Ποια ήταν η πρώτη θεατρική παράσταση που είδατε;

η "μανταμ ορντανσς" στο κηποθεατρο νομιζω το 1984 .δεν ξερω αν ηταν πραγματι η πρωτη που ειδα η η πρωτη που θυμαμαι.μαρια αλιφερη,νικος απεργης,γιωργος μουτσιος,ερρικος μπριολας,μαρια νικα,μαρη λιωκη,μητση σουλιωτη .ειχαμε παει με τους γονεις μου να συγχαρουμε τους ηθοποιους
 
Πρεπει να ημουν στη Ε' δημοτικου (....Η' στην ΣΤ' δημοτικου;...... :wait2: ) οταν μας ειχαν παει με το σχολειο να δουμε τον "Μικρο Πριγκιπα".

Θυμαμαι χαρακτηριστικα, ενα χοντρο μουσατο κυριο να βγαινει στην αρχη της παραστασης - ηταν ο αφηγητης - και να μας εξιστορει το εργο.

Μου ειχε κανει εντυπωση τοτε, οτι σε ολη την διαρκεια της παραστασης, καθοταν σε μια ακρουλα ορθιος και περιμενε να τελειωσει το εργο,

για να κανει το "κλεισιμο"!!! :eek:

Εκτοτε, δεν μπορω να πω οτι εχω παει σε πολλες παραστασεις, μαλλον μετρημενες στα δακτυλα του ενος χεριου τις λες. :xm:

Και αυτες σε επιθεωρησεις, ωπου ειχαν γελιο. :D

Ενα αλλο σχολειο αυτη την φορα - για την ακριβεια σημερα το απογευμα - μας πηγε και ειδαμε "Τα καινουργια ρουχα του Αυτοκρατορα"

με νεους ηθοποιους, προσαρμοσμενο ομως στο σημερα. :)

Ιδου και η αποδειξη.... :D

Sorry για την ποιοτητα, αλλα η φωτο ειναι απο κινητο.... :precry:

Τα καινουργια ρουχα του Αυτοκρατορα 2017.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πρέπει να ήταν το 1970, όταν μας πήγαν με το σχολείο (αναγκαστικά) να δούμε θέατρο από περιφερόμενο θίασο. Ήτανε λέει εγκεκριμένο έργο...... Ο τίτλος? Ούτε οι ίδιοι δεν τον ήξεραν........ Η σκηνή στήθηκε σε κινηματογράφο και ήταν ένα δράμα πολεμικό (ο θεός να το κάνει) που παιζόταν εξ ίσου "δραματικά" από τους...."ηθοποιούς". Ήταν μία υποτιθέμενη μάνα ενός φαντάρου που γύρισε τραυματισμένος από το μέτωπο (η οποία μάνα ηλικιακά ήταν μικρότερη από το..... παιδί της) και σπάραζε στο κλάμα στο μισό έργο, συχνά χωρίς λόγο, τόσο ψεύτικα που άρχισε το γιουχάισμα, παρά τις απειλές των καθηγητών.... Δεν μπορούσαμε και να το σκάσουμε, διότι στις εξόδους είχαν καθίσει οι καθηγητές.... Τραυματική εμπειρία, έκλαιγα για καιρό το 10ρικο που έδωσα, που με ένα ακόμα θα έπαιρνα ένα συναρμολογούμενο αεροπλάνο σε 1:72 και θα το είχα σήμερα.......
 
οι περιπετειες του βαρωνου μυνχαουζεν και ειλικρινα δεν μπορω να θυμηθω ποιοι επαιζαν....μου χε μεινει η σκηνη με το αεροστατο που ηταν ιδια με της ταινιας ειχαν φτιαξει ενα σκηνικο αεροστατο που κινουταν κανονικα.....
 
Ο αρχοντοχωριάτης με τον Κώστα Βουτσά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, κάπου αρχές δεκαετίας '90, νομίζω στο θέατρο Περοκέ αν θυμάμαι καλά μετά από χρόνια.

Τουλάχιστον αυτό ήταν το πρώτο μη παιδικό θέατρο που θυμάμαι να έχω δει.

Όσο για το παιδικό θέατρο, πρέπει να είχα παρακολουθήσει πάρα πολλές παραστάσεις σε ηλικία 4-6 ετών. Θυμάμαι ότι ήταν ένα είδος διασκέδασης πολύ δημοφιλές και εποικοδομητικό για μικρά παιδιά. Πηγαίναμε πάρα πολλοί τότε και ήταν πολύ συνηθισμένο. Δε νομίζω ότι ισχύει και για τις νεότερες γενιές αυτό.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η πρώτη μου παράσταση ήταν ο λόγος για να μην ξαναπατήσω σε θέατρο. Μας είχαν πάει με το νηπιαγωγείο να δούμε τον Πινόκιο. Το ξύλο που βρήκε ο ξυλοκόπος ήταν ντυμένος ηθοποιός και καθώς το χάραζε ούρλιαζε "ΜΗΗΗΗΗΗΗΗ ΠΟΝΑΩΩΩΩΩΩΩ! ΜΕ ΓΔΕΡΝΕΙΙΙΙΙ! ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!" και ενώ κομμάτια από το κοστούμι-κούτσουρο έπεφταν κάτω, η αίθουσα είχε κατακλειστεί από πεντάχρονα που πλάνταζαν στο κλάμα και παρακαλούσαν να φύγουμε. Ήταν και παιδική παράσταση, τρομάρα τους!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
λογικο, κι εγω αλλωστε θα τρομαζα αν εβλεπα κατι τετοιο...πού να καταλαβουν καποιοι τι αντίκτυπο εχουν ορισμενες σκηνες, οπως αυτη που περιεγραψες, στην παιδικη ψυχολογια... :precry:
 
Mια Ιταλίδα στην Κυψέλη σε κάποιο θέατρο στην Πατησίων, αντί για τον Αλεξανδράκη έπαιζε ο Πάντζας με τη Μάρω Κοντού. Ήμουν ακόμη μαθητής του δημοτικού και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση η σκηνή του στριπτίζ της Μάρως.
 
Mια Ιταλίδα στην Κυψέλη σε κάποιο θέατρο στην Πατησίων, αντί για τον Αλεξανδράκη έπαιζε ο Πάντζας με τη Μάρω Κοντού. Ήμουν ακόμη μαθητής του δημοτικού και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση η σκηνή του στριπτίζ της Μάρως.
πονηρουλη
 
Η πρώτη παράσταση που είδα στη ζωή μου σίγουρα ήταν παιδική αλλά ούτε καν θυμάμαι ποια κι που. Τότε παίρναμε εισιτήρια απο την εστία κι με πήγαιναν σε διάφορες παιδικές παραστάσεις, στο Αυλαία, στο Γκλόρια, στον Ακάδημο κ.α.

Η πρώτη "ενήλικη" παράσταση που είδα ήταν επιθεώρηση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το 1990, πήγαινα ΣΤ Δημοτικού. (Μάλλον πρέπει να ήταν θίασος περιοδείας που κατέληξε στο ΔΘΠ). Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, παρά μόνο 3 πράγματα:
1) το Ρίζο (που τον έβλεπα για πρώτη φορά) στο ρόλο ενός σείχη,
2) τον Ηλιόπουλο (επίσης για πρώτη φορά) αλλά δεν θυμάμαι το ρόλο του,
3) έναν ηθοποιό βιντεοκασσέτας (δεν ξέρω το όνομα του, αλλά θυμάμαι το προσωπό του) που έπαιζε εναν γύφτο που πουλούσε προφυλ@κτικ@. (σ.σ. δεν ήταν ο Μόσιος). Ήταν το νούμερο με το περισσότερο γέλιο γιατί "έπαιζε" με το κοινό, κυρίως με τους παππούδες.
Παρόλο που έχω ψάξει στο ιντερνετ, να βρω τον τίτλο της επιθεώρησης, δεν βρήκα κάτι. Αν με τα ελάχιστα στοιχεια που έδωσα ξέρει ή μπορεί κάποιος να βρει περισσότερα, θα χαρώ πολύ να μάθω.

Κι καταλήγω με την πρώτη παράσταση που θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια, το "Κυρία δεν με μελλει" στο θέατρο Αλίκη το 1991 ή 1992. Βουγιουκλάκη, Σπυρόπουλος, Μπέζος, Χαικάλης. Η πρώτη φορά που έβλεπα την Αλίκη απο κοντά. Ένα κατάμεστο θέατρο, να βάζουν κι έξτρα καρέκλες στο διάδρομο. Η Αλίκη να προμοτάρει το Σπυρόπουλο όσο δεν πάει! Σε τέτοιο βαθμό που χαλούσε διαρκώς τις σκηνές, για να απευθύνεται στο κοινό κι να λέει: "δεν είναι κούκλος ε;;; χειροκροτήστε τον!!!", "είναι πολύ πλάσμα, το πλάσμα!!!!", "μα τι παίδαρος είναι!!!" κι διάφορα τέτοια. Αφηνε άσχημη εντύπωση όλο αυτό. Ήσουν στο τσακ να βάλεις φωνή: "ΟΚ το καταλάβαμε! Σου αρέσει ο ΚΣ! Νισάφι πια! Έλεος!". Δεν μου άρεσε κι τόσο η παράσταση. Αλλά μου έφτανε που είδα την Αλίκη live. (ανυπομονώ για σχόλιο του @gordon17sp περί Αλίκης :biglaugh: )
 
Τελευταία επεξεργασία:
Η πρώτη παράσταση που είδα στη ζωή μου σίγουρα ήταν παιδική αλλά ούτε καν θυμάμαι ποια κι που. Τότε παίρναμε εισιτήρια απο την εστία κι με πήγαιναν σε διάφορες παιδικές παραστάσεις, στο Αυλαία, στο Γκλόρια, στον Ακάδημο κ.α.

Η πρώτη "ενήλικη" παράσταση που είδα ήταν επιθεώρηση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το 1990, πήγαινα ΣΤ Δημοτικού. (Μάλλον πρέπει να ήταν θίασος περιοδείας που κατέληξε στο ΔΘΠ). Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, παρά μόνο 3 πράγματα:
1) το Ρίζο (που τον έβλεπα για πρώτη φορά) στο ρόλο ενός σείχη,
2) τον Ηλιόπουλο (επίσης για πρώτη φορά) αλλά δεν θυμάμαι το ρόλο του,
3) έναν ηθοποιό βιντεοκασσέτας (δεν ξέρω το όνομα του, αλλά θυμάμαι το προσωπό του) που έπαιζε εναν γύφτο που πουλούσε προφυλ@κτικ@. (σ.σ. δεν ήταν ο Μόσιος). Ήταν το νούμερο με το περισσότερο γέλιο γιατί "έπαιζε" με το κοινό, κυρίως με τους παππούδες.
Παρόλο που έχω ψάξει στο ιντερνετ, να βρω τον τίτλο της επιθεώρησης, δεν βρήκα κάτι. Αν με τα ελάχιστα στοιχεια που έδωσα ξέρει ή μπορεί κάποιος να βρει περισσότερα, θα χαρώ πολύ να μάθω.

Κι καταλήγω με την πρώτη παράσταση που θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια, το "Κυρία δεν με μελλει" στο θέατρο Αλίκη το 1991 ή 1992. Βουγιουκλάκη, Σπυρόπουλος, Μπέζος, Χαικάλης. Η πρώτη φορά που έβλεπα την Αλίκη απο κοντά. Ένα κατάμεστο θέατρο, να βάζουν κι έξτρα καρέκλες στο διάδρομο. Η Αλίκη να προμοτάρει το Σπυρόπουλο όσο δεν πάει! Σε τέτοιο βαθμό που χαλούσε διαρκώς τις σκηνές, για να απευθύνεται στο κοινό κι να λέει: "δεν είναι κούκλος ε;;; χειροκροτήστε τον!!!", "είναι πολύ πλάσμα, το πλάσμα!!!!", "μα τι παίδαρος είναι!!!" κι διάφορα τέτοια. Αφηνε άσχημη εντύπωση όλο αυτό. Ήσουν στο τσακ να βάλεις φωνή: "ΟΚ το καταλάβαμε! Σου αρέσει ο ΚΣ! Νισάφι πια! Έλεος!". Δεν μου άρεσε κι τόσο η παράσταση. Αλλά μου έφτανε που είδα την Αλίκη live. (ανυπομονώ για σχόλιο του @gordon17sp περί Αλίκης :biglaugh: )
Αυτό μάνα μου δεν λέγεται προμοτάρισμα, αυτό λέγεται τσατσιλίκι! Άσε που κάτι μου λέει ότι σκοπός της δεν ήταν να παινέσει τον Σπυρόπουλο, αλλά να τραβήξει πάλι τα βλέμματα πάνω της.
"Σιγά τον κούκλο πλάσμα ρε!"
 
Πίσω
Μπλουζα