Πλαστελίνη

χαχα!μολις ειδα την φωτο απο τις πλαστελινες μου ηρθε αυτοματα η μυρωδια τους..
 
εγω θυμαμαι την απαισια μυρωδια που ειχαν οι πλαστελινες που μας εδινε η νηπιαγωγος αν και εμεις της πηγαιναμε αλλες πολυ καλυτερες που δε μυριζαν πετρελαιο..

αυτες που μας εδινε ναι μεν πλαθονταν ευκολα αλλα τη μυρωδια δυσκολα την αντεχες,ισως και γι αυτο να μην επαιζα συχνα μ αυτες στο νηπιαγωγειο :(

Ευτυχως οι γονεις μου μου επαιρναν αλλες καλυτερες για το σπιτι :)
 
Ολοι ειχαμε παιξει με πλαστελινες, αλλα προσωπικα δε θυμαμαι να ειχα φτιαξει ποτε τιποτα της προκοπης :)

Για καποιο λογο συμπαθουσα ιδιαιτερα τις πλαστελινες Ατθις με το χαρτινο κουτακι τους
 
Τις "παλιές" πλαστελίνες, τις είχα συμπαθήσει και εγώ πάρα πολύ! Ήμουν μαζόχας ... μου άρεσε η μυρωδιά τους. Τώρα η κορούλα μου (3ων ετών) παίζει με Play Doh (παίζω και εγώ μαζί της :flower: ),αλλά δεν έχουν την αίσθηση της παλιάς καλής πλαστελίνης. Επιπλέων, αν διαβάσετε τα συστατικά, στην ουσία είναι "ζυμαράκι", οπότε μέσα σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από το άνοιγμά τους, αρχίζουν και "στεγνώνουν", με αποτέλεσμα να βρίσκουμε παντού μεσα στο σπίτι πολύχρωμα "τριματάκια"... πράγμα εξαιρετικά ενοχλητικό...
 
Κι εμένα μου άρεσαν οι πλαστελίνες...! Έπαιρνα πολλά χρώματα και στην αρχή έπαιζα μόνο με ένα χρώμα για να μη χαλάσουν (!) αλλά όταν βαριόμουνα τις ανακάτευα όλες μαζί...! Μου άρεσε όταν τις έβλεπα χωρισμένες σε ραβδάκια στη διαφανή συσκευασία τους...! Ατέλειωτες ώρες χαράς!
 
Το Play Doh έχει απίστευτη μυρωδιά.

Αλλά η παλιά καλή πλαστελίνη δεν αλλάζεται με τίποτα.
 
θυμάμαι έπαιρνα ένα κομμάτι πλαστελίνης και το έβαζα πάνω σε μια σόμπα-εντελως ρετροκατάσταση, έλιωνε από την θερμότητα, έσταζε μέσα στο εσωτερικό και εγώ χαιρόμουνα. :) Φωτό της σόμπας.

σομπα.jpg
 
Rheinmetall είπε:
θυμάμαι έπαιρνα ένα κομμάτι πλαστελίνης και το έβαζα πάνω σε μια σόμπα-εντελως ρετροκατάσταση, έλιωνε από την θερμότητα, έσταζε μέσα στο εσωτερικό και εγώ χαιρόμουνα. :) Φωτό της σόμπας.Προβολή συνημμένου 105714
Ποτε δεν ειχα ζεστανει/λιωσει πλαστελινη!!! Να υποθεσω οτι βρωμουσε??

Ωραια η πλαστελινη, αλλα οταν παιζαμε πολυ καιρο επαιρνε την κατω βολτα! Ηθελε αλλαγη. Σιγα-σιγα ενωναμε ολα τα χρωματα μαζι και εβγαινε ενα ασχημο γκρι χρωμα

και ηταν γεματη τριχες, χνουδια και σκουπιδακια. :p
 
Πλαστελίνη στη σόμπα? Θα με είχε ξυλοφορτώσει η μάνα μου. Τις θυμάμαι κι εγώ να γεμίζουν τα χέρια μου λάδια καθώς τις έπλαθα. Τώρα μη ρωτήσετε τι κατασκευές έφτιαχνα γιατί δε θυμάμαι καν.
 
Αυτό με τη σόμπα μου θύμισε το άλλο που κάναμε στο νηπιαγωγείο:

το χειμώνα, επειδή η πλαστελίνη ήταν πέτρα, έβαζε η νηπιαγωγός το καλαθάκι με την πλαστελίνη για λίγο στο σώμα του καλοριφέρ να ζεσταθει, ώστε να γίνει η πλαστελίνη πιο μαλακή, για να πλάθεται εύκολα.

Οι πλαστελίνες ήταν λατρεία... Ήδη από τον παιδικό σταθμό τις λάτρευα.

Στο νηπιαγωγείο, αλλά και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ένα κουτί πλαστελίνες ήταν στη λίστα με τα ψώνια απ'το βιβλιοπωλείο που έπρεπε να κάνει κάθε παιδί.

Είχα μερικές και στο σπίτι, αλλά δεν έπαιρνα ολόκληρο το πακέτο συχνά. Νομίζω ότι πουλούσαν και μεμονωμένα την κάθε πλάκα πλαστελίνης.

Κι ενώ τις αγαπούσα τόσο, κάπου στη δευτέρα δημοτικού αναγκάστηκα να σταματήσω να τις χρησιμοποιώ, γιατί έβγαζα εξανθήματα στις παλάμες... Δε μπορείτε να φανταστείτε την απογοήτευση... Ήταν η χρονιά που στο τέλος του σχολικού έτους θα έφτιαχνε ο καθένας μας με πλαστελίνη, πάνω σε ξύλο κόντρα πλακέ, ένα νησί ή ένα βουνό από πλαστελίνη (ήταν εργασία στη Μελέτη Περιβάλλοντος). Ήμουν να σκάσω...

Τις Play Doh τις θυμάμαι, και τις ζήλευα. Ήταν πιο φανταχτερές πλαστελίνες, αλλά και πανάκριβες, συγκριτικά με την πλάκα πλαστελίνης την απλή, που έπαιρνες από το βιβλιοπωλείο. Βέβαια, δε θυμάμαι να μύριζαν βανίλια. Βανίλια μύριζαν κάτι άλλες, αρωματικές πλαστελίνες που είχα πάρει.

Κλασικά η πλαστελίνη ήθελε μια ώρα πλάσιμο, μέχρι να τη φέρεις σε κατάσταση που να μπορεί να παίρνει εύκολα μορφή. Ο πιο πρακτικός τρόπος, εκτός από το ζούληγμα, ήταν είτε να την περιστρέφεις ανάμεσα στις παλάμες σου, ώστε να την κάνεις μπαλάκι, είτε να την πλάθεις, κάνοντας μπρος πίσω τις παλάμες σου (είτε ακουμπώντας τη στο τραπέζι, και με τα δύο χέρια μπρος πισω) ώστε να γινει σαν μπαστούνι/ρολό/σωλήνας. Μετά από κει και πέρα, μπορούσες να κάνεις το οτιδήποτε!
 
Kι εμένα μου άρεσε πολύ η πλαστελίνη. Ήταν πολύ ωραία την ώρα της χειροτεχνίας όταν μας τις έδινε η δασκάλα κι αρχίζαμε να πλάθουμε. Θυμάμαι ότι έφτιαχνα κυρίως φαγητά, όπως πίτσες, καρβέλια, στα οποία χάραζα και γραμμές για να δείχνουν πιο αυθεντικά, και παγωτά. Επίσης έφτιαχνα ανθρωπάκια όλων των ειδών και κάποιες φορές έπαιρνα παιχνιδάκια και τα κολλούσα στην πλαστελίνη για να μείνει το σχήμα τους. Στο τέλος του παιχνιδιού όμως, σιχαινόμουν την λιπαρότητα που άφηνε στα χέρια, καθώς και την ανακατωσούρα της πλαστελίνης, που γινόταν όλη ένα μείγμα από μπλε-γκρι όπως αναφέρθηκε.
 
BETTY BOOP είπε:
Κι εμένα μου άρεσαν οι πλαστελίνες...! Έπαιρνα πολλά χρώματα και στην αρχή έπαιζα μόνο με ένα χρώμα για να μη χαλάσουν (!) αλλά όταν βαριόμουνα τις ανακάτευα όλες μαζί...! Μου άρεσε όταν τις έβλεπα χωρισμένες σε ραβδάκια στη διαφανή συσκευασία τους...! Ατέλειωτες ώρες χαράς!
θυμαμαι μια φορα ειχα κολλησει κομματακια πλαστελινης στα μαλλια μου...μπορειτε να φανταστειτε την αντιδραση όσων με ειδαν...μου εκοψαν τις τουφες με πλαστελινη από τα μαλλια μου...


επίσης ειχα φαει μερικα κομματακια πλαστελινης νομιζοντας ότι ειναι τσιχλα και ειχαν κολλησει στα δοντια μου...αλλά με το βουρτσισμα εφυγαν τα κομματακια...
 
Οι παλιές κλασικές σκληρές πλαστελίνες στόχο είχαν να αυξήσουν τη λεπτή κινητικότητα των δαχτύλων προκειμένου να γράψει εύκολα μετά το νήπιο.
 
Πίσω
Μπλουζα