Σε πρώτο πλάνο στην κολώνα αφίσες σχετικές με τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 (βλ. αναρτήσεις
#4.046 ,
#4.047 ,
#4.048 ,
#4.049 στο θέμα "Η Παλιά Αθήνα").
Διακρίνεται ο βομβαρδισμένος (11-1-1944) από τους συμμάχους Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος. Εντός του ναού έχει ανεγερθεί ένας νέος, πρόχειρος ναός.
Πράγματι.. το αίσχος του συμμαχικού βομβαρδισμού του Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου 1944 .
Από το
https://ethniki-antistasi-dse.gr/simmahikos-bombardismos-peiraia.html διαβάζουμε μεταξύ άλλων
".....
- Ο τρομακτικός βομβαρδισμός της 11ης Γενάρη 1944 άρχισε το μεσημέρι, ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους.
- Μόνο 8 Γερμανοί στρατιώτες νεκροί. Εμειναν άθικτες οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, του Ναυστάθμου, του αεροδρομίου, των ναυπηγείων του Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό των κατακτητών και ανήκε στο δοσίλογο Μ. Αβέρωφ, γαμπρό του καπνοβιομήχανου Παπαστράτου και αδελφό του πολιτικού Ευάγγ. Αβέρωφ.
- Ανάμεσα στα θύματα του μεγαλύτερου έως τότε βομβαρδισμού συγκαταλέγονται και οι 65 μαθήτριες μαζί με τις δασκάλες τους, της Δημοτικής Οικοκυρικής Σχολής Πειραιά , που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής εταιρίας.
- Οι Αμερικανοί πιλότοι άδειασαν το «φορτίο» τους στα σπίτια των λαϊκών συνοικιών στα Καμίνια, στο Χατζηκυριάκειο, στου Βρυώνη, στην Κοκκινιά. Εκεί που το ΕΑΜ είχε την μεγαλύτερη δύναμη.)
....."
Στο
https://www.ribandsea.com/memo/2762-vomvardismos-tou-peiraia-stis-11-1-1944.html
υπάρχει προσωπική μαρτυρία του ιατρού καρδιολόγου κ. Εμμ. Α. Χριστουλάκη το 2016 όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε
".....
Μια βόμβα, όταν αφήνεται από ένα αεροπλάνο, που πετά στα 3.000 μέτρα, χρειάζεται 25 δευτερόλεπτα να φθάσει στο έδαφος. Επειδή όμως έχει και την ταχύτητα του αεροπλάνου, με το οποίο ήταν τμήμα του, μέχρι τη στιγμή που αφέθηκε, θα κινηθεί στα 25 δευτερόλεπτα με την ίδια ταχύτητα των 220 χλμ. την ώρα στην ίδια κατεύθυνση με το αεροπλάνο, κατά 1500 μέτρα, περίπου, από το σημείο που αφέθηκε. Επομένως η βόμβα θα πέσει μακριά από τον στόχο της. Έπρεπε, αν ετηρούντο τα στοιχειώδη που ορίζει ο «νόμος» περί ελεύθερης πτώσης» σωμάτων, όλες οι βόμβες να πέφτανε στο λιμάνι και στις εγκαταστάσεις του. Θεωρητικά τουλάχιστον! Για την καλύτερη κατανόηση του τι συμβαίνει, όταν ένα αεροπλάνο ρίχνει μια βόμβα, παραθέτω ένα απλουστευμένο σχέδιο. (φωτο 1).
Το αεροπλάνο βρίσκεται στο σημείο Α, ρίχνει τη βόμβα, που όμως δεν θα πέσει στο σημείο Γ αλλά, λόγω της κεκτημένης ταχύτητας, ακολουθεί την πορεία του αεροπλάνου και πέφτει στο σημείο Δ, όπου και εκρήγνυται. Δηλαδή η βόμβα έπεσε σ΄ ένα σημείο μακριά από εκεί που ρίχτηκε, και που καθορίζεται από το ύψος που βρισκότανε το αεροπλάνο και την ταχύτητά του. Στην περίπτωσή μας έπρεπε να ριχτούν οι βόμβες 1500 μέτρα πριν από το λιμάνι, δηλαδή ανοιχτά στοn Σαρωνικό, για να πέσουνε «μπουκέτο μέσα στο λιμάνι και τις εγκαταστάσεις του. Τι έφταιξε, λοιπόν, που πλήρωσαν με τη ζωή τους 5.000 χιλιάδες Πειραιώτες;
Ο βομβαρδισμός της κατοικημένης περιοχής του Πειραιά, κατά τηn γνώμη μου οφείλεται σε δύο αιτίες: 1. Ή βομβαρδίστηκε συνειδητά ή 2. λόγω αδιαφορίας ή άγνοιας βασικών κανόνων. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε ένα ειδεχθές έγκλημα, εκ προθέσεως, και στη δεύτερη ένα έγκλημα εκ βαρείας αμέλειας. Και τα δύο επισύρουν αυστηρές ποινές. Όμως κανείς μέχρι σήμερα, ούτε κυβερνήσεις, ούτε Δημοτικές Aρχές του Πειραιά, ούτε η Εκκλησία, ούτε η Ομογένεια ενδιαφέρθηκαν να κινήσουν μια σχετική διαδικασία. Αρκούμεθα σε μια επιμνημόσυνη τελετή και... πάπαλα
Οι δράστες, ως συνήθως, προσπάθησαν με παιδαριώδη επιχειρήματα να δικαιολογήσουν την απεχθή πράξη τους. Δεν ζήτησαν ,ούτε ένα... "sorry" (συγγνώμη).
Εδώ αρχίζει η μεγάλη παραπληροφόρηση και παραπλάνηση με ψευδή στοιχεία από τους υπαίτιους της καταστροφής, τους Αμερικάνους. Ήτανε, λέει, κακές οι καιρικές και παγετός, που παρεμπόδιζαν την καλή ορατότητα, συγκρουστήκανε, λέει, μεταξύ των κάποια αεροπλάνα και ξεστράτισαν οι βόμβες! Κι άλλα τέτοια για... αμερικανάκια!
Αυτά είπα, και ενώ περίμενα την κριτική του Φυσικού, δεν είχα όμως αντιληφθεί, ότι είχε μπει αθόρυβα στην αίθουσα ο διευθυντής, μαθηματικός Λαμπρινόπουλος, ο οποίος με κατακεραύνωσε και προκάλεσε σιγή τάφου στην τάξη, λέγοντάς μου: «Χριστουλάκη, μ΄ αυτή την απλοϊκή λύση που περιέγραψες, αντί να χρησιμοποιήσεις «ολοκλήρωμα» ή «διαφορικό λογισμό», δλδ. ανώτερα μαθηματικά, που σας διδάσκουμε εδώ, δεν βλέπω να μπαίνεις στο Πολυτεχνείο!
Κάθισα στο θρανίο μου με το κεφάλι σκυφτό και απογοητευμένος! Έτσι με κέρδισε... η Ιατρική!
Σήμερα (2016), μετά από 72 χρόνια, όσοι ακόμη ζούμε, που υπήρξαμε αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες εκείνης της τραγικής συμφοράς, αναρωτιόμαστε, πώς αυτό το έγκλημα μένει ακόμη ατιμώρητο. "
