Ο Θάνατος του Στήαρ

Νομίζω ότι δεν έγινε ακριβώς έτσι.

Αυτός που έριξε το αεροπλάνο του Στήαρ, ήταν άλλος, όχι εκείνος που είχε το τεχνικό πρόβλημα!
 
akaliakoukou είπε:
Νομίζω ότι δεν έγινε ακριβώς έτσι.Αυτός που έριξε το αεροπλάνο του Στήαρ, ήταν άλλος, όχι εκείνος που είχε το τεχνικό πρόβλημα!

Χμμμμ... Δεν επιμένω και δεν είμαι σίγουρη... Ίσως να του την έφερε άλλος τελικά...
 
Η κηδεία του Στήαρ θα μπορούσε να είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της.

Δε θυμάμαι καλά αλλά νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τους γονείς των παιδιών φανερά συντετριμμένους από την απώλεια του παληκαριού τους.

Προσπαθούν να βρουν τρόπο να καλύψουν την χρόνια απουσία τους για δουλειές ζητώντας από τα παιδιά να τους περιγράψουν πως ήταν ο γιός τους.

Εκεί είναι που και η γλυκιά Πάτυ καταρρέει και η αντίδρασή της περιγράφεται στο δικό της νημάτιο!

Ο Άρτσυ δεν μπορεί να πιστέψει πως ο μεγάλος του αδερφός έφυγε για το ταξίδι χωρίς επιστροφή και παραβαίνει την υπόσχεση που είχαν δώσει με τον αδερφό του να μην ξαναπαίξουν με τη γκάιντα μετά το θάνατο του Άντονυ.

Πηγαίνει στον τάφο του αδερφού του σε μιά προσπάθεια να τον αποχαιρετήσει με τον τρόπο του. Ο ήχος δε βγαίνει... όπως τότε που αποχαιρετούσαν την Κάντυ οι τρεις τους...



Η Άννυ, πάντα δίπλα στη λύπη και τη χαρά του αγαπημένου τους, βιώνει και η ίδια το δράμα παρακολουθώντας από κοντά την κίνηση του Άρτσυ...

Η Κάντυ στην απέξω αφού η θεία δεν την άφησε να παρακολουθήσει την κηδεία...

Ευτυχώς, για μιά ακόμη φορά και από το πουθενά εμφανίζεται ο Άλμπερτ που κρύβει περίτεχνα τη δική του θλίψη για τον άδικο χαμό του ανηψιού του και μαζί σκαρφαλωμένοι στο δέντρο κοιτούν τον ουρανό όπου βρίσκεται ο αγαπημένος Στήαρ...

Η πεμπτουσία της συντροφικότητας και της αγάπης...

Σε κάθε λύπη και χαρά

και σ΄ό,τι φέρνει ο χρόνος...

 
Και η ζωή συνεχίζεται...

Ο Στήαρ ήταν ίσως η προσωποποίηση της ατέρμωνης ευτυχίας!!!

Η επιλογή του να πάει στο μέτωπο σίγουρα ήταν κάτι που κανείς δε φανταζόταν πως θα έκανε.

Ο Στήαρ όμως έφυγε έχοντας σίγουρα σκεφτεί πως ίσως δε θα γύριζε πάλι πίσω. Φρόντισε λίγο πριν την αναχώρησή του να τακτοποιήσει κάποιες λεπτομέρειες που θεωρούσε σημαντικές.

Μία από αυτές ήταν το μουσικό κουτάκι που έκανε δώρο στην Κάντυ...

Η άλλη ήταν ένα δωράκι έκπληξη για την αγαπημένη του Πάτυ.

Δυό υφασμάτινες μαριονέτες με τις μορφές των δύο παιδιών με μιά ιδιαιτερότητα:

Οι δύο κούκλες ήταν έτσι φτιαγμένες ώστε να δείχνουν πάντα τα ίδια συναισθήματα.

Αν η Πάτυ είναι θλιμένη θα είναι και ο Στήαρ, και όταν η Πάτυ γελάει μαζί της γελάει και ο Στήαρ...

Οι δύο κούκλες ήρθαν στην επιφάνεια όταν ο Στήαρ έχει ταξιδέψει για να βρεί τον Άντονυ, τη στιγμή που ο πόνος έχει λιώσει τη γλυκιά Πάτυ.

Ήταν το δώρο για την αγαπημένη του που ποτέ δε βγήκε από το μυαλό του και ήξερε πως με αυτό τον τρόπο η ψυχή του η αγάπη και η σκέψη του θα είναι για πάντα κοντά της...
 
Φοβερο το δωρο για την Παττυ οπως παρουσιαζεται στο περιοδικο. Στην τηλεοπτικη σειρα δεν υπαρχει κατι τετοιο. Μαλιστα στην σειρα ο Στιαρ παρουσιαζεται πιο ερωτευμενος με την Καντυ γιατι την αποχαιρετα, ενω δεν λεει τιποτα στην Παττυ.
 
Γενικά, πολλές καταστάσεις παρουσιάζονται στο manga πιό ανθρώπινα και πιό εκλογικευμένα...

Σκέφτομαι, μήπως τελικά η νουβέλα που αναφέρει κάπου η Akaliakoukou αν υπήρχε μεταφρασμένη στα αγγλικά ή στα γαλλικά να μπορούσε να φωτίσει πολλά μπερδεμένα σημεία και να μας γοητεύσει περισσότερο...
 
Διαβάζοντας τελευταία το manga, πρόσεξα ότι προσδίδει κάποιες ιδιαίτερες ποιότητες στους χαρακτήρες από ότι στο anime. Πιο συγκεκριμένα, η εικόνα του Άρτσι.

Στο anime, από ότι θυμάμαι, περνάει πολύ γρήγορα την κηδεία του Στίαρ, χωρίς να μας δείξει κάποια ιδιαίτερη σκηνή με το πώς αντέδρασε ο Άρτσι για τον άδικο χαμό του αδερφού του. Αντίθετα στο manga, μας παρουσιάζει κάποιες απίστευτες σκηνές, όπου ο Άρτσι, με έναν δικό του μοναδικό τρόπο, αποχαιρετά τον αδερφό του. Εδώ είναι ακριβώς ο ορισμός, μία εικόνα χίλιες λέξεις! Βλέπουμε έναν Άρτσι συντετριμένο, με βλέμμα χαμένο στις σκέψεις του..στις στιγμές που πέρασε με τον Στίαρ και τον Άντονυ..το πόσο όμορφα περνούσαν οι τρεις τους, πόσο ευτυχισμένοι ήταν..Στιγμές που δυστυχώς δεν θα ξαναυπάρξουν γι' αυτόν..

Πραγματικά, όταν διάβασα το συγκεκριμένο κομμάτι ανατρίχιασα..Ήταν, κατά τη γνώμη μου, μία από τις πιο συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές, που δυστυχώς δεν περάστηκαν στο anime. Ίσως βέβαια η ΤΟΕΙ ήθελε να μας προστατέψει από το extra-bonus κλάμα..τι να πω?
 
Μπα... Δε νομίζω, Έλενα, να ήθελε να μας προστατέψει από το extra-bonus κλάμα όπως το λες...(καλό!)


Αν ήταν έτσι, θα δίνανε κι ένα πολύ ωραίο και ξεκάθαρο φινάλε και θα ήμασταν τρισευτυχισμένες!!!



Παρόλα αυτά υπάρχει μια και μοναδική λεπτομέρεια στο άνιμε, η οποία δεν υπάρχει στο περιοδικό και, τι να πω... ανατριχιάζω όποτε τη βλέπω!!! (θέλω να πω, πολλά διαφορετικά βλέπουμε, αλλά το συγκεκριμένο με σοκάρει)



O Στήαρ τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, βλέποντας τον εχθρό στο αεροπλάνο, νομίζει ότι βλέπει τον Άντονυ...



συγκλονιστικό.....


[ame=http://www.youtube.com/watch?v=ZBfnRVDvetQ]YouTube - Candy Candy ep 113 part 2 of 2 greek dub
 
akaliakoukou είπε:

Παρόλα αυτά υπάρχει μια και μοναδική λεπτομέρεια στο άνιμε, η οποία δεν υπάρχει στο περιοδικό και, τι να πω... ανατριχιάζω όποτε τη βλέπω!!! (θέλω να πω, πολλά διαφορετικά βλέπουμε, αλλά το συγκεκριμένο με σοκάρει)



O Στήαρ τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, βλέποντας τον εχθρό στο αεροπλάνο, νομίζει ότι βλέπει τον Άντονυ...



συγκλονιστικό.....
Δεν βλεπει τον Αντονυ, βλεπει τον συμπολεμιστη του που χαθηκε στη μαχη την προηγουμενη μερα δεν θυμαμαι το ονομα του. Ο συμπολεμιστης του τού ειχε ζητησει να φροντιζει την κοπελα του, και του ειχε δειξει και την φωτογραφια της, και οταν ο Στιαρ πληγωνεται και καταλαβαινει οτι θα πεθανει ζηταει συγνωμη απο τον ηδη νεκρο συμπολεμιστη του, γιατι δεν θα μπορεσει να κρατησει την υποσχεση του να φροντιζει την κοπελα...τρομερα φριχτο επεισοδιο!
 
Νομίζω πως είναι και το σημείο που ο Στήαρ συνειδητοποιεί πόσο ανώφελος και άδικος είναι ο πόλεμος ανεξάρτητα από το στρατόπεδο στο οποίο βρίσκεσαι... Κι ο Στήαρ ακόμα και αν κατετάγη από αίσθηση καθήκοντος δε θα μπορούσε ποτέ να σκοτώσει ένα άλλο παιδί ακόμα και όταν η ζωή του βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο...

Καταλαβαίνω πόσο ανούσια φαίνεται η θυσία του... Μόνο που οι Ιάπωνες συνήθιζαν μέσω των παιδικών τους να περνούν τη φρίκη του πολέμου και την ανάγκη για φιλία και συνεργασία όλων των λαών... Και η Μιζούκι δε θα μπορούσε ν΄αποτελέσει εξαίρεση...
 
domniki είπε:
Δεν βλεπει τον Αντονυ, βλεπει τον συμπολεμιστη του που χαθηκε στη μαχη την προηγουμενη μερα δεν θυμαμαι το ονομα του. Ο συμπολεμιστης του τού ειχε ζητησει να φροντιζει την κοπελα του, και του ειχε δειξει και την φωτογραφια της, και οταν ο Στιαρ πληγωνεται και καταλαβαινει οτι θα πεθανει ζηταει συγνωμη απο τον ηδη νεκρο συμπολεμιστη του, γιατι δεν θα μπορεσει να κρατησει την υποσχεση του να φροντιζει την κοπελα...τρομερα φριχτο επεισοδιο!
Domniki, μήπως έχουμε πρόβλημα και σ'αυτό το σημείο με την ελληνική μετάφραση???


Αυτό που λέω, είναι μετά το γεγονός που περιγράφεις!!!



Μπορείς να το ξαναδείς?



Βλέπει στο πρόσωπο του εχθρού τον Άντονυ και με έκπληξη φωνάζει το όνομά του!!!



Ένιωσα λες και ο Άντονυ τον καλούσε κοντά του....






(είναι περίπου στα μισά του επεισοδίου, λίγο πριν χτυπηθεί ο Στήαρ... :cry: :cry:)


 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τοτε σε ποια υποσχεση αναφερεται που δεν μπορεσε να κρατησει?
 
O Dominic λίγο πριν πεθάνει είχε ζητήσει από τον Στήαρ να προσέχει την κοπέλα του...

Εδώ θέλει ανάλυση...

Ο Στήαρ στο manga πεθαίνει με τη σκέψη της Πάτυ ενώ στο anime με της Κάντυ...

Ο Στήαρ βλέπει τον Ντομινίκ ή τον Άντονυ;;;;

Γενικώς όλο το anime θέλει επεξήγηση... :xm:
 
Αν και το εχω δει σχετικα προσφατα και το θυμαμαι, θα το ξαναδω για να ειμαι 100% σιγουρη.

Ο Στιαρ λεει τα ονοματα και των δυο κοριτσιων και τις βλεπει και τις 2 μαζι...κραταει ενα λουλουδι στο χερι του που το παιρνει ο αερας και λεει "Παττυ...Καντυ"...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στο manga ο Στήαρ έχει ξεκαθαρίσει με τους έρωτες. Η Πάτυ είναι στην καρδιά του και στενοχωριέται που δεν πρόλαβε να της δείξει τη γη από ψηλά...
 
Εκείνο που μου αρέσει στο άνιμε είναι οι φωνές των ηθοποιών.


Και το ότι βλέπω τους ήρωες να κινούνται. Είναι πιο ζωντανοί!!!!



Όμως από άποψη σεναρίου και μετάφρασης είναι δράμα η κατάσταση!!!!



Μάνγκα και πάλι μάνγκα!!!!!
 
akaliakoukou είπε:
Εκείνο που μου αρέσει στο άνιμε είναι οι φωνές των ηθοποιών.Και το ότι βλέπω τους ήρωες να κινούνται. Είναι πιο ζωντανοί!!!!

Όμως από άποψη σεναρίου και μετάφρασης είναι δράμα η κατάσταση!!!!

Μάνγκα και πάλι μάνγκα!!!!!

Έχεις δίκιο...

Στο anime αποπροσανατολίζομαι...

Είναι καθαρά "εμπορευματοποιημένη" κατάσταση...

Απέχει μακράν από τις θέσεις της Μιζούκι...

Με τη νουβέλα τί κάνουμε;;;
 
Ααααχχχ!!!!


Ψάχνουμε!!!!!!



Ελπίζω ο Turri να βγάλει άκρη!



Παραπέμπει σε κάτι σελίδες του Άμαζον που είναι σε γραμμική Α και δεν καταλαβαίνω γρι!!!!



Μήπως να απευθυνθώ στη φίλη μου που ξέρει γιαπωνέζικα???
 
Λοιπον η Domniki εχει δικιο. Ο Στηαρ βλεπει το πρόσωπο του φιλου του Τομυ στο προσωπο του εχθρου
 
Πίσω
Μπλουζα