Θα μου επιτρέψει ο φίλος tsalk να δανειστώ τον όρο διαμάντια που χρησιμοποίησε για να συμφωνήσω και να υπερθεματίσω για τον χαρακτηρισμό του εν λόγω σήριαλ. Με τόσο πενιχρά μέσα τεχνολογίας, μέτριες οικονομικές απολαβές καμμιά σύγκριση με τα δεδομένα των τελευταίων ετών και όμως γυρίζονταν σειρές κοσμήματα που απολαμβάναμε, γιατί κυριαρχούσαν το μεράκι, η υψηλή ηθοποιία και το εγνωσμένο κύρος κολοσσών όπως οι Βουτσάς-Μεταξά. Μάνα και γιός πριν λίγα χρόνια στον κινηματογράφο στην ΄΄Νύχτα γάμου¨, στους ίδιους ρόλους μεγαλούργησαν και εδώ.
Και όμως αυτές οι σειρές με το μουντό και απόκοσμο ασπρόμαυρο φόντο, φωταγώγησαν απείρως πολύ περισσότερο τις ψυχές μας, την διάθεση μας, τα συναισθήματα μας, γιατί ταυτιστήκαμε με τους ηθοποιούς των σήριαλ, γιατί ήταν κάποιοι από εμάς, σαν να παίζαμε εμείς. Και τα λαμπερά χρωματισμένα σήριαλ των τελευταιων ετών αφήνουν ακριβώς αντίθετα συναισθήματα γκρίζου και πολλές φορές μαύρου πλαισίου κυρίως λόγω δηθενιάς, ποζεριάς και αταλαντοσύνης (όχι σε όλους τους συντελεστές ηθοποιούς και σεναριογράφους) και απόκοσμου και απόμακρου ύφους πολλών από αυτών. Ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι και αυτό φαίνεται στις μέρες μας Δεν είμαι αφοριστικός, ευτυχώς μπορεί να υπάρχουν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που μπορεί να με διαψεύσουν καταλυτικά.