι η μουσική που έπαιζε ο Ερμής ο οποίος μπορεί να ήταν εφευρέτης της λύρας αλλά αν κρίνουμε από αυτή του τη σύνθεση δεν έλεγε και πολλά ως μουσικός, οπότε καλά έκανε και άλλαξε καριέρα σε γελαδοκλέφτη. Και ο Ερμής μας ήταν προφανώς ξεβράκωτος όπως οι σωστοί αρχαίοι θεοί. Ο Πραξιτέλης δεν του φόρεσε βρακί οποιουδήποτε χρώματος. Σκουφί φορούσε όμως και μάλιστα φτερωτό σαν του Αστερίξ, έστω κι αν το ξέχασε κι αυτό ο Πραξιτέλης
Μου αρέσει πώς ένα μυθικό πρόσωπο αξιοποιείται σε ένα παιδικό τραγουδάκι, και με μια πιστότητα στην αλήθεια του μύθου!

Εξαιρετική αναφορά αυτή ελέφαντα! :)

Εν τω μεταξύ, έκανα μια πρόχειρη αναζήτηση (διορθώστε με αν έχει γίνει αλλού η αναφορά) και δε βρήκα αναφορά στις ψείρες...

Ψείρες ήταν ένα παιχνίδι όπου κάθε παιδί είχε το όνομα μιας χώρας.

Πετούσε ένα παιδί τη μπάλα ψηλά και φώναζε το όνομα μιας χώρας.

Το παιδί που είχε το όνομα της χώρας έπρεπε να πιάσει τη μπάλα στον αέρα. Αν την έπιανε, ξαναπετούσε στον αέρα τη μπάλα φωνάζοντας το όνομα άλλης χώρας. Αν του έπεφτε, έπρεπε να την πιάσει, και με το που την έπιανε, έπρεπε να πει γρήγορα τρεις φορές "1,2,3 στοπ".

Ταυτόχρονα, και μέχρι ο παίκτης να πιάσει τη μπάλα, οι υπόλοιποι παίκτες έτρεχαν να ξεφύγουν. Με το που έλεγε τρεις φορές το "1,2,3 στοπ", οι παίκτες που έτρεχαν κοκκάλωναν.

Ο παικτης με τη μπάλα μπορούσε να κάνει τρία βήματα-άλματα για να φτάσει όσο πιο κοντά μπορεί κάποιο από τα υπόλοιπα παιδιά. Τότε έριχνε τη μπάλα για να πετύχει το κοντινότερο παιδί. Αν πετύχαινε το παιδί, που έπρεπε να παραμένει ακίνητο, τότε το ακίνητο παιδί που το βρήκε η μπάλα έπαιρνε μια ψείρα. Αν δεν πετύχαινε το παιδί, τότε έπαιρνε αυτός μια ψείρα.

Όταν ένας παίκτης έφτανε τις 5 ψείρες (και κάθε φορά που ανέβαινε ανά 5 ο αριθμός των ψειρών του) οι υπόλοιποι παίκτες του έβγαζαν πέντε παρατσούκλια, κι εκείνος διάλεγε ένα από τα πέντε δάχτυλα του χεριού, στο οποίο αντιστοιχούσε το κάθε παρατσούκλι. Συνέχιζε το παιχνίδι όχι με το όνομα της χώρας, αλλά με το παρατσούκλι του, που συνήθως δεν ήταν καθόλου τιμητικό...

Η πλάκα ήταν ότι στην αρχή του γύρου, πολλοί άρχιζαν να τρέχουν με το που έφευγε η μπάλα από τα χέρια του παιδιού στον αέρα, και πριν το παιδί προλάβει να φωνάξει τη χώρα, οπότε και έτρωγαν τα μούτρα τους, γιατί το παιδί μπορεί να φώναζε αυτά, αλλά να ήταν πολύ μακριά για να καταφέρουν να πιάσουν τη μπάλα στον αέρα...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
D@redevil είπε:
Εμείς είχαμε την εξής extended version:
"Πώς την κάνουν τη μπουγάδα,

με νερό και σαπουνάδα

και μια κού-πα γά-λα-τα

α-πό την ά-σπρη α-γε-λά-δα

που βό-σκει στη λια-κά-δα"
Εμείς λέγαμε: απο του παπ-πού την αγε-λά-δα.Δε θυμάμαι πως τέλειωνε το ποιηματάκι όμως :what: Αυτό με το μαριο μαριο που λέτε ήταν η δεύτερη version (για μας) Τώρα θυμήθηκα κ το 'αστεία κολλητήρια' :burn::burn::burn:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Διαβαζοντας μαλιστα το παρων thread ,προσπαθωντας να θυμηθω ποια αυτα τα παιχιδια εχω παιξει ,θυμηθηκα ...

τι ποιο ομορφο μαλιστα η τελευταια σου αναμνηση απο τις Χριστουγεννιατικες ή Πασχαλινες σου διακοπες να ειναι ενα ακομα -ενα τελευταιο παιχνιδι -καποιο απο αυτα που αναφερθηκαν ποιο πανω - με την παρεα σου στο χωριο , η οποια ενω περιμενεις στην σταση να παρεις το λεωφορειο το οποιο ως συνηθως αργει , ερχεται να σε αποχαιρετησει ξεροντας οτι θα κανεις μηνες να ξαναρθεις και ως συνηθως καποιος προτεινει να παιξουμε .... μεχρι να ρθει το λεωφορειο. Κι εσυ χωρις να το καταλαβεις σε χρονο Dt εχεις παρατησει βαλιτσα/τσαντες και ....

Μετα απο λιγο βεβαια ακους με απογοητευση το αγκομαχητο του λεωφορειου απο μακρια, το οποιο σου δινει ισα,ισα χρονο να τρεξεις να μαζεψεις τις τσαντες/βαλιτσα και να χαιρετησεις βιαστικα ,μια και ο οδηγος του λεωφορειου σε ψιλοαγριοκοιταζει ... μια και ηδη περιμενει.

Μα για στασου .Ο οδηγος θυμιζει πολυ admin του φορουμ .

Μαλιστα .....Βγηκα οff topic.

Στο θεμα μας.

Ενα ακομα ομαδικο παιχνιδι που παιζαμε πολυ μικροι μονο στις κατασκηνωσεις ηταν ο "πολεμος" με 2 ομαδες η καθε μια με την σημαια της ,οπου και κερδιζε η ομαδα που θα εβρισκε την σημαια του "εχθρου" και την εφερνε -νομιζω- στο αρχηγειο της . Οι στρατιωτες καθε πλευρας ειχαν ενα τριψηφιο αριθμο γραμμενο σε μια λευκη ταμπελα στο μετωπο κουτελο και ο τροπος να εξουδετερωθουν /βγουν εξω απο το παιχνιδι ηταν καποιος αντιπαλος να φωναξει το τριψηφιο αριθμο .

Απαγορευοταν να χρησιμοποιησεις τα χερια σου για να κρυψεις την ταμπελιτσα με το νουμερο .

Γιαυτο ο συνηθης τροπος να κανεις αναγνωριση εδαφους για την ευρεση της αντιπαλου σημαιας ηταν τα τανξακια (ή καπως ετσι) δυο ατομα κουτελο με κουτελο ή ατομα κουτελο με κουτελο και ενας ακομα στην πλατη του ενος ,οποιος μπορουσε να αφησει την καλυψη τουκαι να κανει μια γρηγορη αναγνωριση και να επιστρεψει . Φυσικα κορμοι δενδρων ,τοιχοι , και το εδαφος μπορουσαν να χρησιμοποιηθουν για να καλυψεις προσωρινα τον τριψηφιο αριθμο.

Μετα απο τοσα χρονια μπορει να μου διαφευγουν καποιες λεπτομερειες.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα