Laura, μένω έκπληκτη. Καμιά φορά νομίζω ότι ζω σε άλλο πλανήτη. Εμείς στην Καλλιθέα και συγκεκριμένα στο 1ο Λύκειο που πήγαινα εγώ, δεν είχαμε καθόλου εγκληματικότητα. Εντάξει ρε παιδί μου, παπάκια, μοτοσυκλέτες, αγόρια και κορίτσια ζωηρά, μπουγέλα στα πλαίσια του αστείου, πλάκες, κανένα σκασιαρχείο (αυτό το έχω κάνει κι εγώ) αλλά όχι άσχημα πράγματα ούτε τραμπουκισμοί. Εγώ μιλάω για μετά το σχολείο. Εκεί κάπου 1986 με 1993. Στις καφετέριες και στα μπαράκια της Καλλιθέας, τα ναρκωτικά ήταν ένα γνωστό πρόβλημα. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι ενοχλούσαν αυτούς που απείχαν, ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε, ακόμα και μέσα στην ίδια παρέα, όπως εγώ που δεν έχω δοκιμάσει ποτέ ούτε το πιο ελαφρύ τσιγάρο (αν και ήμουν καπνίστρια από τα 15 μου μέχρι τα 49 μου) αλλά ξέραμε πολύ καλά ποιοι, και πώς, και πότε, και πού.