Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

[αριαδνη]

Μήπως γιατί δουλεύανε μικτά άντρες γυναίκες στα χωράφια και πλεκόντουσαν ειδύλλια κάτω από τον καυτό ήλιο;

Μα τόσα χωριά γύρα , γύρα ΧΑ ΧΑ.

 

[RIO]

Πίνδος 1959

 

[elephadas]

Υπέροχη φωτογραφία. Ξέρουμε τον φωτογράφο?

 

[RIO]

Υπέροχη φωτογραφία. Ξέρουμε τον φωτογράφο?

Νομίζω ο Μπαλάφας...

 

[RIO]

Καλάβρυτα 1903

 

[RIO]

Xίος

 

[Bajar]

Υπέροχη φωτογραφία. Ξέρουμε τον φωτογράφο?

Νομίζω ο Μπαλάφας...

Πράγματι είναι του Μπαλάφα. Η φωτογραφία έχει τίτλο "Στο δρόμο για τα χειμαδιά". Δεν νομίζω να υπήρξε άλλος φωτογράφος που να αφουγκράστηκε με τόση ευαισθησία την ψυχή των ανθρώπων της υπαίθρου και να την αποτύπωσε καλύτερα από αυτόν.

 

[Bambinella]

Ιωάννινα 1960

 

[RIO]

1912, Σαντορίνη.

 

[g1973tony]

Το λιμάνι της Ραφήνας τη δεκαετία του 1960.

πηγή

Το λιμάνι της Ραφήνας αγνώριστο (εικόνα ρετρό) - iSelida.gr

Μια ρετρό φωτογραφία που μας έστειλε ο φίλος Βασίλης Βρεττός μας θυμίζει το λιμάνι της Ραφήνας τη δεκαετία του 1960. Αγνώριστο πραγματικά από αυτή την οπτική γωνία του φωτογράφου, που δείχνει στο βάθος πώς ήταν η περιοχή. Ψάχνουμε με μανία και αγάπη εδώ στην ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr...

iselida.gr

Το λιμάνι της Ραφήνας όπως ήταν μέχρι το 1979
πηγή

ΜΕΡΟΣ Δ: Το λιμάνι Ραφήνας - Οι μεγάλες αλλαγές (1975-1985)

Του Αντώνη Λαζαρή Το λιμάνι της Ραφήνας όπως ήταν μέχρι το 1979Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και μετά το λιμάνι της Ραφήνας μπαίνει σε μια νέα δυναμική εποχή. Η δρομολόγηση των επιβατηγών/οχηματαγωγών φέρνει μεγάλες αλλαγές στον τρόπο του ταξιδιού. Ο αριθμός των οχημάτων σταδιακά αυξάνεται...

www.enandro.gr

 

[Always Somewhere]

Η πιο παλιά φωτογραφία του Παρθενώνα που έχει τραβήχτει ποτέ ήταν το μακρινό 1839.
Αυτό έγινε μόλις 2 μήνες μετά την ανακάλυψη της πρώιμης φωτογραφικής τεχνικής από τον Γάλλο Daguerre, που πήρε και όνομα του ( Στα ελληνικά Νταγκεροτυπία ή και αλλιώς Δαγκεροτυπία)

Την παρακάτω περιγραφή και ανάρτηση της φωτογραφίας έκανε στο προσωπικό λογαριασμό στο Facebook ο υπεύθυνος φωτογράφος της υπηρεσίας συντήρησης μνημείων της Ακρόπολης, κος Σωκράτης Μαυρομμάτης.

«Η πρώτη εικόνα του Παρθενώνα μετά την ανακάλυψη της Δαγκεροτυπίας τον Αύγουστο του 1839, γίνεται δύο μήνες αργότερα από τον Pierre-Gustave Joly de Lotbinière.
Η Δαγκεροτυπία δεν μπορούσε να αναπαραχθεί και έτσι αντιγράφεται σε χαρακτικό από τον Frédéric Martens για να τυπωθεί στο λεύκωμα "Excursions Daguerriennes", (οι πρωτότυπες Δαγκεροτυπίες έχουν μάλλον χαθεί).
Στην εικόνα περιλαμβάνεται και το μικρό τζαμί στη μόνη σωζόμενη φωτογραφική αποτύπωσή του.
Το 1842 ο Joseph-Philibert Girault de Prangey, επισκέπτεται την Αθήνα και φωτογραφίζει ξανά τον Παρθενώνα αλλά όχι την Βορειο-Δυτική του πλευρά που είναι αυτή που βλέπεις μπαίνοντας από τα Προπύλαια όπως η εικόνα του Lotbinière, αλλά την Νοτιο-Ανατολική. Το τζαμί μόλις έχει απομακρυνθεί και διακρίνονται τα ξύλινα ικριώματα της επέμβασης».

Πηγή

 

[georgecharis]

Xίος

Προβολή συνημμένου 234977

Ωραία φωτογραφία. Η χρονολογία που βγήκε είναι γνωστή;

 

[Gordon]

Η Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του 1950 (τις φωτό και τις λεζάντες τους τις ξεσήκωσα από τη λίφο)


Τσιμισκή με Αριστοτέλους τη δεκαετία του 50

Η Εγνατία και η Καμάρα την δεκαετία του 1950

Εθνικής Αμύνης - 1950.

Σημείωση δική μου 1η: στην πρώτη φωτό βλέπουμε την Τσιμισκή με κατεύθυνση νοτιοανατολικά και με πλάτη προς το λιμάνι. Το μπεζ κτήριο αριστερά πάνω από τα λεωφορεία στο βάθος ήταν καπναποθήκες, τουλάχιστον το 1980-1990. Βρωμοκοπούσε ο τόπος και κάθε που περνούσα μου ερχόταν εμετός. Σιχαινόμουν την Τσιμισκή ακριβώς λόγω της μπόχας.

Σημείωση δική μου 2η: στην τρίτη φωτό, τα χαμόσπιτα κάτω δεξιά σήμερα έχουν αντικατασταθεί από το θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών

 

[Gordon]

Η Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του 1950 (τις φωτό και τις λεζάντες τους τις ξεσήκωσα από τη λίφο)


Καλαμαριά 1950. Στο βάθος η Μητρόπολη. Η λήψη πρέπει να έγινε από κάποιο σημείο του σημερινού πεζόδρομου.

Η Εγνατία το 1950, σε λήψη από κτίριο μεταξύ Χαλκέων και Βενιζέλου. Στο βάθος το Αλκαζάρ (Χαμζά Μπέη Τζαμί). Πηγή: Αρχείο Γιώργου Κωτσίδη

Η οδός Τσιμισκή τη δεκαετία του 50.

Σημείωση δική μου: στην τρίτη φωτό, το κτήριο δεξιά με τις κολώνες είναι το υποκατάστημα της Τράπεζας της Ελλάδος. Ίδιο κι απαράλλαχτο μέχρι σήμερα. Νομίζω ότι πάνω από το γείσο που φαίνεται υπάρχει ακόμα ένας όροφος. Δεν ξέρω αν χτίστηκε έτσι εξ αρχής ή προστέθηκε αργότερα. Πάντως πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα κτήρια κατ'εμέ της πόλης.

 

[Gordon]

Η Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του 1950 (τις φωτό και τις λεζάντες τους τις ξεσήκωσα από τη λίφο)


Η ΒΙΑΜΥΛ εγκαινιάστηκε το 1952 και άρχισε να λειτουργεί το 1954. Μέχρι να κλείσει στις 30/9/2008, η Ανατολική Θεσσαλονίκη αισθανόταν τη λειτουργία της από τη μυρωδιά του αμύλου

Καλαμαριά - οδός Μητρ. Χρυσάνθου το 1955. Πηγή: Ιδιωτική Συλλογή Γεωργίου Μουσικίδη

Μπροστά στην ταβέρνα «Χαμόδρακας», στη Νέα Κρήνη, το 1958. Στο βάθος διακρίνεται η ταβέρνα «Μπάτης» και η προβλήτα μπροστά της. Ακόμη μακρύτερα φαίνεται ελάχιστα η ταβέρνα «Βράχος»

 

[Gordon]

Η Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του 1950 (τη φωτό και τη λεζάντα της τις ξεσήκωσα από τη λίφο)

Στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το 1959.

 

[g1973tony]

Η Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του 1950 (τις φωτό και τις λεζάντες τους τις ξεσήκωσα από τη λίφο)

Προβολή συνημμένου 235166
Τσιμισκή με Αριστοτέλους τη δεκαετία του 50
Προβολή συνημμένου 235167
Η Εγνατία και η Καμάρα την δεκαετία του 1950
Προβολή συνημμένου 235172
Εθνικής Αμύνης - 1950.

Σημείωση δική μου 1η: στην πρώτη φωτό βλέπουμε την Τσιμισκή με κατεύθυνση νοτιοανατολικά και με πλάτη προς το λιμάνι. Το μπεζ κτήριο αριστερά πάνω από τα λεωφορεία στο βάθος ήταν καπναποθήκες, τουλάχιστον το 1980-1990. Βρωμοκοπούσε ο τόπος και κάθε που περνούσα μου ερχόταν εμετός. Σιχαινόμουν την Τσιμισκή ακριβώς λόγω της μπόχας.

Σημείωση δική μου 2η: στην τρίτη φωτό, τα χαμόσπιτα κάτω δεξιά σήμερα έχουν αντικατασταθεί από το θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών

Ωραίες φωτογραφίες συνοδευόμενες από κατατοπιστικές περιγραφές.
Η πρώτη φωτογραφία είναι προφανώς η ίδια με επιστολικό δελτάριο (carte postale) βλ. σχετική ανάρτηση #1.186 όπου παρατίθεται σαρωμένο. Στην οπίσθια όψη του αναγράφεται Νο 77 ΕΚΔΟΣΙΣ Κ.ΓΡΗΓΟΡΟΥΔΗ - ΚΑΛΒΟΥ 11 Θεσσαλονίκη χωρίς χρονολογία. Το συγκεκριμένο τυχαίνει να περιλαμβάνεται σε μία μικρή συλλογή που έχω από παλιές αχρησιμοποίητες ταχυδρομικές κάρτες.

 

[Uskoke]

για την ιστορία, η δαγκεροτυπία ήταν φύλλο χαλκού που ευαισθητοποιούταν με επάλειψη με νιτρικό άργυρο. η εμφάνιση γινόταν με υδράργυρο (προφανώς με τους ατμούς του) και η στερέωση είτε με χλωριούχο νάτριο (κοινό αλάτι) είτε με υποθειώδες νάτριο, όπως γίνεται και σήμερα, από τους λίγους που έχουμε μείνει. όπως καταλαβαίνουμε η δαγκεροτυπία δεν βασιζόταν στην αρνητική/θετική μέθοδο, αλλά ήταν ένα μοναδικό αντίτυπο. καταλαβαίνουμε τι επανάσταση ήτανε.

 

[Bambinella]

Ύδρα, αρχές δεκαετίας του '60

 

[elephadas]

Χε χε, με την πρώτη φευγαλέα ματιά νόμισα ότι ο νεαρός έσερνε καράβι και λέω "Αδύνατον, λάθος φύλο". Μετά πρόσεξα ότι έσερνε παγοκολώνα. Πάντως είναι καταπληκτικό στιγμιότυπο έτσι που γέρνει ο νεαρός με το πόδι ακριβώς στην προέκταση του σώματός του, με μόνο τ' ακροδάχτυλα και την ακρόφτερνα να ακουμπαν στη γη, και τη σκιά της κολώνας να ενώνεται με το σχοινί σχεδόν στα χέρια του, σαν να τραβάει και τα δύο. Και η αποφασιστική δρασκελιά του έρχεται σε αντίθεση με τη γαλήνη που αποπνέει η υπόλοιπη φωτογραφία.