Ποια τραγούδια σας στενοχωρούσαν/ τρόμαζαν όταν ήσασταν παιδιά;

Uskoke

RetroAdept
Joined
9 Φεβ 2011
Μηνύματα
3.400
Αντιδράσεις
5.946
Πρώτο και καλύτερο Στην αλάνα του Νταλάρα που μας εξήγησε η μάνα μου γιατί μιλούσε και θυμάμαι ανατρίχιασα τότε.


και ένα άλλο το οποίο θυμάμαι σχεδόν τέλεια μετά από τόσα χρόνια αλλά δεν θυμάμαι τίτλο ή αν είχε βγει σε δίσκο, μήπως μπορεί να βοηθήσει κανείς;

Ήτανε μια φρεγάτα παιδιά, ήτανε μια φρεγάτα

Σμάρω τη λέγανε, κάνε μια καντηλίτσα

Κάνε μια καντηλιά

Στο πρώτο της ταξίδι παιδιά, στο πρώτο της ταξίδι

Σκιστήκαν τα πανιά

Κάνε μια καντηλίτσα, κάνε μια καντηλιά

Στο δεύτερο της ταξίδι παιδιά, στο δεύτερο ταξίδι

πνιγήκαν στα βαθιά

κάνε μια καντηλίτσα, κάνε μια καντηλιά
 
Ωραιο θεμα!!!! :clap:

-Το τραγουδι ''Το Χριστινακι'' (ειμαι και συνονοματη με το κοριτσι του τραγουδιου :happyjump: ), στην αρχη καλα, αλλά μετα...

οι δυο στροφες που με τρομαζαν και με στενοχωρουσαν...

Κι η βάρκα η ποθοπλάνταχτη πάει στων νερών τα βάθη


με του έρωτα τα πάθη



Δεν κλαίω τα δώδεκα παιδιά, τους νιους, τους μαθητάδες



τις δώδεκα μανάδες


 


Μόν’ κλαίω τα μάτια τα γλαρά, το λυγερό κορμάκι



τ’ αγρίμι το ελαφάκι



Που ήτανε δώδεκα χρονών, παρθένα Παναγιά μου



κι έλαμπε η γειτονιά μου


:cry:

-Το τραγουδι ''Το γελαστο παιδι'' της Μαριας Φαραντουρη (σε σχολικες γιορτες για τη 17η Νοεμβριου, κρατιομουν να μην βαλω τα κλαματα οποτε επαιζε αυτο το τραγουδι)

-για το τραγουδι που λες Uskoke, ο τιτλος ειναι ''Ηταν μια φρεγατα''


προσκοπικο τραγουδι

οι στιχοι

https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j...YGz6308i3wJe7Q
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
¨Το Πρακτορειο..

θολό και κρύο...

κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές..

και το ταξίδι...

σαν άγριο φίδι...

γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές".

Γκάτσος , Ξαρχάκος, τρόμος !!
 
Ενδιαφερουσα και παραξενη ερωτηση. Παροτι ημουν πολυ δεκτικος σε συναισθηματα που μου προκαλουσαν ιστοριες, τηλεοραση κλπ, δε νομιζω να με ειχε επηρεασει καποιο τραγουδι.

Το πιο στεναχωρο που μας εχαν μαθει ηταν "Το γελαστο παιδι" αλλα δεν ειχα κατεβασει και πλερεζες γι' αυτο. Επισης καπως συγκινητικη μου φαινοταν η μελωδια του "Της Δικαιοσυνης Ηλιε νοητε", που για καποιο λογο μου εφερνε στο νου κατι αρχαιοελληνικο, και οποτε το ακουγα σκεφτομουν αγαλματα, θεους, σκοτωμενους πολεμιστες, ερειπια κλπ. Παροτι δεν καταλαβαινα τα λογια ουτε το νοημα του, οι σκορπιες εικονες οπως Δικαιοσυνη, Ηλιος, μυρσινη δοξαστικη κλπ, εβγαζαν κατι επικο και μελαγχολικό στο παλαβο μου παιδικο μυαλο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ακούστε και :precry: ....

.

.

Βασικά το τραγούδι είναι στα γερμανικά και νόμιζα ότι μιλούσε για κάποια Jeanny που ο τραγουδιστής προφανώς ήταν ερωτευμένος..

.

Όμως δεν ήταν έτσι! Γιατί το τραγούδι περιγράφει μια κοπέλα την jeanny μέσα απο τα μάτια ενός βιαστή,ο οποίος τη πρωτοείδε σε ένα κατάστημα να δοκιμάζει κραγιόν την πλησίασε και ενώ αυτή, όπως αναφέρει και στο τραγούδι, του είπε "παρατάμε"..όμως αυτός συνέχισε, την στρίμωξε κάπου, τη βίασε και η κοπέλα πέθανε. γιαυτό υπάρχουν και οι αναφορές μέσα στα λογία που λέει "έλα ξυπνά" - ''το κραγιόν σου στα χείλια σου έχει μουτζουρωθεί'' όπως και αποσπάσματα απο την ράδιο που μιλάει για εγκληματικότητα κτλ κτλ η jeanny αν θυμάμαι καλά ήταν υπαρκτό πρόσωπο που βρέθηκε νεκρή αφού βιάστηκε και είχε προκαλέσει μεγάλο σοκ και έγινε τραγούδι! :cry: Διαβάστε περισσότερα εδώ : https://el.wikipedia.org/wiki/Jeanny_(Falco)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Θυμάμαι με στεναχωρούσε (αν και μου άρεσε) το τραγούδι

"Γαρύφαλλε" των Πελόμα Μποκιού.


Οι στίχοι:

Μαζεύεται πλήθος

χαρούμενες φάτσες

εκεί που ο Γαρύφαλος λέει

Τους λέει τα δικά του

και σαν τελειώσει

ο κόσμος γελάει ή κλαίει

Σχολείο βιβλία

αρχαία ιστορία

γι' αυτόν είναι άγνωστες λέξεις

Δεν ξέρει να γράφει

και όμως θαυμάσια δίνει

στον κόσμο διαλέξεις

Γαρύφαλε, Γαρύφαλε

κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι

Τα χρόνια περάσαν

τον είδανε όλοι

και ήταν πολύ ευτυχισμένος

Οι νέοι γεράσαν

και φύγαν οι γέροι

και φεύγει και αυτός ο καημένος

Μαζεύεται πλήθος

να τον χαιρετήσει

κανένας πια δε γελάει

Στα ουράνια ο Γαρύφαλος

βρίσκεται τώρα

και με τους αγγέλους μιλάει

Γαρύφαλε, Γαρύφαλε

κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι...
 
το Dont fear the Reaper μου έβγαζε κάτι τρομακτικό. Ειδικά όταν έμαθα πως οι στοίχοι του έχουν να κάνουν με έναν νεαρό, που προσπαθεί να πείσει την φίλη του να αυτοκτονήσουν, για να περάσουν στην αιωνιότητα σαν τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα.
 
Τα καβουράκια (Στου γιαλού τα βοτσαλάκια κάθονται δυο καβουράκια...)! Όταν ήμουν μικρή με στεναχωρούσε πολύ αυτό το τραγούδι, γιατί σκεφτόμουν τα καημένα τα καβουράκια που τα εγκατέλειψε η μαμά τους και πάντα ευχόμουν στο τέλος του τραγουδίου να μάθουμε ότι γύρισε. Αλλά δυστυχώς ποτέ δεν γυρνούσε :(
 
Για κάποιο λόγο - μάλλον η μουσική του Θεοδωράκη - με έθλιβε πάντα η Μάγια του Ελύτη.

Επίσης και τα σύννεφα της Χωματά, αλλά και κάποια του Μπιθικώτση (Δραπετσώνα, κλπ), Νταλάρα, κ.α. (τα ακούσματα των παιδικών μου χρόνων γενικά).
 
Tο "χριστινάκι" και εμένα με τρόμαζε μικρή. Αργότερα ως έφηβη με στενοχωρούσε πολύ ο Αχιλλέας απ' το Κάιρο του Τουρνά. Είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες και δεν ζουν τη ζωή τη δικιά σου....
 
Ο "Αρχηγός" και το "Ακορντεόν" του Λοϊζου... Αχ, τι λυπητερά τραγούδια.... Ακόμα με θλίβουν, όταν τα ακούω...

Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί

Κι είχαμε και ξύλινα τουφένια

Κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή

Στα παλιά μας στέκια.

Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό

Κι ήξερες μονάχα να διατάζεις

Έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ

Για να με κοιτάζεις.

Έγειρες στη γη να κοιμηθείς

Κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι

Σου'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς

Κι όμως έχω ζήσει.

------------------------------------------------

Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο

Που ήξερε και έπαιζε το ακορντεόν

Κι όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος

Φωτιές στα χέρια του έβγαζε το ακορντεόν.

Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα

Κράταγε τσίλιες παίζοντας το ακορντεόν

Γερμανικά καμιόνια αντήχησαν στη μάντρα

Και μια ριπή σταμάτησε το ακορντεόν.

Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει

Όποτε ακούω από τότε ακορντεόν

Κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει

Δε θα περά, δε θα περάσει ο φασισμός.
 
Κι εμένα το Ακορντεόν μου έβγαζε όλη του τη μελαγχολία σαν τραγούδι. Με τρόμαζε λίγο το Διαβολάκι του Καρβέλα...
 
Και εμένα με στεναχωρουσαν τα "Καβουράκια" και επειδή πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Λούτσα,οπότε περνούσαμε για βόλτα από Ραφήνα έψαχνα να βρω την καβουρινα και μέσα στο κλάμα να της εξηγήσω ότι δεν είναι σωστό που αφήνει να Καβουράκια μόνα τους.... Επίσης με στεναχωρουσε το "θάλασσα θάλασσα" του Νομικού αλλά δεν το έπαιρνα και τόσο βαριά όσο τα Καβουράκια!
 
ευχαριστώ πολύ όσους και όσες απάντησαν ιδιαίτερα την Χριστίνα μιας και μου είχε μείνει η απορία με το τραγούδι από τότε. Επίσης να προσθέσω ένα τραγούδι της Λιλιπούπολης το οποίο επίσης με τρόμαζε όταν ήμουν πολύ μικρός και δεν ξέρω, πάλι, τον τίτλο του.

...Τρίζει φρικτά το σκαλί

Και κάποιος ίσκιος μυστηριώδης απ την γωνιά ξεκολλά

κάτι φεγγίζει μες στο σκοτάδι

κάτι κακό θα συμβεί.
 

1@Uskoke[/USER] Το πρωί άκουγα στο αμάξι το Hundred years των Modern Talking. Πέραν του ότι λέει ότι σε 100 χρόνια η αγάπη θα είναι απαγορευμένη δεν βλέπω κάτι τόσο στενάχωρο. Μου διαφεύγει κάτι;
 
Όποτε βλέπω μέχρι και σήμερα "Το δόλωμα", σ'αυτή τη σκηνή μελαγχολώ...

[video=youtube_share;UMJ1RkOhsEI]

Άσ΄ το το χεράκι σου

Ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι

άσ΄το το χεράκι σου

να σου το κρατώ

Θά 'ρθει και το δειλινό

με το πρώτο αστέρι

ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι...

(ο τραγουδιστής είναι ο Κώστας Φυσσούν, αδελφός του Πέτρου)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Uskoke είπε:
ευχαριστώ πολύ όσους και όσες απάντησαν ιδιαίτερα την Χριστίνα μιας και μου είχε μείνει η απορία με το τραγούδι από τότε. Επίσης να προσθέσω ένα τραγούδι της Λιλιπούπολης το οποίο επίσης με τρόμαζε όταν ήμουν πολύ μικρός και δεν ξέρω, πάλι, τον τίτλο του....Τρίζει φρικτά το σκαλί

Και κάποιος ίσκιος μυστηριώδης απ την γωνιά ξεκολλά

κάτι φεγγίζει μες στο σκοτάδι

κάτι κακό θα συμβεί.
Το τραγουδι που ζητας

Μαυρη ειναι η νυχτα (Εδώ Λιλιπούπολη)


Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή

Τραγούδι: Σπύρος Σακκάς

Μαύρη είναι η νύχτα σαν καλιακούδα

τρίζει φρικτά το σκαλί

κι ανατριχιάζει από το φόβο

όλη η Λιλιπούπολη.

Οι νυχτερίδες γύρω στο κάστρο

φτεροκοπάνε τρελά

και κάποιος ίσκιος μυστηριώδης

απ΄τη γωνιά ξεκολά.

Τρις-κουκουλώσου σ' ένα κρεβάτι

κράτα την αναπνοή

κάτι φεγγίζει μες στο σκοτάδι

κάτι κακό θα συμβεί ...

παιδικο τραγουδι ειναι αυτο ειπαμε; :augenrollen: αμα εχει κεφια ο στιχουρχος, κανει θαυματα!!!! :p
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Όποτε βλέπω μέχρι και σήμερα "Το δόλωμα", σ'αυτή τη σκηνή μελαγχολώ...

[video=youtube_share;UMJ1RkOhsEI]

Άσ΄ το το χεράκι σου

Ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι

άσ΄το το χεράκι σου

να σου το κρατώ

Θά 'ρθει και το δειλινό

με το πρώτο αστέρι

ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι...

(ο τραγουδιστής είναι ο Κώστας Φυσσούν, αδελφός του Πέτρου)
 
Όποτε βλέπω μέχρι και σήμερα "Το δόλωμα", σ'αυτή τη σκηνή μελαγχολώ...

[video=youtube_share;UMJ1RkOhsEI]

Άσ΄ το το χεράκι σου

Ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι

άσ΄το το χεράκι σου

να σου το κρατώ

Θά 'ρθει και το δειλινό

με το πρώτο αστέρι

ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι...

(ο νεότερος τραγουδιστής είναι ο Κώστας Φυσσούν, αδελφός του Πέτρου)
 
Σωστότατη! Βάλε και το:

άσ' τα τα μαλλάκια σου ♫
 
Πίσω
Μπλουζα