Περί Pixel - Σκέψεις - Απόψεις

billy είπε:
Κλείνοντας, να πω ξανά πως όλα τα παραπάνω αποτελούν την προσωπική μου άποψη και τα γράφω χωρίς να έχω πρόθεση να σε "πείσω" να ασπαστείς την γνώμη μου με το ζόρι ή να σε εκνευρίσω, αλλά απλά να μπορέσω να παρουσιάσω τα πράγματα απο την δική μου οπτική γωνία. :)
Από εκεί ξεκινάμε και εκεί τελειώνουμε!

Πάντως ένα θα σας πω...

Εγώ έχω ένα Atari 800XL από τότε...

Πολύ αργότερα, γύρω στο '89, πήρα τον ST μου.

Όταν είχα μόνο τον XL, έπαιρνα το PIXEL μετά μανίας (αν και η υποστήριξη για τα οχτάμπιτα Atari ήταν ελάχιστη έως μηδενική) και ζούσα τα παιχνίδια μέσα από τα reviews, (όπως έγραψε και ο φίλος spyros_s), καθώς τα περισσότερα από αυτά δεν έβγαιναν για τον υπολογιστή μου.

Για τέτοια πόρωση μιλάμε!!! :D
 
billy είπε:
Αν κάποιο πειρατικό παιχνίδι που παρουσίαζαν ήταν κακοσπασμένο και δεν "έσωζε", ή κολλούσε σε κάποιο σημείο, ή είχε μόνο τις 3 πρώτες πίστες και μετά έβγαζε ένα "congratulations" ώστε να έχει ο παίκτης την (εσφαλμένη) εντύπωση ότι... το τελείωσε (!), τι θα γινόταν;  


Πολλά παιχνίδια (όπως τα adventures που παρουσίαζε ο μαίτρ Ανδρέας για παράδειγμα) είχαν ένα σωρό manuals, χάρτες, σημειώσεις, ημερολόγια, κλπ. - όλα απαραίτητα συμπληρώματα για την πρόοδο στο παιχνίδι - έστω και αν αυτό ήταν σπασμένο στο σημείο που "ζητάει λέξη απο το manual". Το ίδιο ίσχυε και για πολλά RPG (θυμίζω τις κλασσικές "παραγράφους" των "gold box" της SSI), όπως και άλλα είδη παιχνιδιών μαζί με τα παραπάνω. Πόσο εμπεριστατωμένο θα ήταν ένα review χωρίς το σχετικό documentation;
Σχολιάζω κάποιες λεπτομέρειες , επειδή θυμάμαι πολύ καλά διάφορες λεπτομέρειες , παρόλα τα 20 χρόνια που πέρασαν ...

Τα "saves" εκείνη την εποχή ήταν πολύ σπάνιο χαρακτηριστικό. Στο 98% των παιχνιδιών των 8-μπιτων , δεν υπήρχε save. Εξαιρέσεις ήταν τα adventures , simulators και κάποια παιχνίδια όπως το elite.

Σχετικά με τα απαραίτητα "manual" , παραδόξως , τα παιχνίδια της magnetic scrolls και της level9 , αν θυμαμαι καλά , που χρειάζονταν το manual για κωδικούς κτλ , είχαν εισαχθεί κανονικά. Οπότε δεν είχαν ούτε αυτή τη δικαιολογία .

Όπως και τα κολλήματα , το Tai-Pan αν θυμάστε του amstrad , κόλλαγε και το γνήσιο. Για την ακρίβεια έκανε reset σε κάποια μάχη. Μέχρι που βγήκε νέα έκδοση. Το karnov κόλλαγε και το γνήσιο σε κάποια πίστα , μέχρι που βγήκε και σε αυτό νέα έκδοση .

Γενικά , δεν υπήρξε καμία λογικοφανής εξήγηση για τις "κατηγορίες" που απαγγέλω στο Pixel. Για την περίοδο μέχρι το 1989 , ουσιαστικά συμφωνώ με τους υπολοίπους , ότι είχε μια σημαντική θέση στην καρδιά όλων μας.

Προσωπικά πάντως , ένοιωθα ακριβώς το ίδιο και μπορώ να πω και περισσότερο "δικό μου περιοδικό" το E.Π.Τ.Α.
 
Σχετικά με την πειρατεία, ακόμα και άν προμηθευόταν το PIXEL σπασμένα παιχνίδια για reviews, κανείς αναγνώστης δέν θα το ήξερε, εκτός και άν βάζανε screenshot απο το cracktro ! (λέμε τώρα)...

Έπίσης, συχνά-πυκνά, υπήρχαν κάτι αφιερώματα με πονηρές υποσημειώσεις. Άν θυμάμαι καλά, στο αφιέρωμα για το Shuttle στην Amiga, υπήρχε η υποσημείωση "για τα πονηρά παιδιά που δέν έχουν manual" ή κάτι τέτοιο !!!

Δέν είδα να αναφέρθηκε κανείς στις αγγελίες, αλλα και στις διαφημίσεις μαγαζιών με...συνδρομές, που κατάκλυζαν κυριολεκτικά το περιοδικό. Προφανώς για ένα μεγάλο διάστημα, δέν ήταν καθόλου κατά της πειρατίας, όταν στις τελευταίες σελίδες μπορούσες με 250 - 300 δραχμές να πάρεις το sensible απο τον Μανώλη στο πέραμα...(τυχαίο αυτό)

Προσωπικά, είχα αγοράσει στίβες δισκεττών για την αμίγκα απο πολλούς απο αυτούς. Και με την αγορά της Amigaς μου ακόμα θυμάμαι μου κάνανε δώρο κάτι καρα-κρακαρισμένα compilations, με rick dangerous, rvf honda, nebulus κλπ...Και το 90% των αμιγκάδων/αταράδων νομίζω το ίδιο έκανε. Όταν είχα λεφτά απο κανα χαρτζηλίκι, πήγαινα στο Amiga athens club στην Καλλιθέα (έκλεισε πρίν λίγους μήνες πληροφοριακά ! την ταμπέλα τώρα την βγάλανε) και έπαιρνα και κανα γνήσιο. Αυτά τα λέω για να μήν κρυβόμαστε πίσω απο δάχτυλα, μιάς και στην Ελλάδα η κατάσταση ήταν έτσι, ώς επί το πλείστον. (Γιατί τώρα τί είναι, τέλοσπάντων)

Εγώ δέν πιστεύω ότι προώθησαν το τέλος των 8bitων. Το τέλος ήρθε φυσιολογικά, καθότι οι περισσότεροι χρήστες που μεγάλωναν, είχαν αλλάξει στρατόπεδο και πήγαιναν προς τα συμβατά, ή είχαν πάρει Amiga ή Atari (κάποιοι ελάχιστοι :) ) To ότι οι κονσόλες μπήκαν ξαφνικά/μαζικά στην ύλη, ήταν λογικό μιάς και έβλεπαν ότι έχαναν αναγνώστες. Το κοινό είχε αρχίσει ήδη να συμπηκνώνεται, και το μέλλον τον PC's με την έλευση των Windows τα ισοπέδωσε όλα. Αντιστοίχως, το Playstation τα ισοπέδωσε στην αντίπερα όχθη...Όλα αυτά απο το 92 μέχρι το 94. Δηλαδή, τότε που ψόφησαν όλα μαζί !!

Το οτι παραμείνανε χρήστες παραπονεμένοι, έγινε. Και στα 8, αλλά και στα 16bit όμως. Μόνη παρέα του πιστού χρήστη, ήταν ο εξειδικευμένος ξένος τύπος, εγώ ας πούμε την έβγαζα με κανα Amiga Format, μέχρι που πήρα playstation και μετά PC...και τα έβαλα όλα στο πατάρι για να τα ξαναβγάλω με το retromaniax :)
 
To Pixel και το User φιλοξενούσαν και τις δικές μου αγγελίες την εποχή εκείνη για Amiga. Τα περί "κατά της πειρατείας" ήταν κουραφέξαλα. Εδώ γινόταν της κακομοίρας στις τελευταίες σελίδες και μάλιστα πλήρωνες για να βάλουν την αγγελία σου.

Οι αγγελίες κόπηκαν πολύ αργότερα, προφανώς με την πίεση που δέχτηκαν τα περιοδικά από τις εταιρείες εισαγωγής παιχνιδιών. Βέβαια, αντικαταστάθηκαν επάξια από τους βιντεοκλαμπάδες της γειτονιάς, που με 3000 δραχμές σου έκαιγαν κόπια από το παιχνίδι για Playstation που γούσταρες, από το 1997 και μετά με την επικράτηση των CD-R και των προσιτών, πια, blank media.
 
Karnov είπε:
Σχολιάζω κάποιες λεπτομέρειες , επειδή θυμάμαι πολύ καλά διάφορες λεπτομέρειες , παρόλα τα 20 χρόνια που πέρασαν ...
Τα "saves" εκείνη την εποχή ήταν πολύ σπάνιο χαρακτηριστικό. Στο 98% των παιχνιδιών των 8-μπιτων , δεν υπήρχε save. Εξαιρέσεις ήταν τα adventures , simulators και κάποια παιχνίδια όπως το elite.
Χμμμ...

Βλέπω ότι έγραψες "8-μπιτων" ενώ εγώ είχα στο μυαλό μου και τους δεκαεξάμπιτους όταν έκανα το σχόλιό μου. Ο λόγος είναι ότι η τακτική του "δεν παρουσιάζουμε παιχνίδια που δεν κυκλοφορούν επίσημα" ήταν "καθολική", και συμπεριλάμβανε οκτάμπιτα και δεκαεξάμπιτα παιχνίδια...

Πάντως ναί, στα οκτάμπιτα η δυνατότητα να σώζεις ήταν πιθανότατα πιό σπάνια.

Karnov είπε:
Σχετικά με τα απαραίτητα "manual" , παραδόξως , τα παιχνίδια της magnetic scrolls και της level9 , αν θυμαμαι καλά , που χρειάζονταν το manual για κωδικούς κτλ , είχαν εισαχθεί κανονικά. Οπότε δεν είχαν ούτε αυτή τη δικαιολογία .
Σύμφωνοι !!

Ομως ο Τσουρινάκης τα παρουσίασε σχεδόν όλα - δεν μας άφησε παραπονεμένους !! Βέβαια τώρα θα μου πείς "μα παρουσίασε τις εκδόσεις του ST", αλλά και πάλι ισχύει το ότι οι εκδόσεις των "μικρών" ενδέχεται να καθυστερούσαν, αλλά ακόμα και αν τύχαινε να ήταν στα ράφια των καταστημάτων ταυτόχρονα, όταν έχεις στην διάθεσή σου μία οκτάμπιτη και μία δεκαεξάμπιτη έκδοση, συνήθως προτιμάς να παρουσιάσεις την πιό "εντυπωσιακή". Προσωπικά, δεν είχα πρόβλημα που ο Τσουρινάκης παρουσίαζε τις εκδόσεις του ST, και ας είχα amstrad εκείνη την περίοδο...

Karnov είπε:
Όπως και τα κολλήματα , το Tai-Pan αν θυμάστε του amstrad , κόλλαγε και το γνήσιο. Για την ακρίβεια έκανε reset σε κάποια μάχη. Μέχρι που βγήκε νέα έκδοση. Το karnov κόλλαγε και το γνήσιο σε κάποια πίστα , μέχρι που βγήκε και σε αυτό νέα έκδοση .
Ασφαλώς και ισχύει αυτό που είπες περί προβλημάτων και στα original ορισμένες φορές, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν σημαίνει πως εφόσον κάποια αυθεντικά είχαν προβλήματα θα έπρεπε να καταργηθεί η τακτική της "παρουσίασης μόνο αυθεντικών παιχνιδιών". Οι υπεύθυνοι του Pixel απλά ήθελαν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, και να μην "ρισκάρουν" με πειρατικά - όπου πάντα υπήρχε το ενδεχόμενο να παρουσιαστεί κάποιο glitch και να μην ξέρουν αν φταίει που είναι αντίγραφο ή όχι...

Karnov, κάτι άλλο σχετικά με το Tai-Pan. Το πρόβλημα που περιγράφεις το θυμάμαι καλά (διάβασε όταν ευκαιρήσεις τα σχόλια του τεύχους 38, όπου έχει γίνει σχετική αναφορά) - ήταν κατά το ρεσάλτο, όπου αμέσως μετά το πέρας της μάχης είχαμε reset. Aυτό γινόταν και στην "πειρατική" έκδοση για δισκέττα, αλλά και στην αυθεντική έκδοση για κασσέτα που δοκίμασα πριν κάποιο καιρό.

Αν είσαι 100% σίγουρος ότι είχε βγεί διορθωμένη έκδοση, και αν τυχόν την έχεις ακόμα, μην την χάσεις διότι είναι πλέον σπάνια !! :thumbup:

Karnov είπε:
Προσωπικά πάντως , ένοιωθα ακριβώς το ίδιο και μπορώ να πω και περισσότερο "δικό μου περιοδικό" το E.Π.Τ.Α.
Αλλο ένα κλασσικό περιοδικό της εποχής, αφιερωμένο αποκλειστικά στους amstrad users. :thumbup:

Για την ιστορία, κάποια στιγμή το καλοκαίρι του '88 σταμάτησε να κυκλοφορεί ως "Ε.Π.Τ.Α.", για να επιστρέψει τον επόμενο μήνα με την μορφή του "Sprite", καλύπτοντας πλέον και τα υπόλοιπα δημοφιλή οκτάμπιτα, αλλά ασφαλώς και τα δεκαεξάμπιτα μηχανήματα...

Other_Reality είπε:
Έπίσης, συχνά-πυκνά, υπήρχαν κάτι αφιερώματα με πονηρές υποσημειώσεις. Άν θυμάμαι καλά, στο αφιέρωμα για το Shuttle στην Amiga, υπήρχε η υποσημείωση "για τα πονηρά παιδιά που δέν έχουν manual" ή κάτι τέτοιο !!!
Aυτό το ανέφερε και ο Leon, παραπάνω...

Θυμάσαι σίγουρα ότι ήταν απο Pixel; Mήπως ήταν απο USER; Εγώ δεν θυμάμαι καλά, δυστυχώς... :(

Aν ήταν απο Pixel πάντως, αυτό δείχνει ότι έκαναν τα "στραβά μάτια" όταν είχαν να κάνουν με tips, ή walkthroughs...

Οσο για τις αγγελίες τώρα, πιστεύω πως απο την στιγμή που υπήρχαν κάποια στοιχεία όπως τηλέφωνο και όνομα (απαραίτητα άλλωστε), απο εκεί και πέρα την "ευθύνη" είχε εκείνος που έβαλε την αγγελία. Αργότερα βέβαια κοπήκανε τα πολλά-πολλά, όπως έγραψε και ο pooky... :D
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
billy είπε:
Χμμμ...Aυτό το ανέφερε και ο Leon, παραπάνω...

Θυμάσαι σίγουρα ότι ήταν απο Pixel; Mήπως ήταν απο USER; Εγώ δεν θυμάμαι καλά, δυστυχώς... :(

Aν ήταν απο Pixel πάντως, αυτό δείχνει ότι έκαναν τα "στραβά μάτια" όταν είχαν να κάνουν με tips, ή walkthroughs...
Με έβαλες σε σκέψεις βραδυάτικα γι'αυτό έκανα ανασκαφή. Τελικά είναι στο Pixel, τεύχος 94 (Δεκέμβριος 1992) στη στήλη play the game, σελίδα 74. Επίσης για την ιστορία το κείμενο (όχι δέν ήταν του Shuttle) ήταν του Thunderhawk και στη λεζάντα κάτω απο τον τίτλο έγραφε :

"Για όσα "κακά" παιδιά δέν έχουν τις οδηγίες..." lol !!

Δυστυχώς δέν έχω σκάννερ, και το τέυχος δέν είναι στο αρχείο του retromaniax για να το ποστάρω. Ίσως αύριο το τραβήξω καμμιά φωτό...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Άντε ρε παλικάρια πότε θα δούμε κάνα καινούριο σκαναρισμένο;
 
!!

Πολυ ωραίο θεματάκι (το διάβασα απο την αρχή) και βλέπω πολλές απόψεις που συμφωνώ. Ο Billy είναι σαν να βρίσκεται μέσα στο μυαλό μου μιας και αυτά που είχα σκεφτει να γράψω τα αναφερε έχει αναφέρει ήδη.

Εν κατακλείδι λοιπόν, το PIXEL είναι ένα περιοδικό με το οποίο έχουμε συνδέσει αναμνήσεις και παιδικά συναισθήματα. Εγώ είχα έναν Amstrad 464 που αγόρασα το 86 και έμεινα με αυτόν μέχρι το 91. Βέβαια εγώ ήθελα Amiga ή Atari ST άλλα η τιμή της ήταν απαγορευτική (ακόμα και για οικογένειες με μια μικρή οικονομική άνεση)

Θυμάμαι πόσο πολύ μου άρεσε να διαβάζω reviews απο τα παιχνίδια και να σχεδιάζω ποια θα αγοράσω στο επόμενο ταξίδι στην Αθήνα (στη Χίο τότε δεν υπήρχει μεγάλη ποικιλία) ή κάποια 2χρόνια αργότερα ποια θα παραγγείλω απο τις αγγελίες που υπήρχαν στο Pixel "Κάτω η πειρατία".

Σίγουρα τότε δεν είχαμε την "κριτική" ματιά που έχουμε σήμερα. Σίγουρα το Pixel είχε πολλά μειονεκτήματα. Αλλά μην ξεχνάμε να λάβουμε υπόψιν οτί το Pixel ήταν τελικά ένα "παρακλάδι" του Computer για όλους, και οτί το προσωπικό του αποτελείτω από πιτσιρικάδες και ερασιτέχνες που είχαν την τύχη να κάνουν επάγγελμα το χόμπι τους. Από ότι κατάλαβα από αυτά που γράφει και ο Λεκόπουλος στο PC Master το καινούργιο, στο περιοδικό κυριαρχούσε ο χαβαλές και ίσως μια ανέχεια από την Compupress, αφού έβλεπαν οτί το "πειραμα" είχε πετύχει και υπήρχε κοινό για το συγκεκριμένο περιοδικό. Παρόλο τους ερασιτεχνισμούς και τα λάθη, το μεράκι βέβαια δεν έλειπε.

Όσον αφορά αυτά που λέει ο Karnov, σίγουρα κατα κάποιο βαθμό εχει δίκιο. Θα ήθελα να πάρω μια διαφορετική προσέγγιση για το όλο θέμα... Νομίζω οτί γύρω στο 89, είχε αρχίσει η πτώση των 8bitwn αλλά οι τιμές παρέμεναν υψηλές για τους 16bitous. Αλήθεια ποιος θα ήθελα να έχει τον spectrum_γομολάστιχα, αν μπορούσε να αγοράσει μια amiga 500αρα?? Μην ξεχνάς Karnov οτι ακόμα και οι συντάκτες του περιοδικού ήταν παιδιά λίγο μεγαλύτερα απο εμάς που και αυτοί ακόμα δεν είχαν access σε 16bitous υπολογιστές, παρά μονο στον εργασιακό τους χώρο. Ακόμη και αυτοί εντυπωσιαζόντουσαν με τα παιχνίδια αυτά, αυτά εξιτάραν την φαντασία τους, για αυτά έγγραφαν. Εγώ με τον Amstradako μου τότε, διάβαζα τα special reviews για το Defender of the crown (έ Billy?) και τα πρώτα graphic adventures και πραγματικά προσπαθούσα μέσα από τις φωτογραφίες και τον γραπτό λόγο, να φανταστώ πόσο υπέροχη εμπειρία θα ήταν να έπαιζα αυτά τα παιχνίδια.

Αυτό ήθελα σαν αναγνώστης παρόλο που ειχα 8bito. Τα παιχνίδια που αφορούσαν τον υπολοφιστή μου τα παρουσίαζε στα απλά reviews. Το περιοδικό δεν προωθούσε τα 16bita. Απλά ήταν καλύτερα μηχανήματα είχαν πολλές εφαρμογές πέρα από τα παιχνίδια.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Other_Reality είπε:
Με έβαλες σε σκέψεις βραδυάτικα γι'αυτό έκανα ανασκαφή. Τελικά είναι στο Pixel, τεύχος 94 (Δεκέμβριος 1992) στη στήλη play the game, σελίδα 74. Επίσης για την ιστορία το κείμενο (όχι δέν ήταν του Shuttle) ήταν του Thunderhawk και στη λεζάντα κάτω απο τον τίτλο έγραφε :
"Για όσα "κακά" παιδιά δέν έχουν τις οδηγίες..." lol !!
Μπράβο που το βρήκες Other_Reality! :) Αυτό έλεγα και εγώ!

Κατά τα άλλα συμφωνώ με τα γραφόμενα του Thamonas. To Pixel γραφόταν από ερασιτέχνες που είχαν πάθος και μεράκι για το χόμπυ τους. Φυσικά είχε αδυναμίες και ελλείψεις, αλλά κανένα λάθος δεν γινόταν "επίτηδες". Ήταν νομίζω ειλικρινείς στα γραφόμενά τους. Και βέβαια το '80 δεν υπήρχε world wide web με το πλήθος των πληροφοριών που έχουμε σήμερα. Και η δική τους πληροφόρηση ήταν περιορισμένη αφού η χώρα μας ήταν (και είναι) μακριά από τις εξελίξεις. Ότι διάβαζαν από τον ξένο τύπο και ότι πληροφορίες γράφονταν από τον Βασίλη Κωνσταντίνου τον ανταποκριτή τους στο Λονδίνο.

Και βέβαια είναι μάλλον άδικο να κάνουμε συγκρίσεις με Αγγλικά και Αμερικάνικα περιοδικά (που βρίσκονταν στο κέντρο των εξελίξεων). Ας βλέπαμε πως ήταν τα περιοδικά σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες εκείνη την εποχή.

Και όσο για τα προαναφερθέντα (Αγγλικά-Αμερικάνικα) περιοδικά, μην ξεχνάμε ότι εκεί πιθανόν παίζονταν "άλλα", αφού βρίσκονταν σε συνεχή επαφή με τον χώρο και μπορούσαν να επηρεάσουν ή να επηρεαστούν.

Αφήστε που ξένο περιοδικό σαν το Pixel τη δεκαετία του '80 προσωπικά δεν θυμάμαι. Υπήρχαν περιοδικά multiformat για games, περιοδικά multiformat για personal computing και περιοδικά εξειδικευμένα για κάθε σύστημα. "Χομπίστικο" περιοδικό για home γενικά ποιο υπήρχε;
 
thamonas είπε:
Όσον αφορά αυτά που λέει ο Karnov, σίγουρα κατα κάποιο βαθμό εχει δίκιο. Θα ήθελα να σας πάρω μια διαφορετική προσέγγιση για το όλο θέμα... Νομίζω οτί γύρω στο 89, είχε αρχίσει η πτώση των 8bitwn αλλά οι τιμές παρέμεναν υψηλές για τους 16bitous. Αλήθεια ποιος θα ήθελα να έχει τον spectrum_γομολάστιχα, αν μπορούσε να αγοράσει μια amiga 500αρα?? Μην ξεχνάς Karnov οτι ακόμα και οι συντάκτες του περιοδικού ήταν παιδιά λίγο μεγαλύτερα απο εμάς που και αυτοί ακόμα δεν είχαν access σε 16bitous υπολογιστές, παρά μονο στον εργασιακό τους χώρο. Ακόμη και αυτοί εντυπωσιαζόντουσαν με τα παιχνίδια αυτά, αυτά εξιτάραν την φαντασία τους, για αυτά έγγραφαν. Εγώ με τον Amstradako μου τότε, διάβαζα τα special reviews για το Defender of the crown (έ Billy?) και τα πρώτα graphic adventures και πραγματικά προσπαθούσα μέσα από τις φωτογραφίες και τον γραπτό λόγο, να φανταστώ πόσο υπέροχη εμπειρία θα ήταν να έπαιζα αυτά τα παιχνίδια.
Αυτό ήθελα σαν αναγνώστης παρόλο που ειχα 8bito. Τα παιχνίδια που αφορούσαν τον υπολοφιστή μου τα παρουσίαζε στα απλά reviews. Το περιοδικό δεν προωθούσε τα 16bita. Απλά ήταν καλύτερα μηχανήματα είχαν πολλές εφαρμογές πέρα από τα παιχνίδια.
Η εποχή του Pixel , ήταν η εποχή που για εμάς που συζητάμε εδώ , ήταν από τις πιο "'έντονες" και συναισθηματικά φορτισμένες της ζωής. Το στάδιο της προ-εφηβίας , εφηβίας. Όλα τα πράγματα εκείνης της εποχής , όταν τα θυμόμαστε , μας φαίνονται μαγικά.

Θα συμφωνήσεις μαζί μου , αν αναπολήσεις τις καφετέριες που πήγαινες, τα πάρτι , τα σινεμά , τα ουφάδικα , τα πάντα! Όλα έχουν στο νού μας μια ξεχωριστή αίγλη. Το Pixel , έτυχε να είναι από τα περιοδικά εκείνης της περιόδου.

Πιστεύω ότι αν υπήρχαν 25άρηδες εκείνης της εποχής, σημερινοί 45ρηδες , 50ρηδες , δεν θα το έχουν στην ίδια μοίρα που το έχουμε οι σημερινοί 35-40.Θα μπορούν να το δουν πιο αντικειμενικά.

Προσωπικά ήμουν από τους φανατικούς του Pixel από το 1986 (αρχές) μέχρι

αρχές του 1990 (αν θυμάμαι το Μάρτιο , ορκίστηκα ότι δεν θα το ξανα-αγοράσω).

Εκείνη την περίοδο εγώ ήμουν κολλημένος στο 6128.Τον είχαν άπειροι γνωστοί , παιδιά της γειτονιάς. Είχα βάλει και ένα floppy 5 1/4 από pc , οπότε είχα λύσει το πρόβλημα των ακριβών δισκετών , αφού αντί για 3άρες έπαιρνα 5.25 (1100δρχ οι πρώτες , 150δρχ οι δεύτερες). Επίσης με τέτοιο κύκλο με 6128 , έπαιζαν και τρελές "ανταλλαγές" οπότε είχαμε τα πάντα στον 6128.

Το Pixel , απλά μας "ενημέρωνε". Από το τέλος του 1989 όμως και μετά , η αίσθηση που δημιουργούσε το περιοδικό σχετικά με τα 8μπιτα ήταν , τουλάχιστον σε ολόκληρες τις παρέες μου της εποχής εκείνης , ήταν ότι "ή πάτε στα 16bit ή είστε ανάξιοι να είστε κομπιουτεράδες και δεν ασχολούμαστε μαζί σας , σας αγνοούμε παντελώς".

Ο υπόλοιπος τύπος , δεν είχε ακόμη τέτοια απαξίωση στα 8μπιτα.

Συνέχισε να ασχολείται για 2 τουλάχιστον χρόνια ακόμη , μέχρι το 1992 , αφού και οι μεγάλοι οίκοι συνέχιζαν να βγάζουν software για τον 6128 , όπως συνεχίζουν ακόμη να βγάζουν games για το PS2 ή όπως συνέχιζαν μέχρι το 1994 να βγάζουν για 8μπιτες κονσόλες (nes-master system) ή και μέχρι το 1998 για τις 16μπιτες (snes-genesis).

Τη δική μου αυτή αίσθηση ,μοιαράζονταν -όπως επανέλαβα- πολλοί γνωστοί της γενιάς μου , οι οποίοι γύρω στο 1990 επειδή ήταν σε φάση προετοιμασίας για εισαγωγικές , δεν μπορούσαν να ζητήσουν από γονείς νέο υπολογιστή 16μπιτο , όπως οι μικρότεροι , αλλά θα ήθελαν να "ξεκλέβουν" καμιά ώρα από το διάβασμα ασχολούμενοι με τον 8μπιτο που τους "ξέμεινε". Μέχρι τότε , το Pixel ήταν ένα είδος "καθοδηγητή" για αυτή την ενασχόληση. Από τη στιγμή εκείνη και μετά , έδωσε την εντύπωση ότι δεν "καταδεχόταν" πλέον και ότι "σνομπάριζε". Ουσιαστικά λοιπόν , εμένα και τη φάρα μου , είχαμε την αίσθηση ότι μας "έδιωξε" από αναγνώστες του και πάψαμε να είμαστε τέτοιοι.
 
thamonas είπε:
Εγώ με τον Amstradako μου τότε, διάβαζα τα special reviews για το Defender of the crown (έ Billy?) και πραγματικά προσπαθούσα μέσα από τις φωτογραφίες και τον γραπτό λόγο, να φανταστώ πόσο υπέροχη εμπειρία θα ήταν να έπαιζα αυτά τα παιχνίδια.
Ετσι !! :thumbup:

Aπ' ότι φαίνεται έχουμε κοινές εμπειρίες όλοι μας στο συγκεκριμένο θέμα !! :)

Other_Reality είπε:
Με έβαλες σε σκέψεις βραδυάτικα γι'αυτό έκανα ανασκαφή. Τελικά είναι στο Pixel, τεύχος 94 (Δεκέμβριος 1992) στη στήλη play the game, σελίδα 74. Επίσης για την ιστορία το κείμενο (όχι δέν ήταν του Shuttle) ήταν του Thunderhawk και στη λεζάντα κάτω απο τον τίτλο έγραφε :

"Για όσα "κακά" παιδιά δέν έχουν τις οδηγίες..." lol !!
Λύθηκε το μυστήριο λοιπόν !! :D

Eυχαριστώ που μπήκες στον κόπο να το ελέγξεις. :)
 
Δέν υπάρχει λόγος ! Για ρετρο-ανασκαφές και τέτοιου είδους μυστήρια είναι ευχαρίστησή μου...Στο συγκεκριμένο τέυχος είχε review τo Shadow of the Beast 3, Lotus 3, Shuttle και το Super Mario World οπότε έκατσα να τα ξαναδιαβάσω !!!
 
Leon είπε:
Ενδιαφέρουσα ήταν και η επιλογή των παιχνιδιών η οποία ήταν αμιγώς 16bit. Aλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 (όπου και το Pixel μεσουράνησε) ήταν η εποχή των 16bitων home. Τα παιχνίδια τους έδειχναν τα δόντια τους και την υπεροχή τους σε σχέση με τα 8bitα. Για κάποιους πραγματικότητα, για άλλους ακόμα όνειρο (λόγω τιμής) αναμφισβήτητα όμως τα παιχνίδια που "σημάδεψαν" αυτή την εποχή ήταν 16bit.
Διαφωνώ μερικώς! Από τα μέσα του 1988 και μετά είδαμε αξιόλογες 16μπιτ εκδόσεις (εξαιρώ το dotc), μέχρι τότε δεν είχαμε δει κάτι τρομερό από ατάρι-αμιγκα...ουσιαστικά στο πίξελ από 1989 καλοκαίρι είδαμε στροφή στα 16μπιτα!

(προσωπικά θυμάμαι και μια όμορφη εισαγωγική οθόνη παιχνιδιού από ατάρι στ που κοσμούσε κάποιο εξώφυλλο τεύχους του 1987 και αφορούσε τους πρωταγωνιστές του karate kid 2! Τα είχα ζηλέψει τότε τα 16μπιτα! Όμως το αν έχεις 6128 τότε ήταν ήδη προνόμιο! )
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
spyros_s είπε:
Διαφωνώ μερικώς! Από τα μέσα του 1988 και μετά είδαμε αξιόλογες 16μπιτ εκδόσεις (εξαιρώ το dotc), μέχρι τότε δεν είχαμε δει κάτι τρομερό από ατάρι-αμιγκα...ουσιαστικά στο πίξελ από 1989 καλοκαίρι είδαμε στροφή στα 16μπιτα!
Δεν είναι όμως τυχαίο ότι πολλά special review του Pixel ή παιχνίδια που πήραν πολύ υψηλές βαθμολογίες και άφησαν τους reviewers του Pixel με το στόμα ανοικτό ήταν για 16bitα ή η 16bit έκδοση ήταν σαφώς ανώτερη.

Ενδεικτικά αναφέρω (χωρίς να μιλάω αποκλειστικά για παιχνίδια που αναφέρθηκαν στο Pixel): Deja Vu, Dungeon Master, Phantasie series, Bard's Tale, Test Drive, Fairy Tale Adventure, Sierra adventures, Starglider, Gauntlet, Star Raiders, Mach 3, και πολλά που βγήκαν πριν το '88 και έδειχναν τη δύναμη των 16bitων.
 
Τα adventures αποτέλεσαν στην πράξη προνόμιο των 16μπιτ υπολογιστών παρόλο που υπήρχαν και στα μικρά! Η κατηγορία στην Ελλάδα μέχρι το 1989 ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Adventurers γίναμε όλοι μετά το 1990!!! Διαφωνώ λοιπόν με την θεώρηση σου! :)
 
Μα εγώ έπαιζα adventures από το '87 (ίσως και '86)! :( Και γνώριζα και άλλο κόσμο που έπαιζε. Μεγαλύτερης ηλικίας που συχαίνονταν τα arcades και έπαιζαν αποκλειστικά adventures. Ή ο Τσουρινάκης; Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό που λες.
 
Συμφωνώ με το φίλο Leon. Υπήρχαν στο Spectrum εξαιρετικά text και graphics adventures τα οποία απλά δεν έγιναν τόσο γνωστά στο ευρύ κοινό.

Λογικό η δική μας "γενιά" να αρχίσει την ενασχόλησή της με τα adventures από την εποχή των 16 bit και έπειτα. Ακόμα και αν θέλαμε να παίξουμε τα εξαίρετα adventures των 8-bit, οι περιορισμοί γνώσης της αγγλικής γλώσσας μπορεί να ήταν ανασταλτικός παράγοντας για μερικούς. Φυσικά, κανένας δεν ασχολήθηκε με αυτά στην Ελλάδα και το βάρος έπεσε σε άλλα περισσότερο "πιασάρικα" παιχνίδια, τα οποία και είχαν τη μεγαλύτερη κίνηση τότε.
 
Μα τι λέτε βρε παιδιά;

Από που και ως που παίξαμε adventures μόνο στα 16-μπιτα; Υπήρχαν πολλά καλά adventures στα 8-bit από πολύ νωρίς μάλιστα.

Εγώ είχα λιώσει στο Spectrum με κάμποσα adventures. Θυμάμαι κυρίως να έχω "γράψει" ώρες με το Hobbit, το Lord of the Rings, το Sherlock, το Gremlins και το Terrormolinos. Το τελευταίο μάλιστα το είχα και original (πολύ ασυνήθιστο για την εποχή...)

Αν θέλετε να επιλέξουμε μια κατηγορία που πραγματικά τα 16-bit κάνανε την διαφορά, ήταν τα RPG. Παρόμοια παιχνίδια με το Dungeon Master, τα Eye of the Beholder, τα Bard's Tale κλπ απλά δεν υπήρχαν στα 8 bit. Εντάξει, Bard's Tale υπήρχε και για Speccy, αλλά δεν έδινε την ίδια αίσθηση σε καμμία περίπτωση...
 
Στα 8-bit , υπήρχαν τέλεια adventures.Προσωπικά Adventures είχα παίξει μόνο τότε , αφού στα 16bit δεν πήγα ποτέ (το 1990 παράτησα τον 6128 και μέχρι το 1997 που πήρα pc δεν είχα ασχοληθεί με υπολογιστές).

Ειδικά text-adventures τα οποία θεωρώ ανεπανάληπτα.

Είχα πάθει μεγάλη ζημιά με τα wishbringer , ballyhoo , hollywood hijinx , lurking horror της infocom , τα οποία ήταν "σκέτα" text-adventure . Αυτά την περίοδο 1987-1988 . Λίγο αργότερα και με της magnetic scrolls , το the pawn , the guild of thieves (κορυφή) και το corruption (μου άρεσε λιγότερο από τα 3).

Τα text-adventures ήταν κάτι σαν μυθιστόρημα , με δυνατότητα ... αλλελεπίδρασης. Μου άρεσε πάρα πολύ και η εικόνα του μονόχρωμου κειμένου στην οθόνη , σε mode-2 στον 6128 , όπου το μόνο ... οπτικό εφέ ήταν η ρύθμιση χρώματος φόντου και γραμματοσειράς στο CP/M που έτρεχαν.

Φυσικά δεν έχαναν τίποτε στα 8-bit. Και σε Ibm pc που είχα δει ενός γνωστού , ίδια γεύση ήταν .
 
Leon είπε:
Μα εγώ έπαιζα adventures από το '87 (ίσως και '86)! :( Και γνώριζα και άλλο κόσμο που έπαιζε. Μεγαλύτερης ηλικίας που συχαίνονταν τα arcades και έπαιζαν αποκλειστικά adventures. Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό που λες.


Pooky είπε:
Υπήρχαν στο Spectrum εξαιρετικά text και graphics adventures τα οποία απλά δεν έγιναν τόσο γνωστά στο ευρύ κοινό. Ακόμα και αν θέλαμε να παίξουμε τα εξαίρετα adventures των 8-bit, οι περιορισμοί γνώσης της αγγλικής γλώσσας μπορεί να ήταν ανασταλτικός παράγοντας για μερικούς.


Maddog είπε:
Από που και ως που παίξαμε adventures μόνο στα 16-μπιτα; Υπήρχαν πολλά καλά adventures στα 8-bit από πολύ νωρίς μάλιστα.
Σωστό, ξανά σωστό, και πάλι σωστό !!

Επίσης το "εμπόδιο" της γλώσσας καλώς αναφέρθηκε απο τον Pooky. Ολοι κάποια στιγμή το αντιμετωπίσαμε, και σιγά-σιγά το ξεπεράσαμε.

Απο εκεί και πέρα είναι καθαρά θέμα ηλικίας. Σαφώς και ασχοληθήκαμε με adventures πριν το '90, και φυσικά σχετικές παρουσιάσεις παιχνιδιών υπήρξαν στο Pixel και πριν την μόνιμη στήλη "adventure" του μαίτρ Aντρέα. Ακόμα και όσοι δεν διάβαζαν Pixel όμως, δοκίμαζαν adventures μιά και πολλοί τίτλοι γινόντουσαν σταδιακά δημοφιλείς απο στόμα-σε-στόμα, μέσω φίλων και γνωστών.

Maddog είπε:
Αν θέλετε να επιλέξουμε μια κατηγορία που πραγματικά τα 16-bit κάνανε την διαφορά, ήταν τα RPG. Παρόμοια παιχνίδια με το Dungeon Master, τα Eye of the Beholder, τα Bard's Tale κλπ απλά δεν υπήρχαν στα 8 bit. Εντάξει, Bard's Tale υπήρχε και για Speccy, αλλά δεν έδινε την ίδια αίσθηση σε καμμία περίπτωση...
Εδώ ενίσταμαι !!

To να υποστηρίξουμε τα παραπάνω έχει μεν μία πολύ μικρή δόση αλήθειας, αλλά μόνο απο ευρωπαϊκή σκοπιά.

Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού τα οκτάμπιτα της εποχής (Apple, Atari και φυσικά ο C64) έβριθαν απο καλούς RPG τίτλους. (ας όψεται η μανία των επιτραπέζιων D&D που επικρατούσε).

Ειδικά για το Bard's Tale, ήταν οκτάμπιτος τίτλος, που λόγω της επιτυχίας του μεταφέρθηκε και στα 16-bit.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα