Παραξενιές στο διάβασμα/γράψιμο

[Clemence]

Θυμάμαι ότι τα πρώτα χρόνια του δημοτικού μισούσα θανάσιμα τις σελίδες όταν έπρεπε να γράψω στην πίσω τους πλευρά, όταν το ξεπέρασα άρχισα να τις προτιμώ κιόλα ακόμα και σήμερα για ν΄αγοράσω τετράδιο ή μπλοκ σημειώσεων πρέπει να τσεκάρω πολύ προσεκτικά αν το χαρτί έχει αρκετά φωτεινή χροιά και αν οι ρίγες είναι όπως τις βολεύομαι, αχνές ποτέ έντονες!

εσείς θυμάστε κάποια ανάλογη παραξενιά σας;

 

[thebest20]

Εγώ είχα πρόβλημα με το "η",δεν μπορούσα να το γράψω καλά,επίσης στην αρχή φοβόμουν το "ς" επειδή νόμιζα ότι μοιάζει με φίδι!

 

[D@redevil]

Α,χα! Έπιασες πονεμένο θέμα...

Γενικά, τραβάω κάτι "σκαλώματα" τύπου Mr. Monk, που ξεκινάνε από τα παιδικά μου χρόνια!

Ειδικά δε, για το γράψιμο:

-Οπωσδήποτε η ημερομηνία γραφόταν ολογράφως, με δεξιά στοίχιση. Πράγμα που συνεχίστηκε μέχρι και όταν σπούδαζα.

-Όταν υπογράμμιζα, οπωσδήποτε τραβηγμένες με χάρακα οι γραμμές & πάντα φρόντιζα να ισαπέχουν τα κενά από τα πλευρικά περιθώρια.

-Το μικρό ζ, πολλές φορές το έγραφα (και το γράφω) ακριβώς όπως το κεφαλαίο, αλλά σε πιο μικρό μέγεθος. Ακόμα και τώρα, δε μπορώ να ξεχωρίσω αν θα το γράψω σα "ζ" ή σα "Ζ" - μου έρχεται εκείνη τη στιγμή.

-Το έψιλον, το γράφω ακόμα και τώρα όπως το σύμβολο "ανήκει" ( ∈ ) των μαθηματικών.

Εκνευριζόμουν όταν έπρεπε ν' αλλάξω στυλό στη μέση της εργασίας / έκθεσης / διαγωνίσματος & να φαίνεται η διαφορετική απόχρωση της μελάνης!

Τέλος, ισχύει και το παρακάτω, ακόμα και σήμερα:

Θυμάμαι ότι τα πρώτα χρόνια του δημοτικού μισούσα θανάσιμα τις σελίδες όταν έπρεπε να γράψω στην πίσω τους πλευρά,

 

[Dimitrissss]

ακόμα και σήμερα για ν΄αγοράσω τετράδιο ή μπλοκ σημειώσεων πρέπει να τσεκάρω πολύ προσεκτικά αν το χαρτί έχει αρκετά φωτεινή χροιά και αν οι ρίγες είναι όπως τις βολεύομαι, αχνές ποτέ έντονες!

Αυτό συμβαίνει και σε μένα σήμερα (πάντως στο σχολείο δεν είχα τέτοιο ζήτημα).

 

[circleag]

Εγω έγραφα ολα τα γράμματα ανάποδα...

Μια φορά με ρωτάει η δασκάλα μου... (στην Πρώτη Δημοτικού)

-Γιατι Βαγγελάκη γραφείς το Α και το Β ανάποδα;;;;

-Γιατί είναι ανάποδα το τετράδιο κύρια.

-και γιατί δεν το γυρίζεις ίσια να γραφείς σωστά.

-Γιατί κύρια βαριέμαι! Άμα θέλεις γύρισε το εσύ!

..και συνέχισα να γράφω ανάποδα αφήνοντας τη δασκάλα να με κοιτάει με περιέργεια....

Την συγκεκριμένη δασκάλα την είδα φέτος στο νησί σε μεγάλη σχετικά ηλικία πια αλλα μόλις με είδε με αποκάλεσε παλι Βαγγελάκη!

 

[Wally]

Μικρα παιδια ειμαστε ακομα αλλωστε...

 

[thebest20]

Κάποιος από εσάς έκανε το λάθος με το b και το d στα αγγλικά?Στο σχολείο/φροντιστήριό μου υπήρχαν πολλοί τέτοιοι!Μάλιστα έκαναν και λάθη του τύπου

"I are","you is" κλπ,βέβαια μου κάνει εντύπωση πως αυτοί πήραν το lower από το γυμνάσιο,ενώ εγώ στο λύκειο!

 

[Wally]

το θ με το δ, το ψ με το ξ ειναι κλασικα λαθη στα "πρωτακια"

 

[RIO]

Είχα την συνήθεια στις πρώτες τάξεις, να γράφω το α με μια μικρή "ουρίτσα" στην άκρη. Έτσι μου έβγαινε. Έφαγα κράξιμο, για να το αλλάξω...

 

[Bambinella]

Aκριβως το ιδιο με το RIO ειχα κι εγω στη Δ' δημοτικου, αλλα σε περισσοτερα γραμματα.

Στο ζ, η, μ, ξ, ρ, φ. Αυτη η ιδιοτροπια διηρκεσε ολη τη σχολικη χρονια και μολις αλλαξα ταξη, την απεβαλα. Ευτυχως.

 

[Clemence]

Μικρή δυσκολεύτηκα να μάθω να γράφω το ζ διαφορετικά απ΄το ξ. Μεγάλη μου έχει μείνει η ανασφάλεια όποτε πρέπει να ψάξω κάτι με αλφαβητική σειρά για το πού βρίσκεται το ζ/z, μετά από αρκετά χρόνια στο εξωτερικό μερικά πράγματα μένουν!

 

[nwntas]

Είχα την συνήθεια στις πρώτες τάξεις, να γράφω το α με μια μικρή "ουρίτσα" στην άκρη. Έτσι μου έβγαινε. Έφαγα κράξιμο, για να το αλλάξω...

Aκριβως το ιδιο με το RIO ειχα κι εγω στη Δ' δημοτικου, αλλα σε περισσοτερα γραμματα.Στο ζ, η, μ, ξ, ρ, φ. Αυτη η ιδιοτροπια διηρκεσε ολη τη σχολικη χρονια και μολις αλλαξα ταξη, την απεβαλα. Ευτυχως.

Μάλλον δικαιολογημένη η τάση αυτή, γιατί θυμάμαι ότι στο 'Γράφω και μαθαίνω' (αν θυμάμαι καλά από το βιβλίο της τρίτης δημοτικού) η γραμματοσειρά που ήταν γραμμένη η φράση του "Γράφω και μαθαίνω" ήταν σαν χειρόγραφο και ήταν γράμματα γεμάτα ουρίτσες και το χαρακτηριστικό πι που είναι σαν ωμέγα με μια κυκλική ουρά από πάνω του. Ειδικά τα κορίτσια είχαν αυτή την τάση για καλλιγραφία, αλλά μερικές φορές κι εγώ το είχα προσπαθήσει να γράφω έτσι.

Μπορεί να θεωρηθεί παραξενιά το ότι αντί να κρατάω το μολύβι/στυλό μεταξύ του δείκτη και του μέσου, το κρατάω μεταξύ του μέσου και του παράμεσου; Γενικά σφίγγω πολύ το στυλό/μολύβι όταν γράφω και ειδικά αν γράφω γρήγορα. Στο σχολείο, ειδικά προς το λύκειο που έγραφα κατεβατά λόγω θεωρητικής κατεύθυνσης, πολλά από τα κλασσικά μπλε τετράδια φούσκωναν, επειδή πιέζοντας τόσο το στυλό, έκανα αυλακιές στο χαρτί. Ακόμα, στην πρώτη δημοτικού είχα βγάλει κάλλο στον παράμεσο από την τόση πίεση του μολυβιού. Τον έχω ακόμη!

 

[BETTY BOOP]

Όταν έγραφα στο τετράδιο έκανα την τελεία χοντρή σαν κοτρόνα (!). Επίσης είχα τη συνήθεια να ''γεμίζω'' τα γράμματα για παράδειγμα το γ έτσι όπως το έγραφα, το γέμιζα με μολύβι αλλά μετά το έσβηνα αφού άφηνε μουντζούρα στο χαρτί.

 

[patousaki]

Η λίστα του ψυχαναγκασμού είναι ατελείωτη...

( Daredevil... I LOVE YOU!!!)

Άπειρες παραξενιές οι οποίες με ακολουθούν ως σήμερα!

1. Ο γραφικός μου χαρακτήρας όφειλε και οφείλει να είναι αψεγάδιαστος! Αποτέλεσμα όλοι οι φίλοι μου να μου λένε "...δεν πρόκειται να γίνεις καλός γιατρός αν γράφεις έτσι!"

2. Το κείμενο δεν "πατάει" στη γραμμή αλλά ...υπερίπταται στο ~1mm από αυτή ...Δε ξέρω γιατί!

3. Υπογράμμιση δε νοείται χωρίς χάρακα! Ο κόσμος να χαλάσει... Ακόμη και στο Πανεπιστήμιο με άπειρο διάβασμα, το χαρακάκι-χαρακάκι! (Η επιτομή της ευτυχίας ήρθε όταν ανακάλυψα στην Αγγλία χαρακάκι ελαστικό για να "πιάνει" ακόμη και στα πιο χοντρά συγγράμματα!)

4. Ποτέ δεν γράφω στην πάνω-πάνω γραμμή του τετραδίου!

5. Το "θ" και το "τ" μου είναι λίγο... κουλά να τα πω? (μόνο με φωτογραφία θα μπορούσατε να καταλάβετε!)

6. Το στυλό, το μολύβι, η πένα, το μαρκαδοράκι κ.λπ. πιάνονται από τόοοοοσο κάτω που σχεδόν σέρνεται το δάχτυλο στο χαρτί.

7. ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ δεν υπάρχει πιθανότητα να σημειώσω με στυλό σε βιβλίο!

8. Σε διαγωνίσματα, εκθέσεις και ακόμη και όταν έδινα Πανελλαδικές εκτός από το ό,τι υπογράμμιζα "τίτλους" τύπου "Λύση" ΜΕ ΤΟ ΧΑΡΑΚΑΚΙ, είχα και άλλη ιδιοτροπία ...να βάζω χαρτομάντηλο κάτω από την παλάμη μου (μεταξύ χαρτιού και χεριού) ώστε αν τυχόν ίδρωνε το χέρι μου, να μην βρέχει το χαρτί!!!

...λέω να σταματήσω γιατί εκτίθεμαι!

 

[Kambia]

-Τα γράμματά μου είχαν φορά αλλοπρόσαλλη.Τη μια πλάγιαζαν προς τα δεξιά, την άλλη προς τα αριστερά, και καμιά φορά ήταν κεντραρισμένα!

-Όταν έγραφα ήθελα το χέρι μου να ακουμπάει μέχρι τον αγκώνα στο θρανίο με αποτέλεσμα να πλαγιάζω πολύ το χαρτί / τετράδιο.

-Τα περιθώρια ήταν για να... γράφω .

-Απέφευγα να κόψω λέξη! Αν δε χωρούσε ολόκληρη στη γραμμή απλά την έγραφα στην επόμενη!

-Είχα μια μανία με τα καλλιγραφικά γράμματα μέχρι το γυμνάσιο.

-Κρατούσα πολλές σημειώσεις. Τα βιβλία μου ήταν γεμάτα σημειώσεις.

-Το στυλό ήθελα να είναι Big και πάντα σπασμένο!!!! Τόσο ώστε να ειναι σχεδόν μισό στο μέγεθος.

(κανέναν ψυχίατρο.... έχουμε?)

 

[theoritikos]

-Το μικρό ζ, πολλές φορές το έγραφα (και το γράφω) ακριβώς όπως το κεφαλαίο, αλλά σε πιο μικρό μέγεθος. Ακόμα και τώρα, δε μπορώ να ξεχωρίσω αν θα το γράψω σα "ζ" ή σα "Ζ" - μου έρχεται εκείνη τη στιγμή.

-Το έψιλον, το γράφω ακόμα και τώρα όπως το σύμβολο "ανήκει" ( ∈ ) των μαθηματικών.

Εκνευριζόμουν όταν έπρεπε ν' αλλάξω στυλό στη μέση της εργασίας / έκθεσης / διαγωνίσματος & να φαίνεται η διαφορετική απόχρωση της μελάνης!

Νόμιζα πως είμαι ο μόνος "σχιζοφρενής" με αυτή την παραξενιά!!!

Μέχρι την Δ' Δημοτικού ψεύδιζα λίγο, μπερδεύοντας το Θ με το Χ και το Δ με το Γ. Δηλαδή το "Θανάσης" το έλεγα "Χανάσης" και το "Δημήτρης" το έλεγα "Γημήτρης", το οποίο το διατηρούσα και στα γραπτά μου!

 

[bspus]

Οχι μονο μικρος αλλα και τωρα, αν τυχει ποτε να γραψω κατι χειρογραφα, το ζ παντα το γραφω σαν το λατινικο z και το χ σαν το x. Μικροτερος το εκανα σε ακομα περισσοτερα γραμματα που μοιαζαν στα δυο αλφαβητα σε εμφανιση και ηχο οπως το k με το κ και το t με το τ. Το εβρισκα απλα περιττο να πρεπει να κραταω 2 διαφορετικες απεικονισεις στο μυαλο μου για κατι που θεωρουσα οτι ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα.

Ακομα περισσοτερο σπαστικος για τους δασκαλους γινομουν οταν αρχισα και γαλλικα γιατι αυτοι εχουν μανια με τις καλλιγραφιες τους. Το s, r, f και αλλα γραμματα στα γαλλικα γραφονται τυπογραφημενα οπως τα ξερουμε αλλα χειρογραφα ηταν σχεδον αγνωριστα. Εννοειται οτι ποτε δεν τους εκανα τη χαρη!

 

[Antonia]

Στο πανεπιστήμιο έγραφα τις σημειώσεις μου στης τρεις γλώσσες που μιλάω- διάλεξα την πιο σύντομη λέξη απ'όσες ήξερα γι'αυτό πολυ λίγοι συμφοιτητές μου μου ζητούσαν τις σημειώσεις μου επίσις είχα ένα δικό μου σύστημα συντομεύσεων - π.χ., σήμαινα την λέξη "ο οποίος\-α\-ο", με το χαρακτηριστικο @

Οταν έγραφα, κάλυπτα όλη την σελίδα αγνοώντας τα περιθώρια . Και όπως και η Kambia, πλάγιαζα τα γράμματά μου όπου μου ερχόταν την ορισμένη στιγμή. Γενικά εχω 5 τρόπους γραφής αντίστοιχους με την ψηχολογική μου κατάσταση....

Ειμαι δεύτερη στην ουρά στον ψηχίατρο.....

 

[D@redevil]

Μπράβο ρε παιδιά!

Να είστε καλά! Νόμιζα ότι μόνο εγώ είχα τέτοια σκαλώματα - κοίτα να δεις!

3. Υπογράμμιση δε νοείται χωρίς χάρακα! Ο κόσμος να χαλάσει... Ακόμη και στο Πανεπιστήμιο με άπειρο διάβασμα, το χαρακάκι-χαρακάκι! (Η επιτομή της ευτυχίας ήρθε όταν ανακάλυψα στην Αγγλία χαρακάκι ελαστικό για να "πιάνει" ακόμη και στα πιο χοντρά συγγράμματα!)

4. Ποτέ δεν γράφω στην πάνω-πάνω γραμμή του τετραδίου!

8. Σε διαγωνίσματα, εκθέσεις και ακόμη και όταν έδινα Πανελλαδικές εκτός από το ό,τι υπογράμμιζα "τίτλους" τύπου "Λύση" ΜΕ ΤΟ ΧΑΡΑΚΑΚΙ, είχα και άλλη ιδιοτροπία ...να βάζω χαρτομάντηλο κάτω από την παλάμη μου (μεταξύ χαρτιού και χεριού) ώστε αν τυχόν ίδρωνε το χέρι μου, να μην βρέχει το χαρτί!!!

Κράτησα τα κοινά!

Ο χάρακας, χάρακας που να χαλάσει ο κόσμος και να καίγεται ο πλανήτης όλος!

Πολλές φορές όταν χρειάζεται να υπογραμμίσω κάτι στις σημειώσεις μου χωρίς χάρακα, με πιάνει (ηλιθιωδώς, το ξέρω!) ένα περίεργο "σφίξιμο"... Και να πεις ότι με είχαν μαλώσει γι' αυτό?! Κάθε άλλο... Ψυχαναγκασμός ωέο!

Τώρα για το χαρτομάντηλο.... Δεν ξέρω αν θυμάστε κάτι PARKER στυλο-μαρκαδόρους:



E, λοιπόν σ' αυτούς μόλις έβαζες καινούριο ανταλλακτικό, είχαν το κακό συνήθειο να "ξερνάνε" μελάνι ακατάπαυστα και να μην στεγνώνει αμέσως!

Οπωσδήποτε χαρτομάντηλο από πάνω, για να μπορέσω να γράψω κάτι χωρίς να μουτζουρωθεί το χέρι μου και χωρίς να συμπαρασύρω τη μελάνη σε όλο το τετράδιο!....

Οπότε κι εδώ, σε νιώθω!

-Τα γράμματά μου είχαν φορά αλλοπρόσαλλη.Τη μια πλάγιαζαν προς τα δεξιά, την άλλη προς τα αριστερά, και καμιά φορά ήταν κεντραρισμένα! -Κρατούσα πολλές σημειώσεις. Τα βιβλία μου ήταν γεμάτα σημειώσεις.

Kι εδώ, πάλι τα κοινά!

Σχετικά με το πλάγιασμα, το κάνω κυρίως όταν γράφω αγγλικά ή όταν κρατάω σημειώσεις. Σε καμία άλλη περίπτωση (ούτε καν στα Γερμανικά, που λόγω καλλιγραφίας, ήθελαν και μια ελαφρά κλίση!). Πάντα η κλίση είναι προς τα δεξιά!

Τα δε βιβλία μου!... Ας μην το συζητήσω! Σημειώσεις με μολύβι, στυλό, φωσφοριζέ μαρκαδόρο, κίτρινα post it!.... Ακόμα κι επιπλέον σελίδες συραμμένες με τις χειρόγραφες σημειώσεις που κρατούσα στην ώρα της παράδοσης! Δεν είχα βιβλία! Το ημερολόγιο του Ιντιάνα Τζόουνς είχα & όχι τίποτ' άλλο: δεν είχε και λαστιχάκι!

Το εβρισκα απλα περιττο να πρεπει να κραταω 2 διαφορετικες απεικονισεις στο μυαλο μου για κατι που θεωρουσα οτι ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα.

Φαντάζομαι ότι ποτέ δεν σκέφτηκα τον λόγο, αλλά προφανώς έχεις δίκιο! Είναι όντως χαζό να πρέπει να κρατάμε 2 "στιγμιότυπα" στο μυαλό μας από γράμματα που δε διαφέρουν φθογγολογικά και οπτικά!

Point taken!

Στο πανεπιστήμιο έγραφα τις σημειώσεις μου στης τρεις γλώσσες που μιλάω- διάλεξα την πιο σύντομη λέξη απ'όσες ήξερα γι'αυτό πολυ λίγοι συμφοιτητές μου μου ζητούσαν τις σημειώσεις μου επίσις είχα ένα δικό μου σύστημα συντομεύσεων - π.χ., σήμαινα την λέξη "ο οποίος\-α\-ο", με το χαρακτηριστικο @ Οταν έγραφα, κάλυπτα όλη την σελίδα αγνοώντας τα περιθώρια . Και όπως και η Kambia, πλάγιαζα τα γράμματά μου όπου μου ερχόταν την ορισμένη στιγμή. Γενικά εχω 5 τρόπους γραφής αντίστοιχους με την ψηχολογική μου κατάσταση....

Ειμαι δεύτερη στην ουρά στον ψηχίατρο.....

Αγαπητή μου Antonia!

Αν εσύ είσαι 2η, σε πειράζει να μπούμε μαζί!?

Λοιπόν είσαι ο μόνος άνθρωπος που ξέρω να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα με μένα! Όταν κρατάω σημειώσεις γρήγορα (στενογραφικά - με δική μου αλγοριθμική πατέντα! ), γράφω είτε σε αγγλικά, είτε σε γερμανικά, είτε σ΄ελληνικά -ό,τι έρθει πρώτο στο χέρι μου!

Αυτό το ανέπτυξα μετά το σχολείο κι ενόσω σπούδαζα, που εκεί δε μπορείς να πεις τον καθηγητή να επαναλάβει αυτό που είπε σ΄ ολόκληρο αμφιθέατρο!

To @, το χρησιμοποιώ σαν "και" και σαν "στον/στην/στο"....

Το $ είναι η λέξη "διάφορος/ διαφορικός/ διαφορετικός"

Το V με μια γραμμή στη μέση είναι μαθηματικό σύμβολο που σημαίνει "για κάθε"! Την ίδια χρήση και στα γραπτά μου.

Το Φ συμβολίζει τη διάμετρο. Σε μένα έχει και τη σημασία του "όλος / όλη / όλο" και στον πληθυντικό...

Δε μπορώ να μετρήσω πόσα συμβολάκια (βέλη, ισότητες, εμότικονς π.χ. το "" σημαίνει "δυστυχώς") χρησιμοποιώ όταν κρατάω σημειώσεις!...

Αλίμονο σ' αυτόν που θα πρέπει να βγάλει άκρη μετά!

 

[θανος]

ειχα ενα θεμα με το ρ μικρος εκανα το κεφαλι του πανω στην γραμμη και την ουρα απο κατω για καποιον περιεργο λογο