Ο Μικρός Νικόλας [Rene Goscinny & Jean-Jacques Sempe]

[DeadOrganPlayer]

Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 50 ο γνωστός σεναριογράφος Rene Goscinny (δημιουργος του Αστερίξ και του Λούκυ Λουκ) και ο σκιτσογράφος Jean-Jacques Sempé αποφάσισαν να συνεργαστούν. Σαν αποτέλεσμα είχαμε τη «γέννηση» του μικρού Νικόλα (Le petit Nicolas) ο οποίος ήταν και ο κεντρικός ήρωας της σειράς βιβλίων "Οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα" που μπορεί στη Γαλλία να κυκλοφόρησαν την εποχή εκείνη, εγώ όμως στην Ελλάδα τις θυμάμαι για πρώτη φορά τη δεκαετία του 80.

Όποιος έχει διαβάσει έστω και μία ιστορία μπορεί να καταλάβει τη μαγεία τους και πως κάποιες φαινομενικά παιδικές ιστορίες έχουν τόσο αγαπηθεί από ενήλικες. Η αφήγηση είναι πάντα στο πρώτο πρόσωπο από το μικρό Νικόλα και αυτό ίσως κάνει τις ιστορίες τόσο αστείες καθώς οι λογική και οι αντιλήψεις ενός μικρού παιδιού για καθημερινά γεγονότα φαντάζουν κωμικές στα αυτιά των μεγάλων.

Πέρυσι, και μετά από 40 χρόνια περίπου εκδόθηκε το πρώτο μέρος μιας συλλογής ακυκλοφόρητων ιστοριών του μικρού Νικόλα, γεγονός που τον επανέφερε στη μνήμη μου και με έκανε να ξαναδιαβάσω με λαχτάρα σχεδόν όλες του τις ιστορίες. Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί και το δεύτερο μέρος. Όποιος θέλει να ξαναθυμηθεί πως σκέφτεσαι όταν είσαι παιδί...ας τρέξει στο πλησιέστερο βιβλιοπωλείο τώρα!

 

[DeadOrganPlayer]

Καλά μόνο εγώ τα διάβαζα????

Μάλλον....

 

[billy]

...στην δευτέρα και τρίτη δημοτικού, η δασκάλα αφιέρωνε μία ώρα κάποιες συγκεκριμένες μέρες και μας διάβαζε βιβλία όπως "Τα ψηλά βουνά", "Τα ξύλινα σπαθιά", και άλλα.

Κάποια μέρα θυμάμαι μας είχε διαβάσει και διάφορα επιλεγμένα κεφάλαια απο τον "Μικρό Νικόλα".

...ήταν απόλαυση.

 

[miko63]

εμας μας το επεβαλλαν στα γαλλικα στο ελληνογαλλικο σχολειο που πήγαινα γυμνάσιο. τότε δεν τον αγαπούσα. οταν ομως εφτασα 20 τα πήρα όλα στο πρωτοτυπο και τον λάτρεψα...

 

[starsky]

αγορασα τον πρωτο τομο απο τους δυο καινουργιους ,η πρωτη σειρα ηταν το κατι αλλο ομως

 

[sunset89]

Εξαιρετικά βιβλία αυτά του "Μικρού Νικόλα", ευρηματικότατα και ενδιαφέροντα! Προκαλεί μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που υποτίθεται το μικρό παιδί αντιλαμβάνεται τον κόσμο και η ξεκαρδιστική περιγραφή των καταστάσεων.

Μάλιστα το 2009 έγινε και ταινία (γαλλική παραγωγή) το πρώτο (εάν δεν απατώμαι) από τα βιβλία της σειράς και αυτή η μεταφορά στην μεγάλη οθόνη ήταν πολύ επιτυχημένη.

 

[Rakeesh]

Ειχαμε διαβασει λιγο στο σχολειο και με ειχε εντυπωσιασει πάρα πολύ με το παράξενο καρτουνίστικο χιούμορ του. Δεν ηταν καθολου χαζοχαρούμενο ή αφελές όπως στα άλλα κείμενα που κάναμε.

 

[Domenica]

Αγαπώ μικρό Νικόλα και με μεγάλη μου χαρά έχω εθίσει διάφορα ξαδερφάκια και παιδάκια φίλων (και ελπίζω και την κορη μου αργότερα) στα κατορθώματα του! Ειναι ακομα πολύ δημοφιλής διότι εκτός του οτι ο Γκοσινί ηταν ιδιοφύια και ειχε το χάρισμα του Μιδα σε οτι έπιανε, ο Νικόλας ειναι ένα απλό, χαριτωμένο και σκανταλιάρικο παιδάκι. Ουτε μυστήρια λύνει, ουτε ζάμπλουτος ειναι, ουτε μαγικές δυνάμεις έχει, ούτε έχει ξεχωριστά ταλέντα ή εμφάνιση, ούτε καν ζει κοσμογονικές ιστορικές στιγμές. Το αποτέλεσμα είναι ολα τα πιτσιρίκια να ταυτίζονται μαζί του ανεξαρτήτως λογοτεχνικών προτιμήσεων. Πισω ομως από την απλοική επιφάνεια υπάρχει πολιτικοκοινωνικό σχόλιο και το χιούμορ κατά καιρούς τσακίζει κόκκαλα. Εγώ πάντα συμπάσχω με τους ταλαίπωρους γονείς του Νικόλα ζευγος απλών βιοπαλαιστών που το βλαστάρι τους άθελα του διαρκώς τους υπενθυμίζει την μικροαστική τους τάξη- τρελλά γέλια.

Εχω κάνει κάμποσα δώρα τους τομους με τις ιστοριούλες, το ημερολόγιο και διάφορα συναφή.

 

[zouzou]

Κι εγώ, παρ' όλο που απ' ό,τι είδα αργότερα είχε κάποιο κείμενο στη "Γλώσσα μου", τον ανακάλυψα αργά αλλά ήταν έρωτας απ' την αρχή. Το γράψιμο (αλλά και η μετάφραση για να τα λέμε όλα) της πρώτης σειράς βιβλίων του είναι μοναδικό και παρ' όλο που λίγο πολύ οι ιστορίες είναι πανομοιότυπες διαβάζονται με μεγάλο ενδιαφέρον. Είχα αγοράσει αυτά με το μαλακό εξώφυλλο που μετά αντικαταστάθηκαν με τα πολύ ωραία αλλά ακριβά με χοντρό εξώφυλλο.

Βέβαια πήρα και τους δύο τόμους που βγήκαν αργότερα, πάντα ωραίος ο μικρός Νικόλας αλλά νομίζω πως η μετάφραση -γιατί προφανώς δεν άλλαξε ο τρόπος γραφής σίγουρα, αλλά ο μεταφραστής ναι- δε μου άρεσε τόοοσο πολύ. Κάτι λίγο έχανεστη γεύση.

Είδα τελευταία πως κυκλοφορούν κάτι καινούρια βιβλία και δεν έχω καταλάβει αν είναι εντελώς καινούριες ιστορίες. Πόσες είναι πια; Μήπως έχει κανείς ιδέα;

 

[BETTY BOOP]

εχω διαβασει ιστοριες του Μικρου Νικόλα, πολύ καλές!

Σχετικά με την αναφορα της zouzou στο προηγουμενο μήνυμα για ιστοριες του Μικρου Νικολα στο βιβλίο της Γλώσσας, θυμάμαι ότι υπήρχαν στη Γλώσσα της Γ' και της Δ' ταξης.

 

[nwntas]

Πριν από λίγες μέρες, Αγίου Νικολάου, πήγα να ευχηθώ έναν φίλο που γιόρταζε και χαριτολογώντας τον είπα "μικρό Νικόλα". Έβαλε τα γέλια, μου είπε "καλά, πού τον θυμήθηκες το μικρό Νικόλα;"... Έκανα ένα γκουγκλάρισμα και είδα ότι κυκλοφορεί ξανά ο τόμος "ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες", και μιας και είναι ανοιχτά τα βιβλιοπωλεία, το τσίμπησα από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου (να τιμάτε τα καταστήματα της γειτονιάς σας όσο μπορείτε αυτές τις μέρες). Οπότε θα το τιμήσω δεόντως τα Χριστούγεννα!

Ο μικρός Νικόλας είναι μεγάλη αγάπη από το δημοτικό. Θυμάμαι ότι μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το κείμενο που είχαμε πετύχει στη γλώσσα σε κάποια τάξη του δημοτικού (λογικά Γ και Δ, που λέει και η Betty). Γενικά τα κείμενα της γλώσσας δεν ήταν στην πλειοψηφία τους αστεία ή κωμικά. Χαριτωμένα ναι, αλλά χιουμοριστικά όχι πάντα. Οπότε ο μικρός Νικόλας ξεχώριζε για την αστεία του αφήγηση.

Κάποια στιγμή, σε μια έκθεση βιβλίου που κάναμε κάθε χρόνο, γύρω στο Μάιο, στο δημοτικό, πέτυχα τη σειρά του μικρού Νικόλα από τις εκδόσεις Τεκμήριο, οπότε και πήρα το "ο μικρός Νικόλας διασκεδάζει", πιο πολύ γιατί είχε μέσα την ιστορία που είχαμε κάνει στη γλώσσα (νομίζω ήταν η ιστορία "Το χέρι του Κλοτέρ", αλλά νομίζω ότι είχαμε δει και το κείμενο "το ρολόι"). Αφού το διάβασα ως παιδί, έμενε στη βιβλιοθήκη για χρόνια, μέχρι που πριν 4 χρόνια που έκανα ανακαίνιση στο δωμάτιο, και ξαναέπεσε στα χέρια μου. Το ξαναδιάβασα και πλέον το κείμενο αποκτούσε άλλες διαστάσεις. Οι γονείς πάνω στους καβγάδες τους πετούσαν υπονοούμενα για την προσωπική τους ζωή (όχι τίποτα φοβερό, μη φανταστείτε) που δεν ήταν αντιληπτά όταν τα διάβαζες ως παιδί, ή τους ένιωθες πολύ περισσότερο στο πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα ζωηρό παιδί σαν το Νικόλα, ενώ παράλληλα συνέπασχες με τον Νικόλα που ήθελε απλώς να είναι παιδί!

Νομίζω ότι αυτή είναι και η μαγεία του κειμένου. Απλό λεξιλόγιο, μικρή έκταση, πρωτοπρόσωπη αφήγηση, όχι κάτι το περιπετειώδες και αγχωτικό, αλλά ακριβώς σε αυτή την απλότητα και την παιδική αφέλεια κρύβεται όλη η μαγεία. Και φυσικά, όσα χρόνια κι αν περάσουν, επειδή όλοι περάσαμε από τα θρανία, ακόμα κι αν δεν ήμασταν τόσο άτακτοι όσο η παρέα του Νικόλα, σίγουρα θα έχουμε εμπειρίες με τους συμμαθητές μας ή τους γονείς μας που θα μας τις θυμίσουν οι ιστορίες του Νικόλα. Όπως επίσης είναι βασικό που δεν υπάρχει η έννοια της κακίας ή του ανταγωνισμού. Ακόμα κι όταν το πλουσιόπαιδο παρουσιάζεται με κάτι πολύ ακριβό για τα υπόλοιπα παιδιά, πάντα καταλήγουν τα ακριβά να μην έχουν νόημα ή αξία στο τέλος της ιστορίας.

Η αλήθεια είναι ότι ο μικρός Νικόλας μου θύμισε και μια ραδιοφωνική "εκπομπή" που πετύχαινα κάποια στιγμή σε ένα σταθμό κάπου μέσα των 90's που λεγόταν "Προκόπης ο ανεπρόκοπος", όπου ήταν ένα παιδάκι που αφηγούνταν τη μέρα του, που ήταν γεμάτη σκανδαλιές. Δυστυχώς δεν έχω ανακαλύψει τίποτα για αυτή την εκπομπή (που ήταν τύπου πεντάλεπτη), αλλά όταν μετά διάβασα το μικρό Νικόλα, μου πήγε ο νους μου ότι η εκπομπή μιμούταν τη λογική του άτακτου παιδιού σαν το Νικόλα.