Οι διάφοροι σκηνοθέτες δεν είναι ανάξιοι. Όσο μικροί ή μεγάλοι και να είναι, ή αν προτιμάτε, γνωστοί και άγνωστοι, έχουν ταλέντο. Το θέμα είναι πώς το "χρησιμοποιούν" στα έργα τους. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ο κάθε άνθρωπος έχει ταλέντο, και κάτι που για τους άλλους είναι κακό, γι' αυτόν μπορεί να είναι το καλύτερο. Ενδέχεται, βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις να φταίνε και τα μέσα που έχουν διαθέσιμα, ιδιαίτερα τις δεκαετίες του '60 και του '70. Απ' τη δεκαετία του '80 και μετά, όμως, δεν έχουν "δικαιολογία" για τις διάφορες προχειροδουλειές τους, καθώς οι κάμερες ήταν πιο ευέλικτες και ο εξοπλισμός πιο φθηνός.
Τοιούτων λεγομένων, λοιπόν, ας πω τους σκηνοθέτες που δεν μου αρέσουν (με τυχαία σειρά):
1) Όμηρος Ευστρατιάδης: Μακράν από τους χειρότερους σκηνοθέτες όλου του ελληνικού κινηματογράφου! Οι ταινίες του φθηνές παραγωγές, με μηδενική σκηνοθετική αξία. Ας μη μιλήσω για τις βιντεοταινίες του, που από μόνες τους είναι ένα χάλι και μισό, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
2) Γιάννης Χαρτοματζίδης: Ομοίως με τον Ευστρατιάδη, και ο Χαρτοματζίδης κινήθηκε στα "ίδια" νερά με τον προηγούμενο, με το μεγαλύτερο "κακό" να το προκαλεί στην αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης, με 2 φθηνές σειρές, που, ναι μεν έχουν ψιλοκαλό σενάριο, όπως το "Φόβος και Πάθος" στον ΑΝΤ1 το 1990-1991 με μέτριο καστ προερχόμενο από τα '80s, ή με καταξιωμένο καστ που "αναμειγνύεται" με ηθοποιούς των ΄80s. Ομιλώ, φυσικά, για το "Μάλιστα Κύριε" πάλι του ΑΝΤ1, την περίοδο 1991-1992. Για τις βιντεοταινίες του ας μη μιλήσω πάλι.
3) Κώστας Καραγιάννης: Οι ταινίες του τη δεκαετία του '60 και του '70, παρόλο που ήταν πολύ χαμηλότερης παραγωγής από τις "ανταγωνιστικές" της Φίνος Φιλμ, βλέπονταν ευχάριστα. Το '80, όμως, τι έπαθε; Έχασε το ταλέντο του; Το 99% των ταινιών του τη δεκαετία του '80 είναι ένα αίσχος και μισό. Και ναι, πάλι δεν θα μιλήσω για τις βιντεοταινίες τους, γιατί είναι ανάξιες αναφοράς.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ημί-off topic:
Τηλεοπτικός σκηνοθέτης, αλλά δεν μπορώ:
Δημήτρης Ποντίκας: Ο σκηνοθέτης των "Εμπόρων των εθνών", της "Γυφτοπούλας" και της "Αργώς". Τριών τηλεοπτικών αριστουργημάτων της δεκαετίας του '70 και των αρχών του 1980. Σειρών καλογυρισμένων, με καλό σενάριο, καλό καστ και καλή σκηνοθεσία με τα τότε μέσα.
ΑΛΛΑ: Τι έπαθε ΚΑΙ αυτός τη δεκαετία του '80; "Χάλασε"; Η "Βεντέτα", παρόλο που έχει το εξαιρετικό σενάριο και το ταιριαστό καστ, σκηνοθετικά είναι μαύρο χάλι! Ειδικά τα πρώτα 3-4 επεισόδια είναι σαν βιντεοταινία. Βλέπονται αλλά πολύ δύσκολα... Το "Ποιος σκότωσε τον Άβελ" είναι μια από τις πιο κουραστικές σειρές, αργόσυρτη με άνευρη σκηνοθεσία, που στέλνει τον τηλεθεατή στην αγκαλιά του Μορφέα. Έκανα 2 φιλότιμες προσπάθειες να τη δω, αλλά δεν...
Τη δεκαετία του '90 επίσης είχε κακά χάλια, με πρώτο και χειρότερο την "Οικογένεια", την πρώτη ελληνικής παραγωγής σαπουνόπερα, που κυριολεκτικά παίζει να γυρίστηκε με κάμερα βαφτίσεων. Είναι σαν να βλέπω βιντεοταινία! Αργή όσο δεν πάει, με την κάθε σκηνή να αποτελείται από ένα εκνευριστικό μονόπλανο, παρόλο που ήταν πλούσια παραγωγή. Τα πράγματα ευτυχώς έφτιαξαν στον δεύτερο κύκλο, τη σεζόν 1990-1991, αλλά και στην "Οικογένεια-Καζίνο" που, έτσι και αλλιώς, ήταν χαμένη από χέρι, οπότε και τα πήγε χάλια στους πίνακες τηλεθέασης.
Ενώ τις παλαιότερες δεκαετίες ήταν καλός, από το 1985 και μετά είχε την ικανότητα να παίρνει ενδιαφέροντα σενάρια και να τα καταστρέφει... Πώς το κατάφερνε αδυνατώ να το καταλάβω.
