Πασχαλιάτικες Αναμνήσεις

[Aardvark]

Ξεκινάμε με ενα Παιδικό τραγούδι της Μεγάλης Βδομάδας

Μεγάλη Δευτέρα - μεγάλη μαχαίρα

Μεγάλη Τρίτη - ο Χριστός εκρύφτη

Μεγάλη Τετάρτη - ο Χριστός επιάστη

Μεγάλη Πέμπτη - ο Χριστός παιδεύτη

Μεγάλη Παρασκευή - ο Χριστός στο καρφί

Μεγάλο Σάββατο - ο Χριστός στον τάφο

Μεγάλη Κυριακή - ο Χριστός θʼ αναστηθεί!




Πασχαλιατικα κουλουρια τα οχι νηστισιμα με αυγα και γαλα.


Διαλεγμα του πιο γερου κοκκινου αυγου και το διλλημα μικρου και ευελικτου η "θηριου" και φαινομενικα γερου.


Η απεχθεια προς την μαγειριτσα και καθε ειδους εντερου.


Δυναμιτακια,κροτιδες και η ανασκαφη καθε ειδους εκρηκτικου απο "απαγορευμενα" μαγαζια συνηθως ψιλικατατζιδικα.


Η περιβοητη λαμπαδα,δεν θυμαμαι να ειχε μπιχλιμπιδια πανω παντως τις εβαζα στην σειρα και επαιρνα την ψηλοτερη.


Οι 15νθημερες σχολικες διακοπες.


Το δωρο της Νονας ,(τυχεροι αυτοι που ειχαν νονα που το θυμοταν).


Η καθημερινη επισκεψη της μεγαλης βδομαδας στην εκκλησια,με γονεις στην αρχη,με φιλους ,κοριτσακια και χαβαλε αργοτερα.


Το καψιμο του Μαρτη με την λαμπαδα απο το Αγιο φως.


Το περιβοητο καθιερωμενο τεραστιο σοκολατενιο αυγο η λαγουδακι που μεσα του εκρυβε καραμελες!


Τα αγαπημενα μας κομικς και περιοδικα και τα πασχαλιατικα εορταστικα εξωφυλλα τους,συνηθως αυγα και φιογκους!


Με αυτα και αλλα καταλαβαιναμε καποτε πασχα.

 

[ΦΖΠ1]

Κάποιες διαφορές στο αρχικό ποιηματάκι :

Μεγάλη Δευτέρα ο Χριστός στη μαχαίρα

Μεγάλη Τρίτη ο Χριστός εκρίθη

Μεγάλη Τετάρτη ο Χριστός εχάθη

Μεγάλη Πέμπτη ο Χριστός ευρέθη

Μεγάλη Παρασκευή ο Χριστός στι καρφί

Μέγα Σάββατο ο Χριστός στο θάνατο

Μεγάλη Κυριακή, ο Χριστός θ' αναστηθεί !

Επίσης : πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από παλιά, οι σούβλες γίναν ηλεκτροκήνητες, τα αυγά πουλιούνται πλέον βαμμένα, κάποιοι ιερείς δε βγαίνουν πια σε εξέδρα έξω από την εκκλησία υπό το φόβο των κροτίδων, αλλά το Πάσχα θα έχει αλλάξει για πάντα όταν ΔΕΝ θα προβληθεί ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ...

(κάπου το άκουσα χτες και μου άρεσε...)

 

[BETTY BOOP]

Μια μικρή αλλαγή

Μεγάλη Κυριακή: Χριστός Ανέστη Χριστιανοί!

Με πόση χαρά περιμέναμε τις διακοπές του Πάσχα! (ισχύει βέβαια και για τις διακοπές των Χριστουγέννων και για τις καλοκαιρινές διακοπές). Το σχολείο έκλεινε και είχαμε δύο εβδομάδες διακοπές για ξεκούραση. Η Μεγάλη Εβδομάδα περνούσε με τον καθιερωμένο εκκλησιασμό, την Μεγάλη Πέμπτη βάφαμε τα αυγά και φτιάχναμε τα πασχαλινά τσουρέκια και κουλουράκια. Παίρναμε δώρο και τη λαμπάδα μας, η δική μου ήταν στο πνεύμα των ημερών, με λουλουδάκια, πασχαλίτσες κλπ αλλά έκανα και κάποιες ''καλλιτεχνικές'' παρεμβάσεις... Τη Μεγάλη Παρασκευή παρακολουθούσαμε το βράδυ την περιφορά του Επιταφίου (ήδη έπεφταν βαρελότα!). Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ κατά τις 11 πηγαίναμε στην εκκλησία και στο ''Χριστός Ανέστη'' ο ουρανός έλαμπε από τα βεγγαλικά, έκλεινα τα αυτιά μου (κρατώντας μαζί και τη λαμπάδα!) γιατί φοβόμουν το δυνατό κρότο. Την Κυριακή του Πάσχα χαρές και πανηγύρια...

Κλασική τηλεοπτική σειρά φυσικά, στο πνεύμα των ημερών, ''Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ''.

Βέβαια όταν τελείωναν οι διακοπές, μας έπιανε μια στενοχώρια που θα άρχιζε και πάλι το σχολείο...

 

[pardalotzatziki]

Τι θυμαμαι...θα σας τα πω οσο πιο αναλυτικα γινεται

Μεγάλη Δευτέρα - Δυναμιτακια

Μεγάλη Τρίτη - Δυναμιτακια

Μεγάλη Τετάρτη - Δυναμιτακια

Μεγάλη Πέμπτη - Δυναμιτακια

Μεγάλη Παρασκευή - Δυναμιτακια

Μέγα Σάββατο - Δυναμιτακια, δυναμιτακια, δυναμιτακια,δυναμιτακια,δυναμιτακια,δυναμιτακια,δυναμιτακια,δυναμιτακια,δυναμιτακια,

Μεγάλη Κυριακή - Ψησιμο, μασα, υπνος....

...χωρις φοβο και παθος!

Καλο Πασχα σε ολους...

 

[angel_grig]

ά το Πάσχα θα έχει αλλάξει για πάντα όταν ΔΕΝ θα προβληθεί ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ...(κάπου το άκουσα χτες και μου άρεσε...)

Eγω παντως θυμαμαι οτι,μετα την πρωτη φορα που ειδα την σειρα-το 1983 εαν δεν κανω λαθος-δεν ειχε ξαναπροβληθει απο τα κρατικα καναλια μεχρι την ελευση των ιδιωτικων καναλιων.Ασε που πολλες φορες δεν ειχε και τιποτε να δεις (ενω στα τελη των 70s ειχαν προβληθει πολλες βιβλικες υπερπαραγωγες..)

Θυμαμαι επισης -οταν πηγαινα 5η δημοτικου-την πρωτη φορα που εμεινα στην αναστασιμη Θεια Λειτουργια (που ακολουθει το Χριστος Ανεστη οταν και ο περισσοτερος κοσμος φευγει..).Ηταν σε ενα μικρο εξωκλησι,που τωρα εχει μεγαλωσει,στο οποιο ομως εξακολουθω να πηγαινω..

 

[θανος]

ωραιες αναμνησεις θυμαμαι πως περιμενα την λαμπαδα με μεγαλη χαρα επισης ντυνομασταν με τα καλα μας και φευγαμε απο το σπιτι στις 11 το βραδυ για να παμε στην εκλησσια οπου συναντουσα ολους τους συμμαθητες και φιλους μου οταν πηγαινα τεταρτη δημοτικου ειχε γινει κατι που με σοκαρε ειχαμε παει για πασχα στην αταλαντη στους νονους του αδερφου μου και μεγαλη πεμπτη με πηρανε να παμε για το αρνι δεν ηξερα που ακριβως θα παμε αλλα υπεθετα οτι θα ηταν ετοιμο και απλα θα το παιρναμε φτανουμε λοιπον σε μια στανη και κανει ο τσελιγκας ποιο σας αρεσει και ο νονος του αδερφου μου του εδειξε ενα που καθοταν αμεριμνο και ειδα να το σφαζουν δεν μπορουσα να κοιμηθω μεχρι το μεγαλλο σαββατο ακομα μου αρεσει πολυ το πασχα αν και παντα στην ανασταση εχω μια φοβια οτι θα φαω κανενα βαρελοτο στο κεφαλι πιο μικρος εσκαγα και εγω αλλα οχι τοσο πολυ μαλιστα θυμαμαι οτι για να βρουμε ψαχναμε πολυ καθως απαγορευοντουσαν και για να βρεις θα επρεπε να πας σε καποιον που να σε ξερει για να σου δωσει απο αυτα που κρατουσε κρυμμενα στο μαγαζι

 

[Ajax87]

Θυμαμαι περιμενα το Νονο υπομονετικα για τη λαμπαδα-Πασχαλινο δωρο(πολλες φορες και χρηματα ).Στο μεταξυ δεν με ενοιαζε ποτε τι θα ειναι η Λαμπαδα αλλα τι δωρο θα εχει (οπως ολους φανταζομαι ).Mετα κλασσικα ψαξιμο ολα τα ψιλικατζιδικα και περιπτερα για τις απαγορευμενες "γουρουνες" (κροτιδες) και σε ενα αλλο μαγαζι που ειχαμε κοντα στο σπιτι για τα απλα επιτρεπομενα βεγγαλικα (δυναμιτακια,σφυριχτρες,βομβες,μαστιγια και πολλα αλλα ) . Την Μ.Παρασκευη επιταφιος με ολη την οικογενεια . Μ.Σαββατο πρωι εκκλησια για Θεια Κοινωνια(συνηθως) και το βραδυ Ανασταση και χαμος στο να ριξουμε ολα αυτα τα βεγγαλικα που ειχαμε μαζεψει ολες τις προηγουμενες μερες(υπηρχαν και καποια σταδια δοκιμης μεσα στην Μεγαλη Εβδομαδα αλλα δεν μετρανε ) και μετα κλασσικα μαγειριτσα. Κυριακη Σουβλισμα Αρνιου με την συνοδεια Κοκορετσιου συνηθως! και ταυτοχρονη ριψη των εναπομειναντων "πυρομαχικων" . Τα μονα που αλαζουν σημερα ειναι οτι δεν παιρνω βεγγαλικα και οτι δεν εχω πασχαλινο δωρο-λαμπαδα τα αλλα ειναι ομοια

 

[krios]

Πάσχα πάντα στην Αθήνα. Σε μια αλάνα. Ανάμεσα σε λιγοστά στάχυα, τσουκνίδες, χαμομήλι υπήρχαν κάτι μικρά χωματένια δρομάκια δημιουργημένα από πόδια παιδικά κυρίως. Μονοπατάκια που χάθηκαν κι αυτά μιας και η αλάνα είναι πια χτισμένη. Τα παιδιά του τσιμέντου, τα παιδιά της πόλης, τα παιδιά της γειτονιάς είχαμε το Πάσχα μια ευκαιρία να βρεθούμε στην αλάνα, μέσα στο λιγοστό πράσινο και να ''γιορτάσουμε'' πιο πολύ την άνοιξη τελικά παρά την ίδια την Ανάσταση. Για μένα οι αναμνήσεις του Πάσχα εκείνων των χρόνων είναι ότι ομορφότερο μπορώ να έχω μέσα μου γιατί είναι συνυφασμένες με μυρωδιές λουλουδιών και ανεμελιά. Το μόνο που προσπαθώ να ξεχάσω είναι το καημένο το ζωάκι στη σούβλα.


Τα ευχάριστα:

1) 15 μέρες διακοπές!

2) Πολύ παιχνίδι στην αλάνα την ημέρα του Πάσχα ειδικά!

3) Σοκολατένιο αυγό με καραμελίτσες μέσα.

4) Δώρο.

5) Το βάψιμο και κυρίως το τσούγκρισμα των αυγών.

Τα αδιάφορα:

1) Η λαμπάδα.

2) Το φαγητό.

3) Τα καινούργια παπούτσια από τον Μούγερ (Λουστρινάκια. Αυτά που γλιστράνε. Κι από πάνω κι από κάτω)

4) Το φορεματάκι (που πήγαινε στην κρεμάστρα κατευθείαν και...για πάντα)

Τα γλυκόπικρα (ξέρετε, αυτά που πονάνε γλυκά):

1) Η μυρωδιά του χαμομηλιού και της πασχαλιάς.

2) Οι πασχαλίτσες πάνω στα φυτά και οι ελάχιστες παπαρούνες.

3) Ο Φίλιππος Νικολάου στο κασ(σ)ετόφωνο (για τους νεώτερους επειδή νομίζουν πως είναι καλύτεροι ορθογράφοι από μας: εμείς λοιπόν οι παλιοί την κασέτα την γράφαμε με δύο σσ)

Τα δυσάρεστα:


1) Κάτι τεράστιες ακρίδες που τις φοβόμουν πολύ.

2)Οι μέρες περνούσαν απίστευτα γρήγορα.

 

[Λορένα]

Ολοκληρη την Μ. βδομαδα ελιωνα στην τν για τις ταινιες εποχης που εβαζε (ρωμαικες και ιστοριες της βιβλου). Τις βλεπω ακομη.. ως παλια συνηθεια που μου εμενε.

Μ. Πεμπτη βαφαμε τα αβγα σε ενα μεγαλο καζανι εξω στην αυλη (γιατι βαφαμε καμια πενηνταρια και δεν μας εφταναν οι κατσαρολες). Μετα.. τους εβαζα εγω τα αυτοκολητακια

Μ. Παρασκευη στον επιταφιο, οπου προηγουμενως ειχαμε τσουρομαδησει τα λουλουδια της αυλης για να φτιαξουμε ενα καλο μπουκετο. Επισης με αγχωνε παντα ο χαιρετισμος στον επιταφιο που επρεπε να σκυψεις και να φιλησεις (στον αερα εννοειται εγω) τα 3 αντικειμενα. Μερικες φορες ειχα χτυπησει το κεφαλι μου οπως σηκωνα το κεφαλι, με οοοοολο το εκκλησιασμα να κοιταει την ωρα που υποτιθεται οτι επρεπε να ειναι προσηλωμενο στην λειτουργια (οκ και εγω το ιδιο εκανα μετα το παραδεχομαι), και ολες τις φορες δεν ηξερα τι επρεπε να κανω, και τα εκανα λαθος

Μ. Σαββατο βραδυ, απο νωρις βαζαμε τα καλα μας. Κατα τις 11 ξεκινουσαμε για την εκκλησια, ενω εγω παντα αργοπορουσα βλεποντας την ταινια που προβαλοταν εκεινη την στιγμη

Κλασσικα στην εκκλησια χαζευαζαμε τα μικρα τις λαμπαδες του καθενος, και ολοι μαζι τα νεαρα ζευγαρια, που καναν την πρωτη επισημη εμφανιση (καθε χρονο ειχε τουλαχιστον 2 να χαζεψουμε) και φυσικα τα καινουργια ρουχα ολονων

Εξισου σημαντικη στιγμη ηταν η ωρα του φωτος. Μετα αναβαμε ολοι τις λαμπαδες, βγαιναμε εξω (στο μεσοδιαστημα θα ειχαν καει και μερικοι απο απροσεχτες λαμπαδες) και μετα θα περναμε το δρομο της επιστροφης (1 φορα θα ηθελα να καθισω παντως σε ολοκληρη την λειτουργια)

Στο σπιτι.. τρωγαμε του σκασμου, και πεφταμε για υπνο.

Την επομενη μερα, ηταν η μερα του φαγητου. Σε ολη την γειτονια ολοι μαζευονταν παρεες και τρωγανε, και εμεις.. η μονη διαφορα, ηταν οτι ειχαμε αρνι (στον φουρνο φυσικα) το οποιο ουτε που το αγγιζα. Ευτυχως υπηρχαν και τα τσουρεκια και τα αβγα..

Τηλεοραση και παλι..

καναδυο φορες ειχα παει και στον εσπερινο τις 2 επομενες μερες, μονο και μονο για καψω την λαμπαδα

Και μετα.. παροτι ειχαμε αλλη μια βδομαδα διακοπες, αισθανομουν οτι οι γιορτες τελειωσαν και με επιανε το αγχος του σχολειου που αρχιζε

Ωραια ηταν παντως..

 

[johnny19818]

Πλησιάζει σιγά σιγά το Πάσχα και μαζί έρχονται και αναμνήσεις από τα παιδικά και εφηβικά χρόνια. Η μάνα ετοίμαζε τη Μεγάλη Τρίτη τα καλιτσούνια και βοηθούσε και η αδερφή μου. Την Μεγάλη Τετάρτη τσουρεκάκια που έπειτα βουτούσαμε στο γάλα. Την Μεγάλη Πέμπτη έβαφε τα αυγά. Από Μεγάλη Τετάρτη και μετά επιβαλλόταν η εκκλησία από τη μάνα μας. Τη Μεγάλη Παρασκευή κλασσικά περιφορά του επιταφίου. Όταν είχαμε μεγαλώσει βέβαια, η βραδυά συνέχιζε σε κανένα μπαρ για ποτό. Το Μεγάλο Σάββατο στην ανάσταση, ο πανικός με τα δυναμιτάκια και τα πυροτεχνήματα. Και λίγες στιγμές μετά το Χριστός Ανέστη, δε βλέπαμε την ώρα να γυρίσουμε σπίτι για τη μαγειρίτσα (όχι εγώ, οι άλλοι) τα γλυκά και το σπάσιμο αυγών. Φυσικά το καλύτερο μας ήταν την ημέρα του Πάσχα όπου η ψησταριά για τα κοψίδια στηνόταν από νωρίς και να οι μπριζόλες, να τα κοτόπουλα και τα λουκάνικα. Τι σαλάτες, τι μπύρες, τι πατάτες τηγανιτές. Σχεδόν πάντα με θείους, παππούδες κτλ το Πάσχα ήταν απόλυτα οικογενειακή υπόθεση.

 

[Wally]

Ωρα για Πασχαλινο bump του thread!

 

[fani_grgr]

Ρετρό Πάσχα

Τις πασχαλινές διακοπές πάντα τις συνδύαζα με φυγή εκτός πόλεως. Είτε στο σπίτι της γιαγιάς μου , είτε στο εξοχικό μας στην Χαλκιδική.

Η μυρωδιά της φύσης και του πράσινου, η άνοιξη, τα τσουρέκια της μαμάς, η αγωνία για την επιλογή του σωστού αυγού, το τρελό κουτσομπολιό την Μεγάλη Παρασκευή κατά την περιφορά του επιταφίου, η αγωνία να μην καεί το μαλλί το βράδυ της ανάστασης, τα καινούργια καλοκαιρινά ρούχα που με μεγάλη λαχτάρα ήθελα να φορέσω αλλά λόγω κρύου κατέληγα με φούτερ, ή τρελό κρυολόγημα , το τσούγκρισμα των αυγών μετά το χριστός ανέστη , η άρνησή μου να φάω μαγειρίτσα και κατσικάκι ...

 

[Wally]

Ωρα για Πασχαλινο bump του thread!

χαχαχαχαχα

 

[johnny19818]

Σήμερα Μεγάλη Πέμπτη η μητέρα μου έβαφε τα αυγά καθώς είχε ήδη φτιάξει τα γλυκά της τις προηγούμενες μέρες. Τα αυγά σε πολύχρωμους τόνους, κόκκινα, πράσινα, μωβ, κίτρινα είτε απλά είτε με χαλκομανίες. Το βράδυ ετοιμαζόμασταν για την εκκλησία και την αναπαράσταση της σταύρωσης του Χριστού.

 

[BETTY BOOP]

Μια μικρή αλλαγή
Μεγάλη Κυριακή: Χριστός Ανέστη Χριστιανοί!

Με πόση χαρά περιμέναμε τις διακοπές του Πάσχα! (ισχύει βέβαια και για τις διακοπές των Χριστουγέννων και για τις καλοκαιρινές διακοπές). Το σχολείο έκλεινε και είχαμε δύο εβδομάδες διακοπές για ξεκούραση. Η Μεγάλη Εβδομάδα περνούσε με τον καθιερωμένο εκκλησιασμό, την Μεγάλη Πέμπτη βάφαμε τα αυγά και φτιάχναμε τα πασχαλινά τσουρέκια και κουλουράκια. Παίρναμε δώρο και τη λαμπάδα μας, η δική μου ήταν στο πνεύμα των ημερών, με λουλουδάκια, πασχαλίτσες κλπ αλλά έκανα και κάποιες ''καλλιτεχνικές'' παρεμβάσεις... Τη Μεγάλη Παρασκευή παρακολουθούσαμε το βράδυ την περιφορά του Επιταφίου (ήδη έπεφταν βαρελότα!). Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ κατά τις 11 πηγαίναμε στην εκκλησία και στο ''Χριστός Ανέστη'' ο ουρανός έλαμπε από τα βεγγαλικά, έκλεινα τα αυτιά μου (κρατώντας μαζί και τη λαμπάδα!) γιατί φοβόμουν το δυνατό κρότο. Την Κυριακή του Πάσχα χαρές και πανηγύρια...

Κλασική τηλεοπτική σειρά φυσικά, στο πνεύμα των ημερών, ''Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ''.

Βέβαια όταν τελείωναν οι διακοπές, μας έπιανε μια στενοχώρια που θα άρχιζε και πάλι το σχολείο...

Θυμάμαι το 1990 η Κυριακή των Βαίων ήταν και ημέρα εκλογών οπότε είχαμε πάει στο χωριό μας στην Κρήτη ως ετεροδημότες, είχαμε μείνει μερικές μέρες...


Γενικά την περίοδο του Πάσχα μέναμε στην πόλη και ήμασταν μια ωραία...ατμόσφαιρα.


Από τις δύο εβδομάδες διακοπών μου άρεσε περισσότερο η Μεγάλη Εβδομάδα λόγω του εορταστικού κλίματος που επικρατούσε στην εκκλησία, τότε έπαιρνα και τη λαμπάδα μαζί με σοκολατένιο αυγό, μια καλλιτεχνική μου παρέμβαση ήταν να στερεώσω μια κούκλα barbie/sindy με λαστιχάκι σε αυτή αντί να έχω λαμπάδα με με λουλουδάκια, πασχαλίτσες κλπ (εξάλλου πάντα μου άρεσαν οι λαμπάδες με παιχνίδι...). Επίσης θυμάμαι ότι μια φορά μόνο πέταξα δυναμιτάκι...(και μάλιστα το πέταξα σε ένα ξερό ποτάμι!!!).


Η δεύτερη εβδομάδα περνούσε ήσυχα...σιγά σιγά άρχιζα να διαβάζω για το σχολείο για να μην αφήσω τις σχολικές υποχρεώσεις την τελευταία στιγμή, τότε στο Γυμνάσιο έκανα κάποια ιδιαίτερα μαθήματα σε Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία (εκεί που πονούσα δηλαδή!!!) τη δεύτερη εβδομάδα του Πάσχα λόγω του ότι είχα περισσότερο χρόνο...η Κυριακή του Θωμά ήταν η τελευταία μέρα των διακοπών μας και την επόμενη μέρα έπρεπε να ετοιμαστούμε για το σχολείο, όταν είσαι στο Δημοτικό δεν σε νοιάζει πολύ...αλλά στο Γυμνάσιο και Λύκειο ξέρεις καλά ότι ακολουθούν σε λίγο διάστημα προαγωγικές ή απολυτήριες εξετάσεις...

 

[Crimson Moonlight]

Μέχρι την Ανάσταση οι διακοπές είναι σε ένα κλίμα θλιβερό-δεν είναι χαρμόσυνα τα γεγονότα που γιορτάζουμε. Πάντα μου έλεγαν ότι την Μεγάλη Εβδομάδα βρέχει γιατί ο καιρός συμμετέχει στο μαρτύριο. Τουλάχιστον οι κοντινοί μου τηρούσαν την παράδοση που θέλει να λείπουν τα χαρμόσυνα τραγούδια και οι γιορτινές έξοδοι αυτές τις μέρες, κι έτσι το Πάσχα συνεχιζει να μου φαίνεται μελαγχολικό.


Να πώ την αλήθεια, από παιδί και μέχρι σήμερα, μ' ενοχλεί αυτή η προσύλωση των ανθρώπων με το φαγητό. Απλως αηδίαζα όταν τους έβλεπα όλους γύρω μου ν' ασχολούνται μόνο με τα ψώνια για τα διάφορα γλυκά και το πασχαλινό τραπέζι-σαν όλη η γιορτή να ηταν το τραπέζωμα! Ή η μανία στα μαγαζιά όπου έχω δεί μέχρι και τον κορυφαίο καβγά "εγώ το είδα πρώτη-όχι εγώ το είδα πρώτη!". Λές και οι γιορτές είναι μόνο για τα ψώνια. Ειδικά ανάμεσα στις γυναίκες που θέλουν να είναι οι πιό καλοντυμένες στην Ανάσταση. Ευτυχώς όσο ήμουν παιδάκι δεν έπιανα τα δολοφονικά βλέμματα έτσι και συναντιόταν δυο με παρόμοια ρούχα. Να μην σχολιάσω ότι ντύνοναι λες και πάνε σε δεξίωση.


Την Ανάσταση η αλήθεια είναι ότι δεν την καταλάβαινα, καθώς στην πόλη ζήτημα να μπορούσες να πλησιάσεις ενα στενό πάνω απ' την εκκλησία, είχε πολύ κόσμο. Καταλαβαίναμε ότι ήρθε το Άγιο Φώς γιατί μας προσπερνούσαν άνθρωποι με τις λαμπάδες αναμένες. Και πήγαινα πάντα τρομοκρατημένη, γιατί μετά τρέχαμε σαν τρελοί, κυριολεκτικά δεν ήξερες από πού θα σου έρθει. Οι κροτίδες και τα πυροτεχνήματα είναι επικίνδυνα μέσα στις πολυκατοικίες. Τώρα πια ευτυχώς είναι ασφαλέστερα, τουλάχιστον το σκέφτονται ότι και άνθρωπο να μην πετύχουν, το πιό πιθανό είναι να χαλάσουν κάποιο μπαλκόνι.


Ωστόσο μετά την Μεγάλη Εβδομάδα διασκέδαζα γιατί τα πράγματα ηταν πιό χαλαρά χωρίς τον πανζουρλισμό των προηγούμενων ημερών, και συνήθως πηγαίναμε εκδρομές, μερικές φορές κάναμε και χειροτεχνίες με τις λαμπάδες που περίσευαν.

 

[αριαδνη]

παιδια θυμοσαστε είχαμε τέτοιες καρτουλες;

Προβολή συνημμένου 161162

 

[BETTY BOOP]

παιδια θυμοσαστε είχαμε τέτοιες καρτουλες;

τετοιες καρτουλες λαμβαναμε από συγγενικά και φιλικά πρόσωπα για ''χρονια πολλά''...μου αρεσαν πολύ!

 

[ΦΖΠ1]

Λέω, ρε παιδί μου, πώς εξελίσσονται τα πράγματα...Στη λαϊκή τα αυγά πωλούνται πλέον βαμμένα, και μέσα στο τρεχαλητό του χρόνου της σύγχρονης ζωής, σίγουρα αυτό βολεύει πολλούς. Από το να μείνει το σπίτι τους χωρίς καν κόκκινα αυγά, γιατί να μην τα πάρουν έτοιμα;

Ωστόσο, σίγουρα κάποιες διαδικασίες είναι αυτές που δίνουν το χρώμα.

Π.χ. το πέρασμα του αρνιού στη σούβλα...Να κρατάω το κρανίο για να "σημαδέψει" ο μπαμπάς και να περάσει τη λόγχη της σούβλας ανάμεσα στα χέρια μου, σαν σε τσίρκο, κάνοντας και το χαρακτηριστικό "χρααατς" στο Δόξα Πατρί του δυστυχούς αμνού...

Περνώντας τα χρόνια, και κρίνοντας ειδικά και από φέτος, τα εκκλησιαστικά άρχισαν να με τραβάνε περισσότερο. Δεν το γράφω επιτηδευμένα - μακριά από εμένα ο προσηλυτισμός. Φέτος όμως είδα πάνδημη, που λέμε, συμμετοχή, στο μέρος που περνάω συνήθως το Πάσχα (Ραφήνα). Κι ένοιωσα ότι με όλη αυτή την κρίση, ο κόσμος ψάχνει από κάπου να κρατηθεί. Προσωπική άποψη, βεβαίως...

Από την άλλη, έχουμε και τα σύγχρονα φαινόμενα : τους συνδέσμους που ψήνουν κοκορέτσια Μεγάλη Παρασκευή, τους αφορισμούς από τους κληρικούς στους πολιτικούς, και πολλά άλλα που ίσως δε γίνονται καν γνωστά.

Το Πάσχα είναι σίγουρα μια πολύ μεγάλη κουλτούρα ηθών και εθίμων, που περιλαμβάνει και την Εκκλησία, ασχέτως αν κάποιος πιστεύει ή όχι. Θυμίζω άτυπα έθιμα, ακόμα και ανθρώπων σίγουρα απομακρυσμένων από την Εκκλησία, όπως οι χαρτοπαίκτες, που τη Μεγάλη Παρασκευή δεν πιάνουν τράπουλα (από το "διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου και έβαλαν κλήρον"). Μάλιστα υπάρχει και το πολύ ωραίο έθιμο του κρεμάσματος του βαλέ στα καφενεία, όπου αυτό αναβιώνει βέβαια...(βλ. και στίχους του Λ.Παπαδόπουλου στο τραγούδι "Γαρίφαλα γκρενά").

Τώρα θα μου πεις, εσύ έμαθες από τους γονείς σου Μεγάλη Παρασκευή ανάλαδη, κάποιους παππούδες να τη βγάζουν μόνο με πικρό καφέ και ξίδι, και στα παιδιά σου (μικρά ακόμα, βεβαίως) μπορεί να μαγειρέψεις και κεμπάπ...

Είπαμε, δεν προσηλυτίζουμε. Και, ίσως σ' αυτές τις ηλικίες, να είχα κι εγώ ανοχή από τους γονείς μου στη μη νηστεία.

Στα βιώματα, ξαναγυρίζοντας, σίγουρα τη Μ.Παρασκευή υπάρχει επίσκεψη σε Κοιμητήριο...Μάλιστα τα τελευταία χρόνια, τα Κοιμητήρια έχουν γίνει δύο και τρία, λόγω διασποράς αυτών που έχουν "φύγει", κι έτσι η ημέρα αναλώνεται το περισσότερο εκεί. Στη συνέχεια, πάντα ψάχνω για έναν Επιτάφιο με εγκώμια να ακούγονται, και όχι στα μουγγά, ή, ακόμα καλύτερα, με Φιλαρμονική, όπως στη Ραφήνα.

Το Μ.Σάββατο έτσι κι αλλιώς τα πυροτεχνήματα περιορίστηκαν πια αρκετά (άτιμη κρίση...) και ΕΥΤΥΧΩΣ, μετά από τόσους και τόσους ακρωτηριασμούς και θανάτους στο βωμό της βαρβαρότητας. Αρκετές εκκλησίες πια δε βγάζουν ούτε καν την εξέδρα, και κάνουν Χριστός Ανέστη από το Ιερό.

Εσχάτως, δηλ τα τελευταία 4-5 χρόνια, κάθομαι μέχρι το τέλος της Αναστάσιμης Λειτουργίας (γύρω στις δύο παρά τέταρτο, μαζί με τη Μετάληψη), και πάλι λέω ότι φέτος με έκπληξη είδα περισσότερα από εκατό άτομα μέσα στην εκκλησία...Δεν το μετανιώνω, νηστεύω το κρέας όλη τη Σαρακοστή -πιο πολύ για υγεία, όχι από θρησκευτική προσήλωση-, ε, περιμένω και δυο ώρες παραπάνω.

Μετά, τη μέρα του Πάσχα, δύσκολο να ξεφύγεις από τα τετριμμένα. Φυσικά, λόγω κρίσης, εκεί που κάποτε βάζαμε αρνί χρόνο παρά χρόνο, τώρα μετράμε σχεδόν δεκαετία που τη βγάζουμε με το μικρό barbecue, αλλά έτσι κι αλλιώς το αρνί θέλει και παρέα αρκετή, αλλά και αποδοχή από όλους ως προς το να είναι το μοναδικό έδεσμα.

Αυτά, φέτος, 2016. Και βλέπουμε.

 

[αριαδνη]

Oποτε καλα θυμαμαι υπηρξαν τετοιες πασχαλινες καρτουλες με την συγκεκριμενη εικονογραφιση! Πολυ ομορφες