Ποια σχολική βαθμίδα θα επέλεγες αν...

Καμία. Για όλο το χρυσάφι του κόσμου, ούτε δευτερόλεπτο πάλι πίσω στο κολλαστήριο που λέγεται "σχολείο" .

Όσο για την ανεμελιά, τώρα είμαι περισσότερο ανέμελος από τότε. Τώρα έχω πάρει τις αποφάσεις μου για όλα, δεν με ενδιαφέρει να αλλάξω κάτι, ΟΚ, καλό το ρετρό, αλλά για αναμνήσεις μόνο. Θυμάμαι και τιμώ το παρελθόν, γιατί πάνω του πατάει το παρόν, που θα με πάει στο μέλλον. Τίποτε άλλο.
 
Μεταξύ δημοτικού & λυκείου: Δημοτικό wins! :D

Για την ανεμελιά του, για τις παρέες, για το παιχνίδι!

Και στο λύκειο πέρναγα καλά, (...όταν δεν πέρναγα έξω - είχα απίστευτο high score αποβολών! :D ), αλλά πολύ άγχος....
 
Παντα δυσκολευομαι με αυτες τις ερωτησεις. Οταν μιλαμε για μαγικο κουμπακι που θα μας γυρισει πισω, τι εννοουμε; Οτι θα τα ξαναζησουμε ολα απο την αρχη, η οτι θα ειμαστε "τουριστες"; οτι θα πρεπει να υποστουμε δασκαλους, και μαθηματα; η οτι απλα θα ξαναδουμε καποιες στιγμες; Επισης οταν λεμε για την αγαπημενη μας βαθμιδα, εννοουμε οσον αφορα το σχολειο και τα μαθηματα; το πως περνουσαμε εκτος σχολειου; η γενικα την ψυχολογια μας; :p

Πχ θυμαμαι οτι περνουσα γενικως καλα στο λυκειο, αλλα μονος μου. Η ταξη, οι συμμαθητες και τα μαθηματα ηταν μεν μερος της ζωης μου, αλλα δεν ειχαν να κανουν κατι. Πιο πολυ ηταν θεμα ηλικιας και επικαιροτητας, ανεξαρτήτως απο το αν θα ημουν πχ τριτη γυμνασίου ή πρώτη λυκείου.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Σωστή η σκέψη σου. Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να γύρναγα στο Δημοτικό είτε ώς "τουρίστας" είτε ώς "νεούδι" στη συγκεκριμένη εποχή με τα συγκεκριμένα άτομα. Γενικά καθ'όλη τη διάρκεια της περιόδου του Δημοτικού, και εσωσχολικά και εξωσχολικά, πέρναγα πολύ καλύτερα εν συγκρίσει με το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Στα μαθήματα ήμουν αρκετά καλός και όπως προανέφερα, παρ'ότι είχαμε δασκάλες αυστήρες, η μια μάλιστα "άλλων εποχών" (είχε και μια ωραία βέργα-μαστίγιο. :p ), ήταν πολύ καλές στη δουλειά τους.

Η μόνη ένσταση θα ήταν να μην είχε διπλοβάρδια. Σκότωμα σκέτο.

Το μόνο πράγμα που μετανιώνω για όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι δεν έκανα εξωσχολικές φιλίες. Μεγά λάθος. :( Αν γύρναγα πίσω θα το είχα σαν πρώτη προτεραιότητα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Για ποιο λόγο να ξαναπάω σχολείο? Αφού όλα είναι στη φαντασία μας (και άρα ανέφικτα) γιατί να πρέπει να ξαναπάω σχολείο για να γυρίσω πίσω στον χρόνο?

Ο,τι ωραίο και συναρπαστικό έγινε εκείνη την εποχή για μένα, έγινε εκτός περιβάλλοντος σχολείου. Και ό,τι καλό υπήρξε για μένα το "έπερνα" μαζί μου στο σχολείο για να μπορέσω να αντέξω το εξάωρο βασανιστήριο.

Οι χαβαλέδες, τα αστεία, τα γέλια και το μπάσκετ ήταν πράγματι ωραία αλλά δεν αντισταθμίζουν την λανθασμένη νοοτροπία των καθηγητών (και των περισσοτέρων συμμαθητών) που συνάντησα σε γυμνάσιο/λύκειο και οδηγούσε σε α-νοησία.

Επομένως, η επιλογή μου πάει στο κανένα.
 
Αν ξαναγυριζα στα 80ς με τους ιδιους συμμαθητες/τριες και δασκαλους/καθηγητες και στα ιδια σχολεια???

Το δημοτικο χωρις σκεψη ,το καλυτερο παιχνιδι και ποσοτικα και ποιοτικα ακομα και το διαβασμα παιχνιδακι ηταν ....
 
Θα επέλεγα να γυρίσω στο Δημοτικό σχολείο. Δεν είχα κάποια αγαπημένη τάξη, όλες μου άρεσαν.

Πάντως και από το Γυμνάσιο μου άρεσε ιδιαίτερα η Α τάξη γιατί πήγα σε νέο σχολείο και ήταν κάτι το διαφορετικό για μένα. Καινούρια μαθήματα (και πιο δύσκολα!), καινούριοι καθηγητές, καινούριοι συμμαθητές.

Εχω όμως μια επιλογή, γι' αυτό ψήφισα να γυρίσω στο Δημοτικό γιατί ήταν πιο ανέμελα και χωρίς πολλές σκοτούρες!
 
Αν και το νηπιαγωγείο μου ταιριάζει περισσότερο λόγω ανεμελιάς και ατέλειωτου παιχνιδιού επέλεξα το γυμνάσιο με αγαπημένη μου τάξη την τρίτη. Είχα την τύχη να έχω καθηγητές δυό πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους, τη φιλόλογο και το μαθηματικό μας, που είχαν τη δύναμη μέσω του τρόπου διδασκαλίας τους να σε κάνουν να αγαπήσεις όχι μόνο το μάθημά τους αλλά την ίδια τη ζωή. Κάτι σαν Τζον Κήτινγκ (Ο κύκλος των χαμένων ποιητών) σε δύο :D .

 


 
ntsmrtz είπε:
Για ποιο λόγο να ξαναπάω σχολείο? Αφού όλα είναι στη φαντασία μας (και άρα ανέφικτα) γιατί να πρέπει να ξαναπάω σχολείο για να γυρίσω πίσω στον χρόνο?Ο,τι ωραίο και συναρπαστικό έγινε εκείνη την εποχή για μένα, έγινε εκτός περιβάλλοντος σχολείου. Και ό,τι καλό υπήρξε για μένα το "έπερνα" μαζί μου στο σχολείο για να μπορέσω να αντέξω το εξάωρο βασανιστήριο.

Οι χαβαλέδες, τα αστεία, τα γέλια και το μπάσκετ ήταν πράγματι ωραία αλλά δεν αντισταθμίζουν την λανθασμένη νοοτροπία των καθηγητών (και των περισσοτέρων συμμαθητών) που συνάντησα σε γυμνάσιο/λύκειο και οδηγούσε σε α-νοησία.

Επομένως, η επιλογή μου πάει στο κανένα.
με κάλυψε ο προλαλήσας
 
Εγώ Νηπιαγωγείο επειδή δεν πήγα ποτέ μου!!!! Εξηγώ: στη Σαλαμίνα το 1979 υπήρχε μόνο ιδιωτικό νηπιαγωγείο!!! Αλλά φυσικά θα ήθελα να ξαναπάω και σε όλες τις υπόλοιπες τάξεις, Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο,χωρίς όμως να αλλάζω κάθε 2-3 χρόνια σχολείο λόγω μετακόμισης, επειδή τέτοια χρόνια δεν ξανάρχονται ποτέ!!!!!
 
Δὲν βλέπω τὴν ὥρα νὰ κάνω παιδιὰ καὶ νὰ ζήσῳ μαζύ τους τὰ χρόνια τοῦ Δημοτικοῦ, νὰ ξαναγίνῳ παιδί. Τὸ Δημοτικὸ εἶναι σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὴν ζωή μου. Χαρά, γνώση, ἀνεμελιά, ἀθωότητα, καλὰ φιλαράκια καὶ καλοὶ δάσκαλοι, μπαλίτσα καὶ μπασκετάκι. ΔΗ ΜΟ ΤΙ ΚΟ καὶ ξερὸ ψωμί!
 
Κανένα... Ούτε σχολείο, ούτε στρατό θα'θελα να ξαναπάω όπως πολλοί θυμούνται τις αντίστοιχες περιόδους και τις νοσταλγούν... Ήρθαν και πέρασαν! Η ζωή προχωράει!
 
Αντικειμενικά ή ποιο ανέμελη φάση της ζωής μας ήταν τα νηπιακά μας χρόνια. Σίγουρα θα ήταν μια περίοδος που θα ήθελα να τηλεμεταφερθώ για κάποιες στιγμές. Όχι να την ξαναζήσω, απλά να δω κάποιες λεπτομέρειες που δεν θυμάμαι. Να γελάσω με σκηνικά και καταστάσεις που ασυναίσθητα ήμουν πρωταγωνιστής, να άνοιγα σακουλάκια/κουτάκια τερατομαχων κτλ
 
Στο Λύκειο και συγκεκριμένα στη Β' Λυκείου όπου πέρασα ένα από τα καλύτερα μαθητικά μου χρόνια.
 
Στ' δημοτικού, 1987 και μάλιστα καλοκαίρι. Η πρώτη και τελευταία καλή ανάμνηση με απόλυτη ελευθερία.

Γενικά, σχολείο και στρατό τα έχω ημι διαγράψει από τον εγκέφαλο.

Η επιλογή πάει στο ''κανένα''.
 
Έχω επιλέξει το Δημοτικό σ'αυτήν την ψηφοφορία, αλλά γενικά ούτε εγώ καίγομαι ιδιαίτερα για να επιστρέψω στα μαθητικά χρόνια, αφού μαζί με τις ωραίες στιγμές υπήρχαν και πολλές δυσάρεστες που δεν θα ήθελα να τις ξαναζήσω. Μόνο αν μπορούσα να μεταφερθώ πίσω με εμφάνιση παιδιού, αλλά μυαλό ενήλικα, θα ήθελα πολύ να τα περάσω όλα από την αρχή.
 
Πίσω
Μπλουζα